<<<ขอบคุณที่ร่วมเดินทางด้วยกัน>>>

หากการเดินทางคือร่างกาย ลมหายใจคงเป็นการแบ็คแพ็ก แม้ว่าผมจะเริ่มออกเดินทางค้นหาความเป็นตัวตนตั้งแต่วัยเยาว์ไปยังประเทศที่มักจะถูกเลือกให้เป็นจุดหมายปลายทางอันดับต้นๆ ของนักเดินทางด้วยตัวเองวัยเตาะแตะ ใช่แล้วสิงคโปร์หนึ่งในตัวเลือกแรกๆ ของผู้หัดเที่ยวด้วยตัวเอง เพราะมันง่ายและสะดวกสบาย แต่ความทรงจำอันนั้นก็ถูกลบเลือนโดยสิ่งที่เรียกว่า “เวลา” จวบจนกระทั่งเสียงกระซิบได้เรียกร้องอีกคราในช่วงเวลาที่มักจะถูกยกขึ้นมาพูดอยู่เสมอๆ กับคำกล่าวที่ว่า “ยังมีแรง เริ่มมีเงิน แต่ไม่ค่อยมีเวลา” เสียงกระซิบนั้นได้ดังกึกก้องไปทั่ว ทำให้ผมต้องออกเดินทางอีกครั้งในประเทศที่ปัจจุบันเป็นตัวเลือกอันดับต้นๆ ของนักท่องเที่ยวชาวไทยและนั่นก็คือเกาหลี ที่นี่นับว่าเป็นจุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แม้ว่าผมอาจจะไม่ใช่ Real Backpacker แต่สิ่งที่ทำคือการวางแผนเที่ยวด้วยตัวเอง เดินทางเองโดยเน้นพาหนะทั่วๆ ไป กินอาหารพื้นเมือง นอนโฮสเทลหรือโรงแรมดาวต่ำ แต่การเดินทางของผมมักจะมีคนๆ นึงที่คอยเป็นกำลังใจเสมอมาและต่อมาก็ผันตัวมาเป็นผู้ร่วมเดินทาง เธอคนนี้ไม่เคยปริปากบ่น แม้ว่าจะเหน็ดเหนื่อยแค่ไหน แม้ว่าจะลำบากปานใด จะหนาวหรือร้อนแค่ไหน สิ่งที่ได้จากการท่องเที่ยวเหนือสิ่งอื่นใดคือ ความทรงจำที่ดี  ใช่แล้วทุกครั้งที่ออกเดินทาง การบันทึกวิวสวยๆ ธรรมชาติงามๆ มาเป็นอันดับสอง การบันทึกความทรงจำให้กับเธอคนนี้คือสิ่งแรก ขอบคุณที่ร่วมเดินทางตั้งแต่วันนั้นที่เกาหลีจนวันนี้และวันต่อๆ ไป