สี่ทุ่มกว่าๆ อิชั้นหิ้วของพะรุงพะรังกลับบ้าน
"มะม๊า กินไก่ทอดเปล่า?"
"แสดงว่าวันนี้ไปกินไก่ทอดมาสิเนี่ย ปกติเห็นไม่ได้กินตั้งนานแล้วนี่ ทำไมวันนี้ซื้อมาได้"
"ก็....มันมีที่มาน่ะสิ" ตอบไปอมยิ้มไป ^^
------------------------------------------------------------------------
21.07 น. ณ สถานีรถไฟฟ้าอนุเสารีย์ชัยสมรภูมิ กับบรรยากาศที่ดูเหมือนว่าฝนกำลังจะมาในไม่ช้า
อิชั้นเดินออกจากรถไฟฟ้าอย่างกะคนบ้าหอบฟาง
จังหวะที่เลี้ยวออกจากขบวนเหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึง
"เฮ้ย....น่ารักอ่ะเธ๊ออออออ" อันนี้คิดในใจ
จังหวะการเดินที่ผู้คนออๆกันมันทำให้อิชั้นเดินตามหลังผู้ชายคนนั้นไปโดยปริยาย (ไม่ได้ตั้งใจจริงจริ๊ง >w<)
พอแตะบัตรออกจากสถานี อิชั้นก็นึกภาวนาให้เค้าเลี้ยวขวาทีเถ๊อออออ จะได้เดินไปทางเดียวกัน
ถึงจะมีคนคั่นกลางระหว่างเรา 6-7 คนก็เหอะ!!!
แล้วเค้าก็เลี้ยวขวาค่าคุณผู้ชม....อิชั้นงี้แบบ อะแน่ะ! เดินต่อเลยได้ไหม อย่าเพิ่งปล่อยให้ตัวชั้นไป เดินฟินเงียบๆท่ามกลางผู้คน ^^
แต่ก็คิดในใจว่าเออ ถ้าถึงปลายทางที่ชั้นตามเธอ ที่สุดก็จบตรงนี้....ถ้าเราเลี้ยวขวาไปต่อรถที่วิคตอรี่มอลล์แล้วเค้าไปทางแฟชั่นมอลล์
ก็คงต้องถึงเวลาแยกทางจริงๆแล้วล่ะ คงไม่ตามต่อและ แค่นี้ก็สุขจัยยยยยยย อิอิ
แต่มันไม่งั้นสิคะ เค้าเหมือนจะเลี้ยวซ้าย แต่แล้วเค้าก็ชะงักเลี้ยวขวาเข้าเซ็นเตอร์วัน อิชั้นงี้เบรคแทบไม่ทัน เกือบจะชน เดี๋ยวรู้ตัวพอดี
อิชั้นก็ไม่ลงที่วิคตอรี่มอลล์ละ วันนี้อยากลงที่เซ็นเตอร์วันทันที 555+
เห็นเค้าเดินเข้าไปสั่งแฮมเบอร์เกอร์
ส่วนอิชั้นรู้ตัวเองอีกที ก็ตอนที่พนักงานร้านไก่ทอดถามว่าจะรับอะไร ยืนข้างๆเค้านั่นแหละค่ะ!!! (ชั้นมาทำอะไรที่นี่วะค๊า
)
สุดท้ายก็ได้นั่งตรงข้ามเค้านั่นแหละค่ะ ยังดีที่ยังมีสติสั่งใส่กล่อง ไม่งั้นคงมานั่งกินไก่ทอดตอน 3 ทุ่มกว่าทั้งๆที่กินบุฟเฟต์อาหารญี่ปุ่นมาแล้ว
อยากจะบ้าตาย คิดๆๆๆกลับยังล่ะแก เดี๋ยวรถก็หมดพอดี
แต่อีกใจก็แบบทำอะไรสักอย่างเห๊ออออออมาถึงจุดนี้แล้ว
สุดท้ายตัดสินใจหยิบกล่องขนมขึ้นมา
"แถมฟรี ห้ามจำหน่าย" ถ้าให้กล่องนี้เค้าไปคงโดนด่าแน่
หยิบอีกกล่องขึ้นมา อันนี้ซื้อจริงไม่ใช้สแตนอิน ไม่ใช่กล่องแสดงแทนแน่นอน
จรดปลายปากกาเขียนข้อความลงไปบนกล่อง
"เดินตามเหมือนคนโรคจิตเลยเนาะ ถ้าไม่รังเกียจเป็นเพื่อนกันได้มั้ยคะ?" พร้อมแนบไลน์ตัวเองลงไปด้วย
เขียนเสร็จเค้าก็กินเสร็จพอดี เดี๋ยวไม่ย่อยนะคะ <<< คิดในใจ จริงๆห่วงสภาพตัวเองตอนนี้ก่อนดีมั้ย?
พอเค้าลุกไปเดินลงบันไดเลื่อน เราก็ลงตาม
"ขอโทษนะคะ" เค้าหันมา "ซื้อขนมมา่เยอะ อยากแบ่งให้ทานอ่ะค่ะ"
"ให้หรอครับ" รับแบบงงๆ "ขอบคุณครับ"
"ถ้าไม่ทาน ทิ้งได้นะคะ" (ชั้นทำอะไร พูดอะไรอยู่เนี่ยยยยยยยยยยย
)
"ทานครับ" แล้วเค้าก็หันกลับไป
แล้วสองคนก็ลงบันไดเลื่อนอย่างเงียบๆมาจนสุดทาง
ถึงตอนนี้ก็ไม่ได้ตามแล้วค่ะ แต่บังเอิญไปเจอตรงทางออกเค้าก็สวนมา อิชั้นก็เนียนๆเดินยิ้มๆไม่ได้ทักอะไรอีก
ซึ่งที่เค้าไม่ได้ออกจากห้างคงเป็นเพราะฝนตกพอดีแหละค่ะ
จริงๆก็มีร่มสองคันนะคะ (อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น อย่างกะในหนัง)
แต่อยากให้อยู่ใต้ร่มคันเดียวกันมากกว่า เอ๊ย...ไม่ใช่ อยากให้เึค้าเอาไป 1 คัน
แต่คิดๆแล้วกลัวเค้าเดินไปแจ้งตำรวจจับเราข้อหาคุกคาม เลยหยุดไว้แค่นั้นดีกว่าค่ะ
แค่นี้ก็ดีใจแล้วที่คนแปลกหน้าอย่างเราได้เจอใครที่ทำให้เราใจเต้นแปลกๆทำอะไรเพี้ยนๆได้ขนาดนี้ ^^
---------------------------------------------------------------------------------------
มะม๊ากะปะป๊าจัดการไก่ทอดเรียบร้อยไปนานแล้ว
แต่อิชั้นมานั่งยิ้มเขียนเรื่องที่มาของไก่ทอดอยู่ตรงนี้พร้อมกับฟังเพลงน่ารักๆที่ีเขียนขึ้นมาเพื่อเหตุการณ์นี้ของอิชั้นโดยตรง (โมเมไปเองอยู่คนเดียว)
ถ้าหากเค้ามีโอกาสได้มาอ่านก็อยากขอโทษนะคะที่ทำให้ตื่นกลัว 555+
แต่อยากขอบคุณมากกว่าที่ทำให้วันนี้มีเรื่องราวดีๆเขียนในไดอารี่ว่าได้พบคุณนะ
...เพิ่งเห็นว่าได้ขึ้นกระทู้แนะนำ งงนิดหน่อย แค่อยากมาแชร์ประสบการณ์ไรหนุกๆแค่นั้น ดีใจนะคะที่เห็นหลายๆคนบอกว่ายิ้มได้เพราะกระทู้นี้ ดรีมเองไม่มีไรอัพเดทเลยค่า เค้าก็เงียบเหมือนเดิม แต่เชื่อว่าถ้าเค้ากลับทางบ้านทางเดิมทุกวัน คงจะนึกถึงกันบ้าง ไม่มากก็น้อยเนาะ ว่ามีผู้หญิงตัวกลมๆยื่นขนมให้ในตอนดึกวันฝนพรำ ^^ (ฟังเพลงข้างบนไปด้วยงี้ยิ่งอินสุดๆ 555+) ขอบคุณทุกคนที่แว๊บเข้ามาทักทายค่า ^^...
มะม๊า...ไก่ทอดกล่องนี้มันมีที่มานะ ^^
"มะม๊า กินไก่ทอดเปล่า?"
"แสดงว่าวันนี้ไปกินไก่ทอดมาสิเนี่ย ปกติเห็นไม่ได้กินตั้งนานแล้วนี่ ทำไมวันนี้ซื้อมาได้"
"ก็....มันมีที่มาน่ะสิ" ตอบไปอมยิ้มไป ^^
------------------------------------------------------------------------
21.07 น. ณ สถานีรถไฟฟ้าอนุเสารีย์ชัยสมรภูมิ กับบรรยากาศที่ดูเหมือนว่าฝนกำลังจะมาในไม่ช้า
อิชั้นเดินออกจากรถไฟฟ้าอย่างกะคนบ้าหอบฟาง
จังหวะที่เลี้ยวออกจากขบวนเหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึง
"เฮ้ย....น่ารักอ่ะเธ๊ออออออ" อันนี้คิดในใจ
จังหวะการเดินที่ผู้คนออๆกันมันทำให้อิชั้นเดินตามหลังผู้ชายคนนั้นไปโดยปริยาย (ไม่ได้ตั้งใจจริงจริ๊ง >w<)
พอแตะบัตรออกจากสถานี อิชั้นก็นึกภาวนาให้เค้าเลี้ยวขวาทีเถ๊อออออ จะได้เดินไปทางเดียวกัน
ถึงจะมีคนคั่นกลางระหว่างเรา 6-7 คนก็เหอะ!!!
แล้วเค้าก็เลี้ยวขวาค่าคุณผู้ชม....อิชั้นงี้แบบ อะแน่ะ! เดินต่อเลยได้ไหม อย่าเพิ่งปล่อยให้ตัวชั้นไป เดินฟินเงียบๆท่ามกลางผู้คน ^^
แต่ก็คิดในใจว่าเออ ถ้าถึงปลายทางที่ชั้นตามเธอ ที่สุดก็จบตรงนี้....ถ้าเราเลี้ยวขวาไปต่อรถที่วิคตอรี่มอลล์แล้วเค้าไปทางแฟชั่นมอลล์
ก็คงต้องถึงเวลาแยกทางจริงๆแล้วล่ะ คงไม่ตามต่อและ แค่นี้ก็สุขจัยยยยยยย อิอิ
แต่มันไม่งั้นสิคะ เค้าเหมือนจะเลี้ยวซ้าย แต่แล้วเค้าก็ชะงักเลี้ยวขวาเข้าเซ็นเตอร์วัน อิชั้นงี้เบรคแทบไม่ทัน เกือบจะชน เดี๋ยวรู้ตัวพอดี
อิชั้นก็ไม่ลงที่วิคตอรี่มอลล์ละ วันนี้อยากลงที่เซ็นเตอร์วันทันที 555+
เห็นเค้าเดินเข้าไปสั่งแฮมเบอร์เกอร์
ส่วนอิชั้นรู้ตัวเองอีกที ก็ตอนที่พนักงานร้านไก่ทอดถามว่าจะรับอะไร ยืนข้างๆเค้านั่นแหละค่ะ!!! (ชั้นมาทำอะไรที่นี่วะค๊า
สุดท้ายก็ได้นั่งตรงข้ามเค้านั่นแหละค่ะ ยังดีที่ยังมีสติสั่งใส่กล่อง ไม่งั้นคงมานั่งกินไก่ทอดตอน 3 ทุ่มกว่าทั้งๆที่กินบุฟเฟต์อาหารญี่ปุ่นมาแล้ว
อยากจะบ้าตาย คิดๆๆๆกลับยังล่ะแก เดี๋ยวรถก็หมดพอดี
แต่อีกใจก็แบบทำอะไรสักอย่างเห๊ออออออมาถึงจุดนี้แล้ว
สุดท้ายตัดสินใจหยิบกล่องขนมขึ้นมา
"แถมฟรี ห้ามจำหน่าย" ถ้าให้กล่องนี้เค้าไปคงโดนด่าแน่
หยิบอีกกล่องขึ้นมา อันนี้ซื้อจริงไม่ใช้สแตนอิน ไม่ใช่กล่องแสดงแทนแน่นอน
จรดปลายปากกาเขียนข้อความลงไปบนกล่อง
"เดินตามเหมือนคนโรคจิตเลยเนาะ ถ้าไม่รังเกียจเป็นเพื่อนกันได้มั้ยคะ?" พร้อมแนบไลน์ตัวเองลงไปด้วย
เขียนเสร็จเค้าก็กินเสร็จพอดี เดี๋ยวไม่ย่อยนะคะ <<< คิดในใจ จริงๆห่วงสภาพตัวเองตอนนี้ก่อนดีมั้ย?
พอเค้าลุกไปเดินลงบันไดเลื่อน เราก็ลงตาม
"ขอโทษนะคะ" เค้าหันมา "ซื้อขนมมา่เยอะ อยากแบ่งให้ทานอ่ะค่ะ"
"ให้หรอครับ" รับแบบงงๆ "ขอบคุณครับ"
"ถ้าไม่ทาน ทิ้งได้นะคะ" (ชั้นทำอะไร พูดอะไรอยู่เนี่ยยยยยยยยยยย
"ทานครับ" แล้วเค้าก็หันกลับไป
แล้วสองคนก็ลงบันไดเลื่อนอย่างเงียบๆมาจนสุดทาง
ถึงตอนนี้ก็ไม่ได้ตามแล้วค่ะ แต่บังเอิญไปเจอตรงทางออกเค้าก็สวนมา อิชั้นก็เนียนๆเดินยิ้มๆไม่ได้ทักอะไรอีก
ซึ่งที่เค้าไม่ได้ออกจากห้างคงเป็นเพราะฝนตกพอดีแหละค่ะ
จริงๆก็มีร่มสองคันนะคะ (อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น อย่างกะในหนัง)
แต่อยากให้อยู่ใต้ร่มคันเดียวกันมากกว่า เอ๊ย...ไม่ใช่ อยากให้เึค้าเอาไป 1 คัน
แต่คิดๆแล้วกลัวเค้าเดินไปแจ้งตำรวจจับเราข้อหาคุกคาม เลยหยุดไว้แค่นั้นดีกว่าค่ะ
แค่นี้ก็ดีใจแล้วที่คนแปลกหน้าอย่างเราได้เจอใครที่ทำให้เราใจเต้นแปลกๆทำอะไรเพี้ยนๆได้ขนาดนี้ ^^
---------------------------------------------------------------------------------------
มะม๊ากะปะป๊าจัดการไก่ทอดเรียบร้อยไปนานแล้ว
แต่อิชั้นมานั่งยิ้มเขียนเรื่องที่มาของไก่ทอดอยู่ตรงนี้พร้อมกับฟังเพลงน่ารักๆที่ีเขียนขึ้นมาเพื่อเหตุการณ์นี้ของอิชั้นโดยตรง (โมเมไปเองอยู่คนเดียว)
ถ้าหากเค้ามีโอกาสได้มาอ่านก็อยากขอโทษนะคะที่ทำให้ตื่นกลัว 555+
แต่อยากขอบคุณมากกว่าที่ทำให้วันนี้มีเรื่องราวดีๆเขียนในไดอารี่ว่าได้พบคุณนะ
...เพิ่งเห็นว่าได้ขึ้นกระทู้แนะนำ งงนิดหน่อย แค่อยากมาแชร์ประสบการณ์ไรหนุกๆแค่นั้น ดีใจนะคะที่เห็นหลายๆคนบอกว่ายิ้มได้เพราะกระทู้นี้ ดรีมเองไม่มีไรอัพเดทเลยค่า เค้าก็เงียบเหมือนเดิม แต่เชื่อว่าถ้าเค้ากลับทางบ้านทางเดิมทุกวัน คงจะนึกถึงกันบ้าง ไม่มากก็น้อยเนาะ ว่ามีผู้หญิงตัวกลมๆยื่นขนมให้ในตอนดึกวันฝนพรำ ^^ (ฟังเพลงข้างบนไปด้วยงี้ยิ่งอินสุดๆ 555+) ขอบคุณทุกคนที่แว๊บเข้ามาทักทายค่า ^^...