สวัสดีคับผมอยากจะมาเล่าประสบการณ์ติดคุกครั้งเเรกในชีวิต ก่อนอื่นเลยผมอยากจะบอกว่าผมพิมพ์หรือเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งนะคับ เเต่จะพยายามพิมพ์ให้ดีที่สุด เรื่องราวมันเกิดขึ้นมา 3 ปีเเล้วคับ ผมขอแทนว่าอาร์ละกันนะคับ จริงๆผมอยากจะเล่าตั้งเเต่ตอนออกมาจากเรือนจำ เเต่ผมไม่รู้จะเล่าทางไหนผมเป็นเด็กกรุงเทพคับ เกิดเเละโตในกรุงเทพ มีปัญหาทะเลาะกับทางครอบครัวค่อนข้างที่จะบ่อยพอสมควร ตั้งเเต่เล็กจนโตเลยก็ว่าได้ หนีออกจากบ้านบ่อย เรื่องราวที่ทำให้ผมติดคุกครั้งเเรก คือผมได้ไปทำงานที่ต่างจังหวัดคับ เป็นแคชเชียร์ ตอนนั้นไม่ได้คุยกับทางบ้าน ไม่ได้คุยกับเพื่อนสักคน เเล้วตอนนั้นเงินติดตัวผมมีไม่ถึง 500 กว่าเงินจะออกก็สิ้นเดือน ไม่รู้จะหยิบหรือยืมทางไหน ค่าห้องก็ต้องจ่าย วันนึงก็ต้องกินอย่างน้อย 2 มื้อ เกิดอาการหน้ามืด คิดสั้น ไม่คิดถึงอนาคตคับ ขโมยเงินนายจ้างมา เเล้วหลบหนีกลับมา กรุงเทพ เงินจำนวนไม่ถึงครึ่งเเสนคับที่ผมเอาของนายจ้างมา กะมาหางานใหม่ทำที่กรุงเทพ ได้งานใหม่ที่กรุงเทพ งานใหม่ที่กรุงเทพไม่ใช่รูปแบบบริษัทนะคับเพราะผมรู้ตัวอยู่เเล้วว่าผมทำงานที่อื่นไม่ได้ เพราะเราไปขโมยเงินเขามา บอกก่อนเลยว่าตอนนั้นคือคิดได้เเค่นั้นจริงคับ ไม่ได้ถึงผลที่จะตามมาเลย ผมได้งานที่ใหม่กรุงเทพคับเป็นนายจ้างธรรมดา รับค่าแรงเป็นอาทิตย์เอา เจ้านายดีที่นี่ดีกับผมมาก เป็นห่วง รักเราเหมือนเราเป็นน้องเขาเเท้ๆ เราก็รักเขาเหมือนเป็นพี่เเท้ๆ มีอะไรจะคุยกันทุกเรื่องคับ ทุกเรื่องจริงๆ ผมขอเรียกว่าเจ้ละกันนะคับ เจ้เขาช่วยผมได้ทุกอย่างเลย จะเบิกตังค์ก็ให้เบิก จะกินอะไรก็ซื้อให้กินตลอด ผมคิดว่าผมจะอยู่กับเจ้เขาไปนานๆ นานที่สุด เเล้วสักวันนึงผมจะบอกความจริงกับเจ้เขาคับว่าผมเคยไปทำอะไรมา ผมว่าจะทำให้ครบ 1 ปีคับเเล้วจะบอกความจริงกับเจ้เขา เเต่ทำได้ 7 เดือนเท่านั้น เเต่ตลอด 7 เดือนที่ผมทำงานกับเจ้มา ผมไม่เคยคิดที่จะขโมยเงินเจ้สักบาทเลยนะคับ คิดว่าจะตั้งตัวใหม่ ผมตั้งใจทำงานมาก หนักเบา ผมสู้หมด เเต่เวลาผ่านไป เหตุการณ์ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดคับ ผมโดนตำรวจจับ ตอนโดนจับเจ้ก็อยู่ด้วย ผมนั่งคอตก ส่วนเจ้ก็นั่งร้องไห้ นั่งอยู่ข้างๆ ไม่ห่างผมไปไหนเลยคับ เจ้บอกว่าทำไมไม่บอกเขา เขาเสียใจมาก ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงเดินหนีเเละทิ้งผมไปเเล้ว เเต่ผมก็เล่าความจริงให้เจ้ฟังหมดที่ สน. ตำรวจก็บอกว่าเงินมันมูลค่าไม่เยอะ คืนเขาก็น่าจะไม่ต้องเข้าคุก เเต่ตอนนั้นผมไม่มีตังค์เลยคับติดตัวยังไม่ถึง 500 เจ้ผมก็ไม่ค่อยมีตอนนั้น พอถึงเวลาช่วง 3 ทุ่ม ตำรวจท่องเที่ยวก็มารับ เพื่อไป สน ที่เจ้าทุกข์เขาเเจ้งความดำเนินคดีเราไว้ เจ้ร้องไห้เเละกอดผม บอกไม่ต้องคิดอะไรมาก สู้ต่อไป ชีวิตต้องเดินต่อขอเเค่อย่ากลับไปทำมันอีก สิ้นเสียงพี่สาว ตำรวจท่องเที่ยวก็พาผมขึ้นรถ เเละออกรถทันที ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ในรถตำรวจผมก็คิดไปต่างๆนาๆ ว่าชีวิตข้างหน้าจะเป็นยังงัย พอถึง สน ผมก็ขึ้นไปยังห้องขัง บรรยากาศมันช่างหดหู่มากคับ ทั้งเหม็น ทั้งสกปรก กำแพงมีเเต่รอยนิ้วมือดำๆ ขวดน้ำวางเต็มไปหมด ขวดนมเปรี้ยวนี่อย่างเยอะเลย ห้องขังที่ สน. ตอนผมไป ไม่มีคนอื่นเลยคับ ทั้งเงียบ และทั้งหลอน กลัวไปหมด พยายามจะหลับให้ลง เเต่มันก็ไม่หลับ นอนไปนอนมา ประมาณ ตี 3 ก็มีคนเข้ามา 2 คน เป็นลุงเเกๆ ทั้ง 2 คน ลุงเข้ามาแกก็ตะโกนดังลั่นเลยคับ ว่ากูเข้าคุกอีกเเล้ว แกโดนคดียาคับ เข้ามาก็ชวนเราคุย บอกว่าอยู่ไม่นานหลอกแก แดะเเกก็กลับ ผมก็ได้เเต่ คับลุง คับลุง ลุงก็บอกให้นอนเถอะ ไม่ต้องคิดอะไรเยอะ พอเช้า ตำรวจที่ สน ก็เรียกชื่อ ไปทำการ ปั้มลายนิ้วมือ ทั้ง 2 ข้าง 10 นิ้ว เลย พอถึงช่วงบ่าย พนักงานสอบสวนเรียกผมไปสาว เป็น ตำรวจผู้หญิงคับ พูดดีกับเรามาก ถามกินไรหรือยัง อดทนเอานะ มันเกิดขึ้นเเล้ว พอสอบสวนเสร็จ ก็ไปที่ห้องขังต่อ พอวันรุ่งขึ้น ตำรวจก็เรียกชื่อผม เพื่อนำตัวไปศาล วิ่งนาทีตอนลงจากรถตำรวจ ผมมองไปที่ใต้ถุนศาล เห็นนักโทษใส่ชุดสีน้ำตาล หัวโล้น ประมาณ 15-20 คนได้ ตกใจเเละกลัวมาก สายตาเเต่ละคนไม่เป็นมิตร สักทั้งตัวก็มี มันเป็นครั้งเเรกที่ผมเห็น เเต่ผมก็ต้องทำใจ เพราะภายในไม่กี่ ชั่วโมง ผมก็ต้องเข้าไปอยู่กับพวกพี่เขาอยู่เเล้ว พอไปถึง ตำรวจหน้าใต้ถุนศาลก็บอกว่าประกันไหม ผมบอกว่าคงไม่ได้ประกันคับเพราะไม่มีเงิน ตำรวจก็ให้ผมเข้าไปรวมกับพี่ๆนักโทษคนอื่นทันที พร้อมยื่นเสื้อผ้าหลวงให้ผมเปลี่ยน วินาทีที่เข้าไป สายตาทุกคนมองมา ผมได้เเต่หลบหน้าไม่กล้าพูดกับใครเพราะกลัว ในนั้นมีทั้ง วัยรุ่น วัยกลางคน คนแก่ ก็มีคับ พอตำรวจบอกว่าให้ผมเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมก็จะเดินไปที่ห้องน้ำ เเต่พวกพี่ๆเขาบอกว่าไม่ต้องไปในห้องน้ำหลอก มันมืด เปลี่ยนตรงนี้แหละ ผมได้ยินแบบนั้นผมนึกว่าผมจะโดนแกล้ง เลยไม่กล้าเปลี่ยน ทุกคนก็เร่งให้ผมเปลี่ยน บอกไม่ต้องขาย เข้าไปก็ต้องถอดอยู่ดี ( ตอนที่ผมเข้าไปใต้ถุน ไม่มีใครรู้นะคับ ว่าผมเป็นเกย์ เพราะผมไม่ได้เเสดงออก หรือ ออกสาว อะไร ทำตัวปกติ ผมนี่แดงจัดเพิ่งย้อมมา😅) พอเปลี่ยนเสร็จมีที่วัยรุ่นคนนึงเดินมาช่วยผูกเชือกกางเกงให้เเล้วถามว่า เกมส์อะไรมา (เกมส์คือ โดนคดีอะไรมา) ผมก็เล่าให้เขาฟัง พี่เขาบอกทำใจดีๆ เข้าไปข้างในไม่มีอะไรน่ากลัว พี่รู้เองเครียดเพราะครั้งแรก ละผมก็ได้เเต่ตอบว่าคับๆ ตอบเสร็จผมก็นั่งอยู่หลบมุมห้อง เจ้ผมก็มานะคับ เเต่อยู่ข้างหน้า โทรศัพท์มาทางใต้ถุนศาล ได้คุยกับแปป เเล้วก็วาง  พี่ๆก็สลับกันออกไป ตัดสิน บางคนกลับบ้าน บางคนได้อยู่ต่อ ผมก็ได้เเต่นั่งรอ ไปศาลตั้งเเต่เช้ากินอะไรก็ไม่ลง พี่ๆเขาก็ถามกินไรหรือยัง ผมก็ได้เเต่ตอบว่า ผมอิ่มเเล้วคับ  พอพวกพี่ๆเขาตัดสินกันหมด ก็ถึงเวลาอันสมควร ที่ต้องเข้าเรือนจำ พอขึ้นรถเสร็จ วินาทีที่รถกำลังออกจากศาล มีผู้หญิงคนนึงยืนอยู่หน้าประตูทางเข้า ทางพี่ๆในรถก็ถามเมียใครวะมายืนรออยู่นู้น ตอนเเรกผมก็ไม่ได้สนใจอะไร จนพี่ข้างๆสกิด ใช่เมียเองเปล่าน้อง (ในใจ เมียไรละคับพี่ผมเป็นเกย์ 😂 ) ผมก็ลองมองไป เชื่อไหมคับ คนนั้นคือเจ้ของผมเอง ผมนี่ใจสั่นไปหมดน้ำตาตกในมันเป็นยังงัยเพิ่งรู้วันนี้ คิดในใจว่าทำไมเขายังไม่กลับบ้าน ทั้งๆที่เย็นมากเเล้ว ผมก็บอกพี่ๆในรถว่า พี่สาวผมเองคับ ทุกคนเงียบหมด เเล้วเจ้าหน้าที่ก็ขับรถชะลอ เพื่อให้เจ้ของผมได้เดินเข้ามาใกล้ๆรถ เจ้เรียกชื่อผม น้องอาร์….สายตา สีหน้า ของเจ้ผม คือเศร้าแบบเห็นได้ชัด ผมก็บอกไม่ต้องเป็นห่วงนะ ผมจะดูเเลตัวเองดีๆ เจ้ผมก็บอกว่า ข้างในเขาพังหมดเเล้ว เหมือนใจสลาย พี่ๆในรถผมก็ตะโกนบอกเจ้ว่า ไม่เป็นไรนะคับ แดะผมดูเเลน้องให้คับ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคับ จากพี่ๆหน้าตาโหดๆ กลับเปลี่ยนโหมดให้เราใจชื้นขึ้นมา พอสิ้นเสียงพี่ๆในรถ รถก็ออกเดินทาง ผมได้เเต่กลับมานั่งคอตกอีกเช่นเคย พี่ๆในรถก็บอกว่าเอาหนา สู้ต่อ อดทนนะ พรุ่งนี้เช้าลงมาก็มาหาพวกพี่ได้ พี่อยู่ตรงกำแพง บ้านพี่มีอยู่กันประมาณ 6-7 คน ถ้าเองไม่มีบ้านอยู่ มาอยู่กับพวกพี่ได้ เพราะเองเป็นคนต่างถิ่น ( บ้านในที่นี้ คือ เหมือนเป็นแก๊งง้ะคับ เเต่ข้างในเขาเรียกกันเป็นบ้าน) เเละเเล้วก็ถึงเรือนจำ กำแพงสูง ประตูอย่างแกร่ง สภาพแวดล้อมทางเข้าเต็มไปด้วนป่า ต้นไม้ วินาทีที่ก้าวท้าวลงจากรถ คือใจสั่น ไปหมด พี่ๆผู้ช่วยงานเจ้าหน้าที่ในนั้นเขาก็เรียกเราไป ถามเรื่องโรค ยาประจำตัว มีตังมาเท่าไร ละก็ให้ผมถอดเสื้อผ้า แหกตูด อ้าปาก อายมากคับ เเต่ก็ต้องทำ พอเสร็จจากตรงนี้ก็มีพี่ผู้ช่วยงานพาเข้าไปยังแดนเเรกรับ สิ่งแรกที่ทำตอนถึงแดน ก็ต้องอาบน้ำคับ เขามีอุปกรณ์ให้ อาบได้ไม่ถึง 5 นาที เขาก็ให้ไปกินข้าว กับข้าวมื้อแรกในเรือนจำมันช่างน่าจดจำจริงๆ วิญญาณหมูดีดีนี่เอง น้ำแกงเค็มนิด ข้าวนี่เป็นก้อนเเข็งๆ เเต่ผมก็กินหมดนะคับ เพื่อประทังชีวิต กินข้าวเสร็จเขาก็เรียกรวม คนใหม่แยกอีกเเถว คนเก่าขึ้นห้องได้เลย คนใหม่ต้องรอกรอกประวัติก่อนคับถึงจะขึ้นห้องได้ พอคนเก่าขึ้นเสร็จ ก็มีพี่ๆที่ช่วยงานเจ้าหน้าที่มาจูงมือผมไปกรอกประวัติ พี่ที่มาจูงมือผมไปค่อนข้างที่จะสูงคับ หน้าตาถือว่าไม่ได้เเย่ เเต่ก็ไม่ได้ดี เขาสุภาพกับเรามาก ถามประวัติเรา ผมก็นั่งบอกรายละเอียดพี่เขาไป สายตาผมไปเห็นพี่คนที่นั่งอยู่ข้างๆคับ เขาเป็นผู้ช่วยงานเหมือนกัน เเต่หน้าตาเขาค่อนข้างดี สูง ขาว ขนาดไม่มีผมยังหล่อจัดเลย พอเขาเห็นว่าผมมอง เขาก็เดินมาทันที ผมตกใจมาก เขาจะมาต่อยปะนิ้ เขาเดินตรงเข้ามาเลยคับ ถามว่าชื่ออะไร ผมบอก อาร์คับ เป็นเกย์ หรือ กระเทย ไหม ผมตอบไปว่าไม่ได้เป็นคับ เขาก็บอกโล่งอก ถ้าเป็นจะได้พาไปห้องกระเทย เเล้วเขาก็ยิ้ม ส่วนผมพอตอบเสร็จก็มานั่งบอกประวัติพี่คนที่จูงมือผมมาต่อ เเต่สายตาของเขาเปลี่ยนไป จนพี่หน้าหล่อคนนั้นเดินไป พี่เขาก็เลยถามผมว่า ไม่เป็นจริงดิ หน้าอ่อน ขาว ขนาดนี้ ชายเเท้จริงหรอ ผมตอบไปว่าคับ เขาก็บอกเสียดาย นึกว่าเป็น ถ้าเป็นจะจีบเเล้วนี่ ขนผมลุกซู่เลยคับ ผมก็ได้เเต่ยิ้มๆ เเละเเล้วก็กรอกเสร็จ ผมก็ไปเข้าเเถวเพื่อรอขึ้นหน้า ทางเจ้าหน้าที่ก็เเจก ผ้า 3 ผืน 1 ไว้ห่ม 2 ไว้เป็นหมอน 3 ไว้นอน กลิ่นผ้าก็ปกติคับ ไม่มีกลิ่นอะไร ถึงเวลาที่ต้องขึ้นห้องเเล้วสิ้นะ ในใจก็ยังกลัวอยู่คับ เเต่พอขึ้นบันไดไป เจอผู้ต้องขังหลายๆห้อง นี่ยิ่งกลัวไปใหญ่ เเต่ละห้องจะนอน ห้องละ 35-37 คนคับ แออัดสุดๆ ผมเดินผ่านห้องไหนก็มีเสียงคนเเซว เพราะห้องคนที่เข้ามาใหม่อยู่ท้ายสุด บางห้องก็ส่งเสียง เหมือนต้อนรับน้องใหม่ บางห้องส่งเสียงโห เเต่ผมไม่กล้ามองคับ มองที่พื้นอย่างเดียว พอถึงห้องคนใหม่ ก็มี พี่ผู้ช่วยงาน มาอธิบายเรื่องการอยู่ในเรือนจำ ห้องที่ผมอยู่วันเเรก คือห้องผู้ช่วยงานนะคับ หัวหน้าห้องเขาก็มาบอกว่าต้องทำตัวยังงัยในการอยู่เรือนจำ สายตาผมก็กวาดมองไปทั่วห้อง ก็เห็นพี่ๆเขานอนดูทีวีกันอย่างเงียบสงบ พอหัวหน้าห้องอธิบายเสร็จเขาก็จัดที่นอนให้ ผมได้นอนสายกลางคับ เท้า นี่มาทั้งซ้าย ทั้งขวา เลยคับ หันไปทางไหนก็เจอ ต้องนอนให้นิ่งที่สุด พัดลมมี 2 ตัว มี ทีวี 1 เครื่อง ตอนนั้นทางเรือนจำเปิดละครของช่องวันคับ แต่ผมไม่มีกระจิตกระใจดูหลอก พี่ๆเขาก็ขำกันอย่างสนุกสนาน ผมนี่อยากจะหลับไปให้มันถึงพรุ่งนี้สักที คิดถึงเเต่เจ้ พอเวลา 21.00 น. ปุ้ป ทีวีดับ ทุกคนต่างเเยกย้ายนอน ผมก็นอนคับ หลับไม่รู้เรื่องเลย ตื่นมาอีกทีตอนเช้า

แดะมาต่อคับ…