เมื่อหลายสิบปีก่อนช่วงที่ จขกท. อายุประมาณ ๑๔-๑๕ ปี ได้เคยไปอบรมสมาธิที่โรงเรียนจัดขึ้นเป็นเวลา ๑ อาทิตย์ ทางครูก็สอนให้นั่งจับลมหายใจและภาวนา พุทธโธ ซึ่งผมก็ปฏิบัติตามไปทำไปเรื่อยๆผ่านไปประมาณ ๓ วัน มีความรู้สึกว่าร่างกายมันเบามาก ไม่อยากกินอะไร ไม่อยากคุยกับใคร เวลานั่งแล้วรู้สึกว่าร่างกายของเรามันลอยได้ บางทีร่างกายก็ใหญ่โต ตกใจเลยลืมตาก็ปรากฏว่าไม่มีอะไร พอนั่งต่อไปเรื่อยๆก็รู้สึกว่าร่างกายเราไม่มี มันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ เพิ่งมาทราบเมื่อโตแล้วว่ามันคืออาการปีติ ซึ่งผมก็ไม่เคยถามครูผู้ฝึกว่ามันคืออะไรแล้วต้องปฏิบัติอย่างไรต่อไป ตอนนี้อายุ ๓๔ ปี ได้กลับมานั่งสมาธิทุกวันก่อนนอนและตอนเช้าก่อนไปทำงาน แต่ไม่สามารถทำได้เหมือนตอนเด็กๆเลย อยากทราบว่าที่เค้าว่ากันว่าอาการปีติจะมีได้เราต้องได้สะสมมาแต่ชาติปางก่อนจึงจะมีได้ใช่มั้ยครับ และถ้าปฏิบัติต่อไปผมจะปฏิบัติได้เหมือนตอนเด็กๆมั้ยครับ ขอบคุณครับ
รบกวนผู้รู้ด้วยครับ