สวัสดีครับ เชื่อว่าหลายคนคงจะเคยกับการที่ผูกพันธ์กับใครคนหนึ่ง อยากจะรักเขา แต่มันก็ยังม่กล้าและไม่ชัดเจนตรงที่ว่า "เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย เราสนิทกันมากพอหรือยัง เขาจะสนิทแบบนี้กับทุกคนหรือป่าว แล้วถ้าบอกรักไปทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิมไหม" และนี่ก็เป็นเคสที่น่าสนใจ
เพราะฉะนั้น สำหรับผู้อ่านขอยกกระทู้นี้เป็นคำตอบแล้วกันนะครับ โดยพิจารณาจากความคิดเห็นเลยครับ
เรื่องของผมมันมีอยู่ว่า....
ผมเป็นเกย์ เป็นเด็ก ม.หกคนหนึ่งที่ค่อนข้างโดดเด่นในการทำงาน(เด็กกิจกรรมงั้นเหอะ) ส่วนเรื่องเรียนก็ไม่เป็นสองรองใครนะครับ ฮ่ะๆๆ ตั้งแต่วันรับน้องที่ผมเป็น สตาฟท์หลัก ผมก็วางมาดข่มขู่เด็กไปเยอะเหมือนกัน ถึงแม้ว่าผมจะเป็นคนใจร้อนแต่ไม่ชอบโกรใครง่ายๆ แต่สังเกตเลยว่า เด็กน้อย ม.หนึ่ง ทุกคนแทบจะกลัวเกรงผมไปหมด หึหึ
เอาล่ะเข้าเรื่อง...ผมได้รู้จักกับเด็กน้อยผู้ชายคนหนึ่ง ม.หนึ่งครับ เจอกันในวันที่ผมโดดเดี่ยว (อ่อ ลืมบอก ผมเปนคนที่นิ่งเงียบกับสถานะการร์ที่ไม่ใช่การไว้ใจ และมีความเหงาขั้นรุนแรงมาก ชอบอยู่คนเดียว ถึงเพื่อนจะพยายามดึงกลับมาก็เหอะ) ครั้งแรกไม่รู้สึกอะไรหรอกครับ ตอนนั้นน่าจะเป็นวันเกิดแฟนเก่าอานะ เลยเศร้าๆ แต่พอเจอมันครั้งที่สองที่สาม
เอาแล้วสิ สังเกตหน้ามันดีๆ มันก็น่าตาดีเหมือนกันเว่ย(สำหรับผมนะ) เด็กคนนี้มันอะรกัน คิดดูสิครับ สำหรับคนที่เหงาและอยู่ในสภาวะที่ใครๆไม่กล้าเข้าหา แต่กับคนแปลกหน้าคนหนึ่ง กล้าเข้าที่จะมานั่งข้างๆผม แต่ผมก็ยังขรึม เพียงแต่ตอนนั้นหวั่นไหวเล็กน้อย ก็ปลื้มใจครับ...
หลายๆครั้งต่อมา เจอกันเรื่อยๆ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้-เดินผ่านกันมันเอาศอกมาทุ้งท้องผมเบาๆ ผมอมยิ้ม
-ผมไปเอามอไซต์ตอนเลิกเรียน เจอมันนั่งจักรยานสีเขียวมา รร. ผมก็หัวเราะน้อยๆ มันก็ยักคิ้วแล้วยิ้มให้ (อ้าวเวร กูละลาย)
-และแล้วผมก็ทนไม่ไหว จนต้อง ต้อง บุกห้องวิชาการ ลากใบรายชื่อเด็ก ม.หนึ่งมาให้หมด มาแสกนหา เดก ผช. ฮ่าๆ จนกว่าจะเจอจากการค้นหาเฟสไปด้วย กว่าจะเกิดปาฎิหารย์ที่มันใช้ชื่อจริงเป็นชื่อเฟส แล้วก็รู้จักมันครับ ขอเรียกมันว่า เตาอบ แล้วกัน


นี่เป็นจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ครับ ผมรู้สึกประทับใจมันมากๆ เพราะไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับผม
เรื่องราวของผมกับมันถูกเชื่อมสัมพันธ์ผ่านเฟส การพบปะ และกีฬาชนิดหนึ่งที่ไม่คิดจะเล่น "ปิงปอง" นั่นเอง
ผมต้องหลวมตัวชอบปิงปองทั้งๆที่ตีได้ห่วยแตกมากก เพราะเด็กเตาอบจะมาตีปิงปองหน้าอาคารเรียนเกือบทุกวัน
แต่ดีครับวันที่ผมมประชุมงานเสร็จ มันก็ชวนผมตีด้วย อ้ผมก็กล้าเดินเข้าป ตีลูกแรก รับไม่ได้เว่ย(อายเด็ก ฮ่าๆ) ก็เขินนี่หว่า พอรับได้ก็ลอยออกไปไกลลิบลิ่ว นางก็เก็บให้ผม ฮ่าๆ และลูกสุดท้ายผมตบอัดไปที่หน้าอกมันเลยครับ มันมองหน้าผมแล้วยิ้มป หัวเราะไป แบบพอใจมากๆ ตัวโค้ง นอนลงไปหัวเราบนโต๊ะปิงปองเลย  เอาสิ เขิน ผมเลยขอตัวมันกลับบ้าน
  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้-  ทุกครั้งที่เจอกันมันจะทักผมก่อน ถึงผมจะทำไม่เห็นมันก็ตาม มันก็ทักผมก่อนเสมอ อาทิ คาบบ่ายเรียนไร ตีปิงปองไหมตอนเย็น มีวันหนึ่งครับ ที่ผม(ตั้งใจ)เดินอ่อย แอบบส่องมันแถวๆอาคารเรียน (หึหึ) ก็เกือบถอนใจและ เพราะม่เห็น หันหลังกลับพอดี มันก็กำลังวิ่งมาจากด้านหลังผม ตกใจสิครับ นี่มันจ้องมองผมตลอดเลยหรอ ม่ายยยนะ (ลอยย) มันถามผมว่า "พี่แฟนพันธ์แท้นารูโตะจิงอ่อ" ผมก็ยักคิ้ว แล้วหันหลังกลับ "ผมชอบซาซึเกะกับจิไรยะ พี่ชอบอะไร" มันถาม ผมหันกลับมา มันยิ้มไง (คือรอยยิ้มมันพิเศษมาก ยิ้มแบบกวนๆ แต่จริงใจนะ แบบกวน แอบยั่วนิดหน่อยอะครับ) ผมทนไม่ไหว เอามือถือเพื่อนที่ถือมาด้วย ฟาดหัดมันเบาๆครับ(แต่เครื่องไม่เบา) มันก็ร้องโอ้ย ก้มหัวลง ทำหน้าตาเจ็บ (แบบอ่อยมากกว่าเดิม) แล้วถูหัวตัวเอง ผมตอบว่า "ชอบพระเอกสิเว้ย" แล้วหันหลังกลับ มันก็บอกแค่ว่ากากๆ แต่ทีนี้ผมไม่หันกลับ เดินต่อไปเลย เพราะเขินหนักกกกกก อ้ากกกกกก

-แต่ในเฟสมันเงียบนะครับ เปนคนละคน ผมเคยบอกให้เพื่อนหลอกถามมันว่ายืมปิงปองหน่อย มันก็ตอบกลับมาอย่างงน่าโมโหมาก ไม่มีครับ มีแต่กดไลค์(แชท) ไร อือ ไม่ ไม่เว่ย จะเล่นเกม แค่นี้แหละ มาเต็ม จนเพื่อนผมที่ว่าเฟรนลี่สุดๆยังเอาไม่อยู่ และก็สรุปได้ว่า เตาอบหวงของและไม่ชอบทักใครก่อน (แล้งเมิงทักกูก่อน ทำดีกับกูทำไม มันทำให้กูลอยนะไอ้เด็กบ้า อาการมโนระดับสิบมาแล้วครับ)


                วันที่ผมนัดมันมาตีปิงปองในวันเสาร์(ฉันแรสมาก ฮ่าๆ) เพราะอ้างว่ายังชนะมันไม่ได้สักที คือมันตีเก่งนะ เข้าใจมันเป็นเด็กฉลาด และหากลโกงได้ดี แต่ผมก็ใช่ย่อยนะ แค่ไม่อยากแสดงออกให้มาก (อวยตัวเอง)

.... นัดมันตอนเที่ยง มันมาบ่าย ผมงอล มันมาถึง แชทหาผม บอกว่าผมช้า มาเร็วๆ ผมก็บอกว่าทำงานตีไปก่อน มันก็บอกว่า เร็วๆรอ (เขิลล) ทั้งๆที่เพื่อนที่โต๊ะปิงปองผมเยอะพอควร แต่มันไม่ตีด้วย เอาสิ ใครไม่มโนอยากจะคารวะ ฮ่าๆๆ พอผมอออกไป เสต็ปเดิม โดดลงจากระเบียงอาคาร (อย่าตกใจนะครับ ชั้นแรก ห่างจาพื้นแค่สองเมตร ฮ่าๆๆ) มันก็ท่าเดิมครับ เอาศอกวางบนโต๊ะ แล้วจ้องหน้าผม ผมก็แอบยิ้มในใจ มองดูสถานการณ์ เพื่อนมองตรึม หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด อ้ากกกก แปดคน และรู้หมดว่าผมชอบมัน ตายๆๆๆๆ กูจะทำยังไงถึงจะไม่โดนแซว อ้ากกก นิ่งไว้ ขรึมไว้ (ถึงอยู่กับเพื่อนจะร่าเริงมากก็ช่างเหอะ)
           ผมเดินไปหามัน เอิ่มเขิลล มันก็มองผมแบบยังไงไม่รู้ แล้วเตาอบปลดซิปออก(หมายถึงถุงปิงปองนะ ห้ามคิดลึก ฮ่าๆ) เอาไม้ให้ผม มันซื้อไม้คู่เว่ยเห้ย เอาลูกออกมา มันแพ้กลูกสำรองไว้สามลูกเว้ยเห้ย เอาล่ะ เริ่มตีกัน ผมก็ห่วยเหมือนเดิม แรกๆยังขรึมอยู่อานะ เพื่อนก็มอง แล้วก็แซวว่า อุกกิด(ชื่อผม) ไม่ไปกินข้าวหรอ ผมก็บอกว่า ไม่ (จะให้ไปได้ไง เบบี๋กูมาหาทั้งที หิวแค่ไหนก็ทน) มันก็พากันแซวอีกว่า กุด(ชื่อผมอีก) มันไม่กินหรอก มันอิ่มอกอิ่มใจและ อ้ากกกกกกก กูอย้างเขวี้ยงไม้ไปติดปากมันนนน ผมเขิลลลลลมากกก จนรับลูกไม่ได้ เตาอบมันก็ว่าผมอ่อนๆๆ กากๆ ผมก็มองหน้ามันแบบตรงๆครับ มันก็ทำตาล้อกแล้ก แล้วยิ้ม ถามผมว่าจ้องทำไม ผมก็ยักคิ้วให้ "ลูกนี่เสร็จพี่" ผมเสริฟไปอย่างมั่นใจแต่ติดเนส เอิ่มมมมม มันหัวเราะทันที คือหัวเราะดังมากครับ มันวางไม้แล้วกุมท้องเลยครับ แล้วขาทรุดลงไปบนพื้น "โอ้ยๆๆๆ เสร็จจริงๆๆ" ผมทั้งหมั่นไส้ทั้งอายเด็ก อีกทั้งยังเหวอด้วยที่เห็นมันขำแรงขนาดนี้ (นี่ผมทำให้มันมีความสุขหรอ มโนอีกแล้ว) มันโผล่หัวขึ้นมา มองหน้าผม ผมก็ทำหน้าแบบ --- ใส่มัน มันก็ขำ แล้วบ่นว่า ปวดท้อง โอ้ยๆๆ แล้วมันก็บอกว่าผมอ่อน เอาจริงหน่อยเด้ พร้อมกับเสิร์ฟลูกมาแบบ ดูถูกผมมาก คือมาแบบโด่งๆให้ผมรับได้ ผมจัดไป ตบ มันรับได้ ส่งมา ผมหยอด มันก็หยอดพร้อมหัวเราะไปด้วย (หมั่นไส้ชะมัด)ผมได้จังหวะ ว่าจะกินขอบโต้ะกลับออกซะงั้น และแล้วมันก็ หัวเราะ พร้อมกับวิ่งไปเอาลูกแบบล้มลุกคลุกคลาน ขาอ่อนเพราะหัวเราะไปด้วย ผมมองมันแล้วก็อมยิ้มออกมาครับ (ดีจัง อยู่กับมันนี่ ) พอมันมาถึงผมก็บอกว่าโต้ะไม่ดี มันก็เลยยอมเปลี่ยนโต้ะ พร้อมกับดูถูกผมตลอดเวลา คิดดู เดก ม.หนึ่ง หยาม พี่ ม.หก ถึงจะรักแค่ไหน มันก็หมั่นไส้ ที่นี้ผมเอาจริง หึหึ เกิดสิ่งที่ไม่คาดฝัน ผมได้แต้มห้าลูกติด เพราตั้งใจเล่น (เห็นม้ะ เป็นเพราะโต้ะ) มันก้ร้องแบบ โห เอาจริงแล้วหรอ แล้วมันก็เอาจริงเหมือนกัน ผมคิดแต่ว่า ต้องชนะมันให้ได้ แต่ก็มีทั้งพลาดบ้างได้บ้างล่ะนะ
   ผ่านไปสักหน่อย เพื่อนก็มากันครบ มีเกินมาด้วย ก็เลยเล่นแบบ วนกันปกติ ก็ดีนะ ผมเป็นแชมป์ได้ลายสมัยเลยแหละ (บางทีก็นึกสงสัยตัวเอง คนอื่นทำไมสู้ได้ แต่ทำไมกับไอ้เด็กคนนี้มันถึงยากจังว้ะ) พอคนเยอะไป ก็เลยเล่นเป็นคู่ ที่แรกผมคู่กับเพื่อนผู้หญิงอานะ ก็ตีงูๆปลาๆแหละ ฮ่าๆๆๆๆ อิเตาอบมันก็หัวเราะบางลูก แล้วมันก็จะบอกว่า แชมป์เก้าสมัย เอาจริงหน่อยเดะ (หมายถึงผมนะ) ผมก็จะมองหน้าอัด พอจะตบอัดทีไรก็ติดเนสทุกที ผมเลยบอกว่า "โอ้ยย ติดเนสเฉยๆ ไม่งั้นได้และ" และแล้วน้องชายสุดที่รักของผมก็สวนมาท่ามกลางผู้คนมากมาย "ติดเนสหรอ ล้มไหม" เอิ่มมม คืออะไร ทุกคนงงในมุกของนาง ผมหันมองหน้าคู่ผม มันก็ทำหน้าอึ้งๆ แล้วผมก็หัวเราะออกมา แล้วมันก็พากันเเซวผม อ้ายยยยยยย พวกเพื่อนบ้า ....เวลาที่ผมตกรอบ ก็จะไปนั้งเล่นมือถือคนเดียว คุ่ผมมันก็ไปเป็นคู่ให้คนอื่น จนทีมเริ่มไม่ครบ ก็เลยเกิดการเปลี่ยนคู่ ถึงทีเตาอบผมเล่น แต่มันไม่มีคู่ (คู่มันเข้าห้องน้ำ) ก็เหลือแค่ผม กับเพื่อนสาวอีกคนที่สนิทกันมาก คู่เก่าเลยบอกว่า "เตาอบจะคู่กับใคร พี่กรุ๊ป(ผม) หรือ พี่เฟิน" มันก็ทำหน้าตาล้อกแล้ก ซึ่งเอาจริงๆ ทำให้ผมใจเต้นมาก ถ้ามันไม่เลือกผม คงจะเฟลน่าดู ก็คงจะงอลมัน แต่ถ้ามันเลือกผม ผมก็คงจะมโนได้อีกนานวัน ...เตาอบยังไม่ตอบ เฟินก็เดินเข้าไป "คู่กับพี่เนอะ" คือมันทำประชดผมอ้ะ ฮ่าๆๆๆ ผมก็ถอนใจ อย่างน้อยมันก็ไม่ได้เลือก เพื่อนคนอื่นก็บอกว่า "อิเฟิน ถามน้องเขายังว่าเขาจะคู่ใคร เขาจะคู่กับพี่กรุ๊ป" อ้ายยยยยยย อิเพื่อนพวกนี้ กูเขิลไปหมดแล้วนี่ ทั้งเขิลแต่ต้องเก็บสีหน้าขรึมๆไว้นี่มันทรมานนะเว่ย เฟินมันก็บอกก็ช่าง ผมก็อมยิ้มน้อยๆๆ พออีกฝ่ายกำลังจะส่งลูกไป เตาอบน้อยผมก็บอกว่า "จะคู่กับพี่กรุ๊ป" .......เกิดอะไรขึ้น โอ้ ม่ายยยยยยยยยย สตั้น สตั้น แค่ประโยคเดียวทำให้ทุกคนในสนามเงิบทันที ผมลอยไปถึงไหนแล้วเนี่ย จะคู่กับพี่กรุ๊ปจะคู่กับพี่กรุ๊ปจะคู่กับพี่กรุ๊ปจะคู่กับพี่กรุ๊ปจะคู่กับพี่กรุ๊ป อ้ากกกกกกก ผมเดินเข้าไป แล้วยักคิ้วให้เฟิน เพินก็เดินจากไปอย่างสงบ ฮ่าๆๆๆๆ แล้วก็เกิดทีมเวิร์คมาก ฮ่าๆๆๆๆ ผมรับได้ มันเสิฟเสีย พอผมเสิฟดี มันก็กินได้ คือตีคู่มันดีมากๆๆ จากที่เตาอบตีเก่งก็กลายเป็นตีอะไรก็ไม่รู้ๆ ตอนที่มันต้องมารับลูกทางผม มันก็รับไม่ได้ ก็โทษกันไปมา มันก็วิ่งไปเก็บลูก ก่อนผมเสิฟ ก็บอกมันว่า "ตั้งใจนะ" มันก็ยิ้มให้ผมในระยะยที่ใกล้มากกก โอ้ยยย จะละลายยย ผมตีไป เขาตีกลับ ลูกยากมาก เตาอบน้อยผมโชว์ลีลา ตีแก้ไขจนลื่น ฮ่าๆๆๆ ผมก็หัวเราะมันหนักมาก ทุ่มเทจริงๆนะเบบี๋ ผมอยู่ใกล้มันก็แทบจะตีกันอะนะ......ถึงทีที่ผมพักมานั่งคนเดียว มันก็ตามานั่งข้างๆ คือวันนี้เป็นอะไรทำไมมันติดหนึบผมขนาดนี้ ผมเล่นอะไร มันก็จะมาส่องดูบนจอมือถือ ตอนที่ผมเหม่อ อยู่ดีๆมันก็ตบยุงบนหัวให้ ผมหันหน้ากลับพร้อมกลับจ้องตามัน มันก็บอกว่า ยุง พร้อมโชว์เลือดให้ดู พร้อมกับหัวเราะออกมา ผมชี้หน้ามัน ทั้งๆที่เขิลแทบตายยยย อ้ายยยยยยยยยยย กูเริ่มจะม่ไหวแล้วน่ะ ทำดีเกินไปแล้วววว..........


===นี่คือช่วงเวลาที่ดี===
ต่อจากนี้ ก็ไม่รู้เป็นอะไร เหมือนผมจะรุกหนักในแชทมากไปหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจครับ มันไม่ค่อยคุยกับผม ประมาน สามสี่วัน
วันที่ฝนตกมันติดฝนในโรงรถ ผมก็แกล้งวิ่งตากฝนให้มันเห็น หวังว่ามันจะเดินเข้ามาทัก แต่ไม่เลยครับ มันไม่มา
พอวิ่งไปที่สหกรณ์ รร ก็เจอมันกำลังเดินออก ผมก็ทักมันว่า "อ้าวว นึกว่ากลับแล้ว" มันก็มองผมแล้วเดินกลับ แบบไม่ตอบสักคำ เห้ยยยยยยย
เกิดอะไรขึ้น ผมดราม่าแล้วครับ นั่งร้องไห้เลยวันนั้น เกิดอะไรขึ้น กลัวครับ ถึงจะเป็นแค่พี่น้อง ถึงจะคิดเกินเลย แต่ก็ไม่อยากเสียน้องที่น่ารักคนหนึ่งไปเลย...