ข้อสังเกตบางประการจากการหาของกินที่มณฑลยูนนาน (คุนหมิง ลิเจี้ยง แชงกรีล่า)

ตั้งแต่เมืองจีนเปิดฟรีวีซ่าให้นักท่องเที่ยวไทย การออกไปหาของกินเล่นที่จีนก็เหมือนเดินไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านหน้าปากซอย  แต่มีสองเรื่องที่ต้องเตรียมตัวดีๆ ​ไม่งั้นคงจะสั่งของกินยาก พาลหงุดหงิดทั้งคนขายและคนซื้อ

ภาษา  เตรียมโปรแกรมแปลภาษาไว้พร้อมใช้งานเสมอ คนจีนไม่สนใจภาษาอังกฤษและไม่อายด้วย ประชากรพันกว่าล้านคนที่ใช้ภาษาจีนก็วุ่นวายพอในการต้อนรับลูกค้าแล้ว

ใช้เงิน จีนใช้การสแกนจ่าย alipay เป็นหลัก ผมเตรียม traveller card บัตรเครดิต visa ร้านหาบเร่แผงลอยไม่รับ ร้านหรูๆ รับหรือเปล่าไม่รู้เพราะไม่ชอบอุดหนุน คราวนี้ลองสแกนจ่าย alipay บ้าง อ้าวโดนค่าบริการเข้าไปอีก 3% เรื่องอะไรที่จะต้องจ่ายเพิ่มให้กับเศรษฐีกับการนั่งกินยืนกินอาหารหาบเร่ ให้เตรียมเงินสดแลกจากบ้านให้พอตลอดการหาของกินของผม 9 ​วัน สามเมือง ที่จีนธนาคารที่รับแลกเงินไทยคือ Bank of China ที่เดียว พนักงานใช้เวลาสามชั่วโมงมะงุมมะงาหราอยู่บนแป้นพิมพ์

การขึ้นรถไฟด่วนสำหรับชาวต่างประเทศง่ายมากเพียงแต่แตะหน้าพาสปอร์ตที่คิวเฉพาะก็ผ่านโลดหน้าเฉิดเลย คนจีนแท้ๆ ต้องต่อคิวกันเป็นลี้ๆ แถมสถานีเปิดให้เช็คอินแค่ 30 นาทีเท่านั้น






ช่องซ้ายมือที่มีแป้นจอคอมพิวเตอร์เป็นช่องพิเศษที่ใช้หน้าพาสปอร์ตสแกนตั๋วรถไฟที่ผูกไว้กับพาสปอร์ตตอนจองตั๋วผ่านได้อย่างรวดเร็ว คนรอน้อยมากแค่นี้ก็ไปรอขึ้นรถไฟได้ไม่ต้องวิ่งกระหืดกระหอบเหมือนเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่ซีอาน