เมื่อผมรู้สึกหมดศรัทธา

คำว่า "ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว" คำๆนี้ผมเคยยึดถือเป็นคำสอนประจำชีวิต
ผมเชื่อมาตลอดว่า "คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้" จึงทำให้มีมานะมุ่งมั่น
ที่จะทำความดี เพื่ออนาคตที่ดีและชีวิตที่เจริญก้าวหน้า ...
แต่โลกมนุษย์เรานั้น ไม่ได้สวยหรูเหมือนในละคร ชีวิตคนเราไม่ได้บางคน
ไม่ได้จบลงแบบ Happy Ending ...

เมื่อครั้งผมยังเด็ก แม่ผมเป็นที่นับหน้าถือตาของคนแถวบ้านมาก
ในเรื่องของความใจดี มีเมตตา ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ใครเดือดร้อนวิ่งมาหาเจ๊
เจ๊ช่วยได้หมด ถึงขนาดบางคนเรียกแม่ผมว่า "เทพมาเกิด"
เพื่อช่วยเหลือผู้เดือดทั้งหลายนั้นเอง ...

สมัยนั้นครอบครัวผมเรียกได้ว่า "รวย" มีเงินเก็บหลักล้าน
จากการทำงานของแม่และพ่อผม ซึ่งแม่ผมนั้นมีอาชีพแม่ค้าขายไข่
ในตลาด ส่วนพ่อผมเป็นช่างไฟฟ้า ช่างประปา ช่างทาสี
ท่านทั้ง 2 ทำงานเก็บเงินเพื่อ ส่งเสียผมและพี่สาวให้เรียนหนังสือ
หวังว่าในอนาคตลูกๆจะได้ดิบได้ดีจากความดีและชื่อเสียงที่แม่สั่งสมมา

ซึ่งผมและพี่สาวนั้นได้รับการเลี้ยงดูที่แตกต่างกันมาก
ผมอยู่ตลาด เป็นเด็กตลาด วิ่งเล่นเนื้อตัวสกปรก
ส่วนพี่สาวผม น้าสาวรับไปเลี้ยงตั้งแต่เด็ก เพราะตลาดเป็นแหล่งรวมสิ่งสกปรก
พี่สาวผมเป็นคนที่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงจึงอยู่ที่นั้นไม่ได้
จึงได้ไปอยู่บ้านน้าชายที่มีอันจะกินและค่อนข้างไฮโซ

ผมซึ่งอยู่กับแม่ตั้งแต่เล็กๆ จึงได้เห็นสิ่งที่แม่เป็นและเห็นการกระทำของท่านมาตลอด
ผมจึงมักจะเห็นบ่อยๆและเริ่มเข้าใจว่าทำไมใครๆ ถึงยกย่องแม่ผมนัก
เชื่อหรือไม่ครับ แม่ผมโดนโกงเงินเป็นล้านๆ เพราะความสงสารคนของท่านเอง

"เจ๊ !! ลูกหนูติดคุกข้อหาปล้นและบุกรุกยามวิกาล ตำรวจเรียกเงินประกัน 8 หมื่น"
ได้ๆ (ควักให้ไป 9 หมื่น สำรองเผื่อขาด)

"เจ๊ !! หนูไปเฉี่ยวรถแท็กซี่ สีถลอกมา เขาไม่ยอมด้วย เรียกเงิน 5 พัน"
ได้ๆ (ควัก)

"เจ๊ !! ลูกหนูไม่อยากเป็นทหาร สัสดีจะเอา 2 หมื่น"
ได้ๆ (ควัก)

"เจ๊ !! ผมมาเปิดร้านใหม่ในตลาดใหม่ในตลาด ไม่มีเงินลงทุน"
ได้ๆ (อันนี้หนักเลยครับ เปียแชร์มาให้ 9 หมื่น แล้วมานั่งส่งดอกเอง)

แล้วยังมีอีกหลายเจ๊ เช่น เงินไม่พอผ่อนบ้าน ค่าเทอมลูก ซื้อทอง ค่าเช่าร้าน
ค่าหวย ค่าน้ำมัน จิปาถะต่างๆ ฯลฯ ซึ่งเป็นเรื่องของคนอื่นทั้งนั้นไม่ใช่เรื่องของท่านเลย
จนมาเจอเจ๊สุดท้าย คือ เพื่อนสนิทตัวเอง
"เจ๊ ค้ำประกันให้หน่อยจะตั้งแชร์และเป็นท้าวเอาเงินมาหมุน"
ได้ๆ ...........
สุดท้ายท้าวหนี แม่ผมต้องมารับใช้แทนเกือบ 4 แสน ...

เมื่อโตขึ้นผมถึงเริ่มเข้าใจว่าทำไมใครๆก็มองแม่ผมเป็น "เทพ"
เพราะ ยืมเงินแล้วไม่ต้องคืนไงครับ ชื่อเสียงนี้ดังกระฉ่อนไปทั่ว
ทำให้นักยืมทั้งหลายแลแห่กันมาจากทุกทิศทุกทาง เพราะ เห็นแม่ผมเป็นหมูในอวย
พอไปทวงก็พูดแต่ ไม่มีๆๆๆๆ จบง่ายๆดี ...

จนถึงช่วงผมเริ่มเข้ามหาลัย ช่วงนั้นแม่ผมภาระเยอะมาก
ต้องส่งพี่สาวผมเรียน ABAC ซ้ำยังต้องให้เงินผมและพี่สาวคนละพัน/สัปดาห์
ด้วยความที่รักลูก แม่ผมอยากให้ผมเรียนที่ ม.กรุงเทพ
ซึ่งค่าเทอมของ ABAC กับ BU นั้น รวมๆกันแม่ผมต้องหา
ตกเทอมละเกือบแสน .. แล้วแม่ค้าขายไข่ในตลาดธรรมดาๆ
จะหาเงินจากไหนมาส่งลูก 2 คน เทอมละ 8 หมื่น ...
เงินเก็บก็ไม่มี เพราะโดนโกงไปหมดแล้ว
ผมตัดสินใจทันที ผมเลิกเรียนหนังสือ ออกมาหางานทำ ไม่ยอมเรียน
ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่ผิดมหันต์ ครอบครัวผมรับไม่ได้ แม่ผมร้องไห้ เสียใจ
ผมเองก็เสียใจ ผมอยากเรียนหนังสือต่อ เพราะชื่นชอบด้านเขียนโปรแกรม
แต่วิชาอื่นไม่สนใจเท่าไรเกรดจึงออกมาไม่ดีนัก ทำให้หมดโอกาสต่อ ม.รัฐ
แม้จะมีใบการันตรีเหรียญทองเขียนโปรแกรมก็เท่านั้น หากสอบเข้าไม่ติด

ชีวิตทำงานเริ่มสอนอะไรผมหลายๆอย่าง ...
"ชีวิตเราขึ้นอยู่กับหัวหน้า"
"การเมืองในที่ทำงาน"
"การพูดตรงๆไม่ใช่สิ่งที่ดีเสมอไป"
"จะเอาตัวรอดได้ ต้องโกหกให้เนียน"
และที่สำคัญ "ปลาใหญ่ย่อมกินปลาเล็ก"
หากคุณไม่อยากโดนกิน อย่าขว้างทางปลาใหญ่
หากคุณอยากอยู่รอด ต้องกินปลาเล็ก

จนเมื่อผมเก็บเงินจากการเป็น IT Support มาได้ก้อนนึง
ผมตัดสินใจลาออก เพราะเบื่อที่จะทนกับการเมืองในที่ทำงาน
และเหตุผลประกอบ คือ มีเด็กใหม่มาสมัครงาน จบปริญญาตรี หน้าตาหล่อ
แล้วยังเรียกเงินเดือนน้อยกว่าผมด้วย ...
ซึ่งตอนผมจะออกหัวหน้าก็ไม่ได้คัดค้านอะไร (หัวหน้าผมเป็นผู้หญิง)
ทำให้ผมนึงถึงสิ่งดีๆที่ผ่านมา ว่ามันไม่ได้ช่วยให้ต่อมจริยธรรมกระตุ้นเลยหรือ
แม้ผมจะเป็น IT แต่ผมทำงานมากกว่า IT แน่นอน
ทั้งแพ็คของ ส่งของ เสนอขาย เพื่อหวังว่าคุณจะเห็นในสิ่งดีๆที่ผมทำ

ศรัทธาในคำพูดที่ว่า "ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว" นั้นค่อยๆหายไปทีละนิด ทีละนิด
ครอบครัวผมจากร่ำรวย กลายเป็นจน พอใช้บ้างไม่พอบ้าง
เพราะ แม่ผมศรัทธาในคำๆนี้
ตัวผมเอง ตั้งใจทำงานช่วยเหลือผู้อื่นเสมอ แต่รู้สึกเหมือนชีวิตตกอับเสมอ

"เมื่อผมรู้สึกหมดศรัทธา" .....

ปล.การตั้งกระทู้ครั้งนี้ ผมไม่ได้มีเจตนาที่จะหลบหลู่ความเชื่อของไทยแต่โบราณ
เพียงแค่ผมอยากระบายเท่านั้นครับ ...

ปล.2 ผมขอพูดถึงคนๆนึงที่ตามผมอยู่ ผมก็ไม่เข้าใจนะครับ จะอยากรู้เรื่องของผม
แทบทุกเรื่องทำไม เอาชื่อผมไป Search ทำไม? ผมรู้ว่าคุณอ่านกระทู้นี้ของผมแน่
และขอบอกนะครับว่าผมรู้รำคาญคุณมาก ช่วยเลิกตามผมจะได้ไหมครับ?

ปล.3 ขอบคุณทุกคำชี้แนะครับ

via Pantip Talk