ตอนอื่น ๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 1 http://pantip.com/topic/33957462
ตอนที่ 2 http://pantip.com/topic/33962097
ตอนที่ 3 http://pantip.com/topic/33975284
เพียงสองเรา
ตอนที่ 3 ตัดสินใจ
หลังจากนั้นกรก็มักชวนแพรเที่ยวไหนต่อไหนด้วยกันเสมอ ความสัมพันธ์ของทั้ง 2 คน เริ่มดูชัดเจน แต่อยู่ ๆ กรก็เหมือนหายไปจากชีวิตแพร สามวันแล้วที่แพรได้แต่นั่งมองโทรศัพท์ เธอได้แต่รอโทรศัพท์จากเขา ทุกครั้งที่โทรศัพท์มือถือดังขึ้นหัวใจเธอก็พองโต แต่แล้วเธอก็ต้องผิดหวังเพราะไม่ใช่เบอร์ของเขา
‘จะโทรไปหาเข้าดีไหมนะ’ แพรได้แค่คิดวนไปวนมาพร้อมกับนั่งมองโทรศัพท์
เสียงโทรศัพท์ของแพรดังขึ้น เธอมองไปที่ชื่อที่โชว์ รอยยิ้มของเธอก็ปรากฏ
“สวัสดีค่ะ พี่กร” เธอรีบทัก
“สวัสดีครับ”
“แพรนึกว่าพี่จะไม่โทรหาแพรแล้ว” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดีใจ
“คิดถึงพี่หรือ”
“เปล่าเสียหน่อย ไม่ได้คิดถึง”
“หว้า... นึกว่าจะมีคิดถึงกันบ้าง”
“คิดถึงนิดนึงก็ได้”
“แล้วโทรมามีอะไรหรือคะ”
“ไม่มีอะไร แค่คิดถึงเฉย ๆ"
“ชิ...สามวันพึ่งจะคิดถึงกัน”
“ก็พี่ติดงานด่วน นี่ก็ยังไม่ได้กลับบ้านเลย เสร็จงานก็โทรหาแพรเลยนะเนี่ย ได้กลิ่นไหมเนี่ย ๆ”
“งั้นพี่กรรีบกลับบ้านไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนเถอค่ะ” แพรรู้สึกเศร้า ๆ ที่จะได้คุยกับกรเพียงเวลาไม่นาน
“รีบไล่กันเชียว"
"เปล่านะ"
"พรุ่งนี้แพรว่างไหมพี่จะชวนไปดูหนัง”
“ว่างค่ะ” แพรตอบในทันที ต่อให้เธอไม่ว่างเธอก็จะทำให้ว่าง
“งั้นก็ไปเจอพี่ที่หน้าโรงนะ”
กรได้นัดกับแพร ถึงสถานที่จัดฉาย และเวลา
“งั้นแค่นี้ก่อนนะ พี่ขอกลับไปอาบน้ำนอน แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”
“ค่ะ อาบน้ำแล้วก็พักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ”
กรวางสาย เขาเอนกายไปบนโซฟา ก่อนหน้านี้ที่เขาไม่ได้โทรหาแพรโดยอ้างเพราะงานที่ยุ่งแสนยุ่ง ซึ่งนั้นก็เป็นแค่เหตุผลเล็ก ๆ แต่เหตุผลจริง ๆ คือ เขาใช้เวลาคิดเรื่องแพร เขามั่นใจว่าเขาชอบเธอ แต่ก็มีอีกหลายสิ่งที่เข้ามาในหัวเขามากมายที่พยายามจะห้ามเขาไว้ โดยเฉพาะอาชีพของแพร แต่แล้วเขาก็แพ้หัวใจตัวเอง
ณ สถานที่จัดงานเปิดตัวหนัง ที่เต็มไปด้วยเหล่าดารา นักแสดง และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับหนัง กรยืนรอแพรอยู่ในจุดที่เขานัดกับเธอไว้ เขาเห็นเธอเดินมาไกล ๆ
“สวัสดีค่ะ พี่กร”
“สวัสดีครับ วันนี้แต่งตัวน่ารักจัง”
“งั้นคราวก่อน ๆ แพรแต่งไม่น่ารักหรือ”
“น่ารักสิ แพรใส่ชุดไหนก็น่ารักยิ่งไม่ใส่ยิ่งน่ารัก”
“พี่กร!” เธอเอามือตีเขาเบา ๆ พร้อมกับยิ้มอาย ๆ
กรพาแพรไปทำความรู้จักพี่ ๆ ในออฟฟิศที่มาร่วมงานนี้ ท็อป กับบอล จำเธอได้ พวกเขารู้สึกแปลกใจที่เห็นทั้งสองคนมาด้วยกัน
“ไป ๆ หนังจะฉายแล้ว“ บอลบอกทุกคน
ทุกคนก็เดินไปยังโรงภาพยนตร์ กรจับมือแพรเดินไปด้วยกัน โดยมีสายตาของท็อปที่เดินตามหลังมองด้วยความสงสัย
หลังจากที่หนังฉายจบ ท็อปชวนทุกคนไปเที่ยวต่อ แต่แพรขอตัวกลับกรก็เลยขอแยกตัวออกมาจากพี่ ๆ ในออฟฟิศเพื่อจะกลับพร้อมเธอ
“เดี๋ยวแพรกลับคนเดียวก็ได้ พี่ไปเที่ยวกับพี่ ๆ ต่อเถอะค่ะ”
“ไม่ละ พี่ไม่ค่อยชอบเที่ยว”
“คนโกหกแล้วที่เจอแพรล่ะ”
“อันนั้นพี่โดนบังคับให้ไปคุยงาน”
“ผู้ร้ายปากแข็ง”
“จริง ๆ”
"แพรละไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลย"
"ไม่เชื่อนั้นเดี๋ยวพี่ตามพี่ท็อปมาเป็นพยาน" กรทำท่าเหมือนจะโทรหาท็อป
"ไม่ต้องแล้วค่ะ แพรเชื่อแล้ว"
รถของแพรมาจอดอยู่ที่หน้าคอนโดกร เธอขับมาส่งเขาที่คอนโด ซึ่งในตอนแรกกรก็เสียงแข็งว่าจะไปส่งแพรที่คอนโดก่อน แต่สุดท้ายกรก็เป็นฝ่ายแพ้ เพราะแพรเป็นคนขับ
“แพรหิวไหม”
“หิว” เธอทำหน้าหิวแบบเด็กน้อย
“งั้นขึ้นไปที่ห้องพี่ก่อน เดี๋ยวทำอะไรให้กิน”
“พี่กรทำอาหารเป็นด้วย?”
“แน่นอน อร่อยด้วย”
“พี่กรจะทำอะไรให้แพรกินอะ”
“มาม่า”
หลังจากทานอาหารเสร็จ แพรก็รับอาสาล้างจาน หลังจากล้างจานเสร็จ กรก็ลากเธอมานั่งด้วยกันที่โซฟา
“อิ่มไหม” กรถามแพร
“อิ่มค่ะและก็อร่อยด้วย”
“มาม่าเนี่ยนะ”
“ใช่ค่ะ”
“งั้นก็มากินบ่อย ๆ นะ พี่ชอบเห็นแพรทานดูมีความสุขดี”
“พี่กรชอบเห็นแพรเวลาทานเนี่ยนะ”
“แพรพี่ชอบเห็นเวลาแพรยิ้ม แพรกิน ทุกอย่าง ๆ ที่แพรทำแล้วแพรมีความสุข แพรดูสดใสพี่ชอบ”
“...”
“แพรมาคบกับพี่นะ”
แพรรู้สึกตกใจกับคำถามนี้ แต่เมื่อเธอกลับมามองที่ตัวเธอ ก็ได้แต่ตอบกลับไปว่า
“แพรดีใจนะ ดีใจมากแต่พี่กรยังมีอนาคต และคงจะได้เจอคนที่ดีกว่าแพร”
“พี่ขอแค่คำตอบว่าเราจะเป็นแฟนกันได้ไหม พี่ไม่สนใจอนาคตของพี่หรืออาชีพของแพร พี่สนใจแต่ปัจจุบันที่มีแพรนั่งอยู่ตรงนี้ แพรอาจจะรู้สึกว่าทุกอย่างมันดูรวดเร็ว แต่พี่อยากบอกว่าพี่มีความสุขเวลามีแพรอยู่ใกล้”
“แต่...”
“เป็นแฟนพี่นะ”
"ค่ะ"
กรค่อย ๆ ขยับริมฝีปากเข้าไปใกล้ เมื่อริมฝีปากทั้งคู่สัมผัสกันก็เป็นดั่งคำมั่นสัญญาความรักของคนทั้งคู่
วันรุ่งขึ้น ช่วงพักกลางวันที่วันนี้ทุกคนมานั่งรวมกันทานอาหารที่ท็อปสั่งมาเลี้ยง
“เมื่อวานฟีดแบ็คของหนังออกมาดีมาก รวมถึงส่วน CG ของบริษัทเรา” ท็อปกล่าวกับทุกคน
ทุกคนดีใจ ที่ได้เห็นผลงานในครั้งนี้ประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี
“กร เมื่อวานแฟนหรือน่ารักเชียว” พี่ในออฟฟิศถามกร
“ครับ”
ท็อปกับบอลรู้สึกตกใจกับคำตอบ เพราะเขาเป็นเพียง 2 คน ที่รู้ว่าแพรทำงานอะไร
“เรามีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนฝึกงานกับพวกพี่ยังบอกไม่มีแฟนอยู่เลย ไปเจอกันที่ไหน”
“เออ... ที่เที่ยวนะครับ”
“ที่ไหน บอกพี่บ้างสิ พี่จะได้ไปบ้าง” พี่ ๆ ในออฟฟิศซักต่อ
“เออ...” กรไม่รู้จะตอบยังไง
“เอาน่า อย่าไปอะไรกับน้องมันเลย แล้วกรเดี๋ยวขึ้นไปรอพี่ที่ห้องประชุมพี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ท็อปบอกกร
ณ ห้องประชุมงาน กรนั่งเล่น line กับแพร จนกระทั่งท็อปเดินเข้ามาพร้อมกับบอล
“มีอะไรหรือครับพี่” กรถามพี่ๆ
“คืออย่างนี้ พอดีพี่โต เขากำกับหนังเรื่องใหม่ พี่ก็ช่วยพี่เขาดูแลในส่วนของเพลงประกอบ พี่เห็นเนื้อหาในหนังกับเพลงที่แกเคยมาขอพี่อัดทำเดโมไว้เนื้อหามันใช้ได้พี่ก็เลยเอาให้พี่โตฟัง พี่โตแกชอบก็เลยจะเอาไปประกอบหนัง และที่สำคัญเขาอยากให้กรเป็นคนร้องเพลงนี้ด้วย พี่คุยกับท็อปแล้วเรื่องขอกรไปช่วยงานนี้ ก็เหลือแต่กรว่าจะเอายังไง”
“โอเคครับพี่ ขอบคุณพี่บอล พี่ท็อปมากครับ” กรดีใจมากที่เพลงที่เขาแต่งจะได้ประกอบหนัง
“เดี๋ยวพี่จะบอกอีกทีแล้วกันว่าต้องอัดเสียงวันไหน” บอลบอก
“ส่วนอีกเรื่อง...เรื่องแพร” ท็อปกล่าวด้วยน้ำเสียงซีเรียส
“เรื่องที่พี่จะพูดพี่พูดในฐานะที่พี่คนหนึ่ง กรจะมีแฟนก็เป็นเรื่องส่วนตัว แต่พี่เห็นว่าคงไม่เหมาะที่กรจะมีแฟนที่... พี่ขอโทษนะ ทำงานอาบอบนวด กรลองคิดดูให้ดีเราอายุยังน้อย ยังมีโอกาสพบเจอคนดี ๆ อีกมาก ในฐานะที่พี่เที่ยวมาบ่อย รู้จักกับน้อง ๆ ที่มาทำงานแบบนี้ ส่วนใหญ่ไม่เพราะใช้เงินฟุ่มเฟือย ติดหรู ก็ติดการพนัน เลวร้ายบ้างคนก็ติดยา”
“ขอบคุณครับพี่ แต่ผมมั่นใจในตัวแพรว่าเธอต้องมีเหตุผลที่มาทำงานนี้ที่ไม่ใช่เหตุผลที่พี่ว่ามา” กรกล่าวด้วยความมั่นใจ
“แล้วกรรับได้หรือที่แฟนตัวเองต้องไปนอนกับผู้ชายคนอื่น” ท็อปถามกร
“ผมคงรับไม่ได้หรอกครับ แต่ผมจะให้แพรเลิกอาชีพนี้ให้เร็วที่สุด”
“เอาไงก็เอาแต่ถ้ามีอะไรให้พวกพี่ช่วยก็บอกแล้วกัน”
หลังเลิกงานกรขับมอเตอร์ไซต์คันเก่งไปหาแพรที่คอนโดของเธอ ซึ่งตอนนี้เธออยู่หน้าจอ Notebook โดยไม่สนใจเขาเลย
“ทำอะไรอยู่” กรชะโงกเข้าไปดูที่หน้าจอ notebook
“แพรกำลังหางาน”
“หางานแล้วงาน...เก่า”
“แพรตัดสินใจเลิกแล้วละ”
กรตรงเข้าไปกอดเธอแบบที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
“พี่กรทำอะไรคะ”
“พี่ดีใจ ดีใจที่แพรเลิกทำแล้ว”
“แต่แพรยังหางานไม่ได้เลย วุฒิแพรแค่ ม.3 เอง”
แม้แพรไม่เคยบอกเหตุผลที่เธอมาทำงานนี้ แต่กรก็แน่ใจอยู่อย่างคือ เธอจำเป็นต้องใช้เงินเยอะและด่วน แต่ด้วยวุฒิแค่ ม.3 ก็คงทำอะไรไม่ได้นัก ทำให้เธอตัดสินใจแบบนั้น และปัญหาใหม่ก็คือ ด้วยวุฒิแค่ ม.3 จะหางานที่ได้เงินใกล้เคียงกับอาชีพเก่าของเธอ มันเป็นไปได้อยากจริง ๆ
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่คุยกับพี่ท็อปให้ พี่ท็อปคงพอช่วยได้”
“ขอบคุณค่ะ พี่กร” เธอค่อย ๆ ซบลงที่อกกร
********* จบตอนที่ 3 ********
เพียงสองเรา ตอนที่ 3 ตัดสินใจ
หลังจากนั้นกรก็มักชวนแพรเที่ยวไหนต่อไหนด้วยกันเสมอ ความสัมพันธ์ของทั้ง 2 คน เริ่มดูชัดเจน แต่อยู่ ๆ กรก็เหมือนหายไปจากชีวิตแพร สามวันแล้วที่แพรได้แต่นั่งมองโทรศัพท์ เธอได้แต่รอโทรศัพท์จากเขา ทุกครั้งที่โทรศัพท์มือถือดังขึ้นหัวใจเธอก็พองโต แต่แล้วเธอก็ต้องผิดหวังเพราะไม่ใช่เบอร์ของเขา
‘จะโทรไปหาเข้าดีไหมนะ’ แพรได้แค่คิดวนไปวนมาพร้อมกับนั่งมองโทรศัพท์
เสียงโทรศัพท์ของแพรดังขึ้น เธอมองไปที่ชื่อที่โชว์ รอยยิ้มของเธอก็ปรากฏ
“สวัสดีค่ะ พี่กร” เธอรีบทัก
“สวัสดีครับ”
“แพรนึกว่าพี่จะไม่โทรหาแพรแล้ว” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดีใจ
“คิดถึงพี่หรือ”
“เปล่าเสียหน่อย ไม่ได้คิดถึง”
“หว้า... นึกว่าจะมีคิดถึงกันบ้าง”
“คิดถึงนิดนึงก็ได้”
“แล้วโทรมามีอะไรหรือคะ”
“ไม่มีอะไร แค่คิดถึงเฉย ๆ"
“ชิ...สามวันพึ่งจะคิดถึงกัน”
“ก็พี่ติดงานด่วน นี่ก็ยังไม่ได้กลับบ้านเลย เสร็จงานก็โทรหาแพรเลยนะเนี่ย ได้กลิ่นไหมเนี่ย ๆ”
“งั้นพี่กรรีบกลับบ้านไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนเถอค่ะ” แพรรู้สึกเศร้า ๆ ที่จะได้คุยกับกรเพียงเวลาไม่นาน
“รีบไล่กันเชียว"
"เปล่านะ"
"พรุ่งนี้แพรว่างไหมพี่จะชวนไปดูหนัง”
“ว่างค่ะ” แพรตอบในทันที ต่อให้เธอไม่ว่างเธอก็จะทำให้ว่าง
“งั้นก็ไปเจอพี่ที่หน้าโรงนะ”
กรได้นัดกับแพร ถึงสถานที่จัดฉาย และเวลา
“งั้นแค่นี้ก่อนนะ พี่ขอกลับไปอาบน้ำนอน แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”
“ค่ะ อาบน้ำแล้วก็พักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ”
กรวางสาย เขาเอนกายไปบนโซฟา ก่อนหน้านี้ที่เขาไม่ได้โทรหาแพรโดยอ้างเพราะงานที่ยุ่งแสนยุ่ง ซึ่งนั้นก็เป็นแค่เหตุผลเล็ก ๆ แต่เหตุผลจริง ๆ คือ เขาใช้เวลาคิดเรื่องแพร เขามั่นใจว่าเขาชอบเธอ แต่ก็มีอีกหลายสิ่งที่เข้ามาในหัวเขามากมายที่พยายามจะห้ามเขาไว้ โดยเฉพาะอาชีพของแพร แต่แล้วเขาก็แพ้หัวใจตัวเอง
ณ สถานที่จัดงานเปิดตัวหนัง ที่เต็มไปด้วยเหล่าดารา นักแสดง และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับหนัง กรยืนรอแพรอยู่ในจุดที่เขานัดกับเธอไว้ เขาเห็นเธอเดินมาไกล ๆ
“สวัสดีค่ะ พี่กร”
“สวัสดีครับ วันนี้แต่งตัวน่ารักจัง”
“งั้นคราวก่อน ๆ แพรแต่งไม่น่ารักหรือ”
“น่ารักสิ แพรใส่ชุดไหนก็น่ารักยิ่งไม่ใส่ยิ่งน่ารัก”
“พี่กร!” เธอเอามือตีเขาเบา ๆ พร้อมกับยิ้มอาย ๆ
กรพาแพรไปทำความรู้จักพี่ ๆ ในออฟฟิศที่มาร่วมงานนี้ ท็อป กับบอล จำเธอได้ พวกเขารู้สึกแปลกใจที่เห็นทั้งสองคนมาด้วยกัน
“ไป ๆ หนังจะฉายแล้ว“ บอลบอกทุกคน
ทุกคนก็เดินไปยังโรงภาพยนตร์ กรจับมือแพรเดินไปด้วยกัน โดยมีสายตาของท็อปที่เดินตามหลังมองด้วยความสงสัย
หลังจากที่หนังฉายจบ ท็อปชวนทุกคนไปเที่ยวต่อ แต่แพรขอตัวกลับกรก็เลยขอแยกตัวออกมาจากพี่ ๆ ในออฟฟิศเพื่อจะกลับพร้อมเธอ
“เดี๋ยวแพรกลับคนเดียวก็ได้ พี่ไปเที่ยวกับพี่ ๆ ต่อเถอะค่ะ”
“ไม่ละ พี่ไม่ค่อยชอบเที่ยว”
“คนโกหกแล้วที่เจอแพรล่ะ”
“อันนั้นพี่โดนบังคับให้ไปคุยงาน”
“ผู้ร้ายปากแข็ง”
“จริง ๆ”
"แพรละไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลย"
"ไม่เชื่อนั้นเดี๋ยวพี่ตามพี่ท็อปมาเป็นพยาน" กรทำท่าเหมือนจะโทรหาท็อป
"ไม่ต้องแล้วค่ะ แพรเชื่อแล้ว"
รถของแพรมาจอดอยู่ที่หน้าคอนโดกร เธอขับมาส่งเขาที่คอนโด ซึ่งในตอนแรกกรก็เสียงแข็งว่าจะไปส่งแพรที่คอนโดก่อน แต่สุดท้ายกรก็เป็นฝ่ายแพ้ เพราะแพรเป็นคนขับ
“แพรหิวไหม”
“หิว” เธอทำหน้าหิวแบบเด็กน้อย
“งั้นขึ้นไปที่ห้องพี่ก่อน เดี๋ยวทำอะไรให้กิน”
“พี่กรทำอาหารเป็นด้วย?”
“แน่นอน อร่อยด้วย”
“พี่กรจะทำอะไรให้แพรกินอะ”
“มาม่า”
หลังจากทานอาหารเสร็จ แพรก็รับอาสาล้างจาน หลังจากล้างจานเสร็จ กรก็ลากเธอมานั่งด้วยกันที่โซฟา
“อิ่มไหม” กรถามแพร
“อิ่มค่ะและก็อร่อยด้วย”
“มาม่าเนี่ยนะ”
“ใช่ค่ะ”
“งั้นก็มากินบ่อย ๆ นะ พี่ชอบเห็นแพรทานดูมีความสุขดี”
“พี่กรชอบเห็นแพรเวลาทานเนี่ยนะ”
“แพรพี่ชอบเห็นเวลาแพรยิ้ม แพรกิน ทุกอย่าง ๆ ที่แพรทำแล้วแพรมีความสุข แพรดูสดใสพี่ชอบ”
“...”
“แพรมาคบกับพี่นะ”
แพรรู้สึกตกใจกับคำถามนี้ แต่เมื่อเธอกลับมามองที่ตัวเธอ ก็ได้แต่ตอบกลับไปว่า
“แพรดีใจนะ ดีใจมากแต่พี่กรยังมีอนาคต และคงจะได้เจอคนที่ดีกว่าแพร”
“พี่ขอแค่คำตอบว่าเราจะเป็นแฟนกันได้ไหม พี่ไม่สนใจอนาคตของพี่หรืออาชีพของแพร พี่สนใจแต่ปัจจุบันที่มีแพรนั่งอยู่ตรงนี้ แพรอาจจะรู้สึกว่าทุกอย่างมันดูรวดเร็ว แต่พี่อยากบอกว่าพี่มีความสุขเวลามีแพรอยู่ใกล้”
“แต่...”
“เป็นแฟนพี่นะ”
"ค่ะ"
กรค่อย ๆ ขยับริมฝีปากเข้าไปใกล้ เมื่อริมฝีปากทั้งคู่สัมผัสกันก็เป็นดั่งคำมั่นสัญญาความรักของคนทั้งคู่
วันรุ่งขึ้น ช่วงพักกลางวันที่วันนี้ทุกคนมานั่งรวมกันทานอาหารที่ท็อปสั่งมาเลี้ยง
“เมื่อวานฟีดแบ็คของหนังออกมาดีมาก รวมถึงส่วน CG ของบริษัทเรา” ท็อปกล่าวกับทุกคน
ทุกคนดีใจ ที่ได้เห็นผลงานในครั้งนี้ประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี
“กร เมื่อวานแฟนหรือน่ารักเชียว” พี่ในออฟฟิศถามกร
“ครับ”
ท็อปกับบอลรู้สึกตกใจกับคำตอบ เพราะเขาเป็นเพียง 2 คน ที่รู้ว่าแพรทำงานอะไร
“เรามีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนฝึกงานกับพวกพี่ยังบอกไม่มีแฟนอยู่เลย ไปเจอกันที่ไหน”
“เออ... ที่เที่ยวนะครับ”
“ที่ไหน บอกพี่บ้างสิ พี่จะได้ไปบ้าง” พี่ ๆ ในออฟฟิศซักต่อ
“เออ...” กรไม่รู้จะตอบยังไง
“เอาน่า อย่าไปอะไรกับน้องมันเลย แล้วกรเดี๋ยวขึ้นไปรอพี่ที่ห้องประชุมพี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ท็อปบอกกร
ณ ห้องประชุมงาน กรนั่งเล่น line กับแพร จนกระทั่งท็อปเดินเข้ามาพร้อมกับบอล
“มีอะไรหรือครับพี่” กรถามพี่ๆ
“คืออย่างนี้ พอดีพี่โต เขากำกับหนังเรื่องใหม่ พี่ก็ช่วยพี่เขาดูแลในส่วนของเพลงประกอบ พี่เห็นเนื้อหาในหนังกับเพลงที่แกเคยมาขอพี่อัดทำเดโมไว้เนื้อหามันใช้ได้พี่ก็เลยเอาให้พี่โตฟัง พี่โตแกชอบก็เลยจะเอาไปประกอบหนัง และที่สำคัญเขาอยากให้กรเป็นคนร้องเพลงนี้ด้วย พี่คุยกับท็อปแล้วเรื่องขอกรไปช่วยงานนี้ ก็เหลือแต่กรว่าจะเอายังไง”
“โอเคครับพี่ ขอบคุณพี่บอล พี่ท็อปมากครับ” กรดีใจมากที่เพลงที่เขาแต่งจะได้ประกอบหนัง
“เดี๋ยวพี่จะบอกอีกทีแล้วกันว่าต้องอัดเสียงวันไหน” บอลบอก
“ส่วนอีกเรื่อง...เรื่องแพร” ท็อปกล่าวด้วยน้ำเสียงซีเรียส
“เรื่องที่พี่จะพูดพี่พูดในฐานะที่พี่คนหนึ่ง กรจะมีแฟนก็เป็นเรื่องส่วนตัว แต่พี่เห็นว่าคงไม่เหมาะที่กรจะมีแฟนที่... พี่ขอโทษนะ ทำงานอาบอบนวด กรลองคิดดูให้ดีเราอายุยังน้อย ยังมีโอกาสพบเจอคนดี ๆ อีกมาก ในฐานะที่พี่เที่ยวมาบ่อย รู้จักกับน้อง ๆ ที่มาทำงานแบบนี้ ส่วนใหญ่ไม่เพราะใช้เงินฟุ่มเฟือย ติดหรู ก็ติดการพนัน เลวร้ายบ้างคนก็ติดยา”
“ขอบคุณครับพี่ แต่ผมมั่นใจในตัวแพรว่าเธอต้องมีเหตุผลที่มาทำงานนี้ที่ไม่ใช่เหตุผลที่พี่ว่ามา” กรกล่าวด้วยความมั่นใจ
“แล้วกรรับได้หรือที่แฟนตัวเองต้องไปนอนกับผู้ชายคนอื่น” ท็อปถามกร
“ผมคงรับไม่ได้หรอกครับ แต่ผมจะให้แพรเลิกอาชีพนี้ให้เร็วที่สุด”
“เอาไงก็เอาแต่ถ้ามีอะไรให้พวกพี่ช่วยก็บอกแล้วกัน”
หลังเลิกงานกรขับมอเตอร์ไซต์คันเก่งไปหาแพรที่คอนโดของเธอ ซึ่งตอนนี้เธออยู่หน้าจอ Notebook โดยไม่สนใจเขาเลย
“ทำอะไรอยู่” กรชะโงกเข้าไปดูที่หน้าจอ notebook
“แพรกำลังหางาน”
“หางานแล้วงาน...เก่า”
“แพรตัดสินใจเลิกแล้วละ”
กรตรงเข้าไปกอดเธอแบบที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
“พี่กรทำอะไรคะ”
“พี่ดีใจ ดีใจที่แพรเลิกทำแล้ว”
“แต่แพรยังหางานไม่ได้เลย วุฒิแพรแค่ ม.3 เอง”
แม้แพรไม่เคยบอกเหตุผลที่เธอมาทำงานนี้ แต่กรก็แน่ใจอยู่อย่างคือ เธอจำเป็นต้องใช้เงินเยอะและด่วน แต่ด้วยวุฒิแค่ ม.3 ก็คงทำอะไรไม่ได้นัก ทำให้เธอตัดสินใจแบบนั้น และปัญหาใหม่ก็คือ ด้วยวุฒิแค่ ม.3 จะหางานที่ได้เงินใกล้เคียงกับอาชีพเก่าของเธอ มันเป็นไปได้อยากจริง ๆ
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่คุยกับพี่ท็อปให้ พี่ท็อปคงพอช่วยได้”
“ขอบคุณค่ะ พี่กร” เธอค่อย ๆ ซบลงที่อกกร