แท๊มทะละแล๊มแทมแทมแท๊มแทมแท๊มมมมมมมมมม........................
อันนี้เป็นบัตรแบบเดิมนะเจ้าคะ
อันนี้เป็นบัตรแบบใหม่นะเจ้าคะทางเราจะเรียบเรียงทยอยส่งนะเจ้าคะช่วงนี้งานยุ่งๆหน่อยใจเย็นๆกันเน้อเจ้าคะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ต่อไปจะเป็นรายการนิยายหนังกำลังภายในทางทีมงานได้พยายามจัดเรียงร้อยให้สวยงามตามห้องรดน.ของพวกเรานะเจ้าคะฮี่ๆๆ
เปิดโรงงิ้วววณบัดนาววววววววววววววววววววว
ณ. ถนนนอกด่าน ตลบอบอวลไปด้วย ฝุ่นทรายละอองที่ลอยตามลม
เฉกเช่น บุคคลในยุทธจักร ที่มิทราบว่า จะไปที่แห่งใด
กระแสลมที่พัดพาฝุ่นทรายเหล่านั้น...เฉกเช่นโชคชะตาที่แปรเปลี่ยนไปไม่รู้จบ
ปรากฏเงาร่างชายผู้หนึ่ง สวมหมวกกุ้ยเล้ย แลชุดฟาง ร่างกายสูงใหญ่ ก้าวย่างดังพยัคฆ์ร้าย แววตาเยือกเย็น เดินทางผ่านมาบนถนนเส้นนี้...
สายตาของมันมองทอดไปข้างหน้า พบว่า ข้างหน้ามีด่านใหญ่ มีประตูเมืองที่นำไปสู่จงหงวน
ยามนี้ สายลมสงบลงแล้ว ฝุ่นทรายเหล่านั้น ต่างหายไป
แต่ภายในคลองจักษุมันกลับเปล่งประกายดุจดาวเหนืออันสว่างจ้าในยามราตรีที่มืดมิด
พลันพบยาจกท่าทางมอมแมมแลเด็กน้อยท่าทางเฉลียวฉลาดอยู่สองคน ริมข้างทาง
ทั้งสองหลบอยู่ใต้ริมไม้เก่าแก่ อายุคงมิต่ำกว่าร้อยปี
ชายหนุ่มผู้นี้จึงเดินไปข้างหน้า เพื่อไถ่ถาม ยาจกแลเด็กน้อยคนนั้น
"เจ้าทั้งสอง พอทราบไหมว่า เส้นทางเส้นนี้ มีนามว่าอะไร"
"อ้อ ไต้เฮี้ ยบ (ท่านจอมยุทธ์) ท่านคงเป็นคนแปลกถิ่น ท่านจึงมิทราบว่า ที่นี่คือ อู่หม้าโหล่ว (ถนนราชดำเนิน)" ยาจกตอบ
"ข้าพเจ้าย่อมรู้จักเส้นทางนี้ เพียงแต่ ข้าพเจ้าแปลกใจยิ่งนัก แต่เดิมข้าพเจ้าเดินทางบนถนนสายนี้บ่อย ใยครานี้ ผู้คนดูบางตายิ่ง"
"ไต้เฮี้ ยบๆ ข้าพเจ้ารู้ดี" เด็กน้อยตอบ
"ไหนลองว่ามาซิ"
"เวลานี้ เกิดความขัดแย้งวุ่นวาย บนถนนสายนี้ มีสำนักน้อยใหญ่เกิดขึ้น เกิดความขัดแย้ง จนมิอาจประสานคืนได้" เด็กน้อยตอบ
"ใช่แล้ว ไต้เฮี๊ยบ ตัวข้าพเจ้านั้น เป็นขอทานพเนจร อาศัยอยู่ละแวกนี้มา ก็พบเห็นเช่นกัน" ยาจกเสริม
"อา ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง" ชายหนุ่มรำพึง
"ปกติข้าพเจ้า หาได้ข้องเกี่ยวความขัดแย้งในยุทธภพ แต่หากเกิดความสงสัย ข้าพเจ้าก็มิอาจวางใจลงได้ คงต้องลองไปสืบดูซักครา"
ยาจกเห็นดังนั้นจึงรีบกล่าวว่า
"ข้าพเจ้าย่อมกลัวยิ่ง ท่ามกลางเวลาเช่นนี้ หากไต้เฮี้ ยบไม่รังเกียจ ข้าพเจ้าขอติดตามท่านไปด้วย"
ชายหนุ่มมองมายังยาจกท่าทางมอมแมมนี้ พลางกล่าวว่า
"ข้าพเจ้าโลดแล่นบนแผ่นดินนี้ หาได้กลัวอันใดไม่ หากเจ้าคิดว่าสามารถติดตามข้าพเจ้าได้ ก็ตามมาเถิด"
ยาจกนั้นดีใจ พลางสบตาเด็กน้อย แล้วกล่าวว่า
"ขอบคุณไต้เฮี้ ยบ ข้าพเจ้า มีนามว่า จี่เล้ง (จิ้งจก) เด็กน้อยผู้นี้ มีนามว่า เส็กซี้จื่อ (เด็กฉลาดเกินคน) เราสองคนเร่ร่อน ไปเรื่อยๆ บางครั้ง ก็ต้องหาเผือก หามาม่า รับประทานประทังชีวิต"
แต่มันพลันหยุด พร้อมกับนิ่งไปชั่วครู่ แล้วค่อยๆ เอ่ย เบาๆ ว่า
"หน้าประตูนั่น ฟังว่า นายประตูดุร้ายมาก แลอาจจะมีคนของราชสำนัก แฝงตัวประปนกับชาวบ้านที่นี่ ขอให้ไต้เฮี้ ยบระวังตัวให้ดี
อ้อ นายประตูบางคน มักจะอุ้มชาวบ้านหายไป ทั้งในยามกลางวัน หรือยามราตรี ขอให้ไต้เฮี้ ยบ ระวังตัวให้มาก"
"ขอบใจเจ้ามาก" ชายหนุ่มตอบ โดยไม่มองหน้ายาจก สายตาทอดไกลไปที่ประตูหน้าด่าน...
"ข้าพเจ้าคิดว่า ที่นี่ช่างน่าสนใจจริงๆ"
*******************************
จบตอนที่ 1
จะมาเล่าเป็นตอนเป็นตอนไปนะเจ้าคะฮี่ๆๆ
มียาดองแล้วมีเรื่องเฮฮาแล้วมีอาหารมาเสริฟแล้วต้องมีดนตรีปรากรอบด้วยลืมเจ้าคะกิกิ
#####ฮาแหลๆๆๆมุมยาดองทุกวันต้นเดือนมาล๊าวววววววววจ้าเพื่อนน้องผองพี่เรามาเฮาฮากันทุกวันจันทร์ต้นเดือนเนาะ#####
แท๊มทะละแล๊มแทมแทมแท๊มแทมแท๊มมมมมมมมมม........................
อันนี้เป็นบัตรแบบเดิมนะเจ้าคะ
อันนี้เป็นบัตรแบบใหม่นะเจ้าคะทางเราจะเรียบเรียงทยอยส่งนะเจ้าคะช่วงนี้งานยุ่งๆหน่อยใจเย็นๆกันเน้อเจ้าคะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ต่อไปจะเป็นรายการนิยายหนังกำลังภายในทางทีมงานได้พยายามจัดเรียงร้อยให้สวยงามตามห้องรดน.ของพวกเรานะเจ้าคะฮี่ๆๆ
เปิดโรงงิ้วววณบัดนาววววววววววววววววววววว
ณ. ถนนนอกด่าน ตลบอบอวลไปด้วย ฝุ่นทรายละอองที่ลอยตามลม
เฉกเช่น บุคคลในยุทธจักร ที่มิทราบว่า จะไปที่แห่งใด
กระแสลมที่พัดพาฝุ่นทรายเหล่านั้น...เฉกเช่นโชคชะตาที่แปรเปลี่ยนไปไม่รู้จบ
ปรากฏเงาร่างชายผู้หนึ่ง สวมหมวกกุ้ยเล้ย แลชุดฟาง ร่างกายสูงใหญ่ ก้าวย่างดังพยัคฆ์ร้าย แววตาเยือกเย็น เดินทางผ่านมาบนถนนเส้นนี้...
สายตาของมันมองทอดไปข้างหน้า พบว่า ข้างหน้ามีด่านใหญ่ มีประตูเมืองที่นำไปสู่จงหงวน
ยามนี้ สายลมสงบลงแล้ว ฝุ่นทรายเหล่านั้น ต่างหายไป
แต่ภายในคลองจักษุมันกลับเปล่งประกายดุจดาวเหนืออันสว่างจ้าในยามราตรีที่มืดมิด
พลันพบยาจกท่าทางมอมแมมแลเด็กน้อยท่าทางเฉลียวฉลาดอยู่สองคน ริมข้างทาง
ทั้งสองหลบอยู่ใต้ริมไม้เก่าแก่ อายุคงมิต่ำกว่าร้อยปี
ชายหนุ่มผู้นี้จึงเดินไปข้างหน้า เพื่อไถ่ถาม ยาจกแลเด็กน้อยคนนั้น
"เจ้าทั้งสอง พอทราบไหมว่า เส้นทางเส้นนี้ มีนามว่าอะไร"
"อ้อ ไต้เฮี้ ยบ (ท่านจอมยุทธ์) ท่านคงเป็นคนแปลกถิ่น ท่านจึงมิทราบว่า ที่นี่คือ อู่หม้าโหล่ว (ถนนราชดำเนิน)" ยาจกตอบ
"ข้าพเจ้าย่อมรู้จักเส้นทางนี้ เพียงแต่ ข้าพเจ้าแปลกใจยิ่งนัก แต่เดิมข้าพเจ้าเดินทางบนถนนสายนี้บ่อย ใยครานี้ ผู้คนดูบางตายิ่ง"
"ไต้เฮี้ ยบๆ ข้าพเจ้ารู้ดี" เด็กน้อยตอบ
"ไหนลองว่ามาซิ"
"เวลานี้ เกิดความขัดแย้งวุ่นวาย บนถนนสายนี้ มีสำนักน้อยใหญ่เกิดขึ้น เกิดความขัดแย้ง จนมิอาจประสานคืนได้" เด็กน้อยตอบ
"ใช่แล้ว ไต้เฮี๊ยบ ตัวข้าพเจ้านั้น เป็นขอทานพเนจร อาศัยอยู่ละแวกนี้มา ก็พบเห็นเช่นกัน" ยาจกเสริม
"อา ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง" ชายหนุ่มรำพึง
"ปกติข้าพเจ้า หาได้ข้องเกี่ยวความขัดแย้งในยุทธภพ แต่หากเกิดความสงสัย ข้าพเจ้าก็มิอาจวางใจลงได้ คงต้องลองไปสืบดูซักครา"
ยาจกเห็นดังนั้นจึงรีบกล่าวว่า
"ข้าพเจ้าย่อมกลัวยิ่ง ท่ามกลางเวลาเช่นนี้ หากไต้เฮี้ ยบไม่รังเกียจ ข้าพเจ้าขอติดตามท่านไปด้วย"
ชายหนุ่มมองมายังยาจกท่าทางมอมแมมนี้ พลางกล่าวว่า
"ข้าพเจ้าโลดแล่นบนแผ่นดินนี้ หาได้กลัวอันใดไม่ หากเจ้าคิดว่าสามารถติดตามข้าพเจ้าได้ ก็ตามมาเถิด"
ยาจกนั้นดีใจ พลางสบตาเด็กน้อย แล้วกล่าวว่า
"ขอบคุณไต้เฮี้ ยบ ข้าพเจ้า มีนามว่า จี่เล้ง (จิ้งจก) เด็กน้อยผู้นี้ มีนามว่า เส็กซี้จื่อ (เด็กฉลาดเกินคน) เราสองคนเร่ร่อน ไปเรื่อยๆ บางครั้ง ก็ต้องหาเผือก หามาม่า รับประทานประทังชีวิต"
แต่มันพลันหยุด พร้อมกับนิ่งไปชั่วครู่ แล้วค่อยๆ เอ่ย เบาๆ ว่า
"หน้าประตูนั่น ฟังว่า นายประตูดุร้ายมาก แลอาจจะมีคนของราชสำนัก แฝงตัวประปนกับชาวบ้านที่นี่ ขอให้ไต้เฮี้ ยบระวังตัวให้ดี
อ้อ นายประตูบางคน มักจะอุ้มชาวบ้านหายไป ทั้งในยามกลางวัน หรือยามราตรี ขอให้ไต้เฮี้ ยบ ระวังตัวให้มาก"
"ขอบใจเจ้ามาก" ชายหนุ่มตอบ โดยไม่มองหน้ายาจก สายตาทอดไกลไปที่ประตูหน้าด่าน...
"ข้าพเจ้าคิดว่า ที่นี่ช่างน่าสนใจจริงๆ"
*******************************
จบตอนที่ 1
จะมาเล่าเป็นตอนเป็นตอนไปนะเจ้าคะฮี่ๆๆ
มียาดองแล้วมีเรื่องเฮฮาแล้วมีอาหารมาเสริฟแล้วต้องมีดนตรีปรากรอบด้วยลืมเจ้าคะกิกิ