เรื่องจริง ยิ่งกว่านิยาย .. มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง
ตั้งแต่ วันที่ตัดสินใจจะมา ..ไม่ตั้งใจจะมาสอบหรอกนะ ... แต่ตั้งใจจะมาหาคุณ รู้รึป่าว ??
ความพยายาม ฉันเยอะนะ .. ขึ้นเรือ 3 ทุ่ม ถึงฝั่ง ตี 4 ฉันต้องนั่งรอรถตุ๊ก ประมาณ 1.30 ชม. เพื่อจะนั่งเข้าเมืองสุราษ .. กว่าจะเข้าเมืองมาได้ ฉันต้องมานั่งรอรถตู้ เพื่อที่จะไปนครศรี ฯ เพื่อไปขึ้นเครื่องที่นั้น .. กว่ารถตู้จะออก 7 โมงเช้า แล้ว
นี่เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่ไป กทม. กับ เครื่องบิน โชคดีได้เที่ยวบินพร้อมกับ อาจารย์ท่านหนึ่ง ที่สนิทกัน อาจารย์คนนี้ช่วยเหลือทุกอย่าง ต้องขอขอบคุณ ..
ฉัน บิน ละนะ ... ฉันดีใจมาก ที่จะได้เจอคุณ
ฉัน ถึง ละ นะ .. คุณมารับฉันได้ไหม มารับได้รึป่าว ฉันคิดนะ ยังไงคุณก็มารับได้อยู่แล้ว นานๆ ฉันจะได้มาหาคุณนิ .. แต่สุดท้าย .. คำตอบ คือมาไม่ได้ .. คุณบอกว่า บ้านอยู่ไกลกับสนามบินมาก ถ้าไปรับ กัน มันจะเสียเวลาทั้งสองฝ่าย .. โอเค ฉันเข้าใจ มันเสียเวลาจิงๆ ด้วย เอางี้นะ .. งั้นเราเจอกันครึ่งทาง คุณมารับฉันที่คอนโด อาจารย์ของฉันสิ มาได้ไหม .. คุณก็บอกว่า คุณ เข้าหมู่บ้านแล้ว ต้องเดินออกมาหน้าหมู่บ้าน ต้องไปขึ้นแท้กซี่ที่นั้น ,..โอเค งั้นคุณไม่ต้องลำบากมาก็ได้ ฉันจะไปหาคุณเอง ..
ขึ้นแท็กซี่ .. ถามแท็กซี่ รู้จักไหม ..แท็กซี่ไม่รู้จัก

แล้วววว ฉันก็ไม่รู้จักเหมือนกัน แต่โชคดีที่อาจารย์ยังอยู่ข้างๆ เขาก็ช่วยเต็มที่ เปิดแผนที่ให้ .. ฉันก็คุยกับคุณมาเรื่อย ๆ จนถึงบ้าน
ฉันดีใจที่ได้เจอคุณ .. ฉัน ยิ้ม ^__^
คุณต้มมาม่า ให้กิน ..
ฉันอาบน้ำนอน .. คุณไม่ได้ คุยกับฉัน เหมือนเดิม
คุณมัวแต่เล่นไลน์กับเพื่อนคุณ คุณไม่สนใจฉัน ผ่านไป 1 คืน .. ถึงวันสอบ คุณจะเจียดเวลาหลังสอบ ไปหาไรกินกับฉันไหม .. คุณบอกไม่อยากเดินไปขึ้นรถหน้าหมู่บ้าน โอเค ...
วันจันทร์ คุณต้องไปสอบ คุณบอกเลิกบ่าย 2 โอเค ๆ งั้นสอบเสร็จ ฉันอาบน้ำแต่งตัวรอนะ สุดท้ายคุณสอบเสร็จ บ่าย 3 โอเค ~~
งั้นคุณรีบกลับนะ ฉันรออยู่ เราจะไปข้างนอกกัน คุณ มาถึงเดียวฉันออกไปขึ้นรถแท็กซี่เลย ไม่ต้อง เดินออกไปขึ้นรถหน้าหมู่บ้าน อีก ซึ่งคุณก็ โอเค ..
รอนานละ จะ 5 โมงเย็น ละ .. กำลังจะโทร แต่หยิบ ไอแพด ขึ้นมา เปิดดูไลน์คุณ ในไอแพด คุณ ไปนั่ง กิน MK กับเพื่อนคุณ .. .. ถ่ายรูปยิ้มแย้ม สดใส
เอิ่ม !!!
ฉัน จุก มัน เจ็บ มัน หน่วง มันอธิบายไม่ถูก คือฉัน คิดว่า การที่ไปกินข้าวกับเพื่อน คุณจะไปวันไหนก็ได้ป้ะ คือคุณคิดว่า ฉันมาอยู่ที่นี่ นานหรอ คุณ จะสนใจก็ได้ หรือไม่สนใจก็ได้งั้นหรอ .. ??
ฉัน สำคัญ กับคุณมากแค่ไหน .. ??
คุณสำคัญกับฉันมากแต่ไหน ... ดูได้จากการกระทำได้เลย
คุณ คิด แต่ในมุม ของคุณเอง .. แต่ลืมลืมคิดในมุมของฉัน
ไม่สิ คุณไม่สนใจความรู้สึกของกันและกัน
ฉัน+คุณ = เรา
เ-ร-า = ไม่เหลือใคร
มันก็แค่เรื่องส่วนตัว .. มาเล่าให้ฟังเฉย ๆ มันอึดอัด เค้าอาจจะผิดในมุมของเขา แต่ในมุมของฉัน ฉันเสียความรู้สึกมาก ๆ
อยู่ตรงนี้ อยากเป็น คนที่เธอต้องการ ..
ตั้งแต่ วันที่ตัดสินใจจะมา ..ไม่ตั้งใจจะมาสอบหรอกนะ ... แต่ตั้งใจจะมาหาคุณ รู้รึป่าว ??
ความพยายาม ฉันเยอะนะ .. ขึ้นเรือ 3 ทุ่ม ถึงฝั่ง ตี 4 ฉันต้องนั่งรอรถตุ๊ก ประมาณ 1.30 ชม. เพื่อจะนั่งเข้าเมืองสุราษ .. กว่าจะเข้าเมืองมาได้ ฉันต้องมานั่งรอรถตู้ เพื่อที่จะไปนครศรี ฯ เพื่อไปขึ้นเครื่องที่นั้น .. กว่ารถตู้จะออก 7 โมงเช้า แล้ว
นี่เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่ไป กทม. กับ เครื่องบิน โชคดีได้เที่ยวบินพร้อมกับ อาจารย์ท่านหนึ่ง ที่สนิทกัน อาจารย์คนนี้ช่วยเหลือทุกอย่าง ต้องขอขอบคุณ ..
ฉัน บิน ละนะ ... ฉันดีใจมาก ที่จะได้เจอคุณ
ฉัน ถึง ละ นะ .. คุณมารับฉันได้ไหม มารับได้รึป่าว ฉันคิดนะ ยังไงคุณก็มารับได้อยู่แล้ว นานๆ ฉันจะได้มาหาคุณนิ .. แต่สุดท้าย .. คำตอบ คือมาไม่ได้ .. คุณบอกว่า บ้านอยู่ไกลกับสนามบินมาก ถ้าไปรับ กัน มันจะเสียเวลาทั้งสองฝ่าย .. โอเค ฉันเข้าใจ มันเสียเวลาจิงๆ ด้วย เอางี้นะ .. งั้นเราเจอกันครึ่งทาง คุณมารับฉันที่คอนโด อาจารย์ของฉันสิ มาได้ไหม .. คุณก็บอกว่า คุณ เข้าหมู่บ้านแล้ว ต้องเดินออกมาหน้าหมู่บ้าน ต้องไปขึ้นแท้กซี่ที่นั้น ,..โอเค งั้นคุณไม่ต้องลำบากมาก็ได้ ฉันจะไปหาคุณเอง ..
ขึ้นแท็กซี่ .. ถามแท็กซี่ รู้จักไหม ..แท็กซี่ไม่รู้จัก
ฉันดีใจที่ได้เจอคุณ .. ฉัน ยิ้ม ^__^
คุณต้มมาม่า ให้กิน ..
ฉันอาบน้ำนอน .. คุณไม่ได้ คุยกับฉัน เหมือนเดิม
คุณมัวแต่เล่นไลน์กับเพื่อนคุณ คุณไม่สนใจฉัน ผ่านไป 1 คืน .. ถึงวันสอบ คุณจะเจียดเวลาหลังสอบ ไปหาไรกินกับฉันไหม .. คุณบอกไม่อยากเดินไปขึ้นรถหน้าหมู่บ้าน โอเค ...
วันจันทร์ คุณต้องไปสอบ คุณบอกเลิกบ่าย 2 โอเค ๆ งั้นสอบเสร็จ ฉันอาบน้ำแต่งตัวรอนะ สุดท้ายคุณสอบเสร็จ บ่าย 3 โอเค ~~
งั้นคุณรีบกลับนะ ฉันรออยู่ เราจะไปข้างนอกกัน คุณ มาถึงเดียวฉันออกไปขึ้นรถแท็กซี่เลย ไม่ต้อง เดินออกไปขึ้นรถหน้าหมู่บ้าน อีก ซึ่งคุณก็ โอเค ..
รอนานละ จะ 5 โมงเย็น ละ .. กำลังจะโทร แต่หยิบ ไอแพด ขึ้นมา เปิดดูไลน์คุณ ในไอแพด คุณ ไปนั่ง กิน MK กับเพื่อนคุณ .. .. ถ่ายรูปยิ้มแย้ม สดใส
เอิ่ม !!!
ฉัน จุก มัน เจ็บ มัน หน่วง มันอธิบายไม่ถูก คือฉัน คิดว่า การที่ไปกินข้าวกับเพื่อน คุณจะไปวันไหนก็ได้ป้ะ คือคุณคิดว่า ฉันมาอยู่ที่นี่ นานหรอ คุณ จะสนใจก็ได้ หรือไม่สนใจก็ได้งั้นหรอ .. ??
ฉัน สำคัญ กับคุณมากแค่ไหน .. ??
คุณสำคัญกับฉันมากแต่ไหน ... ดูได้จากการกระทำได้เลย
คุณ คิด แต่ในมุม ของคุณเอง .. แต่ลืมลืมคิดในมุมของฉัน
ไม่สิ คุณไม่สนใจความรู้สึกของกันและกัน
ฉัน+คุณ = เรา
เ-ร-า = ไม่เหลือใคร
มันก็แค่เรื่องส่วนตัว .. มาเล่าให้ฟังเฉย ๆ มันอึดอัด เค้าอาจจะผิดในมุมของเขา แต่ในมุมของฉัน ฉันเสียความรู้สึกมาก ๆ