ยี่สิบเอ็ด หก สองพันห้าร้อยหกสิบเอ็ด

วันนี้คงไม่ได้อัพบันทึก เพราะติดอะไรบางอย่าง
แต่ไม่เป็นไรหรอก ค่อยอัพพรุ่งนี้ก็ได้
ยังไงซะ เวลาก็เดินไป เรื่องราวก็เกิดไป เหมือนไฟไหม้ เหมือนสายน้ำ มันไม่ขาดตอน
คือความจริงก็คือความจริง
ชีวิตเราจะเป็นไปอย่างไรอยู่ที่เราจะเลือกว่าจะทำอะไร

ช่วงนี้เห็ดแทบจะไม่ออกแล้ว ก็ไม่รู้จะทำอะไรวันๆก็ผ่านไปกับเรื่องที่ไม่ค่อยมีสาระเท่าไหร่
แต่ก็ถือว่ายังพอทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันบ้าง
แม้จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่างก็ตามที

.................................................................................................

ยี่สิบสอง  หก  สองพันห้าร้อยหกสิบเอ็ด

มีคนบอกว่าเราควรตั้งเป้าหมายไว้สูงๆ
เพราะถ้าเราทำก็อย่างที่สุด อย่างน้อยเราก็ได้ถึงจุดที่เราต้องการจริงๆ
เช่น เราต้องการเงินเก็บ หนึ่งล้าน เราควรตั้งเป้าสักสิบล้าน เพราะเวลาเราทำจริงๆ คนส่วนใหญ่จะทำได้แค่ สองในสิบของเป้าที่ตั้งไว้ อีกแค่แปดวันจะสิ้นเดือน

ที่ฉันตั้งเป้าไว้สามข้อ ตอนนี้ทำได้แค่ข้อเดียว อีกแปดวันดูท่าจะทำอีกสองข้อได้ยาก
ดังนั้นที่เขาพูดไว้เรื่องการตั้งเป้าให้ใหญ่กว่าที่เราต้องการก็คงจะจริงสินะ
ว่าด้วยเรื่อง เบื่อ ....
เปลี่ยนใจ และไม่ตั้งมั่น
ฉันเข้าใจอย่างที่สุด เพราะส่วนตัวเป็นคนขี้เบื่อมากถึงมากที่สุด
ผู้คน เรื่องราว กระทั่งอาหาร
ถ้าลองเบื่อแล้วจะไม่สนใจเลย
เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
เพราะอย่างนี้ฉันก็จะเปลี่ยนใจไปเรื่อยๆ ไม่จริงจังกับอะไร กับใครสักคน

รู้ดีว่า ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ใคร หรืออะไร
แต่มันเกิดจากตัวฉันล้วนๆ
เคยลองเปลี่ยน และคิดว่าเปลี่ยนได้ แต่สันดรยังไงก็ขุดยาก

จะว่าไปการเขียนบันทึกให้ครบร้อยวันนี้ก็เป็นความภูมิใจเล็กๆของฉันนะ
ที่สามารถทำได้ ไม่เลิกไปซะก่อน