ตอนอื่น ๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 1 http://pantip.com/topic/33957462
ตอนที่ 2 http://pantip.com/topic/33962097
ตอนที่ 3 http://pantip.com/topic/33975284
ตอนที่ 4 http://pantip.com/topic/33984105
ตอนที่ 5 http://pantip.com/topic/33988188
ตอนที่ 6 http://pantip.com/topic/33991874
ตอนที่ 7 http://pantip.com/topic/33995888
ตอนที่ 8 http://pantip.com/topic/34009604
เพียงสองเรา
ตอนที่ 9 ลาก่อน
ณ ร้านกาแฟเงียบ ๆ แห่งนึง แพรได้เดินเข้ามาในร้านเพื่อมาพบกับคนที่นัดเธอไว้
“สวัสดีค่ะ พี่น้ำ”
“สวัสดีจ๊ะ สั่งอะไรทานก่อนไหม”
“แพรทานมาแล้วค่ะ พี่น้ำนัดแพรมามีอะไรหรือคะ”
“เรื่องกร”
“เรื่องพี่กร”
“พี่อยากให้แพรเลิกกับกร พี่อาจจะดูใจร้าย แต่ถ้าแพรยังคบกับกรอยู่แบบนี้ อดีตของแพรจะทำให้อนาคตของกรจบลงแค่นี้”
“พี่น้ำรู้ !?”
“ใช่ พี่รู้ ”
แพรนั่งเงียบ เธอนั่งคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ เหมือนเวลาจะแถบจะหยุดนิ่ง
“พี่น้ำค่ะ แพรถามอะไรพี่น้ำข้อนึงได้ไหม”
“ได้สิ”
“พี่น้ำชอบพี่กรหรือเปล่า”
น้ำรู้สึกตกใจ ที่แพรถาม
“ชอบ พี่ชอบกร” น้ำตอบแพรแบบไม่มีปิดปัง
“งั้นแพรก็สบายใจแหละแพรฝากพี่น้ำดูแลพี่กรด้วยนะคะ” เธอตอบด้วยเสียงร่าเริง แต่น้ำตาของเธอค่อยไหลลงมา
น้ำยื่นผ้าเช็ดหน้าให้กับแพรพร้อมกับเช็คเงินสด
“พี่ไม่ได้ดูถูกอะไรแพรนะ แต่เงินจำนวนพี่อยากให้แพรรับไว้เผื่อต้องใช้หาที่อยู่ใหม่”
“ขอบคุณพี่น้ำมากค่ะ แต่แพรคงรับไว้ไม่ได้”
แพรยื่นเช็คคืนให้น้ำ และเธอก็เดินออกจากร้านไปทั้งน้ำตา
น้ำยังนั่งคิดอะไรต่อมิอะไรอยู่ในร้านกาแฟ ถึงแม้เธอจะชอบกรแต่เธอรู้สึกสับสนว่าสิ่งที่เธอทำมันถูกหรือเปล่า เธอรู้ว่าแพรรักกรมาก ๆ จนที่เธอจะยอมไปจากกรเพื่ออนาคตของเขา
เมื่อแพรกลับมาถึงห้องเธอได้แต่ร้องไห้กับสิ่งที่เธอตัดสินใจ แต่เธอคิดว่าสิ่งที่เธอทำคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ขณะที่เธอยังร้องไห้อยู่ โทรศัพท์จากกรก็ดังขึ้นมา
“สวัสดีค่ะพี่กร” เธอรับสายทั้งที่เสียงยังสะอื้น
“แพรร้องไห้ทำไมเป็นอะไรหรือเปล่า” กรถามด้วยความร้อนรน
“เปล่าค่ะ พอดีแพรดูซี่รี่ย์มันเศร้าแพรก็เลยร้องไห้”
“เด็กขี้แง... พี่จะกลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่ พี่อยากให้แพรไปด้วย” เขาชวนเธอ
“แพรคงไปไม่ได้ แพรติดงาน แพรฝากพี่กรสวัสดีคุณลุงคุณป้าด้วยนะคะ”
“จ๊ะ งั้นเดี่ยวพี่ซื้อของมาฝาก”
“พี่กร”
“หือ”
“พักผ่อนเยอะ ๆ และดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ”
“จ๊ะ”
‘ลาก่อนค่ะ พี่กร’ เธอได้แต่บอกลาเขาในใจ
แพรวางสายเธออยากจะพบหน้าเขาอีกสักครั้ง แต่เธอรู้ดีว่าถ้าเธอเจอเขา เขาจะรั้งเธอไว้ และเธอก็คงจะเปลี่ยนใจ
รถสปอร์ตคันหรูขับมาจอดที่บ้านริมคลอง กรเดินเข้ามาในบ้านก็เจอพ่อกำลังนั่งเล่นกีตาร์อยู่ใต้ต้นไม้
“สวัสดีครับพ่อ”
“เราก็นึกว่ารถหรูที่ไหนมาจอดหน้าบ้าน วันหลังพ่อยืมขับบ้างสิ”
“เอากุญแจเลยไหมพ่อ” กรตอบกลับแบบกวน ๆ
“ไอ้นี่...แม่ลูกชายตัวดีกลับมาแล้ว” พ่อของกรตะโกนเรียกแม่ แม่รีบวิ่งออกมาก
“สวัสดีครับแม่”
“กร แล้วเป็นไงละลูก แล้วหนูแพรไม่ได้มาหรือ”
“ถามหาลูกสะใภ้ก่อนเลยนะ” พ่อแซวแม่
“แพรติดงานนะครับแม่”
“ไป ๆ ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนแล้วเดี๋ยวลงมากินข้าวเย็นกัน”
แม่มองกรเธอรู้สึกโล่งใจที่ไม่เห็นแพรมาด้วย
กรอาบน้ำเสร็จก็ลงไปทานข้าว ระหว่างทานก็พูดคุยกับพ่อแม่ถามประสาที่ไม่ได้กลับบ้านมานาน แต่เขาก็รู้สึกว่าแม่ของเขาคงจะมีคำถามอะไรที่อยากจะถามเขาแต่ก็ไม่ได้ถาม หลังจากทานข้าวเสร็จ กรก็ไปนั่งเล่นท่าน้ำข้างบ้าน เขาโทรหาแพรแต่ก็โทรไม่ติด จนกระทั่งพ่อเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ
“เป็นไงบ้างเรา”
“ก็เรื่อย ๆ ครับพ่อ แต่ช่วงนี้ก็รู้สึกเหนื่อย ๆ กับหลาย ๆ เรื่อง”
“เรื่องหนูแพรหรือ” พ่อถามอย่างคนรู้ทัน
“ครับ”
“เล่าให้พ่อฟังได้ไหม”
กรเล่าทุกอย่างกับพ่อ เรื่องที่เขาเจอกับแพรที่ไหน รวมถึงเรื่องที่แพรเป็นเคยเป็นสาวไซด์ไลน์
“ก็ตามที่ผมเล่านั้นแหละครับพ่อ ผมก็ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะรับได้ไหมที่แพรเคยทำอาชีพแบบนั้น” กรสารภาพสิ่งที่เขากลัวออกมา
“กร ที่พ่อเคยคุยกับหนูแพร พ่อรู้สึกว่าเด็กคนนี้เป็นเด็กน่ารัก และหนูแพรจะดูแลลูกได้ดี ส่วนเรื่องรับได้ไหมสำหรับพ่อนะไม่มีอะไร แต่แม่แกพ่อก็ไม่รู้ เดี๋ยวพ่อคงต้องคุยกับแม่แกอีกที”
“ขอบคุณครับพ่อ”
สองวันที่เขาได้อยุ่ที่บ้านเขารู้สึกสบายใจและมีความสุข แต่เขาก็ยังรู้สึกแปลก ๆ กับท่าทางของแม่และกับการที่เขาติดต่อแพรไม่ได้ แต่ก็ได้เวลาที่เขาต้องกลับ
“ไปละครับ พ่อ ไปละครับ แม่”
แม่เดินเข้ากอดกร
“กรแม่ขอพูดตรง ๆ นะ แม่ยังทำใจรับกับเรื่องนี้ไม่ได้ แม่เข้าใจว่าอดีตมันไม่สำคัญเท่าปัจจุบัน แต่ในฐานะที่แม่เป็นผู้หญิง แม่คงจะทนเห็นคนที่จะมาเป็นแม่ของหลานแม่เป็นอดีตสาวขายบริการไม่ได้ ”
“แม่ครับ...คือ” กรไม่รู้จะตอบแม่เข้ายังไงดี
“ไปเถอะกรกลับไปก่อน” พ่อไล่กรกลับไปก่อนที่เรื่องจะบานปลาย
“พ่ออาจจะยอมรับได้แต่แม่รับไม่ได้ ถือว่าแม่ขอ”
“แม่”
กรได้แต่ทำใจและขึ้นรถกลับ
เพียงสองเรา ตอนที่ 9 ลาก่อน
ณ ร้านกาแฟเงียบ ๆ แห่งนึง แพรได้เดินเข้ามาในร้านเพื่อมาพบกับคนที่นัดเธอไว้
“สวัสดีค่ะ พี่น้ำ”
“สวัสดีจ๊ะ สั่งอะไรทานก่อนไหม”
“แพรทานมาแล้วค่ะ พี่น้ำนัดแพรมามีอะไรหรือคะ”
“เรื่องกร”
“เรื่องพี่กร”
“พี่อยากให้แพรเลิกกับกร พี่อาจจะดูใจร้าย แต่ถ้าแพรยังคบกับกรอยู่แบบนี้ อดีตของแพรจะทำให้อนาคตของกรจบลงแค่นี้”
“พี่น้ำรู้ !?”
“ใช่ พี่รู้ ”
แพรนั่งเงียบ เธอนั่งคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ เหมือนเวลาจะแถบจะหยุดนิ่ง
“พี่น้ำค่ะ แพรถามอะไรพี่น้ำข้อนึงได้ไหม”
“ได้สิ”
“พี่น้ำชอบพี่กรหรือเปล่า”
น้ำรู้สึกตกใจ ที่แพรถาม
“ชอบ พี่ชอบกร” น้ำตอบแพรแบบไม่มีปิดปัง
“งั้นแพรก็สบายใจแหละแพรฝากพี่น้ำดูแลพี่กรด้วยนะคะ” เธอตอบด้วยเสียงร่าเริง แต่น้ำตาของเธอค่อยไหลลงมา
น้ำยื่นผ้าเช็ดหน้าให้กับแพรพร้อมกับเช็คเงินสด
“พี่ไม่ได้ดูถูกอะไรแพรนะ แต่เงินจำนวนพี่อยากให้แพรรับไว้เผื่อต้องใช้หาที่อยู่ใหม่”
“ขอบคุณพี่น้ำมากค่ะ แต่แพรคงรับไว้ไม่ได้”
แพรยื่นเช็คคืนให้น้ำ และเธอก็เดินออกจากร้านไปทั้งน้ำตา
น้ำยังนั่งคิดอะไรต่อมิอะไรอยู่ในร้านกาแฟ ถึงแม้เธอจะชอบกรแต่เธอรู้สึกสับสนว่าสิ่งที่เธอทำมันถูกหรือเปล่า เธอรู้ว่าแพรรักกรมาก ๆ จนที่เธอจะยอมไปจากกรเพื่ออนาคตของเขา
เมื่อแพรกลับมาถึงห้องเธอได้แต่ร้องไห้กับสิ่งที่เธอตัดสินใจ แต่เธอคิดว่าสิ่งที่เธอทำคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ขณะที่เธอยังร้องไห้อยู่ โทรศัพท์จากกรก็ดังขึ้นมา
“สวัสดีค่ะพี่กร” เธอรับสายทั้งที่เสียงยังสะอื้น
“แพรร้องไห้ทำไมเป็นอะไรหรือเปล่า” กรถามด้วยความร้อนรน
“เปล่าค่ะ พอดีแพรดูซี่รี่ย์มันเศร้าแพรก็เลยร้องไห้”
“เด็กขี้แง... พี่จะกลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่ พี่อยากให้แพรไปด้วย” เขาชวนเธอ
“แพรคงไปไม่ได้ แพรติดงาน แพรฝากพี่กรสวัสดีคุณลุงคุณป้าด้วยนะคะ”
“จ๊ะ งั้นเดี่ยวพี่ซื้อของมาฝาก”
“พี่กร”
“หือ”
“พักผ่อนเยอะ ๆ และดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ”
“จ๊ะ”
‘ลาก่อนค่ะ พี่กร’ เธอได้แต่บอกลาเขาในใจ
แพรวางสายเธออยากจะพบหน้าเขาอีกสักครั้ง แต่เธอรู้ดีว่าถ้าเธอเจอเขา เขาจะรั้งเธอไว้ และเธอก็คงจะเปลี่ยนใจ
รถสปอร์ตคันหรูขับมาจอดที่บ้านริมคลอง กรเดินเข้ามาในบ้านก็เจอพ่อกำลังนั่งเล่นกีตาร์อยู่ใต้ต้นไม้
“สวัสดีครับพ่อ”
“เราก็นึกว่ารถหรูที่ไหนมาจอดหน้าบ้าน วันหลังพ่อยืมขับบ้างสิ”
“เอากุญแจเลยไหมพ่อ” กรตอบกลับแบบกวน ๆ
“ไอ้นี่...แม่ลูกชายตัวดีกลับมาแล้ว” พ่อของกรตะโกนเรียกแม่ แม่รีบวิ่งออกมาก
“สวัสดีครับแม่”
“กร แล้วเป็นไงละลูก แล้วหนูแพรไม่ได้มาหรือ”
“ถามหาลูกสะใภ้ก่อนเลยนะ” พ่อแซวแม่
“แพรติดงานนะครับแม่”
“ไป ๆ ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนแล้วเดี๋ยวลงมากินข้าวเย็นกัน”
แม่มองกรเธอรู้สึกโล่งใจที่ไม่เห็นแพรมาด้วย
กรอาบน้ำเสร็จก็ลงไปทานข้าว ระหว่างทานก็พูดคุยกับพ่อแม่ถามประสาที่ไม่ได้กลับบ้านมานาน แต่เขาก็รู้สึกว่าแม่ของเขาคงจะมีคำถามอะไรที่อยากจะถามเขาแต่ก็ไม่ได้ถาม หลังจากทานข้าวเสร็จ กรก็ไปนั่งเล่นท่าน้ำข้างบ้าน เขาโทรหาแพรแต่ก็โทรไม่ติด จนกระทั่งพ่อเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ
“เป็นไงบ้างเรา”
“ก็เรื่อย ๆ ครับพ่อ แต่ช่วงนี้ก็รู้สึกเหนื่อย ๆ กับหลาย ๆ เรื่อง”
“เรื่องหนูแพรหรือ” พ่อถามอย่างคนรู้ทัน
“ครับ”
“เล่าให้พ่อฟังได้ไหม”
กรเล่าทุกอย่างกับพ่อ เรื่องที่เขาเจอกับแพรที่ไหน รวมถึงเรื่องที่แพรเป็นเคยเป็นสาวไซด์ไลน์
“ก็ตามที่ผมเล่านั้นแหละครับพ่อ ผมก็ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะรับได้ไหมที่แพรเคยทำอาชีพแบบนั้น” กรสารภาพสิ่งที่เขากลัวออกมา
“กร ที่พ่อเคยคุยกับหนูแพร พ่อรู้สึกว่าเด็กคนนี้เป็นเด็กน่ารัก และหนูแพรจะดูแลลูกได้ดี ส่วนเรื่องรับได้ไหมสำหรับพ่อนะไม่มีอะไร แต่แม่แกพ่อก็ไม่รู้ เดี๋ยวพ่อคงต้องคุยกับแม่แกอีกที”
“ขอบคุณครับพ่อ”
สองวันที่เขาได้อยุ่ที่บ้านเขารู้สึกสบายใจและมีความสุข แต่เขาก็ยังรู้สึกแปลก ๆ กับท่าทางของแม่และกับการที่เขาติดต่อแพรไม่ได้ แต่ก็ได้เวลาที่เขาต้องกลับ
“ไปละครับ พ่อ ไปละครับ แม่”
แม่เดินเข้ากอดกร
“กรแม่ขอพูดตรง ๆ นะ แม่ยังทำใจรับกับเรื่องนี้ไม่ได้ แม่เข้าใจว่าอดีตมันไม่สำคัญเท่าปัจจุบัน แต่ในฐานะที่แม่เป็นผู้หญิง แม่คงจะทนเห็นคนที่จะมาเป็นแม่ของหลานแม่เป็นอดีตสาวขายบริการไม่ได้ ”
“แม่ครับ...คือ” กรไม่รู้จะตอบแม่เข้ายังไงดี
“ไปเถอะกรกลับไปก่อน” พ่อไล่กรกลับไปก่อนที่เรื่องจะบานปลาย
“พ่ออาจจะยอมรับได้แต่แม่รับไม่ได้ ถือว่าแม่ขอ”
“แม่”
กรได้แต่ทำใจและขึ้นรถกลับ