[นิยาย] "ฝ่ามิติยอดยุทธ" ตอนที่ 7

กระทู้สนทนา

----> ตอนที่7 "นักศึกษาสาวลึกลับ"

           ชินเดินจูงมือปลาเดินออกมาจากร้านกาแฟ  “ปลา.....วันนี้กลับเองได้มั้ย  เราขอไปทำธุระนิดหน่อย”
ชินพูดขึ้นระหว่างเดินไปที่ป้ายรถเมล์   “ธุระอะไร  บอกเราไม่ได้เหรอ?”  ปลาถามด้วยน้ำเสียงงอนเล็กๆ
“อืม...เดี๋ยว กลับมาเราค่อยเล่าให้ฟังได้มั้ย  ตอนนี้ยังบอกไม่ได้”  ชินตอบอย่างลำบากใจ
“ทำไมล่ะ  สำคัญกว่าเราอีกเหรอ  ชินมีกิ๊กใช่มะ?”  ปลาเริ่มไม่พอใจกับท่าทีปิดบังของชิน
ชินกุมมือทั้งสองข้างของปลาขึ้น   “ปลา...ชินรักปลานะ  แต่ตอนนี้ปลากลับไปก่อนนะ
แล้วจะเล่าให้ฟังอย่างละเอียดทีหลัง  ตอนนี้ชินก็ยังไม่รู้รายละเอียด  ขอร้องล่ะ  ไว้ใจเราหน่อยนะ
ไม่ได้มีเรื่องแบบนั้นหรอก”  เขาพูดด้วยน้ำเสียงและแววตาที่จริงจัง
“สัญญานะ  ว่าจะไม่ไปมีคนอื่น” ปลาทำแก้มป่องขอคำมั่นจากชิน   เพื่อความสบายใจ
“สัญญาด้วยเกียรติ ของลูกเสือเลยเอ้า” ชินพูดขึ้นพร้อมชูสามนิ้ว  ปฏิญาณตนแบบลูกเสือ
“ด้วยเกียรติของข้า  ข้าสัญญาว่า  ข้อหนึ่งข้าจะไม่นอกใจปลา  ข้อสอง  ข้าจะกลับมาเล่าให้ปลาฟังอย่างละเอียด.....
แบบนี้ใช้ได้ป่ะ ^_^”   ชินพูดไปยิ้มไปอย่างน่ารักน่าชัง
“ฮิอิ...อีตาบ้า  ทำตัวติงต๊องไปได้”    ปลาหัวเราะชอบใจในท่าทีของชิน  เธอลำบากใจอยู่หลายครั้งตั้งแต่คบกับชิน
ชินเป็นเด็กผู้ชายที่เรียกได้ว่าหล่อสุดๆเลยก็ว่าได้  และมีเด็กสาวอีกมากมาย ที่มาสารภาพรักกับเขา  ทั้งต่อหน้าและลับหลัง
“มีคนพูดว่า  รักแรก  มักจบลงด้วยความผิดหวัง  แต่ปลาขอให้ชินเป็นอย่างนี้ตลอดไปได้ไหม   ถ้าเราไม่ได้เป็นแฟนกัน
เราจะยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ใช่มั้ย”  ปลาพูดน้ำตาเอ่อคลอ
เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองที่พูดประโยคนี้ขึ้นมา    น้ำใสๆล้นออกมาจากตาทั้งสองข้างของเธอ
“ยัยบ้า...ร้องทำไม  ไปทำธุระแป๊บเดียว   ไม่ได้จะจากกันไปไหนสักหน่อย   พรุ่งนี้ก็เจอกันที่โรงเรียน
แล้วเย็นนี้เราก็สัญญาแล้วนี่   ว่าจะไปเล่าให้ฟังอย่างละเอียด  เดี๋ยวก็เจอกันแล้ว”  ชินพูดพลางยกมือขึ้น
ปาดน้ำตาทั้งสองข้างแก้มของปลา
“รถเมล์มาแล้ว  กลับดีๆนะ  ขอโทษที่วันนี้ไม่ได้ไปส่ง  พรุ่งนี้เดี๋ยวเลิกเรียน   เราพาไปกินไอติมไถ่โทษนะ” ชินพูดปลอบใจ
“อือ..ไปละนะ รีบตามไปเล่าให้ฟังด้วย ไม่งั้นโกรธ”  ปลาพูดน้ำตาคลอ  เธอหันหลังและก้าวขึ้นรถเมล์ไป  ด้วยใจที่สังหรณ์
เธอรู้สึกว่าจะไม่ได้พบกับชินอีกแล้ว   ปลาเดินไปนั่งข้างหน้าต่าง
“รีบตามมาด้วย ไม่งั้นโกรธ”  เธอยื่นหัวออกมานอกหน้าต่างรถ  เพื่อย้ำกับชินอีกครั้ง
ชินยิ้มและโบกมือให้       รถเมล์เคลื่อนตัวออกห่างเขาไปช้าๆ  ปลายังคงยื่นหน้าออกมามองชินอย่างไม่ละสายตา
รถเมล์แล่นไกลออกไปเรื่อยๆ  “ปลารักชินนะ”  เธอเอามือป้องปาก ตะโกนสุดเสียง  ชินยืนส่งปลาและโบกมืออยู่อย่างนั้น
จนรถเมล์ลับตาเขาไป  สีหน้าของเขาที่เปื้อนยิ้มอยู่ก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง

                ณ ร้านอาหารตามสั่ง ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับร้านกาแฟ ที่พวกเคนนั่งสนทนากันอยู่.......
“พวกแกเป็นใคร”  ชินเอ่ยถามนักศึกษาสาวรูปร่างดี  ใบหน้าสวยคม  และนักศึกษาชายที่ท่าทางจะเป็นแฟนของเธอ
“นั่งลงก่อนสิ”  เธอเชื้อเชิญด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวนและมีเสน่ห์  นักศึกษาชายเลื่อนเก้าอี้ออกให้ชินอย่างสุภาพ
“เธอนี่หล่อแถมยังช่างสังเกตุดีนะ”  เธอยิ้มและพูดแหย่ชินที่กำลังปั้นหน้าจริงจังขึงขัง
“อย่าเปลี่ยนเรื่อง  อธิบายมาซะ” ชินตอบอย่างไม่ใยดี “เปลี่ยนที่ดีกว่าตรงนี้ไม่สะดวก”  หญิงสาวตอบด้วยสีหน้าจริงจัง
“ตรงนี้ล่ะดีแล้ว  ใครจะไปกับคนน่าสงสัยพิรุธเพียบอย่างเธอ” ชินพูด
หญิงสาวจ้องหน้าชิน  “คิดว่าเธอคงเคยเห็นแบบนี้แล้ว”  พูดจบนัยน์ตาของเธอ
ก็เปลี่ยนจากสีน้ำตาลของคอนแทคเลนส์บิ๊กอายส์ที่เธอใส่   กลายเป็นสีแดงเพลิงเป็นประกาย
“!!!”  ชินตกใจ  “ทีนี้เราเปลี่ยนที่กันได้หรือยังจ๊ะ?.......”  หญิงสาวถามซ้ำ

สาวมหาลัยเดินนำชิน ไปยังสถานที่ปลอดคน โดยมีหนุ่มนักศึกษาเดินประกบ  เมื่อหญิงสาวมองดูแล้วว่าปลอดคน
เธอก็กระโดดขึ้นสูง  และกระโดดอีกครั้งกลางอากาศ!?! ราวกับเธอใช้อากาศเป็นฐานรอง
นักศึกษาชายจับแขนชินไว้  และพาเขาโดดแบบเดียวกันตามหญิงสาวขึ้นไปยังดาดฟ้าอาคาร.....

          “ทะ..ทำได้ยังไง?!”  ชินถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจและสงสัยเป็นอย่างมาก
“ที่นี่ไม่สามารถใช้พลังวัตร   ได้เกินหนึ่งในสิบส่วน  แต่ถ้าเป็นแบบนี้  ก็สามารถเร่งปราณถึงสิบส่วนได้ระยะหนึ่ง”
เธอพูดพลางย่างเท้าเข้าหาชินอย่างช้าๆ  นัยน์ตาของเธอ  ค่อยๆเปลี่ยนสี    กลายเป็นสีแดงเพลิงส่องประกายแวววับ
ซึ่งคราวนี้เป็นสีเข้มจัดจนบิ๊กอายส์ถึงกับไฟลุก   ปลิวออกมาจากดวงตาของเธอ
นักศึกษาชายปล่อยให้ชินอยู่กับหญิงสาวตามลำพัง  เขาเดินไปด้อมๆมองๆ รอบบริเวณ เหมือนกับคอยระวังอะไรสักอย่าง

“ดูด้วยตา ง่ายกว่าอธิบายด้วยคำพูด”  นักศึกษาสาวพูดและหายตัวไปจากสายตาชิน
“บุปผาคืนกิ่ง!” เสียงของเธอมาจากด้านหลังของชิน เพี๊ยะ!  พร้อมกับเสียงฝ่ามือ  ตบเข้าที่กลางหลังของเขา
ชินรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่าง ออกมาจากฝ่ามือผ่านเข้าสู่หลัง  และขึ้นมายังสมอง
ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ถูกฉายอย่างรวดเร็วเหมือนหนังที่กำลังกรออยู่ในแววตาของเขา
ไม่ถึงวินาที  หญิงสาวก็ถอนมือออกจากแผ่นหลังของเขา
แววตาเธอเปลี่ยนเป็นสีดำ  มีเหงื่อออกราวกับคนที่วิ่งขึ้นบันไดมาหลายสิบขั้น
“ไม่น่าเชื่อ....”  ชินตะลึง  เขาปฏิเสธภาพเหตุการณ์ทั้งหมดที่เขาได้เห็นเมื่อครู่
“จะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ    ตอนนี้เธอก็รู้จุดประสงค์ของชั้นแล้ว  ร่วมมือหน่อยได้มั้ย  ไปอธิบายให้เพื่อ....”
หญิงสาวพูดยังไม่ทันจบประโยค  เธอก็สะดุ้งเฮือก  หันควับไปหาหนุ่มนักศึกษาทันที
“กรี๊ดดด!...อาคัง”  เธอกรี๊ดลั่น  ชายในสูทรสีดำใช้มือข้างเดียวบีบแก้มอาคัง ยกขึ้นจนขาลอยเหนือพื้น
“น..หนะ..หนีไป”  เขาฮึดพูดประโยคสุดท้ายก่อนที่จะสิ้นใจ
หญิงสาวน้ำตาไหลพราก  เธอหันหลังคว้ามือชิน   แล้วโดดลงจากดาดฟ้าอาคารทันที
“เราแยกกันตรงนี้  ฝากเจ้าสะสางต่อด้วย”  เธอพูดกับชินพร้อมยกมือขึ้นปาดน้ำตา และออกวิ่งทันที
ชายสูทรดำสี่คนกระโดดตามลงมา และวิ่งตามหญิงสาวไป โดยไม่สนใจชินที่ยืนงงเป็นไก่ตาแตก
ชินรวบรวมสติ ก่อนจะออกวิ่งตามกลุ่มชายชุดดำสุดฝีเท้า

            หญิงสาววิ่งหนีตัดหน้ารถเมล์   ที่กำลังแล่นมาด้วยความเร็ว เอี๊ยดดดดดด!  รถเมล์เบรกเสียงดังยาว
จนเป็นจุดสนใจของผู้ที่สัญจรไปมาละแวกนั้น  กลุ่มคนชุดดำวิ่งผ่านรถเมล์ที่จอดนิ่งตามหญิงสาวไปติดๆ
แปร๊นนนน....แปร๊นน..!   เสียงแตรรถดังขึ้น  ชินที่วิ่งออกมาจากตรอกทีหลัง  ก็วิ่งตัดหน้ารถเมล์คันเดิมไปอย่างรวดเร็ว
ชินวิ่งเข้ามาในตรอก  เขาได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังมาจากถนน  แต่เขาไม่มีเวลาหันกลับไปมอง
เขาวิ่งตามมา   จนพบกลุ่มชายชุดดำที่กำลังฉุดกระชากหญิงสาว  อยู่บริเวณเวิ้งของตรอก

ชินวิ่งมาถึงก็กระโดดลอยตัว ยิงเข่าเข้าใส่ชายที่กำลังยื้อฉุดหญิงสาวอยู่  โดยไม่ทันระวังตัว
พลั่ก!  (นกคุ่มเข้ารัง) เข่าสองข้าง  กระแทกเข้าที่โหนกแก้มข้างซ้าย ของชายคนนั้นอย่างรุนแรง
จนเขากระเด็นลอยไปไกล   ชายชุดดำอีกคนเข้าจู่โจมชินทันที  “เพลงเตะวายุมายา”  ชายคนนั้นร้องพลางยกเท้าตวัดไปมา
พริบตาเดียวก็เกิดสายลมขึ้น หมุนวนรอบตัวของเขา  ชินเห็นเท้าของชายคนนั้น ลอยเข้าหาเขา
แต่ยังไม่ทันถึงตัวก็จางหายไป ราวกับภาพลวงตา  ชินจ้องไปที่ต้นขาของชายคนนั้นและชิงจังหวะ
จู่โมเข้าใส่   โดยที่ไม่สนใจเท้าที่ลอยเข้าหา  ว่าเป็นของจริงหรือภาพลวงตา
(วิรุฬหกกลับ)  ชินถีบไปที่ต้นขาของชายคนนั้น   ขณะที่เขายกขาขึ้น
จนขาข้างที่ยกนั้น  ดีดกลับไปด้านหลัง  พาให้เจ้าตัวเสียหลักล้มทั้งยืน....

***จบตอนที่ 7***

ขอขอบพระคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านครับ