คอลัมน์ เมืองไทย25น.
ทวี มีเงิน


มักจะมีการเปรียบเปรยว่าเศรษฐกิจไทยขับเคลื่อนไปข้างหน้าได้ ต้องประกอบด้วยเครื่องยนต์ 4 เครื่องหลักๆ การส่งออก การบริโภคในประเทศ การลงทุนภาครัฐ และการลงทุนภาคเอกชน

ส่งออกทำหน้าที่หารายได้เข้าประเทศสัดส่วนเกือบ 70% ของจีดีพี แต่สองปีมานี้เครื่องเดินแผ่ว ผลพวงจากเศรษฐกิจโลกชะลอตัว คาดปีนี้การส่งออกเพิ่มไม่น่าเกิน 4-5% แทบจะไม่มีแรงพอจะขับเคลื่อนเศรษฐกิจปีนี้ได้

ตัวต่อมา การบริโภคภายในประเทศ ที่อยู่ๆ ก็ชอร์ตเอาดื้อๆ หลัง "ยาชูกำลังยี่ห้อประชานิยม" หมดฤทธิ์

รถคันแรกที่ไปดึงกำลังซื้อจากส่วนอื่นๆ มาไว้ที่กลุ่มรถยนต์ทั้งหมดทำให้ไม่เฉลี่ยไปยังกลุ่มธุรกิจอื่นๆ ค่าแรง 300 บาท เงินดือนขั้นต่ำ 1.5 หมื่นบาท ก็ช่วยไม่ได้มากเพราะสินค้าขึ้นราคาดักหน้า และมีภาระผ่อนรถคันแรก

นโยบายจำนำข้าวยังมีปัญหาทุจริตและภาระหนี้ก้อนโต มิหนำซ้ำ "หนี้ครัวเรือน" ที่พุ่งสูง 80% ของจีดีพี ทำให้ประชาชนระมัดระวังการจับจ่ายมากขึ้น เครื่องยนต์ "การบริโภค" กำลังหรี่ลงเรื่อยๆ และจะดับในที่สุด

"การลงทุนภาครัฐ" ที่จู่ๆ โครงการลงทุนบริหารจัดการระบบน้ำ 3.5 แสนล้านบาทก็ถูกศาลปกครองชะลอการทำสัญญา

นั่นหมายความว่าอีกครึ่งปีหลังจะไม่มีเม็ดเงิน 3.5 แสนล้านบาทอัดฉีดเข้าสู่ระบบแน่นอน

รวมถึงโคงการ 2 ล้านล้านบาทก็ส่อเค้าแท้งก่อนคลอดยังไงก็ไม่มีเม็ดเงินจะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจครึ่งปีหลังแน่ๆ

ความหวังจึงอยู่ที่ "การลงทุนจากภาคเอกชน" แต่เอกชนจะลงทุนต้องดูปัจจัยหลายอย่าง ไม่ว่าการเมือง เศรษฐกิจโลก เศรษฐกิจในประเทศ หากดูตัวเลขการลงทุนเอกชนปีที่แล้วสูงถึง 14.6% ซึ่งเป็นการซ่อมแซมความเสียหายจากน้ำท่วมไม่ใช่เพื่อขยายศักยภาพ

ความหวังจะให้เครื่องยนต์ตัวนี้ขับเคลื่อนจึงเลือนราง

แต่พอจะมีรายได้จากการท่องเที่ยวที่จะช่วยต่อ ลมหายใจได้บ้าง

ไม่บ่อยที่เครื่องยนต์เศรษฐกิจอ่อนกำลังพร้อมๆ กันต้องลุ้นว่าเศรษฐกิจไทยจะปักหัวลงแรงๆ "ฮาร์ดแลนดิ้ง" หรือว่าจะค่อยๆ ลงแบบ "ซอฟต์แลนดิ้ง"
  http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TURObFkyOHlOVEV3TURjMU5nPT0=&sectionid=TURNd05RPT0=&day=TWpBeE15MHdOeTB4TUE9PQ==