คบกันกับมาได้สักระยะหนึ่งแล้วค่ะ แรกๆที่คุยกัน เราสามารถเข้ากันได้ดีมากเลย
ความสัมพันธ์ พัฒนาเกินเลยคำว่าแฟน เราเข้ากันได้ดีในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องกิน
เรื่องความชอบที่คล้ายๆกัน เรื่องเกม แฟนเราเล่นเกม เราก็เล่นค่ะ แต่ไม่ถึงขั้นติดเกมส์
เจอกันบ้างในวันหยุดยาว แต่วีดีโอคอลคุยกันทุกวันค่ะ ทุกอย่างไปได้สวย เราอยู่คนละจังหวัดกันนะคะ
แต่เรื่องระยะทาง มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับเราสองคน เพราะต่างคนก็ต่างทำงาน
เข้าใจกันเรื่องนี้ดี ในทุกๆวัน เวลาเช้า-เย็น คือเวลาทำงาน เขาจะทักหรือโทรรายงานตัวตลอด
ทำอะไรจะไปไหน บอกตลอด ตัวเราเองเราก็ทำแบบนั่นเช่นกัน ไม่ว่าจะทำอะไร ไปไหน
รายงานตัวตลอด แต่ช่วงหลังๆมานี้ เราคุยกันน้อยลง เราเองก็พยายามหาเหตุผลมาหักล้าง
คิดแง่ดีว่าเขาเหนื่อยจากการทำงาน หรืออาจจะไปแทงสนุ๊กกับเพื่อนก็ได้ เราเข้าใจ
เราไม่โวยวายนะ แต่เราแอบน้อยใจ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร
แต่เหตุการณ์มันเกิดขึ้นล่าสุดเมื่อคืน ทุกอย่างเริ่ม "เปลี่ยนไป"
ทุกอย่างไวมาก เมือวานเขายังดีๆ ปกติอยู่เลย แต่มาวันนี้ เขาบอกไม่อยากคุย,เบื่อ
ไม่มีความรู้สึกว่าอยากจะเจอเราอีกต่อไป อยากจะจบ ทุกอย่างกลับกันไปหมด
เราเจ็บมาก เจ็บแบบไม่รู้จะอธิบายหรือแสดงออกมายังไง เรารักเขาหมดหัวใจ
เราพยายามถามว่า เราทำอะไรผิด หรือทำอะไรให้ไม่พอใจ เขาก็ให้เราคิดเอง
#นี่คือเรื่องราวส่วนหนึ่งนะคะ #นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผ่านมาเราเป็นฝ่ายง้อฝ่ายยอมตลอด
ถ้าเล่าหมดคงจะยาวมากๆ
เราไม่มีสังคมเท่าไหร่ ทำงานกลับบ้านแค่นั่น, ครอบครัวไม่อบอุ่น
เราเลยมีเขา ที่เป็นความสุขของเรา
**เรารู้ใจเราว่าเรารักเขามาก รักมากจนหมดใจ**
**เราพยายามง้อเขา อ้อนวอนขอความรักจากเขา**
**มันเจ็บ เจ็บจากข้างใน แต่มันทำอะไรไม่ได้**
**ความรักครั้งนี้เราอยากรักษาไว้นานๆ แต่มันเจ็บเหลือเกิน**
**เราหยุดรักเขาไม่ได้เลย แต่เจอแบบนี้ใจเรามันพังมากๆ**
**เราอายุ 25 ปี แฟนเราอายุ 38 ปี**
เรามาระบาย และขอความเห็นและกำลังใจจากทุกคน
ทุกคนอย่าด่าเรานะ เราไม่รุ้จะไประบายทางไหนแล้ว
นี่เป็นครั้งแรกของการพิมพ์โพสลงPantip ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ
ฝ่ายที่รักน้อยลง กับฝ่ายที่รักมากขึ้น
ความสัมพันธ์ พัฒนาเกินเลยคำว่าแฟน เราเข้ากันได้ดีในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องกิน
เรื่องความชอบที่คล้ายๆกัน เรื่องเกม แฟนเราเล่นเกม เราก็เล่นค่ะ แต่ไม่ถึงขั้นติดเกมส์
เจอกันบ้างในวันหยุดยาว แต่วีดีโอคอลคุยกันทุกวันค่ะ ทุกอย่างไปได้สวย เราอยู่คนละจังหวัดกันนะคะ
แต่เรื่องระยะทาง มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับเราสองคน เพราะต่างคนก็ต่างทำงาน
เข้าใจกันเรื่องนี้ดี ในทุกๆวัน เวลาเช้า-เย็น คือเวลาทำงาน เขาจะทักหรือโทรรายงานตัวตลอด
ทำอะไรจะไปไหน บอกตลอด ตัวเราเองเราก็ทำแบบนั่นเช่นกัน ไม่ว่าจะทำอะไร ไปไหน
รายงานตัวตลอด แต่ช่วงหลังๆมานี้ เราคุยกันน้อยลง เราเองก็พยายามหาเหตุผลมาหักล้าง
คิดแง่ดีว่าเขาเหนื่อยจากการทำงาน หรืออาจจะไปแทงสนุ๊กกับเพื่อนก็ได้ เราเข้าใจ
เราไม่โวยวายนะ แต่เราแอบน้อยใจ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร
แต่เหตุการณ์มันเกิดขึ้นล่าสุดเมื่อคืน ทุกอย่างเริ่ม "เปลี่ยนไป"
ทุกอย่างไวมาก เมือวานเขายังดีๆ ปกติอยู่เลย แต่มาวันนี้ เขาบอกไม่อยากคุย,เบื่อ
ไม่มีความรู้สึกว่าอยากจะเจอเราอีกต่อไป อยากจะจบ ทุกอย่างกลับกันไปหมด
เราเจ็บมาก เจ็บแบบไม่รู้จะอธิบายหรือแสดงออกมายังไง เรารักเขาหมดหัวใจ
เราพยายามถามว่า เราทำอะไรผิด หรือทำอะไรให้ไม่พอใจ เขาก็ให้เราคิดเอง
#นี่คือเรื่องราวส่วนหนึ่งนะคะ #นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผ่านมาเราเป็นฝ่ายง้อฝ่ายยอมตลอด
ถ้าเล่าหมดคงจะยาวมากๆ
เราไม่มีสังคมเท่าไหร่ ทำงานกลับบ้านแค่นั่น, ครอบครัวไม่อบอุ่น
เราเลยมีเขา ที่เป็นความสุขของเรา
**เรารู้ใจเราว่าเรารักเขามาก รักมากจนหมดใจ**
**เราพยายามง้อเขา อ้อนวอนขอความรักจากเขา**
**มันเจ็บ เจ็บจากข้างใน แต่มันทำอะไรไม่ได้**
**ความรักครั้งนี้เราอยากรักษาไว้นานๆ แต่มันเจ็บเหลือเกิน**
**เราหยุดรักเขาไม่ได้เลย แต่เจอแบบนี้ใจเรามันพังมากๆ**
**เราอายุ 25 ปี แฟนเราอายุ 38 ปี**
เรามาระบาย และขอความเห็นและกำลังใจจากทุกคน
ทุกคนอย่าด่าเรานะ เราไม่รุ้จะไประบายทางไหนแล้ว
นี่เป็นครั้งแรกของการพิมพ์โพสลงPantip ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ