๒๔
คิงที่รัก
ฝันเรื่องนี้ของข้าพเจ้าอุบัติขึ้นเมื่อใดนั้นข้าพเจ้าจำวันอันแน่ชัดมิได้ ทราบแต่เพียงว่า มันเป็นต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2568 ที่คิมหันตฤดูใกล้มาเยือนประเทศไทย อาจกล่าวได้ว่าวันนั้นคือ วันอันแสนน่าเบื่อวันหนึ่งที่ข้าพเจ้าเหนื่อยหน่ายในหน้าที่การงาน โดยเฉพาะผู้บริหารเอาแต่ใจ ซึ่งข้าพเจ้าแลเพื่อนร่วมงานท่านอื่นยากที่จักรับมือแลเอือมระอาเต็มที ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงมัก "ฝันกลางวัน" อยู่บ่อยครั้ง อันว่าฝันความวันที่ข้าพเจ้ากล่าวถึงนี้ คือการที่ข้าพเจ้าเฝ้าคิดถึงเด็กหนุ่มซึ่งเคยทำงานแห่งเดียวกันกับข้าพเจ้า เพียงแต่เขาลาออกไปแล้วตั้งแต่ปีกลาย เพราะรับไม่ได้กับการทำงานเกินหน้าที่ อย่างนี้แหละ ชีวิตคนทำงาน บางครั้งก็เจอกับสถานการณ์อันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะนอกจากจะต้องทำงานที่ตนได้รับมอบหมายแล้ว นายจ้าง
ๆ ที่มักจะพบได้ในหลายบริษัทนั้น มักจะให้พนักงานทำงานเกินหน้าที่ของตนเอง ใครไม่ทำก็ต้องถูกไล่ออก แต่มิใช่การไล่ออกแบบปกติ เพราะพนักงานผู้นั้นจะต้องถูกบังคับให้เซ็นใบลาออก เพื่อที่ว่านายจ้างจะได้มิต้องจ่ายค่าชดเชยกับค่าตกใจจำนวนมหาศาล อาจจ่ายเพียงเงินประกันไม่กี่บาทเท่านั้น นี่แหละความ
ของบริษัทเอกชนบางบริษัท แลแน่นอนเทียวว่า เด็กหนุ่มที่ข้าพเจ้าคิดถึงนั้น เขาต้องเผชิญกับชะตากรรมดังกล่าวอย่างหลีกเลี่ยงมิได้
หนุ่มน้อยที่ข้าพเจ้าคิดถึงนั้นมีนามลำลองว่า "คิง" เขาเป็นผู้ชายผิวขาวอมเหลือง ผมสีน้ำตาลค่อนข้างยาว เลยใบหูมาเล็กน้อยแต่ไม่ประบ่า เส้นผมตรงแลหนา จัดทรงแสกข้างเล็กน้อย ปลายผมงุ้มนิดหน่อย โดยเฉพาะด้านข้างแลด้านหลัง โดยปลายผมนั้นมีความโค้งงุ้มเข้า ไม่ได้ใช้เจลหรือผลิตภัณฑ์จัดแต่งทรงผมแต่อย่างใด
ลักษณะคิ้วตรง คิ้วห่างแต่ดกอีกทั้งยังสั้น เฉพาะคิ้วขวาเท่านั้นที่ปลายคิ้วหันลงด้านล่าง สันจมูกตรงแต่ไม่มีดั้ง ปลายจมูกมน ปีกจมูกกว้างเล็กน้อย ภาพรวมเหมือนชมพู่ลูกเล็กที่เพิ่งผลิดอกออกผลจากต้น นอกจากนั้นเขายังเป็นคนริมฝีปากหนา หากแต่ริมฝีปากบนจะบางกว่าริมฝีปากล่างเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม รูปของริมฝีปากทั้งบนแลล่างก็ยังดูมีความสมดุลกัน ไม่ต่างกันมากจนดู
อปกติ ส่วนรูปทรงของปากค่อนข้างตรง อนึ่งริมฝีปากล่างดูอวบอิ่มและห้อยลงเล็กน้อย แต่ไม่ได้ถึงขั้นน่าเกลียด
คิงมี ใบหน้ารูปไข่ รูปหน้ายาว คางมนแลเรียว หน้าผากกว้างเล็กน้อย แต่กรามแลโหนกแก้มมิเด่นชัด ลำคอยาว ใบหูใหญ่และกางออกเล็กน้อย มีติ่งหูแนบกับใบหน้า ไม่ได้ย้อยแต่ประการใด อนึ่งขอบใบหูนั้นชัดเจน รูปทรงของหูทั้งสองข้างจัดว่าสมมาตร มิผิดรูป
เด็กหนุ่มวัยยี่สิบเอ็ดปีคนนี้ เขามีรูปร่างผอมบาง สูง ๑๗๔ เซนติเมตร น้ำหนักราว ๕๐ กิโลกรัมเห็นจักได้ ไหล่ไม่กว้างมาก ทำให้ดูรูปร่างเรียวยาว
...
ข้าพเจ้ากล่าวตามตรงว่าตนนั้นคิดถึงคิงมากจนต้องเก็บเอามาฝัน หากแต่ในความฝันนั้น คิงดูผิดแผกไปเล็กน้อย เขามีผมสีดำซึ่งถูกตัดสั้นเกรียนเป็น ทรงนักเรียน สวมเสื้อนักเรียนสีขาว กางเกงนักเรียนสีดำ ถุงเท้าสีขาว รองเท้าสีเดียวกันกับกางเกง กล่าวได้ว่าคิงในคราบนักเรียนมัธยมก็ดูน่ารักไปอีกแบบ เขาเตะบอลกับเพื่อนๆ บนพื้นถนนคอนกรีตอันมีฉากหลังเป็นโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดพิษณุโลก ข้างๆ ที่คิงเตะบอลกับเพื่อนๆ มีอาคารเรียนหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ มันทาด้วยสีขาวไม่ก็สีเบจ มีชั้นอาคาร3-4 ชั้น
รอยยิ้มของคิงในขณะที่เขาเตะบอลกับเพื่อนๆ เป็นรอยยิ้มที่สร้างความประทับใจแก่ข้าพเจ้ายิ่งนัก เด็กหนุ่มยิ้มไม่เห็นฟัน เป็นยิ้มบางๆ ซึ่งมุมปากยกขึ้นเล็กน้อย
ความจริง ข้าพเจ้าเคยเห็นคิงยิ้มจนเห็นเหงือกและฟันมาบ้าง สังเกตได้ว่าคิงเป็นคนที่ฟันเล็ก เหงือกและฟันคล้ำเนื่องจากเจ้าตัวสูบบุหรี่อยู่บ่อยครั้ง
ขณะที่คิงกำลังเตะบอลกับเพื่อนๆ ข้าพเจ้ามิทราบได้เลยว่า ทั้งหมดกำลังสวมบทบาทเป็นนักฟุตบอลดังคนใดอยู่ อย่างไรก็ตามในระหว่างที่คิงเตะบอลนั้น หนุ่มน้อยก็หันมายิ้มกับข้าพเจ้าด้วยลักษณะยิ้มแบบเดิมซึ่งไม่เห็นฟัน ยิ้มที่ข้าพเจ้าคงจักจดจำไปนานแสนนาน
เรื่องราวความฝันจบลงเมื่อข้าพเจ้าตื่นขึ้นมายามเช้าตรู่วันถัดไป ข้าพเจ้าบอกคิงผ่านแชทในเฟซบุ๊กว่าข้าพเจ้าฝันเห็นคิงใส่ชุดนักเรียนเตะบอลกับเพื่อนๆ ทว่าคิงไม่ตอบกลับข้าพเจ้าแต่ประการใด แล้วไม่นานคิงก็ตัดการสื่อสารกับข้าพเจ้าทุกช่องทาง
ครั้งสุดท้ายที่ข้าพเจ้าคุยกับเด็กหนุ่ม คิงบอกว่าเขา"ป่วย" แต่ข้าพเจ้าไม่ทราบว่าป่วยด้วยอาการใด คงเป็นโรคประเภทหนึ่งที่อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคุยหรือสุงสิงกับใคร กอปรกับหนุ่มน้อยผู้ผอมบางคงทราบว่าข้าพเจ้ามีใจให้ อนิจจาที่คิงเป็นผู้ชายซึ่งชื่นชอบสตรีผู้เลอโฉม ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกหากหนุ่มน้อยคนนี้จักไม่พิศวาสข้าพเจ้าซึ่งเป็นไบเซ็กชวลแก่ๆ คนหนึ่ง
ท้ายที่สุดนี้ ข้าพเจ้าไม่รู้ว่า คิงจะติดต่อกลับมาหาข้าพเจ้าหรือไม่ แต่ข้าพเจ้าอยากบอกคิงว่า "ผมคิดถึงคิง ไม่ว่ายังไงก็ตาม คิงจะเป็นที่รัก และอยู่ในใจของผมตลอดไป รักคิงนะ"
จ๊ะ เสือไบ
๒๒ พ.ค. ๒๕๖๘
เรื่องสั้นชุด "ฝัน STory" ตอน คิงที่รัก (โดย จ๊ะ เสือไบ)
ฝันเรื่องนี้ของข้าพเจ้าอุบัติขึ้นเมื่อใดนั้นข้าพเจ้าจำวันอันแน่ชัดมิได้ ทราบแต่เพียงว่า มันเป็นต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2568 ที่คิมหันตฤดูใกล้มาเยือนประเทศไทย อาจกล่าวได้ว่าวันนั้นคือ วันอันแสนน่าเบื่อวันหนึ่งที่ข้าพเจ้าเหนื่อยหน่ายในหน้าที่การงาน โดยเฉพาะผู้บริหารเอาแต่ใจ ซึ่งข้าพเจ้าแลเพื่อนร่วมงานท่านอื่นยากที่จักรับมือแลเอือมระอาเต็มที ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงมัก "ฝันกลางวัน" อยู่บ่อยครั้ง อันว่าฝันความวันที่ข้าพเจ้ากล่าวถึงนี้ คือการที่ข้าพเจ้าเฝ้าคิดถึงเด็กหนุ่มซึ่งเคยทำงานแห่งเดียวกันกับข้าพเจ้า เพียงแต่เขาลาออกไปแล้วตั้งแต่ปีกลาย เพราะรับไม่ได้กับการทำงานเกินหน้าที่ อย่างนี้แหละ ชีวิตคนทำงาน บางครั้งก็เจอกับสถานการณ์อันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะนอกจากจะต้องทำงานที่ตนได้รับมอบหมายแล้ว นายจ้าง
หนุ่มน้อยที่ข้าพเจ้าคิดถึงนั้นมีนามลำลองว่า "คิง" เขาเป็นผู้ชายผิวขาวอมเหลือง ผมสีน้ำตาลค่อนข้างยาว เลยใบหูมาเล็กน้อยแต่ไม่ประบ่า เส้นผมตรงแลหนา จัดทรงแสกข้างเล็กน้อย ปลายผมงุ้มนิดหน่อย โดยเฉพาะด้านข้างแลด้านหลัง โดยปลายผมนั้นมีความโค้งงุ้มเข้า ไม่ได้ใช้เจลหรือผลิตภัณฑ์จัดแต่งทรงผมแต่อย่างใด
ลักษณะคิ้วตรง คิ้วห่างแต่ดกอีกทั้งยังสั้น เฉพาะคิ้วขวาเท่านั้นที่ปลายคิ้วหันลงด้านล่าง สันจมูกตรงแต่ไม่มีดั้ง ปลายจมูกมน ปีกจมูกกว้างเล็กน้อย ภาพรวมเหมือนชมพู่ลูกเล็กที่เพิ่งผลิดอกออกผลจากต้น นอกจากนั้นเขายังเป็นคนริมฝีปากหนา หากแต่ริมฝีปากบนจะบางกว่าริมฝีปากล่างเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม รูปของริมฝีปากทั้งบนแลล่างก็ยังดูมีความสมดุลกัน ไม่ต่างกันมากจนดู
อปกติ ส่วนรูปทรงของปากค่อนข้างตรง อนึ่งริมฝีปากล่างดูอวบอิ่มและห้อยลงเล็กน้อย แต่ไม่ได้ถึงขั้นน่าเกลียด
คิงมี ใบหน้ารูปไข่ รูปหน้ายาว คางมนแลเรียว หน้าผากกว้างเล็กน้อย แต่กรามแลโหนกแก้มมิเด่นชัด ลำคอยาว ใบหูใหญ่และกางออกเล็กน้อย มีติ่งหูแนบกับใบหน้า ไม่ได้ย้อยแต่ประการใด อนึ่งขอบใบหูนั้นชัดเจน รูปทรงของหูทั้งสองข้างจัดว่าสมมาตร มิผิดรูป
เด็กหนุ่มวัยยี่สิบเอ็ดปีคนนี้ เขามีรูปร่างผอมบาง สูง ๑๗๔ เซนติเมตร น้ำหนักราว ๕๐ กิโลกรัมเห็นจักได้ ไหล่ไม่กว้างมาก ทำให้ดูรูปร่างเรียวยาว
...
ข้าพเจ้ากล่าวตามตรงว่าตนนั้นคิดถึงคิงมากจนต้องเก็บเอามาฝัน หากแต่ในความฝันนั้น คิงดูผิดแผกไปเล็กน้อย เขามีผมสีดำซึ่งถูกตัดสั้นเกรียนเป็น ทรงนักเรียน สวมเสื้อนักเรียนสีขาว กางเกงนักเรียนสีดำ ถุงเท้าสีขาว รองเท้าสีเดียวกันกับกางเกง กล่าวได้ว่าคิงในคราบนักเรียนมัธยมก็ดูน่ารักไปอีกแบบ เขาเตะบอลกับเพื่อนๆ บนพื้นถนนคอนกรีตอันมีฉากหลังเป็นโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดพิษณุโลก ข้างๆ ที่คิงเตะบอลกับเพื่อนๆ มีอาคารเรียนหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ มันทาด้วยสีขาวไม่ก็สีเบจ มีชั้นอาคาร3-4 ชั้น
รอยยิ้มของคิงในขณะที่เขาเตะบอลกับเพื่อนๆ เป็นรอยยิ้มที่สร้างความประทับใจแก่ข้าพเจ้ายิ่งนัก เด็กหนุ่มยิ้มไม่เห็นฟัน เป็นยิ้มบางๆ ซึ่งมุมปากยกขึ้นเล็กน้อย
ความจริง ข้าพเจ้าเคยเห็นคิงยิ้มจนเห็นเหงือกและฟันมาบ้าง สังเกตได้ว่าคิงเป็นคนที่ฟันเล็ก เหงือกและฟันคล้ำเนื่องจากเจ้าตัวสูบบุหรี่อยู่บ่อยครั้ง
ขณะที่คิงกำลังเตะบอลกับเพื่อนๆ ข้าพเจ้ามิทราบได้เลยว่า ทั้งหมดกำลังสวมบทบาทเป็นนักฟุตบอลดังคนใดอยู่ อย่างไรก็ตามในระหว่างที่คิงเตะบอลนั้น หนุ่มน้อยก็หันมายิ้มกับข้าพเจ้าด้วยลักษณะยิ้มแบบเดิมซึ่งไม่เห็นฟัน ยิ้มที่ข้าพเจ้าคงจักจดจำไปนานแสนนาน
เรื่องราวความฝันจบลงเมื่อข้าพเจ้าตื่นขึ้นมายามเช้าตรู่วันถัดไป ข้าพเจ้าบอกคิงผ่านแชทในเฟซบุ๊กว่าข้าพเจ้าฝันเห็นคิงใส่ชุดนักเรียนเตะบอลกับเพื่อนๆ ทว่าคิงไม่ตอบกลับข้าพเจ้าแต่ประการใด แล้วไม่นานคิงก็ตัดการสื่อสารกับข้าพเจ้าทุกช่องทาง
ครั้งสุดท้ายที่ข้าพเจ้าคุยกับเด็กหนุ่ม คิงบอกว่าเขา"ป่วย" แต่ข้าพเจ้าไม่ทราบว่าป่วยด้วยอาการใด คงเป็นโรคประเภทหนึ่งที่อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคุยหรือสุงสิงกับใคร กอปรกับหนุ่มน้อยผู้ผอมบางคงทราบว่าข้าพเจ้ามีใจให้ อนิจจาที่คิงเป็นผู้ชายซึ่งชื่นชอบสตรีผู้เลอโฉม ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกหากหนุ่มน้อยคนนี้จักไม่พิศวาสข้าพเจ้าซึ่งเป็นไบเซ็กชวลแก่ๆ คนหนึ่ง
ท้ายที่สุดนี้ ข้าพเจ้าไม่รู้ว่า คิงจะติดต่อกลับมาหาข้าพเจ้าหรือไม่ แต่ข้าพเจ้าอยากบอกคิงว่า "ผมคิดถึงคิง ไม่ว่ายังไงก็ตาม คิงจะเป็นที่รัก และอยู่ในใจของผมตลอดไป รักคิงนะ"
จ๊ะ เสือไบ
๒๒ พ.ค. ๒๕๖๘