บางครั้ง กับความรู้สึกเศร้าในหัวใจที่ไม่รู้จะพูด จะบอกกับใครได้ มันก็เลยกลายเป็นความทุกข์ ความเศร้าที่อยู่ในหัวใจ
บางครั้งกับการได้เขียน หรือได้ระบายอะไรๆ ออกมา ผ่านตัวหนังสือที่เราเคยชอบเขียน ชอบอ่าน ชอบที่จะเก็บเป็นความทรงจำที่ดีๆ
เคยรักกันมากมาย รักสุดหัวใจยังไง สุดท้ายวันนี้รักที่เคยดีก็หายไป หายไปเพราะอะไร เพราะนิสัยที่ไม่เอาไหนของเรา
หายไปเพราะเป็นคนอารมณ์ร้าย หายไปเพราะเคยคิดว่าเค้ารักเรา หายไปเพราะคิดว่าเค้าจะไม่ไปจากเรา
สุดท้าย เมื่อวันนั้นมาถึง วันที่เค้าแอบไปมีคนอื่น วันที่เค้ารักคนอื่นหมดหัวใจ วันที่เค้าบอกว่าไม่ต้องการเราแล้ว
กับ 11 ปีที่มีเค้า ทำไมจะไม่ร้องไห้ ทำไมจะไม่เสียใจ ท้งอ้อนวอน ทั้งขอร้องให้เค้ากลับมา กลับมาเป็นเพื่อนก็ได้
ขอแค่กลับมาอยู่กับเรา ไม่มีหัวใจก็ไม่เป็นไร สุดท้ายเค้าก็กลับมา แล้วไง เรามีความสุขจริง ๆ หรือ
หลังจากวันนั้นผ่านมาอีก 3 ปี ที่เรายังคงอยู่ด้วยกัน มีเค้าเป็นเพื่อน เพื่อนที่เราหวังว่าจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม
แต่ไม่ใช่ เค้ากลับไปมีใครอีกคน โดยที่เราไม่เคยรู้เลย ก็เศร้าอีกสิ ยิ่งเศร้ามากกว่าก่อนมากมาย นอกจากเค้าไม่รัก
เค้าไม่คิดกลับมาเหมือนเดิมแล้ว เค้ามีรักใหม่แล้ว แต่เราล่ะ เรายังนอนกอดเงาของเค้าอยู่อย่างนั้นหรือ
น้ำตาเหรอ มันไหลไปหมดกับ 11 ปีที่ผ่านมาแล้ว ตอนนี้มันตกใน เจ็บหัวใจยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น
ตอนนี้ ขอเพียงพื้นที่ว่างเล็ก ๆ ที่พอให้เราได้ทำอะไรอย่างที่ใจอยากจะทำ
อยากจะพร่ำพรรณา อยากจะเพ้อ อย่าว่าเราเลยนะ
ตัวหนังสือก็คือสื่อแทนใจ สื่อแทนความรู้สึก สื่อที่ทำให้เรารู้สึกดี สื่อที่เรากลั่นกรองออกจากหัวใจที่เจ็บ
สื่อที่ให้เราได้ระบายอะไร ๆ ออกมา แทนหยดน้ำตาที่อยู่ในหัวใจ
กับความทรงจำ 11 ปีที่คบกัน กับอีก 3 ปี ที่ยังอยู่ด้วยกันด้วยคำว่าเพื่อน แทนคำว่าแฟน
บางครั้งกับการได้เขียน หรือได้ระบายอะไรๆ ออกมา ผ่านตัวหนังสือที่เราเคยชอบเขียน ชอบอ่าน ชอบที่จะเก็บเป็นความทรงจำที่ดีๆ
เคยรักกันมากมาย รักสุดหัวใจยังไง สุดท้ายวันนี้รักที่เคยดีก็หายไป หายไปเพราะอะไร เพราะนิสัยที่ไม่เอาไหนของเรา
หายไปเพราะเป็นคนอารมณ์ร้าย หายไปเพราะเคยคิดว่าเค้ารักเรา หายไปเพราะคิดว่าเค้าจะไม่ไปจากเรา
สุดท้าย เมื่อวันนั้นมาถึง วันที่เค้าแอบไปมีคนอื่น วันที่เค้ารักคนอื่นหมดหัวใจ วันที่เค้าบอกว่าไม่ต้องการเราแล้ว
กับ 11 ปีที่มีเค้า ทำไมจะไม่ร้องไห้ ทำไมจะไม่เสียใจ ท้งอ้อนวอน ทั้งขอร้องให้เค้ากลับมา กลับมาเป็นเพื่อนก็ได้
ขอแค่กลับมาอยู่กับเรา ไม่มีหัวใจก็ไม่เป็นไร สุดท้ายเค้าก็กลับมา แล้วไง เรามีความสุขจริง ๆ หรือ
หลังจากวันนั้นผ่านมาอีก 3 ปี ที่เรายังคงอยู่ด้วยกัน มีเค้าเป็นเพื่อน เพื่อนที่เราหวังว่าจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม
แต่ไม่ใช่ เค้ากลับไปมีใครอีกคน โดยที่เราไม่เคยรู้เลย ก็เศร้าอีกสิ ยิ่งเศร้ามากกว่าก่อนมากมาย นอกจากเค้าไม่รัก
เค้าไม่คิดกลับมาเหมือนเดิมแล้ว เค้ามีรักใหม่แล้ว แต่เราล่ะ เรายังนอนกอดเงาของเค้าอยู่อย่างนั้นหรือ
น้ำตาเหรอ มันไหลไปหมดกับ 11 ปีที่ผ่านมาแล้ว ตอนนี้มันตกใน เจ็บหัวใจยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น
ตอนนี้ ขอเพียงพื้นที่ว่างเล็ก ๆ ที่พอให้เราได้ทำอะไรอย่างที่ใจอยากจะทำ
อยากจะพร่ำพรรณา อยากจะเพ้อ อย่าว่าเราเลยนะ
ตัวหนังสือก็คือสื่อแทนใจ สื่อแทนความรู้สึก สื่อที่ทำให้เรารู้สึกดี สื่อที่เรากลั่นกรองออกจากหัวใจที่เจ็บ
สื่อที่ให้เราได้ระบายอะไร ๆ ออกมา แทนหยดน้ำตาที่อยู่ในหัวใจ