ร้อยวันที่ฉันเปลี่ยน วันที่เจ็ดสิบ

ยี่สิบแปด เดือนห้า ปีสองพันห้าร้อยหกสิบเอ็ด

ช่วงนี้รู้สึกว่าขี่รถเก่งขึ้นมากแล้ว ได้เวลาไปแก้มือใบขับขี่ซะทีสินะ
เป็นยังไงต้องมาลุ้นกันอีกที รู้สึกอัปยศอดสูมานานละว่าทำไมสอบใบขับขี่ไม่ผ่านสักที
แต่คงต้องรอพ้นช่วงมรสุมก่อน ฝนมาทุ๊กวันแบบนี้ไปไม่ได้แน่
มีความสงสัยจังว่า ถ้าฝนตกเขาจะให้สอบไหม แต่คิดว่าไม่นะสนามก็ลื่นๆป่ะ ไม่โอเคหรอก

วันนี้ได้เวลารดน้ำเห็ดอีกรอบ ส่วนที่เป็นราเขียววันนี้ยังปิดก้อนอยู่
รู้สึกว่าปูนแดงได้ผลทีเดียว ก้อนข้างๆ ไม่มีเป็นเพิ่ม ก้อนที่เป็นก็หายบ้างบางก้อน
ส่วนก้อนที่รากินไปเยอะก็แห้งๆ ไม่มีเพิ่ม ดีงามสรุปว่า เห็ดฉันปลอดสารพิษร้อยเปอร์เซ็นต์
พร้อมขายอีกล็อตแล้ว รีบๆออกมานะเห็ดน้อย

พรุ่งนี้วันพระใหญ่ อยากไปเวียนเทียนแต่กลัวฝนตก และที่สำคัญแม่คงไม่ไป จะไปคนเดียวก็กะไรอยู่
วัดอยู่ไกลด้วยอาจจะอดไปอีกปี จำไม่ได้แล้วว่าเวียนเทียนครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ กับใคร
คงได้แค่สวดมนต์ใหญ่ที่บ้านตามที่ตั้งใจไว้

ช่วงนี้เปิดตัวสินค้าใหม่ จะขายของจนไม่เป็นอันทำอะไร
ลูกค้าใหม่เข้ามาก็จะคุยเยอะหน่อยให้ลูกค้ามั่นใจว่าเราไม่โกงเขา
แต่ลูกค้าเก่าก็มาสั่ง โอน ไม่พูดอะไรเยอะ
ขายของได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย มีรายรับแบบนี้ชีวิตค่อยมีค่ากับเขาบ้าง
ค่าน้ำมัน ค่ากับข้าว...................