[นิยาย] "ฝ่ามิติยอดยุทธ" ตอนที่ 2

Link --> ตอนที่ 1 สะหรับท่านที่ยังไม่ได้อ่านนะครับ http://pantip.com/topic/30427027
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจและติดตามครับ

ตอนที่2 "เคนและชิน" (1/3)

      หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ   เคนลงมาข้างล่างในชุดนักเรียน  "แม่...เช้านี้มีอะไรทานครับ?"  เขาถามขณะที่เดินไปที่
โต๊ะอาหาร
"มีนมกับคอร์นเฟลกในตู้เย็นน่ะ"  แม่ส่งเสียงตอบมาจากในครัว  เคนเปิดตู้เย็นนำอาหารเช้าเทใส่ชามและราดนม
เขารีบกินและรีบออกจากบ้าน  "พ่อ...แม่ ไปล่ะครับ"  เขากล่าวลาพร้อมกับยกมือไหว้  "เดี๋ยวๆ......หน้าผากไปโดนอะไรมาน่ะ?"
พ่อถามขึ้นเพราะเห็นพลาสเตอร์แปะอยู่
"เอ่อ....เป็นสิวครับ เมื่อคืนอ่านหนังสือดึกไปหน่อย" เขาตอบพร้อมกับหันหลังแล้วรีบวิ่งออกจากบ้านทันที
"ให้มันอ่านจริงๆเถอะ"  พ่อบ่นพึมพำ

เคนยืนรอรถอยู่ที่ป้ายรถเมล์ เขาดูนาฬิกาอยู่หลายครั้ง  "จะทันมั้ยเนี่ย....วันนี้มีสอบด้วย" เขาบ่นขณะรอรถ
เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง....... ---> "เฮ่ออออออออออ" เคนถอนใจแล้วเดินไปยังสวนสาธารณะใกล้ๆ
เขาเดินเรื่อยเปื่อยมาได้พักหนึ่งก็ต้องหยุดชะงัก     เมื่อมีซินแสแก่ๆท่านหนึ่งเอ่ยปากทักเขา   "ไอ้หนู....เจ้ากำลังจะตาย"
เคนมองดูซินแสท่านนั้นและถามกลับ   "ปู่....ผมเนี่ยนะ กำลังจะตาย?"    ซินแสชราตัวผอมในชุดจีนสีขาวสะอาดใส่แว่นตาสีดำ  
สองมือกุมไม้เท้าค้ำยัน  นั่งอยู่บนม้านั่งตัวยาวที่สวนสาธารณะจัดไว้ให้   เคนรู้สึกว่าซินแสชราผู้นี้คงแก่จนเลอะๆเลือนๆ
เขาไม่สนใจและเดินต่อไป "....!!?" แต่เขาต้องหยุดชะงักอีกครั้ง เมื่อซินแสที่เขาเพิ่งเดินหันหลังให้ กลับมายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
"จงตามข้ามา มีหลายสิ่งที่เจ้าต้องรู้ก่อนที่เจ้าจะตาย"   ซินแสกล่าวและเดินนำไป  เคนแปลกใจมาก   แต่เขาก็เดินตามไปอย่างว่าง่ายราวกับถูกสะกดจิต....

              ซินแสนำเขามาหยุดที่ร้านอาหารจีนแห่งหนึ่ง   ซึ่งเป็นร้านค่อนข้างหรูเลยทีเดียว   ซินแสหยุดครู่เดียวก็ออกเดินต่อ
เข้าไปในตรอกเล็กๆข้างร้านอาหารจีนนั้น  เคนเริ่มรู้สึกตัวว่าไม่ชอบมาพากล  จึงหันหลังแล้วรีบวิ่งออกมาจากตรอก
ซินแสไม่มีท่าทีไหวตัวว่าเคนหนีไปแล้ว   ยังคงใช้ไม้เท้าค้ำยันพาตัวเองเดินเข้าไปในตรอกอย่างช้าๆ
เคนโบกรถแท็กซี่และสั่งให้คนขับออกรถทันทีเพราะกลัวว่าซินแสคนนั้นจะตามมา
"ตี้หลง...ตามไป วันนี้เจ้าจะได้เห็น  เจ้าจงดูด้วยตาฟังด้วยหูของเจ้าเอง   ว่าเขาคนนั้นเป็นอย่างไร   สิ่งที่จะเขาได้เจอในวันนี้
เจ้าจงอย่ายื่นมือเข้าช่วยในทันที”  ซินแสกล่าว
“แล้วศิษย์จะลงมือได้เมื่อใด ท่านอาจารย์?”  เงาร่างของชายหนุ่มนั่งคุกเข่าข้างหนึ่ง  ก้มศรีษะเอ่ยถาม
“ถึงเวลานั้นเจ้าจะรู้ด้วยตัวเอง  ว่าควรลงมือเมื่อใด”   ซินแสกล่าว  "ครับท่านอาจารย์" ชายหนุ่มผมดำยาวสลวย ผิวขาวเหลือง
ใบหน้าหล่อเหลาที่คุกเข่าอยู่กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เข้มแข็ง
……………….

          รถมาจอดที่สยามเซ็นเตอร์   เคนลงเดินมายังร้านกาแฟประจำที่เขามานั่งกินบ่อยๆ เวลาโดดเรียน   แต่เขาก็ต้องแปลกใจ "...!?"
เมื่อเห็นเพื่อนๆของเขามานั่งรออยู่แล้ว   "อ้าวพวกเอ็งไม่ไปสอบเหรอ?"   เคนถาม  "สอบเสิบอะไรล่ะ ก็ไอ้ชินอ่ะดิ มันไปมีเรื่องกับพวกเด็กช่าง แล้วพวกมันตามมาเอาเรื่องถึงโรงเรียน เอ็งไม่ได้ฟังข่าวเช้าเหรอ?...ออกข่าวด่วนตอนเช้าด้วยนะ ตำรวจมาเต็มเลย"   เมย์เด็กหนุ่มผิวขาว
ผมตรงชี้ไปมา  รูปร่างท้วมนิดๆ  พูดด้วยน้ำเสียงราวกับดีใจที่มีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น  "ออกข่าวเลยเหรอ?"  เคนถามด้วยความไม่แน่ใจ
"เออดิ...มันยกพวกตีกันในโรงเรียน อย่างนี้เรื่องไม่ถึงตำรวจ ไม่ถึงนักข่าวได้ไง"  ปอเด็กหนุ่มผิวเข้ม รูปร่างสูงสันทัด
ที่นั่งอยู่ด้วยตอบ      "แล้วไอ้ชินไปไหนแล้วล่ะ  โดนจับเหรอ?"  เคนถาม
"ตอนพวกเด็กช่างเข้ามาในโรงเรียน  ทุกอย่างก็ชุลมุน พวกเด็กแก๊งในโรงเรียนเรากับไอ้ชิน โดดเข้าใส่ฝูงเด็กช่าง ตะลุมบอลกันมั่วไปหมด
จนตำรวจเข้ามา  ถึงสลายตัววิ่งหนีตำรวจกันทั่วโรงเรียน   โรงเรียนเลยประกาศหยุด   ให้นักเรียนกลับบ้านได้  สอบก็ยกเลิกด้วย
ไอ้ชินก็หายไปตอนที่พวกตำรวจไล่จับพวกที่ตีกันนั่นแหละ"  เมย์ตอบ   "พวกข้าไม่เห็นเอ็งมาโรงเรียน เลยมารอเนี่ย
เพราะคิดว่าเอ็งน่าจะอยู่ที่นี่"  ต้อเด็กหนุ่ม ผิวขาวหน้าตี๋เอ่ยขึ้นเสริม  "นั่นไงพูดถึงวิ่งมาโน่นละ อายุมันคงยืน"  เขาพูดต่อ
เมื่อมองเห็นชินวิ่งมาแต่ไกล
"แฮ่กๆ..เวร...ถ้ามันไม่เล่นปืนนะ"  เด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ดูขี้เล่น รูปร่างสมส่วนดูเป็นนักกีฬา พูดขึ้นด้วยเสียงเหนื่อยหอบและมีเหงื่อเต็มตัว  "มันมากี่คนล่ะ?" เคนถามขึ้น
"ยี่สิบกว่าๆ...แฮ่กๆ..."   ปลาเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มที่ชินจูงวิ่งมาด้วยกัน  ตอบแทนด้วยเสียงหอบเหนื่อยเช่นกัน
"มันมีปืนด้วย"  เธอพูดเสริม   เคนหยุดคิดครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น “เราไปจับเด็กเล่นปืนกันดีกว่า”  เขาแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์.....

หลังจากพาปลาไปหลบในที่ปลอดภัย เคนก็พาเพื่อนเดินหาเป้าหมายทันที และแล้ว  ก็พบกลุ่มนักเรียนช่างราวยี่สิบกว่าคน
ยืนอยู่หน้าโรงหนังลีโด้  ท่าทางเหมือนกำลังมองหาคนอยู่  ทันทีที่นักเรียนช่างเหล่านั้นเห็นชิน  ก็วิ่งปรี่เข้าหาทันที
ชิน เมย์ ปอ ต้อ วิ่งไปด้วยกัน โดยที่เคนยืนหลบ  อาศัยผู้คนพลางตน   พอกลุ่มนักเรียนช่างและพวกชินวิ่งไปได้ระยะหนึ่ง
เขาก็ออกวิ่งตามกลุ่มนักเรียนช่างไป  โดยรักษาระยะห่างเอาไว้   ชินและพวกวิ่งหนีสักพักใหญ่    โดยมีกลุ่มนักเรียนช่างตามหลังมาติดๆ
และเคนก็ยังคงตามกลุ่มนักเรียนช่างอยู่ห่างๆ  พวกเขามาจนมุมในซอยแคบๆซอยหนึ่ง   พวกนักเรียนช่างตามทันก็เข้าปะทะพวกชินทันที

เนื่องจากสถานที่คับแคบ  ทำให้กลุ่มนักเรียนช่างที่มีจำนวนมากกว่า ค่อนข้างลำบากในการต่อสู้ เพราะไม่สามารถเข้ารุมทีละหลายๆคนได้
นักเรียนช่างคนหนึ่งเห็นว่าฝ่ายตนเสียเปรียบ  จึงถอยหลังออกมาจากวง และชักปืนออกมา  ตุบ!
เสียงของแข็งกระทบศรีษะของนักเรียนช่างคนนั้นจากด้านหลังอย่างจัง    ทำให้สลบทันที "หยุดได้แล้ว…!" เคนตะโกนขึ้น
ทุกคนต่างหยุดและหันมองต้นเสียง  เคนถือปืนเล็งไปที่กลุ่มนักเรียนช่าง  กลุ่มนักเรียนช่างเห็นปืนในมือของเคนเล็งมาที่พวกเขา
และหัวโจกของพวกเขา  ก็นอนสลบอยู่ใกล้ๆ   ”โอเคๆ...จบ พวกข้ายอมแล้วอย่ายิงนะ”.....


         พวกเคนเดินกลับมายังที่ที่ปลารออยู่ "ขอบใจ" ชินเอ่ยปากขอบคุณสั้นๆ  และพาปลากลับไป
"อะไรวะ ขอบใจแค่เนี้ย?...จะเลี้ยงขอบคุณสักหน่อยก็ไม่ได้  ไม่น่าช่วยมันเลย" ต้อพูด
"เอาน่าๆ  ช่างเถอะ  ช่วยเพื่อนไม่เห็นต้องหวังผลตอบแทนเลย"   เคนพูดให้เพื่อนเลิกเคือง   เขานึกย้อนไปตอนที่ได้พบชินครั้งแรก
เมื่อสามเดือนก่อน.......


             ชินเป็นอันธพาลชื่อดังอันดับต้นๆ   ไม่มีใครที่ไม่รู้จักชื่อ ”ชิน”  แล้ววันหนึ่ง ขณะที่เคนรอรถเมล์อยู่กับแฟนสาว
และเพื่อนของเธอ  เด็กโรงเรียนพานิชย์สามคน เดินตรงเข้ามาจับแขนแฟนสาวของเขาหมายจะลวนลาม  โดยไม่สนใจเคนที่ยืนอยู่ด้วยกัน
เคนจึงออกตัว  และมีเรื่องกับเด็กชายทั้งสามคนนั้น  เคนสู้กับเด็กพานิชย์ทั้งสามอย่างไม่มีท่าทีเสียเปรียบ   จนทั้งสามวิ่งหนีขึ้นรถเมล์ไป….

เช้าอีกวัน เคนมาถึงโต๊ะเรียนก็พบกระดาษใบหนึ่ง   ซุกอยู่ใต้โต๊ะเรียนของเขา  ข้อความในกระดาษ   นัดหมายให้เขาขึ้นไปพบกับผู้ส่ง
บนดาดฟ้าโรงเรียน    เคนขึ้นไปที่ดาดฟ้า ก็พบกับชินที่ยืนรออยู่แล้ว
“เอ็งเล่นงานเพื่อนข้า  ถึงอยู่โรงเรียนเดียวกัน ก็ไม่เว้นนะว้อย"  พูดจบ  ชินก็พรุ่งปรี่เข้าหา   เคนพยายามจะอธิบายแต่ไม่ทัน
พลั่ก!  หมัดของชินกระทบเข้าที่ใบหน้าเคนเข้าอย่างจัง  เลือดกำเดาไหลทะลักออกมาราวกับเขื่อนแตก และไม่ทันได้พักหายใจ ทั้งศอก เข่า เท้าก็โหมกระหน่ำเข้ามาชุดใหญ่  ไม่น่าแปลกใจเลยที่ชินจะมีเชื่องเสียง ดังกระฉ่อนในหมู่อันธพาล
เขาทั้งรวดเร็ว ว่องไว และโจมตีได้ต่อเนื่องรุนแรง ไม่นานนักเคนก็เริ่มประคองสติไม่อยู่ หลังจากโดนชกอยู่ฝ่ายเดียว
เขาล้มลงสลบเหมือดแทบเท้าของชิน    เมื่อเห็นอีกฝ่ายร่วงลงไปนอนแล้ว   ชินก็หยุดมือและเดินลงจากดาดฟ้าไป
ทิ้งให้เคนนอนกองอยู่อย่างนั้น……….

***จบตอนที่2(1/3)***