สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเริ่มงานใหม่ที่รร.แห่งหนึ่งในภาคใต้เรามีหัวหน้าเป็นชาวต่างชาติเขามีประสบการณ์ทำงานสายรร.มานานมากพอสมควร20ปีเลยแหละ แต่ทีนี้พอเราเริ่มทำไปได้สักพัก แน่นอนว่าเรายังใหม่มากกับที่นี่ทั้งระบบ และในส่วนของตัวสแตนดาร์ดเองก็ด้วยจึงมีบางครั้งที่เราทำงานผิดพลาดแต่เรายอมรับในข้อผิดพลาดนั้นได้ค่ะ พร้อมที่จะแก้ไขและปรับปรุงตัวเสมอ หัวหน้าตอนแรกที่เพิ่งเข้ามาใหม่ๆ เขาบอกเราว่าคุยกับเขาตรงๆได้นะไม่ว่าเรื่องอะไร ในใจเราคิดว่าเขาต่างชาติหัวคิดคงจะเป็นแบบตะวันตกหรือหัวสมัยใหม่อะไรทำนองนั้น เพราะถ้าคนไทยด้วยกันการทำงานชั้นอาวุโสมันมีอยู่แล้วแต่หัวหน้าคนนี้บอกกับเราว่าไม่ต้อคิดถึงตรงนั้นเลยคุณกับผมเราเท่ากัน จนวันหนึ่งเราทำผิดพลาดที่ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก เขากลับไม่มาแจ้งเราและเอาไปเล่าให้กับคนอื่นฟังทั้งๆที่ตัวเราเองก็นั่งอยู่ตรงนั้นกับเขาด้วย เรายังจำได้อยู่เลยว่าหากมีข้อผิดพลาดหรือสงสัยยังไงเราก็รับปากไปแล้วว่าให้บอกหรือเตือนเราตรงๆได้เลย แต่พอมันเกิดขึ้นจริงๆเขากลับไม่มาบอกว่าเราพลาดตรงไหนแต่เอาไปบอกคนอื่นแทนว่าไม่รู้ทำไมเราถึงทำไปแบบนั้น เราไม่ได้คับข้องใจนะที่จะโดนนินทาไม่ว่าเรื่องไหนเราทำใจได้แล้วค่ะในส่วนของตรงนี้ แต่เราแค่งงว่าทำไมเขาไม่เตือนเราอย่างที่เขาบอกไว้ พอเราถามเขากลับถามเรากลับว่างั้นก็ตอบคำถามมาว่าทำไมถึงทำแบบนั้นลงไป เราไม่มีข้อแก้ตัวค่ะเราคิดว่าหากปัญหามันได้รับการแก้ไขแล้วมันก็ย่อมเป็นเรื่องที่ดีแต่เราคิดน้อยไปที่ไม่ได้รายงานให้เขารู้เลยทันที แต่วันนั้นเรากลับกลายเป็นtopic และเขาก็เลือกที่ไม่คุยกับเราตรงๆเลย ตั้งแต่วันนั้นเราก็เริ่มที่จะตั้งแง่กับหัวหน้าคนนี้แล้วไม่อยากคุยด้วยไม่อยากเจอหน้า เราไม่อยากรู้สึกแบบนี้เพราะเราควรจะโตเป็นผู้ใหญ่ได้แล้วทั้งวุฒิภาวะทางอารมณ์ด้วยก็ดี พอมาถึงวันนี้เราก็ทำงานกับเขาได้ปกติทักทายเป็นประจำ(ตามารยาท) ไม่คิดมากเรื่องงานให้มันจบไปเป็นวันๆ คิดเสียว่าชีวิตมันก็เท่านี้ ช่างมันๆๆ แต่เราแค่อยากได้ความเห็นเพิ่มเติมจากคนอื่นๆ ว่ามีความเห็นอย่างไรกับเรื่องที่เราได้เล่าให้ฟัง ในฐานะคนที่เพิ่งมีประสบการณ์กา่รทำงาน ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ ตรงไหนเราพลาดไปเราควรปรับปรุงตรงไหนอีกบ้าง บอกกันได้เลยนะคะ
แบบนี้เรียกToxicได้มั้ยคะ