จขกท ตอนเด็กๆเป็นคนเกลียดวิชาพละมาก เพราะเล่นอะไรก็ไม่เก่งก็เลยไม่ชอบการออกกำลัง ไม่ว่าจะเป็นบาส บอล วอลเล่ย์ เล่นไม่เก่งซักอย่าง แรงน้อย ซิทอัพหรือวิดพื้นไม่ได้เลย (ไม่รู้ว่าผ่านมาได้ไงเหมือนกัน)
ร่างกายก็ตามวัยทั่วไป ไม่อ้วนไม่ผอม กลางๆตามปกติ แต่เป็นภูมิแพ้นิดนึง อากาศเย็นๆจะฟึดฟัดๆ
แต่พอเข้ามหาลัยช่วงปี 3-4 ที่เรียนหนักมากๆ เครียดมาก ไม่รู้จะทำอะไรดี ก็เลยช่างแม่ม เอาเวลาไปว่ายน้ำในสระของมหาลับนั่นแหละ
ว่ายไปว่ายมา วันแรกๆเรียกว่าไปแช่น้ำดีกว่า ว่ายไปกลับ 25x2 เหนื่อยแทบตาย หอบแฮ่กๆ แต่ก็ยังไม่เลิก(เพราะเย็นดี มีอาหารตาให้ดู)
ว่ายไปๆมาๆได้เดือนนึงรู้สึกว่า เฮ้ย ร่างกายมันมีการพัฒนาว่ะ เราว่ายได้มากขึ้น เหนื่อยน้อยลง จากที่เคยแฮ่กๆก็ว่ายได้3-4 รอบสบายๆ ยิ่งหิดท่าผีเสื้อที่ไม่เคยคิดว่าจะว่ายได้เป็นอีกตะหาก รู้สึกเหมือนเลเวลอัพ
ผ่านไปอีกหน่อย ว่ายๆติดกันได้ 3-4 เดือน ส่องกระจกดูเอ้อ มันเริ่มมีเนื้อมีหนังขึ้น แต่ยังไม่ชัด ก็เลยปิ๊งไอเดียว่า งั้นลองไปยกๆเหล็กดูดีไหม ฟิตเนสที่มหาลัยก็มี
ครั้งแรกขึ้นไปก็อายๆ ใครบ้างก็ไม่รู้ไหล่ไหญ่กว่าหัวกรูอีก เล่นไปมาตามเรื่องเล่นได้พักนึงก็เริ่มหาข้อมูลเรื่องท่าเล่น การกิน การพักผ่อน ร่างกายก็พัฒนาขึ้นตามลำดับ ก็พอจะมีกล้ามกับเขาบ้าง
จนถึงตอนนี้ก็เล่นๆมาเรื่อยๆ 7-8 ปีแล้วก็ยังสนุกกับการออกกำลัง ได้ออกเหงื่อ ได้ออกแรง ระบายความเครียด รู้สึกสดชื่น แน่นอนว่าถ้าถามคนออกกำลังไม่ว่าจะเป็น วิ่ง ปั่นจักรยาน หรือยกเหล็ก ก็ต้องตอบเหมือนกันว่า วันไหนไม่ได้ออกกำลังจะหงุดหงิด ไม่มีอะไรทำ เรียกว่าเป็นกิจวัตรประจำวันนั่นแล
แม้ว่าตอนนี้ยกเวทในยิมจะนึกขำก็เถอะว่า เอ๊ะ นี่กรูเสียตังค์มายกอะไรหนักๆทรมานตัวเองที่นี่วะเนี่ย แต่มันก็เลิกไม่ได้
แต่ จขกท ก็สงสัยอีกว่า ทำไม๊ ทำไม คนที่ตั้งกระทู้สอบถามเรื่องของการลดน้ำหนัก ลดความอ้วน ถึงเกลียดกลัวการออกกำลังกายนักหรือ
รู้ก็รู้อยู่ว่าไอ้พวกทางลัดอะไรต่างๆนานามันก็มีผลข้างเคียงทั้งนั้น แต่ก็ยังเสี่ยง แทนที่การออกกำลังกาย
จะว่าสถานที่ไม่พร้อม - เล่นที่ห้อง วิ่งที่บ้าน คลิปบานยูทู้บ
ไม่มีตังค์ - สวนสาธารณะ มีเยอะแยะ ความรู้ในเนตก็เพียบ
ไม่มีเวลา - อันนี้เป็นการกล่าวอ้างที่น่าเบื่อที่สุดละ
คนที่ไม่ออกกำลังไม่ชอบอะไรจากการออกกำลังเหรอ
คนที่ไม่ออกกำลัง คุณลังเลอะไร ทำไมไม่ออกกำลังกัน ??
ร่างกายก็ตามวัยทั่วไป ไม่อ้วนไม่ผอม กลางๆตามปกติ แต่เป็นภูมิแพ้นิดนึง อากาศเย็นๆจะฟึดฟัดๆ
แต่พอเข้ามหาลัยช่วงปี 3-4 ที่เรียนหนักมากๆ เครียดมาก ไม่รู้จะทำอะไรดี ก็เลยช่างแม่ม เอาเวลาไปว่ายน้ำในสระของมหาลับนั่นแหละ
ว่ายไปว่ายมา วันแรกๆเรียกว่าไปแช่น้ำดีกว่า ว่ายไปกลับ 25x2 เหนื่อยแทบตาย หอบแฮ่กๆ แต่ก็ยังไม่เลิก(เพราะเย็นดี มีอาหารตาให้ดู)
ว่ายไปๆมาๆได้เดือนนึงรู้สึกว่า เฮ้ย ร่างกายมันมีการพัฒนาว่ะ เราว่ายได้มากขึ้น เหนื่อยน้อยลง จากที่เคยแฮ่กๆก็ว่ายได้3-4 รอบสบายๆ ยิ่งหิดท่าผีเสื้อที่ไม่เคยคิดว่าจะว่ายได้เป็นอีกตะหาก รู้สึกเหมือนเลเวลอัพ
ผ่านไปอีกหน่อย ว่ายๆติดกันได้ 3-4 เดือน ส่องกระจกดูเอ้อ มันเริ่มมีเนื้อมีหนังขึ้น แต่ยังไม่ชัด ก็เลยปิ๊งไอเดียว่า งั้นลองไปยกๆเหล็กดูดีไหม ฟิตเนสที่มหาลัยก็มี
ครั้งแรกขึ้นไปก็อายๆ ใครบ้างก็ไม่รู้ไหล่ไหญ่กว่าหัวกรูอีก เล่นไปมาตามเรื่องเล่นได้พักนึงก็เริ่มหาข้อมูลเรื่องท่าเล่น การกิน การพักผ่อน ร่างกายก็พัฒนาขึ้นตามลำดับ ก็พอจะมีกล้ามกับเขาบ้าง
จนถึงตอนนี้ก็เล่นๆมาเรื่อยๆ 7-8 ปีแล้วก็ยังสนุกกับการออกกำลัง ได้ออกเหงื่อ ได้ออกแรง ระบายความเครียด รู้สึกสดชื่น แน่นอนว่าถ้าถามคนออกกำลังไม่ว่าจะเป็น วิ่ง ปั่นจักรยาน หรือยกเหล็ก ก็ต้องตอบเหมือนกันว่า วันไหนไม่ได้ออกกำลังจะหงุดหงิด ไม่มีอะไรทำ เรียกว่าเป็นกิจวัตรประจำวันนั่นแล
แม้ว่าตอนนี้ยกเวทในยิมจะนึกขำก็เถอะว่า เอ๊ะ นี่กรูเสียตังค์มายกอะไรหนักๆทรมานตัวเองที่นี่วะเนี่ย แต่มันก็เลิกไม่ได้
แต่ จขกท ก็สงสัยอีกว่า ทำไม๊ ทำไม คนที่ตั้งกระทู้สอบถามเรื่องของการลดน้ำหนัก ลดความอ้วน ถึงเกลียดกลัวการออกกำลังกายนักหรือ
รู้ก็รู้อยู่ว่าไอ้พวกทางลัดอะไรต่างๆนานามันก็มีผลข้างเคียงทั้งนั้น แต่ก็ยังเสี่ยง แทนที่การออกกำลังกาย
จะว่าสถานที่ไม่พร้อม - เล่นที่ห้อง วิ่งที่บ้าน คลิปบานยูทู้บ
ไม่มีตังค์ - สวนสาธารณะ มีเยอะแยะ ความรู้ในเนตก็เพียบ
ไม่มีเวลา - อันนี้เป็นการกล่าวอ้างที่น่าเบื่อที่สุดละ
คนที่ไม่ออกกำลังไม่ชอบอะไรจากการออกกำลังเหรอ