ไปหาแฟนที่สุราษ ขากลับนั่งรถไฟกลับ ( นอนแอร์ชั้น 2 )
ก็เห็นคนนั่งกินทุเรียนตรงที่นั่งข้างๆที่รอรถไฟ ( ในใจก็คิด น่ากินนะ )
พอรถเคลื่อนเผื่อที่จะไปต่อตู้โบกี้กับอีกขบวนนึง ก็มีป้าคนนึง รีบดูดนิ้ว จ๊วบๆ แล้ววิ่งขึ้นรถ ( โบกี้เดียวกันด้วย นั่งเยื้องจากเราอีก)
ป้าถือกระเป๋า และกล่องกระดาษอะไรสักอย่าง ห่อมิดชิดมาก
แล้วป้าก็วิ่งผ่านเราไปทางห้องน้ำที่อยู่ท้ายๆโบกี้ กลิ่นที่มากับป้าคือ ทุเรียน ( แรกๆก็ไม่รู้สึกอะไรนะ )
สักพักนึงรู้สึกว่า กลิ่นมันอบอวนจนเราคิดว่า กลิ่นทุเรียนเน่าหรือเปล่า ป้าล้างมือไม่สะอาดเปล่า
แล้วแกก็เรอออกมา โอย...จะเป็นลม
มีพนักงานเดินเข้ามา เลิกลักๆ ก้มๆเงยๆมองกระเป๋า เหมือนดมหากลิ่น ( เรารู้เลยต้องหาต้นตอกลิ่น )
มาหยุดที่ป้า กับกล่องใบนั้น แล้วพนักงานก็เรียกคนตรวจตั๋วมาด้วยอีกคน
... ป้าๆ ครับ ในกล่องนี่ทุเรียนหรือเปล่า
... ( ป้าตอบ ) ไม่ใช่ นี่มันละมุด ลูกเอามาจากสวน มันสุกจัด กลิ่นมันเลยเป็นแบบนี้
แล้วป้าแกก็พูด ไรไม่รู้ เป็นภาษาใต้ เราฟังไม่ออกนะ ทุกคนก็เหร่อหรา ( รวมทั้งเราด้วย เหมือนเคลิ้มตาม อ่า..กลิ่นละมุดสุกนี่เอง )
นอนไปสักพัก ( มันไม่ไหว ) เลยสุกไปถามเลยว่า " ป้าคะ กลิ่นสะมุดแน่เหรอคะ ทำไมมันเหมือนกลิ่นทุเรียน "
ป้า " ละมุดสุกจ๊ะ "
เรา... " กลิ่นมันเหมือนทุเรียนมากเลย ตอนนี้หนูปวดหัวตึ๊บๆเลยป้า "
ป้า " มียาไหม ถ้าไม่มีเดี๋ยวป้าขอกับคนขายอาหารให้ไหม "
...เราไม่ตอบ ได้แต่เดินกลับมาตรงที่นอนเรา ก็มีหลายคนโผล่มาดูนะ อุดจมูกด้วย ( คงเหม็นเหมือนกับเรา แต่ไม่พูดอะ )
เราเป็นภูมิแพ้อากาศ คัดจมูกบ่อย ชอบพกทิฟฟี่ติดกระเป๋า เลยคว้ามากินซ๊ะ 3 เม็ด ( คิดดูว่าเราปวดหัวขนาดไหน )
มีเจ้าหน้าที่รถไฟ เดินเข้ามาถามป้า สักสองสามทีว่า ในกล่องนี่อะไร ป้าแกก็ยังยืนยันว่า ไม่ใช่ทุเรียน
" มันเป็นกลิ่นละมุดสุด ไม่ใช่ทุเรียน
เรากินทิฟฟี่สักพัก ก็หลับไม่รู้เรื่อง กลิ่นอะไรก็ช่างละตอนนี้ ไม่รู้สึกไรแล้ว ....
เราไม่ได้ไม่ชอบทุเรียนนะ กินได้ แต่กลิ่นทุเรียนในห้องแอร์ไม่ไหวจริงๆ ที่สำคัญ...
เราลงจากรถก็คิดๆเรื่องป้า
อยู่ๆก็คิดมาว่า...ละมุดหน้านี่มันมีด้วยเหรอ ทำไมอยู่บนรถคิดไม่ได้ว๊า สงสัยเคลิ้มตามที่ป้าพูดแน่เลย
คุณป้าท่านนึงกล่าวว่า " ละมุดสุกจัดๆกลิ่นมันจะคล้ายๆทุกเรียน " แต่ ?????
ก็เห็นคนนั่งกินทุเรียนตรงที่นั่งข้างๆที่รอรถไฟ ( ในใจก็คิด น่ากินนะ )
พอรถเคลื่อนเผื่อที่จะไปต่อตู้โบกี้กับอีกขบวนนึง ก็มีป้าคนนึง รีบดูดนิ้ว จ๊วบๆ แล้ววิ่งขึ้นรถ ( โบกี้เดียวกันด้วย นั่งเยื้องจากเราอีก)
ป้าถือกระเป๋า และกล่องกระดาษอะไรสักอย่าง ห่อมิดชิดมาก
แล้วป้าก็วิ่งผ่านเราไปทางห้องน้ำที่อยู่ท้ายๆโบกี้ กลิ่นที่มากับป้าคือ ทุเรียน ( แรกๆก็ไม่รู้สึกอะไรนะ )
สักพักนึงรู้สึกว่า กลิ่นมันอบอวนจนเราคิดว่า กลิ่นทุเรียนเน่าหรือเปล่า ป้าล้างมือไม่สะอาดเปล่า
แล้วแกก็เรอออกมา โอย...จะเป็นลม
มีพนักงานเดินเข้ามา เลิกลักๆ ก้มๆเงยๆมองกระเป๋า เหมือนดมหากลิ่น ( เรารู้เลยต้องหาต้นตอกลิ่น )
มาหยุดที่ป้า กับกล่องใบนั้น แล้วพนักงานก็เรียกคนตรวจตั๋วมาด้วยอีกคน
... ป้าๆ ครับ ในกล่องนี่ทุเรียนหรือเปล่า
... ( ป้าตอบ ) ไม่ใช่ นี่มันละมุด ลูกเอามาจากสวน มันสุกจัด กลิ่นมันเลยเป็นแบบนี้
แล้วป้าแกก็พูด ไรไม่รู้ เป็นภาษาใต้ เราฟังไม่ออกนะ ทุกคนก็เหร่อหรา ( รวมทั้งเราด้วย เหมือนเคลิ้มตาม อ่า..กลิ่นละมุดสุกนี่เอง )
นอนไปสักพัก ( มันไม่ไหว ) เลยสุกไปถามเลยว่า " ป้าคะ กลิ่นสะมุดแน่เหรอคะ ทำไมมันเหมือนกลิ่นทุเรียน "
ป้า " ละมุดสุกจ๊ะ "
เรา... " กลิ่นมันเหมือนทุเรียนมากเลย ตอนนี้หนูปวดหัวตึ๊บๆเลยป้า "
ป้า " มียาไหม ถ้าไม่มีเดี๋ยวป้าขอกับคนขายอาหารให้ไหม "
...เราไม่ตอบ ได้แต่เดินกลับมาตรงที่นอนเรา ก็มีหลายคนโผล่มาดูนะ อุดจมูกด้วย ( คงเหม็นเหมือนกับเรา แต่ไม่พูดอะ )
เราเป็นภูมิแพ้อากาศ คัดจมูกบ่อย ชอบพกทิฟฟี่ติดกระเป๋า เลยคว้ามากินซ๊ะ 3 เม็ด ( คิดดูว่าเราปวดหัวขนาดไหน )
มีเจ้าหน้าที่รถไฟ เดินเข้ามาถามป้า สักสองสามทีว่า ในกล่องนี่อะไร ป้าแกก็ยังยืนยันว่า ไม่ใช่ทุเรียน
" มันเป็นกลิ่นละมุดสุด ไม่ใช่ทุเรียน
เรากินทิฟฟี่สักพัก ก็หลับไม่รู้เรื่อง กลิ่นอะไรก็ช่างละตอนนี้ ไม่รู้สึกไรแล้ว ....
เราไม่ได้ไม่ชอบทุเรียนนะ กินได้ แต่กลิ่นทุเรียนในห้องแอร์ไม่ไหวจริงๆ ที่สำคัญ...
เราลงจากรถก็คิดๆเรื่องป้า อยู่ๆก็คิดมาว่า...ละมุดหน้านี่มันมีด้วยเหรอ ทำไมอยู่บนรถคิดไม่ได้ว๊า สงสัยเคลิ้มตามที่ป้าพูดแน่เลย