เพียงสองเรา ตอนที่ 5 ก้าวสู่วงการบันเทิง

กระทู้สนทนา
ตอนอื่น ๆ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เพียงสองเรา


ตอนที่ 5 ก้าวสู่วงการบันเทิง


ณ ตึกสูงใจกลางเมืองซึ่งเป็นที่ตั้งของบริษัทยักษ์ใหญ่ด้านสื่อบันเทิง ไม่ว่าจะหนัง เพลง ละครทีวี หนังสือ วิทยุ ฯลฯ และที่ ๆ กรต้องมาบันทึกเสียง    

    “สวัสดีครับพี่” กรและบอล ไหว้พี่โต

    “วันนี้พี่ฝากด้วยนะกร ...ส่วนบอลพี่ฝากดูเพลงด้วย”

    “ครับพี่”


    กรใช้เวลาในการอัดเสียงตั้งแต่เช้าจนเกือบจะถึงบ่าย หลังอัดเสียงเสร็จ กร บอล และโต กำลังจะออกไปกินข้าวกันข้างนอก ในขณะนั้นก็เดินไปพบเสี่ยธนาซึ่งเป็นประธานบริษัทและเจ้าของตึกนี้

    “นี่คุณธนา”  พี่โตแนะนำให้กรและบอลให้รู้จัก

    “สวัสดีครับ” ทั้งสองยกมือขึ้นไหว้

    “นี่กรครับ เป็นคนแต่งเพลงและร้องเพลงประกอบหนังเรื่องใหม่ครับ ส่วนนี่บอลครับมาช่วยโปรดิวฯ”

    “ยังไงเฮียฝากกร กับ บอลด้วยนะ”

    “ครับ” ทั้งสองรับคำ

    “แล้วนี่กำลังจะไปไหนกัน”

    “พวกผมพึ่งอัดเพลงกันเสร็จกำลังจะไปหาข้าวกินกันนะครับ” โตตอบเสี่ยธนา

    “พอดีเลยเฮียก็กำลังจะไปกินข้าวเดี๋ยวไปพร้อมกันหมดเนี่ยแหละ”


    ทั้งสามได้นั่งรถตู้ของเสี่ยธนามาที่ร้านอาหารจีนชื่อดัง เสี่ยธนาเดินนำหน้าไปที่โต๊ะที่เขาได้ให้เลขาจองไว้ ที่โต๊ะมีหญิงสาวสวยวัยไล่เลี่ยกับกรนั่งรออยู่

    “นี่ลูกสาวเฮีย ตอนนี้เฮียให้มาช่วยงานที่บริษัท” เสี่ยธนาแนะนำลูกสาว

    “ส่วนนั้นบอลมาช่วยโปรดิวฯเพลง แล้วก็กรคนแต่งเพลงที่ป๋าเคยให้น้ำฟัง”

    “สวัสดีค่ะ อัจจิมา เรียกน้ำก็ได้...เพลงคุณกรน้ำชอบมาก”

    “ขอบคุณครับ แต่เรียกกรเฉย ๆ ก็ได้ครับคุณน้ำ”

    “งั้นกรก็ต้องเรียกน้ำ เฉย ๆ นะ”

    “ครับ”

    “เอ้ากิน ๆ คงหิวกันแล้ว” เสี่ยธนาชวนทุกคนทานข้าว


    “พี่โตน้ำว่ามิวสิควีดีโอให้ทำไว้ 2 แบบก็ดีนะคะ แบบแรกก็ตัดเอาจากภาพยนตร์ อีกแบบก็ถ่ายกรไว้ด้วย”

    “เฮียก็ว่าดีนะกรหน้าตาก็ดี ถ่ายเผื่อไว้เลย”

    “ครับเฮีย”


    หลังออกจากร้านอาหาร บอลและกรก็ลาเฮียกลับออฟฟิศ    

    “จะดังใหญ่แล้วนะเรา ดังแล้วอย่าลืมพี่ล่ะ”

    “ไม่หรอกพี่ ดังอะไร แต่ยังไงผมก็ขอบคุณพี่อีกครั้งนะครับที่ทำให้ฝันของผมเป็นจริง”

    กรไม่เคยหวังว่าเพลงของเขาจะดัง  เขาแค่หวังให้เพลงของเขาได้เผยแพร่ออกสู่สาธารณะเขาก็ดีใจอย่างที่สุดแล้ว

    
    วันนี้เป็นวันที่กรภูมิใจอีกวันหนึ่ง นั้นคือวันรับปริญญาของเขา โดยมี พ่อ แม่ และเพื่อน ๆ  มาร่วมแสดงความยินดี  วันนี้ก็เป็นวันที่เขาถ่ายรูปเยอะที่สุดในชีวิต  และยิ่งต้องถ่ายรูปเยอะขึ้นเป็นพิเศษ เป็นผลมาจากเพลงที่เขาแต่ง และร้องประกอบภาพยนตร์ประสบความสำเร็จเกินความคาดหมายมาก เลยมีหลาย ๆ คนเข้ามาขอถ่ายรูปไม่ขาด


    ขณะที่เขานั่งอยู่กับเพื่อนในซุ้มของคณะก็มีหญิงสาวหน้าตาดีหอบดอกไม้ช่อใหญ่เดินเข้ามาหาเขา

        “ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ” น้ำยื่นดอกไม้แสดงความยินดีให้กร

    “ขอบคุณครับ น้ำ”    

    “ส่วนอันนี้คุณพ่อฝากมาค่ะ ลองแกะดูสิชอบไหม”

    กรแกะกล่องข้างในเป็นนาฬิกาหรู

    “ชอบครับ ฝากขอบคุณ คุณพ่อน้ำด้วยนะ”

    น้ำยิ้มดีใจที่กรชอบของชิ้นนี้เพราะเป็นเธอเลือกเอง

    กรยืนคุยกับน้ำอยู่สักพัก ก็มีเสียงเรียกชื่อเขามาแต่ไกล  เขามองไปด้วยสายตาที่อมยิ้ม ภาพที่เห็นเป็นหญิงสาวหัวกระเซิงวิ่งมาในชุดที่ออกจะแปลกกว่าชาวบ้าน

    “พี่กร”

    “ชุดอะไรเนี่ย แล้วทำไมหัวถึงกระเซิงมาแบบนี้” กรหัวเราะพร้อมลูบผมที่กระเซิงของเธอให้เรียบลง

    “แพรเลิกงานเสร็จก็รีบนั่งมอไซด์มาเลย กลัวไม่ทันชุดก็เลยยังไม่ได้เปลี่ยน”

    “congratulation ค่ะ” เธอยื่นกล่องของขวัญให้กับเขา

    กรรับมาและแกะออกดู เป็นนาฬิกาแนวสปอร์ต ราคาไม่กี่พันบาท  เขาหยิบนาฬิกาขึ้นมาสวมที่ข้อมือ ระหว่างนั้นน้ำยืนอยู่ข้าง ๆ เธอรู้สึกเสียใจที่เห็นเขาสวมนาฬิกาเรือนนั้นแทนที่จะเป็นเรือนของเธอ      

    “แพรนี่น้ำ ที่พี่ไปร้องเพลงประกอบหนังของคุณพ่อของน้ำ”

    “สวัสดีค่ะคุณน้ำ” แพรยกมือไหว้

    “เรียกพี่น้ำก็ได้จ๊ะ” น้ำรับไหว้

    “ค่ะพี่น้ำ”

    “ส่วนนี่แพรแฟนผม”

    เมื่อน้ำได้ยินคำว่า ‘ แฟนผม ’  เธอยิ่งรู้สึกเจ็บแปลบเข้าไปข้างใน ‘ เขามีแฟนแล้ว ‘  เสียงนี้ดังก้องในหัวของเธอ  

    “เดี๋ยวน้ำขอตัวกลับก่อนนะ” น้ำขอตัวกลับก่อนเธอรู้สึกอยากออกจากความอึดอัดที่อยู่ในใจเธอขณะนี้

    “ครับ  ยังไงขอบคุณน้ำมากนะที่มา”


    หลังจากน้ำจากไป กรก็หันกับมามองที่แพรที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อีกครั้ง เธอยังอยู่ในชุดแซกสีเงินสะท้อนแสง

    “มาชุดแปลกกว่าชาวบ้านเขาเลยนะเรา”

    “งั้นเดี๋ยวแพรไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ”

    “อย่าพึ่งมาถ่ายรูปกับพี่ก่อน จะได้เอาไว้ให้ลูกเราดูว่าเมื่อก่อนแม่เพี้ยนขนาดไหน ฮ่าฮ่าฮ่า”

    “พี่กร!?” เธอยิ้มอาย ๆ

    “แพร”

       “พี่โจ้ สวัสดีค่ะ”

       “มาชุดซะเด่นเลย มามะ มาถ่ายรูปกับพี่ก่อน”

       "รอฉันก่อน" จอยรีบวิ่งมาสมทบ

ทั้ง 4 คนถ่ายรูปร่วมกันอย่างสนุกสนานในบรรยากาศของบัณฑิตจบใหม่
    
    “แพรเดี๋ยวเปลี่ยนชุดเสร็จเจอพี่ที่นี่นะ พี่จะพาไปเจอพ่อกับแม่พี่”

แพรเดินไปเปลี่ยนชุดด้วยอาการตื่นเต้นที่อีกเดี๋ยวจะได้พบพ่อ และแม่ของกร หลังจากแพรเปลี่ยนชุดออก กรก็พาแพรไปพบพ่อกับแม่ ที่นั่งพักอยู่ในโรงอาหาร

    “แพร นี่พ่อกับแม่พี่”

    “สวัสดีค่ะ คุณลุงคุณป้า” แพรยกมือไหว้พ่อแม่ของกร

    “พ่อครับแม่ครับ นี่แพรว่าที่ลูกสะใภ้”  

    แพรหน้าแดง ที่กรแนะนำเธอกับพ่อแม่แบบนั้น

    “ไหน ๆ แพรมาหาแม่ใกล้ ๆ หน่อย”

    แพรเดินเขาไปใกล้

    “ไอ้กรร้อยวันพันปีไม่เคยพูดถึงผู้หญิงคนไหน เล่นโผล่มาเปิดตัวในงานรับปริญญาเลยนะ  สวยกว่าแม่อีกพ่อไม่ยอมนะ”

    “พ่อ!”

    “อย่าไปสนใจสองหนุ่มนั้นเลยจ๊ะ พ่อลูกคู่นี้เขาก็เพี้ยน ๆ แบบนี้แหละ”

    “ค่ะ คุณป้า”

    “ไม่ต้องเรียกลุงป้าแล้วหนูเรียกพ่อกับแม่ดีกว่า ว่าที่ลูกสะใภ้ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” พ่อกรหัวเราะชอบใจ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่