รู้สึกยังไงครับ ถ้าทำงานอยู่ ทั้งๆทีรู้ว่าจะโดนไล่ออก

สวัสดีครับ
ผมคิดอยู่นานว่าจะโพสดีไหม มันอาจะดูไม่ดีในสายตาหลายๆคน แต่ผมอยากได้ความเห็นของหลายๆคนมาช่วยคิด
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวเป็นข้อๆก่อนครับ
- ผมทำงานเป็นวิศวกร อยู่บริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง
- ผมเพิ่งเรียนจบได้ไม่นาน ยังไม่รับปริญญาเลยครับ
- แล้วเรื่องก็เกิดขึ้น เมื่อผมเพิ่งผ่านช่วงทดลองงานได้ไม่นาน...บริษัทประกาศลดพนักงานออก
  โดยเกือบทั้งหมดเป็นพนักงานใหม่ครับ...ใช่ครับ ผมเป็นหนึ่งในนั้น
  ซึ่งจะต้องออกสิ้นปีนี้ โดยบริษัทจะให้เงินชดเชยตามกฎหมายแรงงาน (ได้ 1 เดือน เพราะว่ายังทำงานไม่ครบปี )

คราวนี้ประเด็นอยู่ที่ว่า ก่อนหน้านี้ผมรู้สึกโอเคกับตัวงานมาก เพราะด้วยตัวเลขผลตอบแทนที่บอกได้เลยว่ามันเยอะมากๆ สำหรับเด็กจบใหม่  ที่ผ่านมาเลยไม่ได้คิดอะไรกับตัวงาน งานหนักไม่กลัว ลุยมันเข้าไป ลุยมันให้เต็มที่ พี่ๆหัวหน้าทุกคนชอบใจมาก กับผลงานของเรา ที่เป็นได้แค่เด็กจบใหม่ แต่ทำงานได้ขนาดนี้

แต่พอมาถึงวันนี้ มันกลับเป็นหนังคนละม้วนเลยครับ
   ผมมีความรู้ผมมีความรู้สึกหมดไฟ ในการทำงาน เหมือนจิตวิญญาณในการทำงานที่มันเคยมีก่อนหน้านี้ มันแทบไม่เหมือนเดิมเลย
มีความรู้สึกอยู่ในหัวตลอดว่า "ต้องทำงานต่อไป ทั้งๆที่รู้ว่าจะโดนไล่ออก จะทำอะไรไปเยอะแยะ"

ผมก็ไม่รู้ว่าผมคิดมากไป หรือว่าผมอาจจะยังไม่ชินกับเรื่องอย่างนี้ด้วย เพราะกว่าเพิ่งเรียนจบ และเป็นที่ทำงานที่แรก
  
โดยทุกๆคนในที่ทำงาน ทั้งหัวหน้าและเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆที่ไม่โดนออก ทุกคนบอกว่า ให้ตั้งใจทำงานเพื่อ จะได้พัฒนา Skill ของตัวเอง
เวลาออกไปโลกข้างนอก ก็สามารถทำงานได้สบาย ประสบการ์ณเรายังน้อย อย่าไปคิดเรื่องเงิน อย่าไปคิดเรื่องว่าเราทำผิดอะไรทำไมถึงโดนออก แต่ผมรู้สึกว่าไม่สามารถความคุมความคิดให้มันคิดอย่างนั้นได้เลย เลยอยากถามว่าคนอื่นคิดยังไงกับเรื่องนี้บ้างครับ

สู้ว่าเราออกไปขึ้นเรือลำใหม่ เลยดีกว่าไหม ? ทำงานที่เรามีแรงใจไปกับมัน ทำงานที่เรามีความสุข ผลตอบแทนอาจน้อยกว่า ในช่วงสั้นๆ

หรือ อาจจะคิดมากไป..