สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา จึงอยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆและพี่ๆทั้งชายและหญิงหน่อยค่ะ ถ้าผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
เริ่มแรกเลย อย่างที่บอก เราเป็นโรค (เรียกว่าโรคได้มั้ย?? T__T) กลัวผู้ชายมากค่ะ ไม่กล้าพูดคุยด้วยสักเท่าไหร่ พออยู่ใกล้ๆแล้วเกร็งมาก
คือจขกท.อยู่โรงเรียนหญิงล้วนมา 6 ปีค่ะ ตอนนี้ขึ้นมหาลัยแล้วเลยต้องเจอผู้ชายบ้างตอนเรียนปรับพื้นฐาน ขนาดเรียนมา 3 อาทิตย์แล้วยังไม่ชินเลยค่ะ
เพื่อนผู้ชายในสาขาก็ดีนะคะ พูดคุยดี แต่เราก็ยังรู้สึกประหม่า มีแต่ผู้ชายที่เป็นเพศที่สาม (กระเทย) เท่านั้นที่เราสามารถพูดด้วยได้อย่างไม่เกร็ง
เป็นแบบนี้ผิดปกติไหมคะ? เราพยายามเปิดใจพูดคุยกับเขาแล้วค่ะ พูดคุยได้ แต่รู้สึกเกรงๆว่าเค้าจะคิดยังไงเวลาคุยกับเรา เพราะเวลาคุยเราจะค่อนข้างเว้นระยะห่างไว้พอสมควร (หมายถึงเวลายืนคุยกันเพราะยังไม่ชิน) แต่ตอนนี้ยืนคุยกันได้แล้ว แต่ก็หวั่นๆอยู่
อีกเรื่องนึงที่ทำให้เราเริ่มกลัวหนักขึ้นเพราะโดนแซวและโดนมองค่ะ
เรื่องแรกตอนนั้นเราไปเดินแถวๆวังหลัง (เรื่องเมื่อตอนอยู่ม.ปลาย) มีผู้ชายสองถึงสามคนเดินตามหลังเรามา แล้วมาสะกิดไหล่เรา พอเราหันไปเขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่ พอเสร็จ เรากับเพื่อนที่มาด้วยกันเดินไปขึ้นเรือข้ามฟาก เขาก็ตะโกนเหมือนให้เราได้ยินว่า 'ไม่ตามน้องสไปร์ทเค้าไปหรอ' เราตกใจมากค่ะ เลยหันไปมอง เขามองมาที่เราแล้วหัวเราะชอบใจใหญ่ ด้วยความที่เรากลัวผู้ชายอยู่แล้ว ตอนนั้นก็เลยอคติไปเลย แต่ไม่ได้ถึงขั้นเกลียดนะคะ ประเด็นคือ เราไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเรียกเราว่าสไปร์ท พอไปถามเพื่อน.. เพื่อนก็บอกว่า "หมายถึงสไปร์ทในฮอร์โมนหรือเปล่า?" (เราไม่ดูฮอร์โมนค่ะ) ตอนนั้นช็อคเลย คือปกติเราไม่ได้เป็นคนแบบนั้น กระโปรงก็คลุมเข่า ผมก็รวบอย่างเด็กม.ปลายทั่วไป พอรู้แบบนี้เลยรู้สึกไม่โอเคสุดๆ
ส่วนเรื่องนี้เกิดขึ้นได้ไม่นานตอนไปร้านหมูกะทะ
เรากับเพื่อนมากินด้วยกัน 3 คน สักพักมีกลุ่มผช.กลุ่มใหญ่มานั่งโต๊ะข้างๆ ซึ่งเรายิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ แต่พยายามเอาใจไปอยู่กับของกินและเพื่อนของตัวเองให้ได้มากที่สุด พอกินเสร็จ เราเดินออกจากร้านไปข้ามถนนเพื่อไปรอรถบนฟุตบาท เผอิญเรามองเข้าไปในร้านพอดี กลุ่มผู้ชายพวกนั้นมองมาที่เรากับเพื่อนแล้วเหมือนชี้ๆ ตอนแรกเราคิดว่าคงไม่ใช่กลุ่มเราหรอกมั้ง แต่พอมองไปรอบๆมันมีแค่เรากับเพื่อนสามคน เขาซุบซิบอะไรไม่รู้ ตอนนั้นเราบอกเพื่อนแล้วชวนกันข้ามถนนเลย
จขกท.อาจจะคิดมากไปเองหรือเปล่า แต่เราก็เปิดใจและพยายามจะเข้ากับเพศตรงข้ามให้ได้มากที่สุดแล้วค่ะ เราปรึกษาทั้งพ่อแม่ เพื่อนฝูง หรือแม้แต่เพื่อนที่เป็นเพศที่สามด้วยกัน เขาก็บอกว่าเรื่องแบบนี้อยู่ไปเดี๋ยวก็ชินเอง เราเลยคิดเสมอว่าเวลาน่าจะช่วยได้ แต่ก็ยังกังวลอยู่
เพื่อนๆพี่ๆพอมีแนวทางอะไรที่พอจะแนะนำบ้างได้ไหมคะ เรากลัวเขาคิดว่าเรารังเกียจเขาเวลาพูดคุยด้วย แต่จริงๆแล้วเราก็แค่ไม่ชินเท่านั้นเอง
[ขอคำแนะนำค่ะ] เป็นโรคกลัวเพศตรงข้าม (ผู้ชาย) ผิดปกติไหมคะ?
เริ่มแรกเลย อย่างที่บอก เราเป็นโรค (เรียกว่าโรคได้มั้ย?? T__T) กลัวผู้ชายมากค่ะ ไม่กล้าพูดคุยด้วยสักเท่าไหร่ พออยู่ใกล้ๆแล้วเกร็งมาก
คือจขกท.อยู่โรงเรียนหญิงล้วนมา 6 ปีค่ะ ตอนนี้ขึ้นมหาลัยแล้วเลยต้องเจอผู้ชายบ้างตอนเรียนปรับพื้นฐาน ขนาดเรียนมา 3 อาทิตย์แล้วยังไม่ชินเลยค่ะ
เพื่อนผู้ชายในสาขาก็ดีนะคะ พูดคุยดี แต่เราก็ยังรู้สึกประหม่า มีแต่ผู้ชายที่เป็นเพศที่สาม (กระเทย) เท่านั้นที่เราสามารถพูดด้วยได้อย่างไม่เกร็ง
เป็นแบบนี้ผิดปกติไหมคะ? เราพยายามเปิดใจพูดคุยกับเขาแล้วค่ะ พูดคุยได้ แต่รู้สึกเกรงๆว่าเค้าจะคิดยังไงเวลาคุยกับเรา เพราะเวลาคุยเราจะค่อนข้างเว้นระยะห่างไว้พอสมควร (หมายถึงเวลายืนคุยกันเพราะยังไม่ชิน) แต่ตอนนี้ยืนคุยกันได้แล้ว แต่ก็หวั่นๆอยู่
อีกเรื่องนึงที่ทำให้เราเริ่มกลัวหนักขึ้นเพราะโดนแซวและโดนมองค่ะ
เรื่องแรกตอนนั้นเราไปเดินแถวๆวังหลัง (เรื่องเมื่อตอนอยู่ม.ปลาย) มีผู้ชายสองถึงสามคนเดินตามหลังเรามา แล้วมาสะกิดไหล่เรา พอเราหันไปเขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่ พอเสร็จ เรากับเพื่อนที่มาด้วยกันเดินไปขึ้นเรือข้ามฟาก เขาก็ตะโกนเหมือนให้เราได้ยินว่า 'ไม่ตามน้องสไปร์ทเค้าไปหรอ' เราตกใจมากค่ะ เลยหันไปมอง เขามองมาที่เราแล้วหัวเราะชอบใจใหญ่ ด้วยความที่เรากลัวผู้ชายอยู่แล้ว ตอนนั้นก็เลยอคติไปเลย แต่ไม่ได้ถึงขั้นเกลียดนะคะ ประเด็นคือ เราไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเรียกเราว่าสไปร์ท พอไปถามเพื่อน.. เพื่อนก็บอกว่า "หมายถึงสไปร์ทในฮอร์โมนหรือเปล่า?" (เราไม่ดูฮอร์โมนค่ะ) ตอนนั้นช็อคเลย คือปกติเราไม่ได้เป็นคนแบบนั้น กระโปรงก็คลุมเข่า ผมก็รวบอย่างเด็กม.ปลายทั่วไป พอรู้แบบนี้เลยรู้สึกไม่โอเคสุดๆ
ส่วนเรื่องนี้เกิดขึ้นได้ไม่นานตอนไปร้านหมูกะทะ
เรากับเพื่อนมากินด้วยกัน 3 คน สักพักมีกลุ่มผช.กลุ่มใหญ่มานั่งโต๊ะข้างๆ ซึ่งเรายิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ แต่พยายามเอาใจไปอยู่กับของกินและเพื่อนของตัวเองให้ได้มากที่สุด พอกินเสร็จ เราเดินออกจากร้านไปข้ามถนนเพื่อไปรอรถบนฟุตบาท เผอิญเรามองเข้าไปในร้านพอดี กลุ่มผู้ชายพวกนั้นมองมาที่เรากับเพื่อนแล้วเหมือนชี้ๆ ตอนแรกเราคิดว่าคงไม่ใช่กลุ่มเราหรอกมั้ง แต่พอมองไปรอบๆมันมีแค่เรากับเพื่อนสามคน เขาซุบซิบอะไรไม่รู้ ตอนนั้นเราบอกเพื่อนแล้วชวนกันข้ามถนนเลย
จขกท.อาจจะคิดมากไปเองหรือเปล่า แต่เราก็เปิดใจและพยายามจะเข้ากับเพศตรงข้ามให้ได้มากที่สุดแล้วค่ะ เราปรึกษาทั้งพ่อแม่ เพื่อนฝูง หรือแม้แต่เพื่อนที่เป็นเพศที่สามด้วยกัน เขาก็บอกว่าเรื่องแบบนี้อยู่ไปเดี๋ยวก็ชินเอง เราเลยคิดเสมอว่าเวลาน่าจะช่วยได้ แต่ก็ยังกังวลอยู่
เพื่อนๆพี่ๆพอมีแนวทางอะไรที่พอจะแนะนำบ้างได้ไหมคะ เรากลัวเขาคิดว่าเรารังเกียจเขาเวลาพูดคุยด้วย แต่จริงๆแล้วเราก็แค่ไม่ชินเท่านั้นเอง