มีอัพเดตเหตุการณ์ที่คอมเม้นด้านล่างนะคะ รบกวนช่วยเลื่อนลงไปช่วยเราดูทีค่ะ -/\-
สวัสดีค่ะ กระทู้นี้คงเป็นกระทู้ดราม่า อัดอั้น ตันใจ กระทู้แรกของเรา
ปกติชอบเข้ามาส่องเฉยๆ เริ่มเลยนะคะ
คือเราเป็นลูกผู้หญิงคนเดียว ย้อนความไปเมื่อสิบกว่าปีก่อน แต่ก่อนก็อยู่กันพ่อแม่ลูก สามคนในบ้านทาวเฮ้าส์หลังไม่ใหญ่
แบบเช่าเขาอยู่ค่ะ เดือนละไม่กี่บาท ครอบครัวฐานะปานกลาง แม่รับราชการ พ่อพนักงานบริษัท ตอนนั้นเราน่าจะอยู่ประมาณม.ต้น-ม.ปลาย
คราวนี้เรามีลูกพี่ลูกน้องค่ะ ซึ่งก็คือลูกของน้าสาวเรา ซึ่งน้าเราเขาอยากให้ลูกเขามาอยู่บ้านเราค่ะ(เขาอยู่ต่างจังหวัดกัน)
ก็ให้แม่เราหางานให้ทำ ลูกพี่ลูกน้องเราอายุมากกว่าเราค่ะ เราก็เรียกว่าพี่มาตลอด เราก็พอรู้มาว่าพี่คนนี้เขาค่อนข้างเกเรค่ะ
น้าเราเลยอยากให้เขามาอยู่กับแม่เราและหางานทำ
เขาก็มาอยู่บ้านเราค่ะ ก็มีห้องให้นอนส่วนตัว คราวนี้ของในบ้านเริ่มหาย เงินที่วางทิ้งไว้กลางบ้านมานานไม่เคยหาย วันนี้หาย
ตั้งแต่ร้อย สองร้อย ก็ไม่คิดอะไรค่ะ เงินเล็กๆน้อยๆ คราวนี้มันเริ่มลามมาถึงเงินเก็บของเราที่เราเก็บไว้ในลิ้นชัก แต่ไม่เคยล็อค
เพราะไม่คิดว่าจะมีใครมาเปิดแล้วหยิบไป ก็เริ่มหาย ตอนนั้นเราก็บอกแม่ แม่เราก็พอรู้ว่าพี่เป็นคนเอาไป
แม่เราถาม เขาก็ตอบว่าไม่ได้เอา ตอบไม่ๆๆๆ อย่างเดียว แล้วเราก็ไม่รู้จะเอาหลักฐานอะไรไปบอกว่าเขาเอาไป
มันหายบ่อยขึ้น จนขนาดอยู่ในบ้านตัวเองยังต้องถือกระเป๋าตังติดตัว ไม่กล้าวางทิ้งไว้
แล้วของมีค่าของพ่อกับแม่ก็เริ่มหายไปบ้างค่ะ พวกพระเครื่องราคาสูงๆ หายไปเยอะมาก ตีมูลค่าเป็นแสนๆเลย
ของในบ้านหายไปบ้าง เงินหายไปบ้าง แล้วก็เป็นแบบเดิม พอถามก็ตอบไม่ๆๆๆ จนแม่เราท้อใจ แต่ก็ไม่อยากแจ้งความจับหลานตัวเอง
ตอนนั้นเราก็ไม่ได้อะไร จนเหตุการณ์มันเลยผ่านไปที่เขาย้ายออกจากบ้านไป ส่วนพ่อกับแม่แยกทางกัน เราก็ออกมาอยู่กับแม่สองคน
ตัดกลับมาปัจจุบันนะคะ สิบกว่าปีผ่านมา ตอนนี้เราทำงานแล้ว เราซื้อบ้านใหม่ เพื่อที่จะได้มีบ้านเป็นของตัวเองเอาไว้อยู่กับแม่ แต่จริงๆแล้วเราอยู่กับแฟนที่คอนโดในเมืองอยู่แล้วค่ะ ซื้อบ้านไว้ก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ให้แม่อยู่มากกว่า แต่แม่ก็ไม่ค่อยอยู่ เพราะแม่ก็มีบ้านอยู่ใกล้ที่ทำงานซึ่งอยู่ในอีกจังหวัดนึง บ้านนี้จึงเป็นเหมือนบ้านของเรากับแม่ มานัดเจอกัน นอนด้วยกันบ้างในบางวันหยุด
คราวนี้พี่ชายคนนั้นเขากลับมาค่ะ ขอมาอาศัยด้วย เขาขอกับทางแม่เรานะคะ คือเราไม่ได้อยู่บ้านนั้นเราไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ในบ้านเป็นอย่างไร เรากลับไปอีกทีก็เห็นเขาอยู่ในบ้านแล้ว คงเป็นเพราะว่าบ้านเราใกล้ที่ทำงานเขาด้วย ซึ่งตัวเราเองไม้ได้อะไรแล้วค่ะ เพราะคิดว่าเขาโตแล้ว มีงานการทำมั่นคง มีภรรยาแล้ว เหตุการณ์ซ้ำๆเดิมๆคงจะไม่มีอีก อีกอย่างก็มีคนคอยช่วยดูแลบ้านด้วยค่ะ
เราก็อยู่ที่คอนโดตลอด นานๆจะกลับไปบ้านที ไปก็ไม่ค่อยได้นอนค้าง ไปแค่แวะไปเยี่ยมเยียน แล้วก็กลับ ห้องนอนตัวเองก็ไม่ได้ขึ้นไปดูเลย จนวันนี้สดๆร้อนๆค่ะ ซึ่งมันควรจะเป็นวันมงคลของเรา วันนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกับแฟนค่ะ มีแม่เราไปด้วย ก็จดเสร็จเรียบร้อย มีความสุขค่ะ วันนี้มองอะไรๆก็สดใสไปหมด แล้วเราก็บอกแม่ว่า เดี๋ยวยังไงเสร็จจากจดทะเบียนจะกลับไปบ้านนะ ไปเอาของสำคัญบางอย่าง (เรามีแพลนจะย้ายไปต่างประเทศเลยจะไปขนของสำคัญมาไว้ที่คอนโดเพื่อเตรียมส่งไปต่างประเทศค่ะ)
ตัดกลับมา เรากลับมาถึงบ้าน เราหาของสำคัญชิ้นนั้นไม่เจอค่ะ (ของสำคัญชิ้นนี้ เป็นของที่แฟนซื้อให้ชิ้นแรกในวันเกิด มีมูลค่าประมาณ2หมื่นกว่าบาทแต่มูลค่าทางจิตใจเทียบไม่ได้เลยค่ะ ) ซึ่งมันตั้งอยู่ในห้องนอนเรามาตลอด ถ้าจะบอกว่าขโมยขึ้นบ้าน ก็คงจะแปลกที่เข้ามาในบ้านแล้วหยิบแต่ของชิ้นนี้ไป เราคิดในใจไว้แล้วค่ะว่าต้องใช่แน่ๆ ความทรงจำเดิมๆมันหวนคืนกลับมา เราโทรไปหาก็เหมือนเดิมค่ะ คือ ปฏิเสธอย่างเดียว เราโมโหมากค่ะ ร้องไห้ลั่นบ้านเลย ร้องด้วยความโมโห เสียใจ เจ็บใจ หลายๆอย่างจริงๆนะคะ ของชิ้นนั้นมันมีค่ากับจิตใจเรามาก แฟนเราก็เครียดค่ะเพราะจะหาซื้อใหม่ได้ยาก และถึงหาได้ก็ไม่เหมือนเดิม
เราคุยกับแม่ตอนนั้นเลยค่ะว่าเราไม่สามารถมีคนๆนี้อยู่ในบ้านเราได้ ทำยังไงก็ได้ให้เขาออกไปจากบ้านเรา และให้แม่พยายามคุยกับเขาให้หน่อย ว่าได้โปรดคืนของสำคัญของเรามา ถ้าของยังอยู่ก็เอามาคืน หรือถ้าขายไปแล้วก็เอาเงินมาแล้วก็ออกจากบ้านเราไป แฟนเราจะแจ้งความแต่แม่บอกว่าช่วยเห็นใจน้าสาวเราหน่อย ซึ่งมันก็เป็นแบบเดิมๆอีก คือเอาคำว่าญาติพี่น้องเข้ามาให้เรายอมๆไป
น้าสาวเราเขาบอกจะชดใช้เป็นเงินคืนให้ แล้วจะให้ลูกเขาย้ายออกจากบ้านเรา
ตัวเราคิดว่ามันไม่ใช่การแก้ไขปัญหาที่ถูกต้อง ถ้ายังงี้เขาก็คิดว่าเขาขโมยแล้วอย่างมากสุดก็แค่โดนไล่ออกจากบ้าน
แล้วก็ไปอาศัยบ้านอื่น จะทำพฤติกรรมแบบนี้อีกหรือเปล่าก็ไม่รู้
ตอนนี้เรากลับมาคอนโดแล้วค่ะ ร้องไห้หนักมาก แฟนก็เครียด ทำลายวันดีๆของเราไปเลยค่ะ
ตอนนี้ก็รอแม่บอกค่ะว่าจะยังไงต่อไป
อัพเดตเหตุการณ์ที่คอมเม้นด้านล่างนะคะ ยังไงรบกวนเลื่อนๆลงไปหน่อย
ถ้าใครพอช่วยได้รบกวนทีนะคะ
ขออนุญาติระบายนะคะ ร้องไห้ไม่หยุดเลยตอนนี้ ฮืออออออ
ปล.ผิดพลาดรงไหนขออภัยนะคะ ตักเตือนได้ค่ะ จะแก้ไข
ถ้าแท็กห้องผิดบอกได้นะคะ T_T
มีใครเคยเลี้ยงโจรไว้ในบ้านตัวเองไหมคะ
สวัสดีค่ะ กระทู้นี้คงเป็นกระทู้ดราม่า อัดอั้น ตันใจ กระทู้แรกของเรา
ปกติชอบเข้ามาส่องเฉยๆ เริ่มเลยนะคะ
คือเราเป็นลูกผู้หญิงคนเดียว ย้อนความไปเมื่อสิบกว่าปีก่อน แต่ก่อนก็อยู่กันพ่อแม่ลูก สามคนในบ้านทาวเฮ้าส์หลังไม่ใหญ่
แบบเช่าเขาอยู่ค่ะ เดือนละไม่กี่บาท ครอบครัวฐานะปานกลาง แม่รับราชการ พ่อพนักงานบริษัท ตอนนั้นเราน่าจะอยู่ประมาณม.ต้น-ม.ปลาย
คราวนี้เรามีลูกพี่ลูกน้องค่ะ ซึ่งก็คือลูกของน้าสาวเรา ซึ่งน้าเราเขาอยากให้ลูกเขามาอยู่บ้านเราค่ะ(เขาอยู่ต่างจังหวัดกัน)
ก็ให้แม่เราหางานให้ทำ ลูกพี่ลูกน้องเราอายุมากกว่าเราค่ะ เราก็เรียกว่าพี่มาตลอด เราก็พอรู้มาว่าพี่คนนี้เขาค่อนข้างเกเรค่ะ
น้าเราเลยอยากให้เขามาอยู่กับแม่เราและหางานทำ
เขาก็มาอยู่บ้านเราค่ะ ก็มีห้องให้นอนส่วนตัว คราวนี้ของในบ้านเริ่มหาย เงินที่วางทิ้งไว้กลางบ้านมานานไม่เคยหาย วันนี้หาย
ตั้งแต่ร้อย สองร้อย ก็ไม่คิดอะไรค่ะ เงินเล็กๆน้อยๆ คราวนี้มันเริ่มลามมาถึงเงินเก็บของเราที่เราเก็บไว้ในลิ้นชัก แต่ไม่เคยล็อค
เพราะไม่คิดว่าจะมีใครมาเปิดแล้วหยิบไป ก็เริ่มหาย ตอนนั้นเราก็บอกแม่ แม่เราก็พอรู้ว่าพี่เป็นคนเอาไป
แม่เราถาม เขาก็ตอบว่าไม่ได้เอา ตอบไม่ๆๆๆ อย่างเดียว แล้วเราก็ไม่รู้จะเอาหลักฐานอะไรไปบอกว่าเขาเอาไป
มันหายบ่อยขึ้น จนขนาดอยู่ในบ้านตัวเองยังต้องถือกระเป๋าตังติดตัว ไม่กล้าวางทิ้งไว้
แล้วของมีค่าของพ่อกับแม่ก็เริ่มหายไปบ้างค่ะ พวกพระเครื่องราคาสูงๆ หายไปเยอะมาก ตีมูลค่าเป็นแสนๆเลย
ของในบ้านหายไปบ้าง เงินหายไปบ้าง แล้วก็เป็นแบบเดิม พอถามก็ตอบไม่ๆๆๆ จนแม่เราท้อใจ แต่ก็ไม่อยากแจ้งความจับหลานตัวเอง
ตอนนั้นเราก็ไม่ได้อะไร จนเหตุการณ์มันเลยผ่านไปที่เขาย้ายออกจากบ้านไป ส่วนพ่อกับแม่แยกทางกัน เราก็ออกมาอยู่กับแม่สองคน
ตัดกลับมาปัจจุบันนะคะ สิบกว่าปีผ่านมา ตอนนี้เราทำงานแล้ว เราซื้อบ้านใหม่ เพื่อที่จะได้มีบ้านเป็นของตัวเองเอาไว้อยู่กับแม่ แต่จริงๆแล้วเราอยู่กับแฟนที่คอนโดในเมืองอยู่แล้วค่ะ ซื้อบ้านไว้ก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ให้แม่อยู่มากกว่า แต่แม่ก็ไม่ค่อยอยู่ เพราะแม่ก็มีบ้านอยู่ใกล้ที่ทำงานซึ่งอยู่ในอีกจังหวัดนึง บ้านนี้จึงเป็นเหมือนบ้านของเรากับแม่ มานัดเจอกัน นอนด้วยกันบ้างในบางวันหยุด
คราวนี้พี่ชายคนนั้นเขากลับมาค่ะ ขอมาอาศัยด้วย เขาขอกับทางแม่เรานะคะ คือเราไม่ได้อยู่บ้านนั้นเราไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ในบ้านเป็นอย่างไร เรากลับไปอีกทีก็เห็นเขาอยู่ในบ้านแล้ว คงเป็นเพราะว่าบ้านเราใกล้ที่ทำงานเขาด้วย ซึ่งตัวเราเองไม้ได้อะไรแล้วค่ะ เพราะคิดว่าเขาโตแล้ว มีงานการทำมั่นคง มีภรรยาแล้ว เหตุการณ์ซ้ำๆเดิมๆคงจะไม่มีอีก อีกอย่างก็มีคนคอยช่วยดูแลบ้านด้วยค่ะ
เราก็อยู่ที่คอนโดตลอด นานๆจะกลับไปบ้านที ไปก็ไม่ค่อยได้นอนค้าง ไปแค่แวะไปเยี่ยมเยียน แล้วก็กลับ ห้องนอนตัวเองก็ไม่ได้ขึ้นไปดูเลย จนวันนี้สดๆร้อนๆค่ะ ซึ่งมันควรจะเป็นวันมงคลของเรา วันนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกับแฟนค่ะ มีแม่เราไปด้วย ก็จดเสร็จเรียบร้อย มีความสุขค่ะ วันนี้มองอะไรๆก็สดใสไปหมด แล้วเราก็บอกแม่ว่า เดี๋ยวยังไงเสร็จจากจดทะเบียนจะกลับไปบ้านนะ ไปเอาของสำคัญบางอย่าง (เรามีแพลนจะย้ายไปต่างประเทศเลยจะไปขนของสำคัญมาไว้ที่คอนโดเพื่อเตรียมส่งไปต่างประเทศค่ะ)
ตัดกลับมา เรากลับมาถึงบ้าน เราหาของสำคัญชิ้นนั้นไม่เจอค่ะ (ของสำคัญชิ้นนี้ เป็นของที่แฟนซื้อให้ชิ้นแรกในวันเกิด มีมูลค่าประมาณ2หมื่นกว่าบาทแต่มูลค่าทางจิตใจเทียบไม่ได้เลยค่ะ ) ซึ่งมันตั้งอยู่ในห้องนอนเรามาตลอด ถ้าจะบอกว่าขโมยขึ้นบ้าน ก็คงจะแปลกที่เข้ามาในบ้านแล้วหยิบแต่ของชิ้นนี้ไป เราคิดในใจไว้แล้วค่ะว่าต้องใช่แน่ๆ ความทรงจำเดิมๆมันหวนคืนกลับมา เราโทรไปหาก็เหมือนเดิมค่ะ คือ ปฏิเสธอย่างเดียว เราโมโหมากค่ะ ร้องไห้ลั่นบ้านเลย ร้องด้วยความโมโห เสียใจ เจ็บใจ หลายๆอย่างจริงๆนะคะ ของชิ้นนั้นมันมีค่ากับจิตใจเรามาก แฟนเราก็เครียดค่ะเพราะจะหาซื้อใหม่ได้ยาก และถึงหาได้ก็ไม่เหมือนเดิม
เราคุยกับแม่ตอนนั้นเลยค่ะว่าเราไม่สามารถมีคนๆนี้อยู่ในบ้านเราได้ ทำยังไงก็ได้ให้เขาออกไปจากบ้านเรา และให้แม่พยายามคุยกับเขาให้หน่อย ว่าได้โปรดคืนของสำคัญของเรามา ถ้าของยังอยู่ก็เอามาคืน หรือถ้าขายไปแล้วก็เอาเงินมาแล้วก็ออกจากบ้านเราไป แฟนเราจะแจ้งความแต่แม่บอกว่าช่วยเห็นใจน้าสาวเราหน่อย ซึ่งมันก็เป็นแบบเดิมๆอีก คือเอาคำว่าญาติพี่น้องเข้ามาให้เรายอมๆไป
น้าสาวเราเขาบอกจะชดใช้เป็นเงินคืนให้ แล้วจะให้ลูกเขาย้ายออกจากบ้านเรา
ตัวเราคิดว่ามันไม่ใช่การแก้ไขปัญหาที่ถูกต้อง ถ้ายังงี้เขาก็คิดว่าเขาขโมยแล้วอย่างมากสุดก็แค่โดนไล่ออกจากบ้าน
แล้วก็ไปอาศัยบ้านอื่น จะทำพฤติกรรมแบบนี้อีกหรือเปล่าก็ไม่รู้
ตอนนี้เรากลับมาคอนโดแล้วค่ะ ร้องไห้หนักมาก แฟนก็เครียด ทำลายวันดีๆของเราไปเลยค่ะ
ตอนนี้ก็รอแม่บอกค่ะว่าจะยังไงต่อไป
อัพเดตเหตุการณ์ที่คอมเม้นด้านล่างนะคะ ยังไงรบกวนเลื่อนๆลงไปหน่อย
ถ้าใครพอช่วยได้รบกวนทีนะคะ
ขออนุญาติระบายนะคะ ร้องไห้ไม่หยุดเลยตอนนี้ ฮืออออออ
ปล.ผิดพลาดรงไหนขออภัยนะคะ ตักเตือนได้ค่ะ จะแก้ไข
ถ้าแท็กห้องผิดบอกได้นะคะ T_T