ทำไมไม่เคยชมพอกูทำผิดเอาแต่ดา คอยจับผิดตลอดเคยตั้งใจฟังกูมั่งม้าย บอกให้กูทำตัวเหมือนคนนู้คนนี้อยู่ได้ เอากูไปเปรียบเทียบกับคนอื่นอยู่ได้ใครอีดีเหมือนอีครีมอีแฟอะรักมากก็ไปเอามาเป็นลูกตะ คอยเอาเรื่องเก่าๆมาด่ามาติเอามาซํ้าเติมตลอกเวลาคอยพูดแดกดันตลอดทั้งๆที่ผ่านมาเป็น10ปีแล้ว คอยโทษกูทุกอย่างไม่เคยโทษตัวเอง แค่กูไม่ยิ้มก็ด่าแล้วทุบตีทำร้ายกูมาตั้งแต่เด็กไม่เคยถามว่ากูรู้สึกยังไงมีแต่คิดไปเองแล้วมาดากู ไล่กูไปตายมั้งไล่กูออกจากบ้านมั้งถ้ามีเชือกกับที่แขวนคอกูฆ่าตัวตายไปนานแล้ว พอกูแหลงก็ด่ากูตีกู พออธิบายก็หาว่ากูเถียงไม่ร้กูจักบุญคุณ บังคับให้ทำแต่สิ่งที่ตัวเองชอบไม่เคยถามความเห็นกู พอกูขัดใจมั้นบอกไปว่าไม่อยากทำก็ทำหน้าบึ้งใส่ตลอดด่ากูทุกรอบ บนทุกอย่างจับผิดทุกอย่างไม่เคยให้เวลาส่วนตัวกับกู เห็นใจแค่ตัวเองไม่เคยรับฟังกูจริงๆซักรอบต่อให้กูพูดดีด้วย คอยเอาเเต่เรื่องที่กูทำผิดพลาดมาแหลง ขนาดสอนการบ้านกูตอนยังเล็กพอกูทำไม่ได้ก็ทุบตีกูถีบกูตบกูชกกูบีบคอกูหยิกกูฟาดกูกับขาโต๊ะ กูโดนทุบตีมาตั้งแต่ 1 ขวบ จนอายุ 14 พอกูตบหลบครั้งเดียวตอนอายุ 15 ก็เลิกทุบตีกู แต่ใช้คำพูดมากว่าเดิมมาทำร้ายจิตใจกู พอกูบอกให้พอให้หยุดซักทีก็ไม่ฟังเอาแต่แหลงทำร้ายจิตใจกูบังคับกูทุกทางกดดันกูทุกรอบ พอกูบอกว่ากูอาจเป็นซึมเศร้าก็เอาแต่บอกว่าเป็นเพราะกูโง่กูออนแอแค่นี้ก็ทนไม่ได้โตไปจะไปมีชีวิตอยู่ได้ยังไง " กูถามจริงนะกูต้องโตไปโดนทุบตีแบบนี้ทุกวันเออต้องโดนกระทืบทุกวันเออต้องโดนดาโดนว่าโดนตบโดนทำร้ายจิตใจโดนบังคับทุกวันเออ" นี้เออสิ่งที่เรียกว่า " แม่ "
แค่ระบายเฉยๆไม่มีอะไร🙂