เวลาซื้อบัตรเดินทางรถไฟที่ต่างประเทศ จนท.มีหน้าที่แลกเหรียญเหมือนไทยไหมครับ

ไม่เคยเจอแบบต้องไปเข้าคิวแลกเหรียญคิวนึง และ ต่อจากนั้นต้องไปเข้าคิวหยอดเงินซื้อตั๋วอีกคิวนึงแบบที่กรุงเทพฯ

เพราะตู้ซื้อตั๋วที่เคยเจอมาในหลาย ปท หลายทวีป ทั่วโลก ถ้าจ่ายเงินสด ตู้จะทอนเงินให้เอง จ่ายได้ด้วยธนบัตรหลายมูลค่า
(แต่ถ้าธนบัตรมีมูลค่าสูงมากเกินไป อันนี้ต้องไปเข้าคิวแลกเป็นธนบัตรย่อยก่อน หรือ เป็นเหรียญก่อน)
หรือ จ่ายด้วยเดบิต การ์ด หรือ เครดิต การ์ด ที่ตู้ซื้อตั๋วได้เลย อีกด้วย



****แม้แต่ที่อิหร่าน ระบบเมโทรในกรุงเตหะราน ไฮเทคมาก สถานี และ ชานชาลา กว้างขวาง สะอาดสะอ้าน หรูหรา
สะดวกสบาย ทัดเทียม หรือ ดีกว่าหลายๆ ปท  รวมไปถึงการแตะบัตร การซื้อตั๋ว
ระบบเมโทรอิหร่านเป็นหนึ่งในระบบเมโทรที่ดีที่สุดในโลกที่เราเคยใช้บริการมาเลย



****ของดูไบก็ดี เดี๋ยวนี้บางสถานีมีจอยักษ์ให้กดทำรายการสั่งซื้อของจากซุปเปอร์มาร์เก็ตได้ด้วย
เหมาะสำหรับคนที่ไม่มีเวลาไปซื้อของใช้เข้าบ้าน แต่ข้อเสียของระบบเมโทรที่ดูไบคือ
คนที่ใช้บริการกว่า 90% เป็นประชากรของ ปท ที่กำลังพัฒนา ไม่ว่าจะจากเอเชีย ยุโรปตะวันออก
แอฟริกา เพราะฉนั้นคนส่วนใหญ่มักจะไม่เข้าคิว และ ชอบยืนขวางทางออกทั้งบนรถไฟ
และ ที่ชานชาลา มีความเห็นแก่ตัวสูง ไม่แบ่งที่ให้คนอื่นยืนหรือนั่งได้สะดวก ยืนพิงเสาคนอื่นเกาะไม่ได้

ที่ดูไบสามารถเติมเงินบนบัตรโดยสารฯ ได้จากมือถือด้วย โดยการแสกนคิวอาร์โด้ด
โหลดแอ็พ จากนั้นทำรายการง่ายๆ บนมือถือ เอาบัตรมาแตะหลังมือถือ แค่นี้ก็เติมเองได้แล้ว





*****ที่เมืองไทย ทุกๆ อย่าง จะมีปัญหาในเรื่องการจัดการ การวางแผน เพราะระบบความคิดของคนไทยส่วนใหญ่ คือ
วิสัยทัศน์สั้น ไม่ชอบคิดไกล ไม่คิดเผื่ออนาคต คิดซับซ้อนเกินความจำเป็นแต่ไม่เกิดประโยชน์ ไม่ชอบประสานงานกัน

คนไทยส่วนใหญ่ชอบทำงานช้า ทำงานซ้ำซ้อน เวิ่นเว้อ คิดช้า ตอบช้า เพราะมัวแต่คิดอยู่ว่าจะตอบอะไรดี
ตอบแบบที่ไม่ได้มาจากใจ ตอบแบบแถๆ เพราะต้องป้องกันตัวเองเอาไว้ก่อน หากงานเข้าอาจจะต้องกราบ
หรือ ถูกปรักปรำให้ผิดได้ เพราะถูกสะกดจิตต่อๆ กันมาว่า ลูกค้าคือพระเจ้า

ของส่วนรวม คนที่มีอำนาจจัดการจะไม่คิดถึงความสะดวกสบายของ ปชช  แต่เน้นคิดถึงกำไร ขาดทุน
การป้องกันการโกง คิดใช้อำนาจชั่วคราวควบคุมคน

อีกทั้งแต่ละหน่วยงานต่างคนต่างทำงาน ไม่ร่วมมือกัน




***ในหลายๆ ประเทศ บัตรโดยสารรถไฟฟ้า รถไฟใต้ดิน สามารถใช้กับรถเมล์ เรือเมล์ ได้เลย
ใช้ซื้อของ ใช้ทำอื่นๆ ได้อีกด้วย

หรือ บาง ปท ถ้าใครอยากเติมเงินบนบัตรพวกนี้ ก็สามารถทำที่ตู้เอทีเอ็ม ได้เลย หรือ เติมเงินตามร้านสะดวกซื้อที่รับเติม
ไม่ต้องรอไปทำบนสถานีรถไฟฟ้า



****บนสถานีบีทีเอสที่ไทย สถานที่คับแคบ จัดระบบไม่ดี แถวซื้อตั๋วจากเครื่อง แถวซื้อตั๋วจากตู้ขายตั๋ว แถวแลกเหรียญ มั่วไปหมด
มีที่ให้เข้าคิวน้อย ตรงทางเข้าออกแตะบัตรสถานที่คับแคบ แล้วยังมีร้านค้าบนสถานีอีก
อีกทั้งคนเข้าแถวไม่เป็นระเบียบ เดินไม่เป็นระเบียบ เดินช้า ยืนกีดขวาง เดินเล่นมือถือ เดินเล่นโซเชี่ยล ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
บรรยากาศวุ่นวายโกลาหลมากในช่วงเร่งด่วน เห็นแล้วอนาถ ด้อยพัฒนามาก

หลายๆ ครั้งจึงหาทางเลี่ยงด้วยการแว๊นซ์มอเตอร์ไซค์ สบายใจกว่า อิสระกว่า




***สถานีบีทีเอสของไทย บ่อยครั้งเราเห็นว่าที่ลิฟท์มีแถบพลาสติกสีแดงๆ ขาวๆ ขึงกั้นเอาไว้ไม่ให้ผู้โดยสารใช้
พอๆ กับที่สนามบินสุวรรณภูมิเลย บางครั้งพบว่าไม่ให้ใช้ลิฟท์ ไม่ให้ใช้บันไดเลื่อนตรงโน้นตรงนี้




*****มีหนหนึ่ง นานเป็นสิบปีแล้ว เราเคยพาเพื่อนฝรั่งกลุ่มหนึ่งราว 10 กว่าคน ทุกคนอยู่ในวัยอายุ 50 กว่า
ไปเดินซื้อของที่จตุจักร เมื่อซื้อเสร็จจะนั่งรถไฟฟ้าบีทีเอสกลับเข้าเมืองกัน ทุกคนหิ้วของเยอะมาก เต็มสองมือ
บางคนในกลุ่มเดินไม่สะดวกนัก มีผ้าพันหัวเข่าอยู่ พอจะไปกดลิฟท์ที่ชั้นเดียวกับที่ขายตั๋ว เพื่อใช้ขึ้นไปยังชานชาลา
ก็มี รปภ มาไล่พวกเรา และ ห้ามใช้ลิฟท์ ต่อรองอย่างไรก็ใช้อำนาจชั่วคราวห้าม
ฝรั่งสูงอายุทั้งกลุ่ม ทุกคนจึงต้องหอบของเดินไต่บันไดขึ้นชานชาลากัน งามใส้ดีแท้




***สนามบินสุวรรณภูมิ สนามบินนานาชาติแห่งชาติ ด่านแรกของประเทศ เป็นอีกจุดบอดหนึ่งของไทยในแง่ของ
การจัดการบริหารจัดการที่ล้มเหลว เราต้องใช้สนามบินแห่งนี้เข้า-ออก นอกประเทศอย่างน้อยๆ เดือนละ 2 ครั้ง
ใช้บริการทีไร เหนื่อยมาก เหนื่อยกับระบบ เหนื่อยกับความไร้ระเบียบ ความไม่สะดวกสบายในการใช้บริการ
การจัดการแย่ๆ หลายอย่าง

เกลียดมาก เวลาที่นั่งรถแท็กซี่มาถึงสุวรรณภูมิแล้ว พอลงจากรถ ต้องเข็นต้องลากกระเป๋าผ่านที่กั้นกลมๆ ไป
พอพ้นที่กั้นก็จะเป็นทางลาดเลย ซึ่งทางลาดตรงนั้นประชิดทางที่รถผ่านเลย แต่ละคันไม่ว่าจะรถใหญ่รถเล็ก รถบัส
ขับไวมาก โดยที่ไม่คิดที่จะหยุดให้คนข้าม ที่สำคัญ ตรงนั้นมีทางม้าลายด้วย





***หลายเดือนที่ผ่านมานี้ ถ้าใครเดินทางออกนอก ปท ทางสุวรรณภูมิ เมื่อผ่านจุดตรวจเอ็กซ์เรย์มาแล้ว
พอเดินมาจะลงบันไดเลื่อนไปยังแถว ต.ม. และ เครื่องออโต้เกท สังเกตุกันบ้างไหมว่า
บันไดเลื่อนทางลงไป ต.ม. ที่มีอยู่ 2 ตัว จะถูกซีลปิดเอาไว้เสมอ 1 ตัว ให้ผู้โดยสารใช้บันไดเลื่อนตัวเดียว
ลงไปแล้วเจอบริเวณ ต.ม. แคบๆ ไม่เป็นระเบียบ แออัด

บริเวณ ต.ม. ตรงขาเข้าก็ดูไม่จืด เพราะทางเข้าบริเวณ ต.ม. เป็นคอขวด แคบๆ ไม่มีป้ายบอก
ที่ชัดเจน




*****ผิดกับการไปถึงสนามบินอื่นๆ เช่น ลอนดอน (ฮีทโธร์ว, แก็ตวิค), สิงคโปร์, กัวลา ลัมเปอร์, ดูไบ,
สนามบินต่างๆ ในญี่ปุ่น, สนามบินต่างๆ ในยุโรป แม้แต่ในคิวบา อิหร่าน เอธิโอเปีย เป็นต้น ทุกแห่ง
เขามีที่กว้างขวาง มีป้ายบอกชัดเจน ว่าผู้โดยสารประเภทไหน เข้าช่องไหน
เช่น พลเมืองของ ปท นั้นๆ , คนต่างชาติที่เป็นเรสซิเด้นซ์ มีถิ่นพำนักที่ ปท นั้นๆ, ช่องสำหรับ ผดส บิสซิเนส คลาส
เฟิสท์คลาส, ช่องสำหรับพวกดิโพลแม็ท เป็นต้น



บางสนามบิน ของบางประเทศ บริเวณ ต.ม. สามารถตั้งเป็นสนามฟุตบอลได้สนามนึง หรือ คอร์ทแบตฯ หลายคอร์ท
หรือ คอร์ทวอลเล่ย์ หลายคอร์ท สนามเทนนิสหลายสนาม ได้สบายๆ เลย มีการจัดระบบคิวที่ดี
ป้ายชัดเจน ที่รอไม่วุ่นวาย ไม่โกลาหล มี จนท มืออาชีพคอยดูแลเต็มใจให้บริการแก่ ผดส
ด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส ยินดีให้บริการ




***เรื่องการจัดระเบียบบริหารงานตรงออโต้เกทนี่ก็อีกเรื่องหนึ่งที่เราเคยเขียนลงในพันทิปหลายหนแล้ว
ถึงการทำงานซ้ำซ้อน เพราะเรามีประสบการณ์ในการใช้ออโต้เกทที่สุวรรณภูมิเดือนละหลายหน และ ใช้ใน ปท อื่นๆ ด้วย
จึงเห็นข้อเปรียบเทียบในการจัดการ ใครสนใจอ่านความคิดเห็นของเรา ผู้ที่ต้องใช้บริการจริงเดือนละหลายหน
สามารถจิ้มไปที่เบอร์สมาชิกเราได้ ย้อนไปอ่านที่กระทู้เก่าที่เคยตอบเอาไว้ในส่วนนี้ได้เลย





*****เรื่องรถไฟแอร์พอร์ท ลิ้งค์ ของไทยก็เช่นกัน พอถึงสถานีปลายทางแล้ว ตัวใครตัวมันนะ
แบกกระเป๋าลงบันไดเอง ออกมายืนคอยแท็กซี่ตามยถากรรมเอง ฝนตกแดดออกรับผิดชอบเอง
เพราะพอออกจากรถไฟเขามาแล้ว เขาก็ถีบหัวส่ง ซึ่งผิดกับการต่อรถไฟเข้าเมืองจากสนามบินที่ลอนดอน
ดูไบ ฮ่องกง สิงคโปร์ มาเลเซีย ญี่ปุ่น เป็นต้น ของไทยผิดกับ ปท อื่นมากกกกก

ของ ปท อื่น ไม่ต้องไปไกล เอาแค่มาเลเซีย ที่กัวลาลัมเปอร์ พอนั่งรถไฟจากสนามบินเข้าเมือง
สามารถต่อแท็กซี่ รถไฟฟ้า/รถไฟใต้ดิน รถบัส หรือ แท็กซี่ได้เลย อาคารอย่างโอ่โถง
มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบ มีโรงแรมใกล้เคียงเดินไปถึงได้เลย


สนามบินของไทย ในเรื่องของการจัดการ การใช้วิวัยทัศน์ในการบริหารงาน
ต่างกันกับหลายๆ ที่ในระดับจักรวาล กับ ก้นหุบเหว ไม่ใช่แค่เปรียบระดับฟ้า กับ เหว ยังน้อยไป 😄



***คือ รักเมืองไทย ดีใจทุกครั้งที่เครื่องบินร่อนลงสุวรรณภูมิ ได้กลับบ้าน กลับแผ่นดิน
แต่กลับมาทีไร คือ เหนื่อยมาก เริ่มตั้งแต่เมื่อถึงสุวรรณภูมิ ด่านแรกของประเทศเลย
นี่ขนาดเราคุ้นเคยกับสถานที่ แล้วลองนึกถึงคนที่นานๆ ใช้บริการทีนึง หรือ คนที่
ไม่เคยมาเลย โดยเฉพาะต่างชาติ เขาจะเหนื่อยแค่ไหน




*****เวลาที่เราเดินทาง หรือ ก่อนออกเดินทาง เราสามารถบอกได้คร่าวๆ เลยว่า
ประเทศนั้นๆ มีทิศทางไปทางไหน บริหารงานกันอย่างไร ระบบความคิดของคนในชาตินั้นโดยรวมส่วนใหญ่
เป็นอย่างไร ระบบราชการเป็นอย่างไร

เราดูจากการติดต่อสื่อสารกับ จนท สถานทูต ขั้นตอนในการขอวีซ่า (ถ้าต้องขอ)
และ ที่สำคัญ เราดูจากการจัดระบบของสนามบินนานาชาติ ของประเทศนั้นๆ
ดูจากการติดต่อสื่อสารกับ ต.ม. ของประเทศนั้นๆ นั่นเอง

แผนผังของสนามบินนานาชาติของประเทศต่างๆ ระบบการเชื่อมต่อของบริการขนส่งสาธารณะต่างๆ
ความสะดวกสบายในการใช้เมโทร รถไฟฟ้า รถไฟใต้ดิน แผนผังการจัดระเบียบในสถานีรถไฟใต้ดิน
ก็สามารถสะท้อนระบบความคิดของคนในชาตินั้นๆ ได้ด้วย





*****ขออภัยที่ตอบยาวมาก เพราะมีความคิดความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ แบบนี้  อยากแชร์สิ่งที่ได้พบ
และ เพราะที่ จขกท ถามมา มันมีที่มาที่ไป มันเกี่ยวข้องกัน
ไม่ว่าจะทางตรง ทางอ้อม มันเป็นเรื่องของวัฒนธรรม เรื่องของคน เรื่องของระบบความคิดนั่นเอง





***** ตอบคุณจิ๊ดนิด คห 6-1 ข้างล่าง ปกติใบ ต.ม. ที่แจกก่อนเครื่องลง ทางสายการบินต้องเตรียมเอาไว้บนเครื่อง
ไม่เกี่ยวกับทาง ต.ม. ทางสายการบินต้องเตรียมเอง

จนท ของการบินไทยที่เช็คอินเคาน์เตอร์ที่สุวรรณภูมิ เคยบอกเราว่า ใบ ต.ม. นี้ไม่ฟรี
ทางสายการบินต้องซื้อจาก ต.ม. ใบละ 1 บาท (ราคาที่ทราบเมื่อนานมาแล้ว)