ตอนอื่น ๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 1 http://pantip.com/topic/33957462
ตอนที่ 2 http://pantip.com/topic/33962097
ตอนที่ 3 http://pantip.com/topic/33975284
ตอนที่ 4 http://pantip.com/topic/33984105
ตอนที่ 5 http://pantip.com/topic/33988188
ตอนที่ 6 http://pantip.com/topic/33991874
เพียงสองเรา
ตอนที่ 7 ชื่อเสียงและการโกหก
ทางบริษัทได้ปล่อยเพลง ‘เพียงสองเรา’ เป็นซิงเกิ้ลแรก เพลงของกรได้รับผลตอบรับเกินความคาดหมาย และได้อันดับ 1 หลายชาร์ตในสัปดาห์แรก จนทำให้บริษัทเรียกต้องเรียกประชุมทุกส่วน เพื่อวางแผนสำหรับอัลบัมของกร
“กรทำได้ดีมาก เฮียชอบจริง ๆ ยอดโหลดเพลง ‘เพียงสองเรา’ ถล่มทลาย ฮ่าฮ่าฮ่า” เสี่ยธนาหัวเราะร่วนดีใจที่เขาตัดสินใจไม่ผิดที่ไปขอกรมาทำงานเพลง
กรยิ้มรับ
“ความจริงนะมิวสิควีดีโอตัวแรก เฮียอยากให้กรเป็นพระเอกมิวสิคไปเลย หน้าตากรก็ออกจะหล่อ”
“แต่ว่า...” กรกำลังจะตอบ
“เฮียเข้าใจ ว่ามิวสิคฯตัวแรก กรขอเป็นแบบการ์ตูนอะไรนั้น เฮียยังทำตามคำสัญญาที่ให้กร เฮียก็แค่ลองถามดู ...โต มิวสิคตัวแรก เฮียขอเร็วที่สุด”
“ได้ครับ ตอนนี้ผมคุยงานกับท็อปไว้หมดแล้วครับ”
“เรื่องเสื้อผ้าว่าไง” เสี่ยธนาถาม
“เรื่องเสื้อผ้าของกร น้ำได้คุยกับฝ่ายออกแบบเสื้อผ้าแล้วว่า คงจะให้ออกดูเรียบ ๆ แต่ดูดี คงเป็นเสื้อยืด และมีเสื้อเชิ๊ตทับอีกชั้นหรืออาจจะเป็นสูทที่ดูทันสมัย ส่วนกางเกงคงเป็นกางเกงยีนส์แบบที่กรขอมา”
“ดี ๆ ไงเฮียก็ขอฝากทุกคนไว้ด้วย โดยเฉพาะกร เฮียฟังทั้งอัลบัม เฮียมั่นใจว่ามันจะดัง” เสี่ยธนาฝากฝังงานกับทุกคน
หลังจากออกจากห้องประชุม น้ำชวนกรไปดื่มกลางกาแฟที่ด้านล่างของตึก
“กรคะ น้ำว่ากรย้ายมาอยู่คอนโดใกล้ ๆ บริษัทดีกว่าไหมจะได้เดินทางได้สะดวก”
“ไม่ลำบากหรอกครับ ระยะทางแค่นี้เอง”
“แต่ว่า... น้ำขอพูดตรง ๆ นะ คือน้ำอยากให้กรออกมาอยู่คนเดียว กรอยู่กับแพรในคอนโดคงไม่เหมาะไหนจะนักข่าว ไหนจะคนในคอนโด”
“ผมขอกลับคิดไปคิดดูก่อนแล้วกัน”
“ค่ะ”
น้ำอยากจะคุยกับกรเรื่องแพรที่เธอเคยเป็นสาวไซด์ไลน์ แต่เธอรู้ดีว่ายังไม่ถึงเวลา
ที่ห้องพัก วันนี้แพรได้ทำอาหารที่กรชอบไว้เต็ม
“อร่อยเหมือนเดิม แบบนี้เปิดร้านอาหารได้เลยนะเนี่ย”
“อร่อยก็ทานเยอะ ๆ นะค่ะ”
“เดี๋ยวพี่อ้วนขึ้นจะทำยังไงเนี่ย ออกทีวีหน้าบวมแย่”
“งั้นเดี๋ยวแพรกินเอง” แพรแกล้งยกอาหารมาไว้ตรงหน้าเธอ
“อ๊า...ไม่เอาสิ” กรยกอาหารกลับมาตั้งที่เดิม
“กลัวอ้วนไม่ใช่หรือค่ะ”
“ไม่แล้วจ๊ะ” กรกินอาหารอย่างมีความสุข
กรกับแพรทานอาหารด้วยกันอย่างมีความสุข หลังทานอาหารเสร็จ กรก็ช่วยเธอเก็บล้างและมานั่งพักดูทีวีด้วยกันที่โซฟา
“แพร พี่มีเรื่องจะปรึกษา”
“เรื่องอะไรคะ”
“ทางบริษัท เขาอยากให้พี่ย้ายไปอยู่คอนโดแถวบริษัทเพื่อจะได้เดินทางสะดวก”
แพรเงียบไป เธอคงรู้สึกเหงาเวลาที่เขาไม่อยู่ แต่เธอก็เข้าใจว่าสถานะของเขาเริ่มเปลี่ยนไปหลังจากเขาเป็นนักร้อง
“พี่ไม่อยากย้ายจากแพรไปเลย พี่กลัวพี่เหงา” กรกอดแพรพร้อมกับอ้อน
“ย้ายเถอะ พี่กรจะได้ทำงานสะดวกขึ้น คิดถึงก็โทรหาแพรบ่อย ๆ เหงาก็ค่อยมาหาก็ได้ แพรไม่หนีไปไหนหรอก” แพรตอบไปแม้ในใจเธอไม่อยากให้เขาไป
“แพรอยากให้พี่ไปเหรอ”
แพรไม่ตอบ เธอได้แต่กอดเขาไว้แน่น
กรรู้ดีว่าคนที่จะทรมานที่ต้องอยู่ห่างกันมากที่สุดก็คือแพร
คอนโดใหม่ของกร อยู่ห่างจากบริษัทไม่มากนัก และที่สำคัญคือ ห้องพักของเขา อยู่ตรงข้ามห้องของน้ำ เหตุผลของน้ำที่ให้เขาย้ายมาอยู่ที่ห้องนี้ เพราะเป็นห้องที่พ่อของเธอซื้อไว้และเวลาไปทำงานจะได้นั่งรถตู้ไปพร้อมกับเธอเลย
กรและน้ำนั่งอยู่ในรถตู้ ทั้งคู่กำลังเดินทางกลับคอนโด หลังจากที่กรได้เดินสายโปรโมทอัลบัมตามสถานีวิทยุต่าง ๆ
“เป็นไงคะกรเหนื่อยไหม” น้ำถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ครับ ”
“ช่วงนี้กรอาจจะต้องเหนื่อยหน่อย”
กรยิ้มรับ สักพักเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น โทรศัพท์โชว์เป็นชื่อของคนที่เขาอยากจะคุยด้วยมากที่สุด
“สวัสดีจ๊ะ แพร”
จากคำทักทายก็ทำให้น้ำรู้ได้ว่า แพรโทรเข้ามา เธอได้แต่นิ่งเงียบ
“สวัสดีค่ะ พี่กรยุ่งอยู่หรือเปล่า”
“สำหรับคนนี้ยุ่งแค่ไหนพี่ก็คุยได้”
“แพรซื้ออัลบัมพี่กรแล้วนะ เมื่อกี้แพรฟังพี่สัมภาษณ์ด้วย”
“ซื้อทำไมเดี๋ยวพี่เอาไปให้ก็ได้”
“แพรซื้อเอาฤกษ์เอาชัย เฮง ๆๆ ดัง ๆๆ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า” เขาหัวเราะดัง โดยไม่ได้สนใจน้ำที่อยู่ในรถด้วยเลย
เขาคุยกับแพรไปอีกสักพักก่อนจะวางสาย พอดีกับที่รถมาจอดที่หน้าคอนโด น้ำและกรก็มาถึงหน้าห้องของตัวเอง
“กร วันนี้กรยังไม่ได้ทานข้าวเย็นเลย เดี๋ยวกรอาบน้ำเสร็จแล้วมาทานข้าวกับน้ำที่ห้องนะ”
“เออ...” กรลังเล เพราะดูจะไม่เหมาะที่เขาจะเข้าไปในห้องของเธอ
“ถือว่าตกลงนะคะ” น้ำหันหลังเดินเข้าห้องไป
กรได้แต่ยืนงงเพราะเขาไม่รู้จะปฏิเสธน้ำยังไง
หลังจากที่กรอาบน้ำเสร็จน้ำก็โทรมาให้เขาไปทานข้าวด้วยกัน กรเคาะประตู น้ำเดินออกมาเปิดประตู เธออยู่ชุดเสื้อกล้ามสีขาว กางเกงวอร์ม ดูเซ็กซี่เล็ก ๆ ในสายตากร
“ทานเต็มที่เลยนะคะ อาหารโรงแรมนี้อร่อยมาก ๆ น้ำสั่งมาประจำ”
ระหว่างทานข้าวน้ำกับกรก็คุยกันไปเรื่อย ๆ น้ำเล่าถึงชีวิตเธอตอนอยู่เมืองนอก และน้ำก็มักถามถึงเรื่องราวของกรจนถึงเรื่องของแพร
“กรกับแพรเป็นแฟนกันมานานหรือยัง”
“ก็สักระยะนึงแล้ว”
“น้องแพรทำงานหรือเรียน”
“ทำงานครับ ตอนนี้ทำงานเป็นพริตตี้ แต่บางงานก็เป็น MC พี่ท็อปช่วยหางานให้”
‘พี่ท็อปหางานให้ แล้วทำไมพี่ท็อปถึงหางานให้’ น้ำคิดสงสัยว่าพี่ท็อปไปเกี่ยวอะไร
“แล้วก่อนหน้านั้นละ” น้ำถามเบา ๆ เหมือนในใจยังก้ำกึ่งว่าจะถามหรือไม่ถามดี
“หา...อะไรนะ” กรถามซ้ำเพราะเขาไม่ค่อยได้ยิน
“ไม่มีอะไรค่ะ ” น้ำตัดบท
หนังจากทานอาหารเสร็จ กรก็ขอตัวกลับห้อง
หลังจากกรจากไปน้ำก็หยิบโทรศัพท์โทรหาท็อปทันที
“สวัสดีค่ะ พี่ท็อป”
“สวัสดีจ๊ะ โทรหาพี่มีอะไร"
“น้ำก็แค่คิดถึงพี่ขึ้นมาเฉย ๆ”
“ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหาพี่ มีอะไรหรือเปล่า”
“พี่ท็อปคะ น้ำถามอะไรเรื่องกรหน่อยได้ไหม”
“ว่า!?”
“เห็นกรบอกว่าพี่เป็นคนช่วยหางานให้กับแพรหรือ”
“ใช่ พี่เป็นคนช่วยหางานให้กับแพรเอง แต่เดี๋ยวนี้แพรเขาก็หางานเองแล้ว เขาขยันนิสัยน่ารักลูกค้าชอบ”
“แล้วก่อนหน้านั้นละคะ”
“เรื่อง?”
“ก่อนหน้านั้นแพรทำอะไรมาก่อนคะ เรียนหรือ!?”
ท็อปเริ่มจับพิรุธได้ในคำถามของน้ำ และจากที่เขารู้จักกับน้ำมาตั้งแต่เด็ก เขาก็จับต้นชนปลายถูก
“น้ำชอบกรใช่ไหม”
“ทำไมพี่ถามแบบนั้น”
“แล้วชอบไหม” ท็อปเริ่มเป็นฝ่ายรุก
“ก็...ชอบ” น้ำตอบแบบเขิน
“และน้ำคงสืบประวัติของทั้งสองคนมาหมดแล้วใช่ไหม” ท็อปพูดเหมือนรู้ทุกสิ่ง
“ก็” น้ำไม่รู้จะตอบยังไงท็อปเป็นคนที่รู้ทันเธอแทบทุกเรื่อง
“พี่อยากบอกน้ำไว้อย่างว่ากรก็มีแฟนแล้วอย่างที่น้ำเห็น และแพรก็เป็นเด็กดีคนนึง แม้เธอจะมีอดีตที่ไม่สวยงามนัก แต่พี่คงไม่บอกให้น้ำตัดใจ เพราะความรักมักจะอยู่เหนือเหตุผล และพี่ก็รู้ว่าน้ำไม่ถอยจนกว่าจะถึงที่สุดแน่ แต่กรก็ผ่านการตัดสินใจที่ยากลำบากกว่าจะมาเป็นแฟนกับแพร สายสัมพันธ์ของสองคนมันแน่นเกินกว่าที่ใครจะแยกออกได้”
น้ำได้แต่นิ่งเงียบกับคำตอบของพี่ชายที่เธอเคารพ แต่ในใจเธอก็เป็นแบบที่ท็อปว่า เธอจะไม่ถอยจนกว่าจะถึงที่สุด
เพียงสองเรา ตอนที่ 7 ชื่อเสียงและการโกหก
ทางบริษัทได้ปล่อยเพลง ‘เพียงสองเรา’ เป็นซิงเกิ้ลแรก เพลงของกรได้รับผลตอบรับเกินความคาดหมาย และได้อันดับ 1 หลายชาร์ตในสัปดาห์แรก จนทำให้บริษัทเรียกต้องเรียกประชุมทุกส่วน เพื่อวางแผนสำหรับอัลบัมของกร
“กรทำได้ดีมาก เฮียชอบจริง ๆ ยอดโหลดเพลง ‘เพียงสองเรา’ ถล่มทลาย ฮ่าฮ่าฮ่า” เสี่ยธนาหัวเราะร่วนดีใจที่เขาตัดสินใจไม่ผิดที่ไปขอกรมาทำงานเพลง
กรยิ้มรับ
“ความจริงนะมิวสิควีดีโอตัวแรก เฮียอยากให้กรเป็นพระเอกมิวสิคไปเลย หน้าตากรก็ออกจะหล่อ”
“แต่ว่า...” กรกำลังจะตอบ
“เฮียเข้าใจ ว่ามิวสิคฯตัวแรก กรขอเป็นแบบการ์ตูนอะไรนั้น เฮียยังทำตามคำสัญญาที่ให้กร เฮียก็แค่ลองถามดู ...โต มิวสิคตัวแรก เฮียขอเร็วที่สุด”
“ได้ครับ ตอนนี้ผมคุยงานกับท็อปไว้หมดแล้วครับ”
“เรื่องเสื้อผ้าว่าไง” เสี่ยธนาถาม
“เรื่องเสื้อผ้าของกร น้ำได้คุยกับฝ่ายออกแบบเสื้อผ้าแล้วว่า คงจะให้ออกดูเรียบ ๆ แต่ดูดี คงเป็นเสื้อยืด และมีเสื้อเชิ๊ตทับอีกชั้นหรืออาจจะเป็นสูทที่ดูทันสมัย ส่วนกางเกงคงเป็นกางเกงยีนส์แบบที่กรขอมา”
“ดี ๆ ไงเฮียก็ขอฝากทุกคนไว้ด้วย โดยเฉพาะกร เฮียฟังทั้งอัลบัม เฮียมั่นใจว่ามันจะดัง” เสี่ยธนาฝากฝังงานกับทุกคน
หลังจากออกจากห้องประชุม น้ำชวนกรไปดื่มกลางกาแฟที่ด้านล่างของตึก
“กรคะ น้ำว่ากรย้ายมาอยู่คอนโดใกล้ ๆ บริษัทดีกว่าไหมจะได้เดินทางได้สะดวก”
“ไม่ลำบากหรอกครับ ระยะทางแค่นี้เอง”
“แต่ว่า... น้ำขอพูดตรง ๆ นะ คือน้ำอยากให้กรออกมาอยู่คนเดียว กรอยู่กับแพรในคอนโดคงไม่เหมาะไหนจะนักข่าว ไหนจะคนในคอนโด”
“ผมขอกลับคิดไปคิดดูก่อนแล้วกัน”
“ค่ะ”
น้ำอยากจะคุยกับกรเรื่องแพรที่เธอเคยเป็นสาวไซด์ไลน์ แต่เธอรู้ดีว่ายังไม่ถึงเวลา
ที่ห้องพัก วันนี้แพรได้ทำอาหารที่กรชอบไว้เต็ม
“อร่อยเหมือนเดิม แบบนี้เปิดร้านอาหารได้เลยนะเนี่ย”
“อร่อยก็ทานเยอะ ๆ นะค่ะ”
“เดี๋ยวพี่อ้วนขึ้นจะทำยังไงเนี่ย ออกทีวีหน้าบวมแย่”
“งั้นเดี๋ยวแพรกินเอง” แพรแกล้งยกอาหารมาไว้ตรงหน้าเธอ
“อ๊า...ไม่เอาสิ” กรยกอาหารกลับมาตั้งที่เดิม
“กลัวอ้วนไม่ใช่หรือค่ะ”
“ไม่แล้วจ๊ะ” กรกินอาหารอย่างมีความสุข
กรกับแพรทานอาหารด้วยกันอย่างมีความสุข หลังทานอาหารเสร็จ กรก็ช่วยเธอเก็บล้างและมานั่งพักดูทีวีด้วยกันที่โซฟา
“แพร พี่มีเรื่องจะปรึกษา”
“เรื่องอะไรคะ”
“ทางบริษัท เขาอยากให้พี่ย้ายไปอยู่คอนโดแถวบริษัทเพื่อจะได้เดินทางสะดวก”
แพรเงียบไป เธอคงรู้สึกเหงาเวลาที่เขาไม่อยู่ แต่เธอก็เข้าใจว่าสถานะของเขาเริ่มเปลี่ยนไปหลังจากเขาเป็นนักร้อง
“พี่ไม่อยากย้ายจากแพรไปเลย พี่กลัวพี่เหงา” กรกอดแพรพร้อมกับอ้อน
“ย้ายเถอะ พี่กรจะได้ทำงานสะดวกขึ้น คิดถึงก็โทรหาแพรบ่อย ๆ เหงาก็ค่อยมาหาก็ได้ แพรไม่หนีไปไหนหรอก” แพรตอบไปแม้ในใจเธอไม่อยากให้เขาไป
“แพรอยากให้พี่ไปเหรอ”
แพรไม่ตอบ เธอได้แต่กอดเขาไว้แน่น
กรรู้ดีว่าคนที่จะทรมานที่ต้องอยู่ห่างกันมากที่สุดก็คือแพร
คอนโดใหม่ของกร อยู่ห่างจากบริษัทไม่มากนัก และที่สำคัญคือ ห้องพักของเขา อยู่ตรงข้ามห้องของน้ำ เหตุผลของน้ำที่ให้เขาย้ายมาอยู่ที่ห้องนี้ เพราะเป็นห้องที่พ่อของเธอซื้อไว้และเวลาไปทำงานจะได้นั่งรถตู้ไปพร้อมกับเธอเลย
กรและน้ำนั่งอยู่ในรถตู้ ทั้งคู่กำลังเดินทางกลับคอนโด หลังจากที่กรได้เดินสายโปรโมทอัลบัมตามสถานีวิทยุต่าง ๆ
“เป็นไงคะกรเหนื่อยไหม” น้ำถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ครับ ”
“ช่วงนี้กรอาจจะต้องเหนื่อยหน่อย”
กรยิ้มรับ สักพักเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น โทรศัพท์โชว์เป็นชื่อของคนที่เขาอยากจะคุยด้วยมากที่สุด
“สวัสดีจ๊ะ แพร”
จากคำทักทายก็ทำให้น้ำรู้ได้ว่า แพรโทรเข้ามา เธอได้แต่นิ่งเงียบ
“สวัสดีค่ะ พี่กรยุ่งอยู่หรือเปล่า”
“สำหรับคนนี้ยุ่งแค่ไหนพี่ก็คุยได้”
“แพรซื้ออัลบัมพี่กรแล้วนะ เมื่อกี้แพรฟังพี่สัมภาษณ์ด้วย”
“ซื้อทำไมเดี๋ยวพี่เอาไปให้ก็ได้”
“แพรซื้อเอาฤกษ์เอาชัย เฮง ๆๆ ดัง ๆๆ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า” เขาหัวเราะดัง โดยไม่ได้สนใจน้ำที่อยู่ในรถด้วยเลย
เขาคุยกับแพรไปอีกสักพักก่อนจะวางสาย พอดีกับที่รถมาจอดที่หน้าคอนโด น้ำและกรก็มาถึงหน้าห้องของตัวเอง
“กร วันนี้กรยังไม่ได้ทานข้าวเย็นเลย เดี๋ยวกรอาบน้ำเสร็จแล้วมาทานข้าวกับน้ำที่ห้องนะ”
“เออ...” กรลังเล เพราะดูจะไม่เหมาะที่เขาจะเข้าไปในห้องของเธอ
“ถือว่าตกลงนะคะ” น้ำหันหลังเดินเข้าห้องไป
กรได้แต่ยืนงงเพราะเขาไม่รู้จะปฏิเสธน้ำยังไง
หลังจากที่กรอาบน้ำเสร็จน้ำก็โทรมาให้เขาไปทานข้าวด้วยกัน กรเคาะประตู น้ำเดินออกมาเปิดประตู เธออยู่ชุดเสื้อกล้ามสีขาว กางเกงวอร์ม ดูเซ็กซี่เล็ก ๆ ในสายตากร
“ทานเต็มที่เลยนะคะ อาหารโรงแรมนี้อร่อยมาก ๆ น้ำสั่งมาประจำ”
ระหว่างทานข้าวน้ำกับกรก็คุยกันไปเรื่อย ๆ น้ำเล่าถึงชีวิตเธอตอนอยู่เมืองนอก และน้ำก็มักถามถึงเรื่องราวของกรจนถึงเรื่องของแพร
“กรกับแพรเป็นแฟนกันมานานหรือยัง”
“ก็สักระยะนึงแล้ว”
“น้องแพรทำงานหรือเรียน”
“ทำงานครับ ตอนนี้ทำงานเป็นพริตตี้ แต่บางงานก็เป็น MC พี่ท็อปช่วยหางานให้”
‘พี่ท็อปหางานให้ แล้วทำไมพี่ท็อปถึงหางานให้’ น้ำคิดสงสัยว่าพี่ท็อปไปเกี่ยวอะไร
“แล้วก่อนหน้านั้นละ” น้ำถามเบา ๆ เหมือนในใจยังก้ำกึ่งว่าจะถามหรือไม่ถามดี
“หา...อะไรนะ” กรถามซ้ำเพราะเขาไม่ค่อยได้ยิน
“ไม่มีอะไรค่ะ ” น้ำตัดบท
หนังจากทานอาหารเสร็จ กรก็ขอตัวกลับห้อง
หลังจากกรจากไปน้ำก็หยิบโทรศัพท์โทรหาท็อปทันที
“สวัสดีค่ะ พี่ท็อป”
“สวัสดีจ๊ะ โทรหาพี่มีอะไร"
“น้ำก็แค่คิดถึงพี่ขึ้นมาเฉย ๆ”
“ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหาพี่ มีอะไรหรือเปล่า”
“พี่ท็อปคะ น้ำถามอะไรเรื่องกรหน่อยได้ไหม”
“ว่า!?”
“เห็นกรบอกว่าพี่เป็นคนช่วยหางานให้กับแพรหรือ”
“ใช่ พี่เป็นคนช่วยหางานให้กับแพรเอง แต่เดี๋ยวนี้แพรเขาก็หางานเองแล้ว เขาขยันนิสัยน่ารักลูกค้าชอบ”
“แล้วก่อนหน้านั้นละคะ”
“เรื่อง?”
“ก่อนหน้านั้นแพรทำอะไรมาก่อนคะ เรียนหรือ!?”
ท็อปเริ่มจับพิรุธได้ในคำถามของน้ำ และจากที่เขารู้จักกับน้ำมาตั้งแต่เด็ก เขาก็จับต้นชนปลายถูก
“น้ำชอบกรใช่ไหม”
“ทำไมพี่ถามแบบนั้น”
“แล้วชอบไหม” ท็อปเริ่มเป็นฝ่ายรุก
“ก็...ชอบ” น้ำตอบแบบเขิน
“และน้ำคงสืบประวัติของทั้งสองคนมาหมดแล้วใช่ไหม” ท็อปพูดเหมือนรู้ทุกสิ่ง
“ก็” น้ำไม่รู้จะตอบยังไงท็อปเป็นคนที่รู้ทันเธอแทบทุกเรื่อง
“พี่อยากบอกน้ำไว้อย่างว่ากรก็มีแฟนแล้วอย่างที่น้ำเห็น และแพรก็เป็นเด็กดีคนนึง แม้เธอจะมีอดีตที่ไม่สวยงามนัก แต่พี่คงไม่บอกให้น้ำตัดใจ เพราะความรักมักจะอยู่เหนือเหตุผล และพี่ก็รู้ว่าน้ำไม่ถอยจนกว่าจะถึงที่สุดแน่ แต่กรก็ผ่านการตัดสินใจที่ยากลำบากกว่าจะมาเป็นแฟนกับแพร สายสัมพันธ์ของสองคนมันแน่นเกินกว่าที่ใครจะแยกออกได้”
น้ำได้แต่นิ่งเงียบกับคำตอบของพี่ชายที่เธอเคารพ แต่ในใจเธอก็เป็นแบบที่ท็อปว่า เธอจะไม่ถอยจนกว่าจะถึงที่สุด