จิตนิ่ง แต่จิตไม่รวม

จากการที่ผมปฏิบัติพระกรรมฐานมา   หลายวันเมื่อวานจนถึงวันนี้ก็นั่งสมาธิตามเดิมแต่คือว่าจิตไม่ฟุ้งซ่านนิ่ง แต่ว่าจิตเหมือนไม่รวม คือปกติถ้าจิตดิ่งสู่สมาธิจะรุ้ถึงความละเอียดไปเรื่อยจนตัวเบาบาง  แต่ช่วงสองวันี้ดังกล่าว จิตไม่ดิ่งสู่สมาธิคือมันหยุดอยุ่ตรงที่มันนิ่งเฉยๆ ก็คือนิ่งเฉยๆ ก็รับรู้ได้ว่ามันเป็นแบบนั้นนะ ก็ดูอย่างเดียวเป็นชั่วโมงแต่มันก็ยังอยุ่เหมือนเดิม ร่างกายก็ไม่เบาเหมือนเคย  ช่วงสองสามวันที่ผ่านมาถือว่าผมฝึกหนักอยุ่ระดับนึง แต่ใจไม่เคยทุกข์กับเรื่องง่วงเรื่องเพลียเลย  เพราะรุ้ว่าทุกข์คืออะไร  กลางคืนนอนยากเหมือนกันกว่าจะหลับ เพราะจิตมันตื่นอยุ่ตลอด บังคับมันไม่ได้ก็ปล่อยมันไป  คือมันจะดูตัวเองอย่างนั้น จนหลับไป   จึงอยากสอบถามว่าเพราะอะไร  จิตถึงไม่รวมลงสมาธิ  หรือว่าเป็นเรื่องปกติ