ออกตัวอีกเช่นเคยนะคะ เราเพิ่งเริ่มหัดนั่งสมาธิค่ะ เหตุอันเนื่องมาจากความทุกข์ใจอย่างรุนแรงก็คือความรัก วันแรกเลยที่นั่งไม่ถึง 5 นาทีจริงๆค่ะ วอกแวกมาก มีแต่เรื่องเขาเข้ามาในหัว เรื่องเขากับแฟนใหม่ ตีกัน นั่งไปขมวดคิ้วไป ไม่มีความสุขใจเลย แต่ตอนนี้นั่งต่อเนื่องมา แรกๆ ได้ 20 นาที ตอนนี้ได้ 30 นาที มีขาดบ้าง เกินไม่มีเลย อิอิ ก็พยายามค่ะ
คือตอนนี้ใจเราสงบขึ้น แต่เราไม่แน่ใจเลยว่าสงบจริงหรือเปล่า คือเดี๋ยวนี้เราใช้ชีวิตด้วยการดูลมหายใจ คือชีวิตประจำวันก็ทำไป พอว่างปุ๊บก็จะนั่งอยู่กับตัวเองดูลมหายใจ ฟุ้งซ่านปุ๊บก็ดูลมหายใจ ซักพักเลิกฟุ้งก็ค่อยเริ่มใหม่ แต่เราจะนั่งสมาธิก่อนนอน คือนั่งไปแล้วดีขึ้น เรื่องเขาหายไป มีเข้ามาบ้างแต่เราก็พยายามอยู่กับลมหายใจ แต่บางทีก็ชอบสร้างความสงสัยให้ตัวเองว่าทำไมเรื่องนั้นเข้ามา คือบางเรื่องเราแทบจะลืมไปแล้วมันก็วนกลับเข้ามาเป็นคำพูด เป็นภาพเลย เราก็พยายามกลับมาดูลมหายใจ ดูไปบางทีสงสัยอีก พุธโธของเรานี้จังหวะเดียวกันหรือเปล่า เรียกว่าเรายังไม่เข้าสู้สมาธิเลยก็อาจจะเป็นได้ ตอนนี้ที่รู้สึกดีขึ้นแน่นอนคือ เรไม่ฟุ้งซ่านเรื่องเขาตลอดเวลาแล้ว มีบ้างก็รู้ ก็คิดว่าอืมเขาเป็นอย่างนั้น แล้วก็กลับมาดูลมหายใจ ดูไปก็มีเรื่องเก่าๆ เรื่องตอนเด็กๆ อะไรเข้ามา ซักพักก็พอ แล้วก็มาดูลมหายใจ
นี่ทำให้เราคิดว่าตอนนี้เรายังไม่เข้าสู่สมาธิเลย แต่เราก็จะนั่งต่อไปเรื่อยๆ เพราะเรารู้สึกดี เหมือนได้อยู่กับตัวเองจริงๆ แต่ผู้รู้ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ อาการแบบนี้มีวิธีแก้ไขหรือไม่อย่างไร แล้วเราทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ขออนุโมทนาบุญทุกทานที่มีใจเป็นธรรมะนะคะ ขอบคุณค่ะ
นั่งสมาธิแล้วเรื่องราวมันผ่านเข้ามาในหัวมากมายค่ะ
คือตอนนี้ใจเราสงบขึ้น แต่เราไม่แน่ใจเลยว่าสงบจริงหรือเปล่า คือเดี๋ยวนี้เราใช้ชีวิตด้วยการดูลมหายใจ คือชีวิตประจำวันก็ทำไป พอว่างปุ๊บก็จะนั่งอยู่กับตัวเองดูลมหายใจ ฟุ้งซ่านปุ๊บก็ดูลมหายใจ ซักพักเลิกฟุ้งก็ค่อยเริ่มใหม่ แต่เราจะนั่งสมาธิก่อนนอน คือนั่งไปแล้วดีขึ้น เรื่องเขาหายไป มีเข้ามาบ้างแต่เราก็พยายามอยู่กับลมหายใจ แต่บางทีก็ชอบสร้างความสงสัยให้ตัวเองว่าทำไมเรื่องนั้นเข้ามา คือบางเรื่องเราแทบจะลืมไปแล้วมันก็วนกลับเข้ามาเป็นคำพูด เป็นภาพเลย เราก็พยายามกลับมาดูลมหายใจ ดูไปบางทีสงสัยอีก พุธโธของเรานี้จังหวะเดียวกันหรือเปล่า เรียกว่าเรายังไม่เข้าสู้สมาธิเลยก็อาจจะเป็นได้ ตอนนี้ที่รู้สึกดีขึ้นแน่นอนคือ เรไม่ฟุ้งซ่านเรื่องเขาตลอดเวลาแล้ว มีบ้างก็รู้ ก็คิดว่าอืมเขาเป็นอย่างนั้น แล้วก็กลับมาดูลมหายใจ ดูไปก็มีเรื่องเก่าๆ เรื่องตอนเด็กๆ อะไรเข้ามา ซักพักก็พอ แล้วก็มาดูลมหายใจ
นี่ทำให้เราคิดว่าตอนนี้เรายังไม่เข้าสู่สมาธิเลย แต่เราก็จะนั่งต่อไปเรื่อยๆ เพราะเรารู้สึกดี เหมือนได้อยู่กับตัวเองจริงๆ แต่ผู้รู้ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ อาการแบบนี้มีวิธีแก้ไขหรือไม่อย่างไร แล้วเราทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ขออนุโมทนาบุญทุกทานที่มีใจเป็นธรรมะนะคะ ขอบคุณค่ะ