มีอัตตาในอัตตา มีอัตตาในความไม่มีอัตตา

เชิญท่านผุ้มีปัญญาทุกท่านมาให้ความเห็น

เรารู้กันดีว่า ถ้าอยากให้ร่างกายแข็งแรง ต้องหมั่นออกกำลังกาย แต่ถ้าอยากให้จิตใจมีกำลังสู้กับกิเลสล่ะ? ต้องทำไง วันนี้ผมอยากชวนเพื่อน ๆ มาลองแลกเปลี่ยนกันครับ การออกกำลังจิตใจ เรียกว่า มหาสติปัฏฐาน ซึ่

อวิชชาเป็นบ่อเกิดตัวตน อัตตา วิชชาเป็นบ่อเกิดอนัตตา ละอัตตา ตัวตน

จิตนั้น ห่อหุ้มคลุมรูปนาม อย่าโลกสวยด้วยมโนว่าไม่มีจิต เมื่อมีปัญญาเห็นการเกิดดับของจิตอย่างต่อเนื่อง จึงจะไปยืนอีกฝั่งและเห็นทั้ง2ฝั่ง 1.ฝั่งโลกียะ เห็นกระบวนการเกิดของจิต 2.ฝั่งโลกุตระ เห็นจิตดั

เห็นอะไรก็ยึดว่าเป็นอนัตตาไปหมด เกิดอัตตาในอนัตตาไปหมด ธรรมชาติก็เป็นไปตามธรรมดา ก็ไปนึกเป็นอนัตตาไปหมด

หากมีบุญ จะฟังตรงนี้รู้เรื่อง และผ่านไปได้ ขณะภาวนา ตำแหน่งหน้าผาก เป็น ตำแหน่งอัตตาในรูปนามภายใน หากภาวนาผิดจะไม่ผ่านตำแหน่งนี้ จะรู้สึกอึดอัด เครียด ฝืนภาวนาไปอาจต้องส่ง หลังคาแดง การแก้สภาวะธรรมต

การรู้อะไรก่อน ไม่ว่าจากการอ่าน การฟัง เป็นตัวขัดขวางภาวนา 1.ให้มีปัญญาเป็นหลักภาวนา ด้วยให้รูปนามแยกจากกันในความรู้สึกได้ต่อเนื่อง ด้วยการทำอย่างนี้ ตัวตนจะถูกนำออกจากความรู้สึก กายกับใจ จะแยกกันเป็น

สติ สมาธิ ปัญญา เกิดในคราวเดียวกัน เป็นมรรคสมังคี คือ เกิดแยกรูป แยกนาม เป็นญาน1 ขณะนั้น เป็นอย่างไร สติ-มีสติเห็นกายอยู่ในความรู้สึก ทั้งอิริยาบถหลัก อิริยาบถย่อย สมาธิ-ฌานเกิดไปตามกำลังสติ รูปฌาน