อยากลดน้ำหนักด้วยการออกกำลังกาย แต่กลับบ้านมาเอาแต่นอนควรทำอย่างไรดี

เราเคยหนักสุด 82 ก.ก. แต่ลดน้ำหนักจนเหลือ 61 ก.ก. ได้เพราะลดอาหารกับออกกำลังกาย แต่ทำไมยิ่งอายุเพิ่มยิ่งน้ำหนักเพิ่ม

ปี 2555 เข้ามหาวิทยาลัยปี 1 น้ำหนัก 82 ก.ก. ลดจนเหลือ 75 ก.ก.
ปี 2556 ปี 2 น้ำหนัก 75 ก.ก. ขึ้นมา 82 ก.ก. หลังจากนั้นตั้งเป้าหมายเริ่มออกกำลังกายกับลดอาหาร ใช้เวลาสองปีกว่า
           ลดลงมาจนเหลือ 61 ก.ก.
ปี 2559-2561 เริ่มวนลูป ขึ้นลงระหว่าง 63-68 ก.ก. แต่ตั้งแต่กลางปี 68-70 ก.ก. รู้ตัวเองว่าเริ่มใส่เสื้อไม่ได้แล้ว เริ่มออกกำลังกาย
            ลดอาหาร แต่ทำได้เป็นพักๆ ช่วงไหนเจ้านายอารมร์เหวี่ยงวีนพิเศษ กลับบ้านมาทานข้าว ทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆ นอน
            นอนแบบที่ว่าคือลืมตื่น นอนตอนสามทุ่มว่าแค่งีบเดี๋ยวอาบน้ำ ลากยาวจนมา 6 โมงเช้า แล้วก็มาทำงาน กิน ลดอาหาร
            กลับบ้านทำงานบ้าน นอน......
      ไม่มีแรงจูงใจออกกำลังกายเลย มันแบบเพลียมากๆ เพลียงานเพลียเจ้านาย กับแฟนนี่แบบนอนไปคุยโทรศัพท์ไป ละเมอคุย
จนแฟนบ่นว่าปากบ่นว่าอ้วนแต่เอาแต่กินกับนอนแล้วจะผอมไหม ใครมีวิธีสร้างแรงจูงใจในการออกกำลังกายหลังทำงานบ้างคะ
กลัวจะใส่เสื้อผ้าไม่ได้ ไม่อยากซื้อเพิ่ม เสียดายเงิน อีกอย่างทางบ้านมีกรรมพันธุ์เบาหวานมา 3 รุ่นด้วย

      ทุกวันนี้ซื้อขนมถุงใหญ่มาแบ่งน้องในแผนกทาน ทานชิ้นเดียวยกให้น้องทั้งหมด เอาแค่พอรู้รส
ปกติทานอาหารรสจืด เน้นทานผัก ปรุงอาหารเองก็ใส่เพิ่มแค่พริก ยกเว้นพวกส้มตำ ที่จะทานเน้นรสจัด

ป.ล. 1 เราสูง 157 ซ.ม. เองค่ะ อายุ 24 ปี มันไม่น่าลดยากนะคะ แต่เราก็ทำไม่ได้สักที
ป.ล. 2 งานเรารองรับอารมณ์เจ้านายทั้งวันค่ะ วันไหนเจ้านายไม่มานี่ แรงฮึดจากไหนไม่รู้กลับบ้าน วิ่งจ็อคกิ้งได้ 3-5 กม. ซิทอัพ วิดพื้น ทำหมด
ป.ล. 3 งานบ้านเรากว่าจะเสร็จในแต่ละวันประมาณ 3 ทุ่มค่ะ แม่เราเลี้ยงแมว 16 ตัว เลยทำให้เพิ่มความขี้เกียจในตัวเราอีก
ป.ล. 4 ใครพอมีวิธีออกกำลังกายในที่ทำงาน ช่วงเวลาว่างบ้างไหมคะ ช่วยแชร์ด้วยค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

หากแท็กผิดห้องต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ