บางครั้ง ผมก็เรื่องกลัดกลุ้มใจใดๆ ก็รู้สึกว่าไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้เลยทั้งทางการพูดคุยโดยตรงหรือผ่าน โซเชียล ด้วยความกลัวที่ว่า
เรื่องกลัดกลุ้มสำหรับผมคงคล้ายๆ กันคนทั่วไป
ด้านครอบครัว : ไม่มีปัญหาใดๆ เลย แต่ผมมักจะไม่ปรึกษาพ่อแม่หรือเล่าอะไรให้ท่านฟัง เพราะไม่อยากให้ท่านคิดมาก
การเงิน : ซึ่งอาจจะเพราะคิดมากเกินไป(ต้องบอกก่อนว่าผมมีรายได้ที่เทียบกับคนรุ่นเดียวกันแล้ว ถือว่ามีรายได้สูงในระดับหนึ่ง)
ความรัก : ผมเคยมีความรักที่ดี คบกันมา 5 ปี แต่ด้วยเหตุผลของผมเอง ก็เลิกรากัน และนับตั้งแต่นั้นผมก็รู้สึกว่าไม่เคยเจอความรักดีๆ อีกเลย นั่นก็เป็นเหตุหนึ่งของผม(ซึ่งอาจจะถูกหรือผิดก็ได้) แต่ผมไม่สามารถปรึกษาเรื่องบางเรื่องกับแฟนได้
การงาน : เป็นหัวหน้าทีม ถือว่าอายุน้อยมีประสบการณ์และประสบความสำเร็จแล้วในระดับหนึ่ง แต่ส่วนตัวก็ยังรู้สึกว่าเราไม่สามารถแสดงออกถึงความกังวลใดๆ เพราะกลัวจะทำให้ทีมงาน เสียกำลังใจ
เนื่องจากทำงานด้านการขาย.. FB, IG จึงไม่ได้เป็นพื้นที่ส่วนตัวของผม .. (ก็เหลือแต่ที่ๆ ผมไม่ต้องเปิดเผยตัวตนแบบนี้^^)
คนรู้จักห่างๆ : เค้าอาจจะรับรู้ถึงปัญหาเรา.. และมองว่าเราเป็นคนที่ไม่สามารถจัดการตัวเองได้
เพื่อนฝูง : เนื่องจากการทำงานและ ตน. หน้าที่ ทำให้มีโอกาสเจอเพือนฝูงน้อยมากๆ เรียกได้ว่า ปีหนึ่งอาจจะแค่ 2-3 ครั้ง ที่มีโอกาสนั่งดื่มและพูดคุย
มีใครรู้สึกแบบนี้บ้างครับ? แล้วคุณทำอย่างไร ?
ปล.ค่อนข้างมั่นใจว่ายังไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า.. แต่อาจจะกำลังเริ่มๆๆ
ผมเหลือที่ๆ เดียวที่จะแสดงออกถึงความรู้สึกในใจโดยที่ไม่ต้องกังวลว่าจะกระทบกับความรู้สึกคนอื่น ใครเป็นแบบนี้บ้าง??
เรื่องกลัดกลุ้มสำหรับผมคงคล้ายๆ กันคนทั่วไป
ด้านครอบครัว : ไม่มีปัญหาใดๆ เลย แต่ผมมักจะไม่ปรึกษาพ่อแม่หรือเล่าอะไรให้ท่านฟัง เพราะไม่อยากให้ท่านคิดมาก
การเงิน : ซึ่งอาจจะเพราะคิดมากเกินไป(ต้องบอกก่อนว่าผมมีรายได้ที่เทียบกับคนรุ่นเดียวกันแล้ว ถือว่ามีรายได้สูงในระดับหนึ่ง)
ความรัก : ผมเคยมีความรักที่ดี คบกันมา 5 ปี แต่ด้วยเหตุผลของผมเอง ก็เลิกรากัน และนับตั้งแต่นั้นผมก็รู้สึกว่าไม่เคยเจอความรักดีๆ อีกเลย นั่นก็เป็นเหตุหนึ่งของผม(ซึ่งอาจจะถูกหรือผิดก็ได้) แต่ผมไม่สามารถปรึกษาเรื่องบางเรื่องกับแฟนได้
การงาน : เป็นหัวหน้าทีม ถือว่าอายุน้อยมีประสบการณ์และประสบความสำเร็จแล้วในระดับหนึ่ง แต่ส่วนตัวก็ยังรู้สึกว่าเราไม่สามารถแสดงออกถึงความกังวลใดๆ เพราะกลัวจะทำให้ทีมงาน เสียกำลังใจ
เนื่องจากทำงานด้านการขาย.. FB, IG จึงไม่ได้เป็นพื้นที่ส่วนตัวของผม .. (ก็เหลือแต่ที่ๆ ผมไม่ต้องเปิดเผยตัวตนแบบนี้^^)
คนรู้จักห่างๆ : เค้าอาจจะรับรู้ถึงปัญหาเรา.. และมองว่าเราเป็นคนที่ไม่สามารถจัดการตัวเองได้
เพื่อนฝูง : เนื่องจากการทำงานและ ตน. หน้าที่ ทำให้มีโอกาสเจอเพือนฝูงน้อยมากๆ เรียกได้ว่า ปีหนึ่งอาจจะแค่ 2-3 ครั้ง ที่มีโอกาสนั่งดื่มและพูดคุย
มีใครรู้สึกแบบนี้บ้างครับ? แล้วคุณทำอย่างไร ?
ปล.ค่อนข้างมั่นใจว่ายังไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า.. แต่อาจจะกำลังเริ่มๆๆ