เพียงสองเรา ตอนที่ 10

กระทู้สนทนา
ตอนอื่น ๆ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เพียงสองเรา


ตอนที่ 10



“ตึง” เสียงดังมาจากนอกห้อง น้ำมองที่มอนิเตอร์เพื่อดูว่านอกห้องเธอเกิดอะไรขึ้น ภาพที่เห็นเป็นกรนอนกองอยู่หน้าประตูห้องของเขา น้ำรีบเปิดประตูเข้าไปดูกร

“กร ไปทำอะไรมาทำไมกลิ่นเหล้าหึ่งแบบนี้”

สภาพของกรเมาหนัก เธอประคองกรเข้ามาในห้องของเธอและทิ้งเขาลงบนโซฟา

“แพร แพรทำไม ทำไมต้องเป็นพี่ท็อป”

‘แพร พี่ท็อป’ น้ำงงกับคำพูดของกร

“แพร พี่รักแพรนะ พี่รักแพร” กรได้แต่เพ้อด้วยอาการเมา

“ทำไมกรไม่ลืมแพรเสียที น้ำรักกร กรก็น่าจะรู้แต่ทำไมกรไม่เคยสนใจน้ำเลย น้ำมีอะไรที่สู้แพรไม่ได้”

“แพร แพร” กรยังคงได้แต่พร่ำเพ้อถึงแพรจนเขาหลับไป

‘ยังไงน้ำก็ไม่ยอมแพ้’ เธอหยิบโทรศัพท์หาพ่อของเธอ

“ป๊า พรุ่งนี้ป๊ามารับน้ำที่ห้องด้วยนะ”

กรถูกปลุกด้วยเสียงอ๊อด เขาเดินไปเปิดประตูพร้อมด้วยอาการปวดหัว เมื่อเปิดประตูกรรู้สึกแปลกใจที่เห็นเสี่ยธนา

“กรทำไมกรถึงมาอยู่ในห้องยัยน้ำ”

กรมองไปรอบ ๆ และมองสภาพตัวเองอยู่ในสภาพ boxer ตัวเดียว เขาสับสนและจำอะไรไม่ได้เลย สิ่งที่จำได้สุดท้ายคือ เขาอยู่ที่หน้าห้องตัวเอง ในขณะนั้นน้ำก็ออกมาจากห้องน้ำในสภาพเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้น เขายิ่งรู้สึกว่าสถานการณ์มันยิ่งแย่ลง

“กรกับไปที่ห้องก่อนไป เฮียมีเรื่องต้องคุยกับยัยน้ำ”

“ครับ” กรรีบเดินกลับห้องของเขาที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

“เพี๊ยะ!”

“ป๊าตีน้ำทำไม” น้ำรู้สึกเจ็บและงงกับสิ่งที่พ่อเธอทำ

“ทำไมน้ำทำแบบนี้ ถ้าคนอื่นที่ไม่ใช่ป๊าเห็นจะเกิดอะไร ป๊ารู้จักกรดีเขาจะไม่ทำอะไรที่ไม่ให้เกียรติผู้หญิงแน่นอน แต่สิ่งที่น้ำกำลังทำน้ำไม่ให้เกียรติตัวเอง น้ำเห็นป๊าเป็นคนโง่หรือไง ทำไมป๊าจะไม่รู้ว่าน้ำชอบกรมาก และตั้งแต่เด็กน้ำอยากได้อะไรน้ำต้องเอามาให้ได้ แต่มันต้องไม่ใช่วิธีนี้”

“ป๊าฟังน้ำอธิบายก่อน น้ำยอมรับน้ำอยากให้ป๊ากับกรเข้าใจผิด แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้เป็นแบบที่ป๊าคิด กรเมาอยู่หน้าห้องน้ำก็แค่ให้กรเข้ามาในห้องเพราะกรเมามาก ส่วนเรื่องเสื้อผ้าก็แค่กรเมาแล้วอ๊วกใส่เสื้อผ้า และเมื่อคืนกรก็นอนที่โซฟา”

“แต่ป๊าก็ไม่ชอบ ไปอาบน้ำและก็ไปบอกกรด้วยว่าเดี๋ยวออกไปกินข้าวกับป๊า ป๊าจะไปรออยู่ข้างล่าง”


กรเดินออกมาอีกครั้งหลังจากน้ำเรียกเขา

“เออ...น้ำ”

“ไม่ต้องพูดอะไรหรอกค่ะ เมื่อคืนก็แค่กรเมามากน้ำก็เลยลากกรเข้ามานอนที่ห้อง ส่วนเสื้อผ้าน้ำส่งซักอยู่นะเพราะเมื่อคืนกรอ๊วกเลอะ”

“ขอบคุณนะ”

“กรแต่ส่วนเรื่องพ่อน้ำ คือป๊าไม่เข้าใจและโกรธมาก น้ำขออะไรกรอย่างได้ไหมตอนนี้น้ำอยากให้กรช่วยปลอมเป็นแฟนน้ำสักระยะแล้วเราค่อยว่ากันอีกที”

"เป็นแฟนกลับน้ำ"

"ใช่เป็นแฟนกับน้ำไปก่อน เดี๋ยวทุกอย่างดีขึ้น น้ำก็ค่อยบอกป๊าว่าเราเลิกกันแล้ว"

กรได้แต่ยอมรับสภาพที่เกิดขึ้นเพราะเหตุทุกอย่างมันเกิดจากเขา


ในห้องอาหารที่ถูกจัดให้เป็นการส่วนตัว กร น้ำ และเสี่ยกำลังทานอาหารอยู่ในบรรยากาศที่ตึงเครียด

“เฮียครับเรื่องเมื่อคืน” กรเป็นฝ่ายพูด

“เฮียเข้าใจยัยน้ำอธิบายเฮียหมดแล้ว ปกติเราไม่ดื่มแล้วเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น”

กรได้แต่นั่งเงียบ น้ำก็เป็นฝ่ายพูดเพื่อทำลายความเงียบ และความตึงเครียด

“น้ำลืมบอกป๊าอีกอย่าง น้ำกับกรเราคบกันอยู่คะ”

“อะไรนะ!”

“เราคบกันมาได้สักพักนึงแล้วค่ะ”

“กรเฮียฝากยัยน้ำด้วยแล้วกัน”

“ครับ” กรได้แต่ตอบสั้น ๆ

“วันนี้ที่เฮียมาหาคือเฮียอยากให้กรมาเป็นพระเอกในหนังเรื่องใหม่”

“เล่นหนัง!? “

“ใช่เล่นหนัง”

“แต่เฮียครับ ผม...” กรรู้สึกอึดอัดเพราะเขารู้สึกว่าคนแบบเขาคงแสดงอะไรไม่ได้

“เอาน่า ๆ สรุปว่าโอเคนะ” เสี่ยธนารีบตัดบท

“ครับ...เดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนนะครับผมไม่ค่อยสบาย”

กรขอลาออกมาก่อนเพราะตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้เขารู้สึกมีเรื่องมากมายประดังเข้ามาจนเขาอยากจะพักอยู่เงียบ ๆ คนเดียว

หลังจากกรเดินออกไป เสี่ยธนาที่ยังงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

“น้ำนี่มันอะไรอีก ลูกไปเป็นแฟนกับกรตั้งแต่เมื่อไหร่”

“น้ำแกล้งบอกให้กรเป็นแฟนหลอก ๆ เพื่อไม่ให้ป๊าโกรธที่เห็นกรไปอยู่ในห้องของน้ำไง”

“น้ำป๊าไม่อยากให้ลูกเสียใจ คนเขาไม่รักทำยังไงเขาก็ไม่รัก”

“น้ำจะทำให้กรรักน้ำให้ได้ ป๊าคอยดู”


หลังจากนั้นไม่นานข่าวการคบกันของน้ำและกรก็ออกมาตามสื่อ โดยทุกครั้งที่มีการถามถึงคำถามนี้กรก็ได้แต่ยอมรับ

ในขณะที่แพรที่ทราบข่าวได้แต่ร้องไห้ใจนึงเธอก็ยินดีแต่อีกนึงเธอก็เสียใจ เหมือนหัวใจเธออยู่ในไฟและน้ำสลับกันไปมา

‘โชคดีนะคะพี่กร พี่น้ำ’ แพรได้แต่คิดในใจ

“แพรกินข้าวได้แล้วลูก แม่วานเรียกน้องด้วยนะ”

“ค่ะแม่” เธอรีบเช็คน้ำตา

“ร้องไห้อีกแล้ว แม่ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นอะไรกับลูก แต่แม่อยากบอกลูกว่าแม่ไม่อยากเห็นลูกของแม่ร้องไห้ มีอะไรเล่าให้แม่ฟังอย่างน้อยก็ช่วยระบายออกมาได้ แพรต้องรู้นะว่าเดี๋ยวนี้เราไม่ได้ตัวคนเดียวเรายังมีลูกในท้อง”

“แพรไม่เป็นอะไรจริง ๆ ค่ะ เดี๋ยวแพรไปเรียกน้องก่อนนะค่ะ”


ท็อปพี่ชายที่ทำให้เขารู้สึกผิดหวังโทรมาหาเขา

“กร วันนี้ว่างไหมมาเจอพวกพี่ ๆ หน่อย พี่จะแจกการ์ด”

“แจกการ์ด”

“พี่จะแต่งงาน”

“พี่จะแต่งงานแต่งกับใครครับพี่”

“มาเดี๋ยวก็รู้”

กรเริ่มบึ่งรถไปที่นัดหมาย

“เอามาแล้วซุปเปอร์สตาร์ของเรา”บอล แซวน้องรัก

“สวัสดีครับพี่ ๆ” บอลทักทายพี่ ๆ ในออฟฟิศ

ท็อปยื่นการ์ดแต่งงานให้กร กรรีบเปิดดูการ์ด ปรากฎว่าชื่อฝ่ายหญิงไม่ใช่ชื่อของแพร

‘แล้วแพรละ หรือพี่ท็อปจะเก็บแพรไว้เป็นเมียน้อย’

“พี่ท็อปผมขอคุยกับพี่สักครู่ได้ไหม”

ท็อปกับกรเดินไปคุยกันเงียบ ๆ ข้างนอก

“พี่แล้วแพร”

“แพร แพรทำไม”

“ก็ที่แพรไปอยู่คอนโดพี่ไง”

“กรรู้”

“ใช่ครับ แล้วแพรก็บอกว่ารักกับพี่ แล้วนี่พี่เอาแพรไปไว้ไหนหรือพี่จะให้แพรอยู่ในฐานะเมียน้อย”

“ใจเย็น ๆ ไปกันใหญ่แล้ว ฟังพี่นะแพรมาหาพี่ให้ช่วยหาที่อยู่ให้และอย่าบอกกร พี่ในฐานะคนกลางจะให้ทำยังไง คนนึงให้ช่วยตามหาส่วนอีกคนอย่าให้บอก และที่พี่ไม่บอกเพราะแพรมาร้องไห้กับพี่พร้อมเหตุผลมากมาย และเหตุผลทุกอย่างคือตัวแก แพรรักแกมาก ๆ จนยอมทำลายความสุขของตัวเอง”

“ผม..ขอโทษครับพี่”

“เอาเถอะ พี่เข้าใจ”

“แล้วแพรยังอยู่กับพี่ไหมครับ ผมจะไปหาแพร”

“ไม่อยู่แล้ว บอกพี่ว่าจะกลับบ้าน”

“แล้วพี่มีที่อยู่ไหม”

“ไม่มี พี่ก็ขอแล้วนะ แพรคงไม่อยากให้กรตามหา”

“ผมจะตามหาแพร”

“แล้วกรจะไปตามที่ไหน พี่ว่าเราหยุดเถอะ ไหนกรก็มีน้ำแล้ว คิดว่ากรกับแพรมีวาสนากันแค่นั้นเถอะ”

กรได้แต่นิ่งเงียบไปแต่ในใจเข้าก็ยังบอกตัวเองว่ายังไงก็ต้องตามหาแพรให้เจอ ไม่ว่ายังไง


********** จบตอน 10 *********
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่