เราเสียใจมากคือพ่อเราเขาเป็นคนใจร้อนมาก ทุบตีเราแรงๆเคยกระทืบถีบเราตั้งแต่เด็กๆตอนอยู่ประถมเราก็โดนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วมีครั้งนึงเราสอบเสร็จกลับบ้านมาพอตกเย็นเพื่อนก็มาตามให้เราเอาต้นไม้ไปส่งที่โรงเรียนเราก็ไปส่งกับเพื่อนเรา (ก่อนออกจากบ้านเราบอกพี่เราแล้วว่าจะไปส่งงานที่โรงเรียน) พอส่งงานเสร็จเราก็เลยไปนั่งเล่นสวนสาธารณะแถวบ้านน่าจะประมาณครึ่งชั่วโมงไม่เกินชั่วโมงนึงพอกลับมาพ่อเราก็ตีเราแบบเอาเชือกมามัดมือเรากับราวบรรไดแล้วตีเราแบบไม่ยั้งเลยตีเรากับไม้กวาด เราโดนแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆโดนมาหมดทุกอย่างไม้อันใหญ่ๆก็โดนมาหมดแล้ว คือโดนจนเรารู้สึกติดลบกับพ่อตัวเองเราไม่กล้าพูดหรือระบายให้ใครฟังอาบเพื่อนๆ แล้วก็กลัวเพื่อนคิดว่าเราอกตัญญูต่อพ่อแท้ๆแต่สิ่งที่เราโดนมามันฝั่งใจเรามาตั้งแต่เด็กจนเราไม่มีความรู้สึกว่ารักพ่อเราเลย พอโตมาจนตอนนี้อายุเรา28ปีเรายังมีโดนตีอยู่บ่อยๆด้วยไม้คันหาบบ้างพ่อหยิบอะไรทันก็ใช้อันนี้มาทุบตีเรา เราด่าแรงๆตลอดทั้งๆที่พ่อเราอยู่แต่บ้านไม่ทำงานอะไรเลย เราอยากย้ายออกไปอยู่ข้างนอกมากแต่ก็ติดเรื่องค่าใช้จ่ายเราตกงานมาสักพักใหญ่ๆแล้วเลยค่อนข้างลำบาก เราเลยหาอะไรเล็กๆน้อยๆไปขายตามตลาดนัดแถวบ้านแต่ก็ขายไม่ค่อยได้กำไรเพราะบ้านเราอยู่ชนบทคนเลยอยู่กันแบบพอมีพอกินไม่ค่อยใช้จ่าย เราแวะมาระบายเพราะเราไม่อยากเอาไปพูดกับใครจริงๆ