ควรทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดีคะ??

เราเป็นคนที่ไม่ชอบคำพูดที่พูดกับเราในด้านลบ.....แบบว่าพูดล้อเลียน พูดเปรียนเทียบ แล้วก็อะไรหลายๆอย่าง เราพยายามทำตัวเข้มแข็งไม่คิดอะไร เราจะทำตัวเหมือนไม่โกรธใคร ใครว่าอะไรก็ไม่โกรธหัวเราะด้วยซ้ำไป เวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อนหรือครอบครัวหรือคนอื่นๆเราจะเป็นคนที่ร่าเริงสนุกสนานชอบทำให้คนรอบตัวหัวเราะ เพราะเราไม่ชอบเวลาที่คนรอบตัวต้องเศร้า แต่ในทางกลับกันในขณะที่เราแคร์ความรู้สึกทุกคนเรากลับไม่ได้สิ่งนั้นตอบแทนเว้ยย เราก็ไมา่รู้เหมือนกันว่าขนาดนี้แล้วเราจะยังแคร์พวกเขาอยู่ทำไม เราเก็บคำพูดทุกคำพูดไว้ในใจแล้วเลือกที่จะไม่โกรธพวกเขา เราเก็บจนเราทนไม่ไหว คำพูดพวกนั้นมันทำให้เราเสียน้ำตามาหลายครั้งแล้ว 
...ในวันนั้นวันที่เขาแย่ที่สุดเราอยู๋ข้างเขา แต่ในวันนี้วันที่เราแย่ที่สุดไม่มีใครอยู่ข้างเรา...มันแย่นะคะความรู้สึกแบบนี้เราแค่ต้องการใครสักคนที่รับฟังความรู้สึกเราอะเราแค่ต้องการระบายความรู้สึกกับใครสักคน ถึงแม้เราจะมีคนคุยด้วยเยอะ แต่ถึงเวลาที่เราแย่ไม่มีใครคอยอยู่ข้างเราสักคน จนความรู้สึกในวันนี้มันชาไปหมดมันเฉยชากับสิ่งรอบตัวมากๆ กับเพื่อนเราก็เฉยๆไม่หัวเราะ ไม่ตลก ไม่ยิ้มรับคำพูดที่ทิ่งแทงเรา เราเหมือนกลายเป็นคนที่ไร้ความรู้สึกอะ เราไม่อยากเป็นแบบนี้กลัวว่าวันนึงโลกที่ไม่มีใครมันจะกลับมาหาเราอีกครั้ง
...เรากลัวการที่ต้องอยู่คนเดียว...( T_T )