เราเป็นคนอ้วนมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้อายุ 21 สูง 157 น้ำหนักน้อยสุดคือ 53
สัดส่วนน้อยสุดคือ 34-27-34 แต่ แต่ แต่ !!! ตอนนี้ 64 เป็นโรคซึมเศร้าแล้ววันๆไม่ทำไร ร้องไห้ กิน นอน กินแหลกที่อยากกิน
แต่พอสภาพจิตใจฟื้นฟูแล้วก็ช็อคมากก กับรูปร่างตัวเอง กำลังลดความอ้วนจริงจังมากค่ะ ก็กำลังศึกษาการลดความอ้วนถูกต้อง ดีต่อสุขภาพ
ส่วนเพื่อนเราก็จะมองว่าการลดน้ำหนักเป็นเรื่องตลก! เป็นเรื่องทำไม่ได้ เป็นไปไม่ได้สำหรับเรา พอเราบอกจะลดน้ำหนักละก็หัวเราะกัน พูดกันว่าหรอๆแล้วจะคอยดู คือแอบเสียใจ T_T เวลาชวนเพื่อนออกกำลังกายก็ไม่มีใครไปเลย เราจะเล่นเวทก็บอกไม่ต้องหรอกจะดีหรอกล้ามขึ้น ชวนกินอาหารคลีนก็บอกวัตถุดิบแพง กินธรรมดาพอละ แล้วมองว่าสิ่งที่เราทำมันเป็นเรื่องตลก ชวนเรากินบุฟเฟ่ตลอด ทำเค้กมาให้กินตลอดๆ(เค้าชอบอยู่แล้ว) ตอนเราเพิ่งเริ่มออกเราก็เผลอบ่นขาตึง ขาระบม เพื่อนก็บอกก็บอกแล้วว่าไม่ต้องออกหนักเห็นปะ อยู่เฉยๆกินน้อยๆ ออกกำลังเดินๆก็พอละ เราก็เลยแต่แอบลดอยู่เงียบๆคนเดียวกลายเป็นว่าไม่กล้าบอกใครว่าเรากำลังลดความอ้วน ออกกำลังกาย
เราก็เลยอยากมีเพื่อนไว้พูดคุยกันเรื่องนี้บ้างเพราะเราคุยกะใครได้ยากจังงง จะได้เป็นแรงฮึดๆ เป็นแรงใจค่ะ
อยากมีเพื่อนที่กำลังลดน้ำหนักจริงจังเหมือนกันค่ะ
สัดส่วนน้อยสุดคือ 34-27-34 แต่ แต่ แต่ !!! ตอนนี้ 64 เป็นโรคซึมเศร้าแล้ววันๆไม่ทำไร ร้องไห้ กิน นอน กินแหลกที่อยากกิน
แต่พอสภาพจิตใจฟื้นฟูแล้วก็ช็อคมากก กับรูปร่างตัวเอง กำลังลดความอ้วนจริงจังมากค่ะ ก็กำลังศึกษาการลดความอ้วนถูกต้อง ดีต่อสุขภาพ
ส่วนเพื่อนเราก็จะมองว่าการลดน้ำหนักเป็นเรื่องตลก! เป็นเรื่องทำไม่ได้ เป็นไปไม่ได้สำหรับเรา พอเราบอกจะลดน้ำหนักละก็หัวเราะกัน พูดกันว่าหรอๆแล้วจะคอยดู คือแอบเสียใจ T_T เวลาชวนเพื่อนออกกำลังกายก็ไม่มีใครไปเลย เราจะเล่นเวทก็บอกไม่ต้องหรอกจะดีหรอกล้ามขึ้น ชวนกินอาหารคลีนก็บอกวัตถุดิบแพง กินธรรมดาพอละ แล้วมองว่าสิ่งที่เราทำมันเป็นเรื่องตลก ชวนเรากินบุฟเฟ่ตลอด ทำเค้กมาให้กินตลอดๆ(เค้าชอบอยู่แล้ว) ตอนเราเพิ่งเริ่มออกเราก็เผลอบ่นขาตึง ขาระบม เพื่อนก็บอกก็บอกแล้วว่าไม่ต้องออกหนักเห็นปะ อยู่เฉยๆกินน้อยๆ ออกกำลังเดินๆก็พอละ เราก็เลยแต่แอบลดอยู่เงียบๆคนเดียวกลายเป็นว่าไม่กล้าบอกใครว่าเรากำลังลดความอ้วน ออกกำลังกาย
เราก็เลยอยากมีเพื่อนไว้พูดคุยกันเรื่องนี้บ้างเพราะเราคุยกะใครได้ยากจังงง จะได้เป็นแรงฮึดๆ เป็นแรงใจค่ะ