[นิยาย] "ฝ่ามิติยอดยุทธ" ตอนที่ 6

----> ตอนที่6 "กลุ่มชายในสูทรสีดำ"

         เคนลืมตาขึ้นพบว่าตัวเองมาอยู่ในสถานที่   ที่ไม่คุ้นเคยอีกครั้ง   ความรู้สึกแปลกใจและสับสน เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องปนเป
เขาได้ยินเสียงเอะอะ ดังมาจากที่ที่อยู่ไม่ไกลนัก  เคนสลัดความสับสนที่มีอยู่ออก   เขาลุกขึ้นยืนและเดินตามเสียงเอะอะนั้นไป
เมื่อเดินมาจนถึงที่มาของเสียง  เขาก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง เมื่อเสียงเอะอะนั้น  คือเสียงของการเข้าปะทะต่อสู้ของคนจำนวนมาก
“เห้ย!  ยังรบกันไม่เสร็จอีกเหรอเนี่ย”  เคนบ่นพึมพำกับตัวเอง  เมื่อได้เห็นสงครามแบบเดียวกับความฝันเมื่อเช้าของเขา
ต่างเพียงสถานที่ที่เขาอยู่  ไกลจากตอนแรกพอสมควร...
เมื่อสังเกตุดีๆ  เขาก็พบว่าจำนวนคนที่รบกันในสงครามนี้ ลดลงไปกว่าครึ่งแล้ว   และยังมีหลุมกว้างๆ  ให้เห็นอยู่อีกหลายหลุม
พร้อมเหล่าคนและที่ไม่ใช่คนจำนวนมาก   นอนสิ้นสภาพอยู่ในหลุมนั้นๆ

ตอนนี้เคนเริ่มจะแยกแยะออกแล้ว  ว่าฝ่ายไหนเป็นฝ่ายไหนบ้าง  โดยมีกลุ่มคนจำนวนมากสวมชุดเกราะ
แม้จะมีเครื่องประดับหรือลวดลายที่แตกต่างกัน  แต่ทั้งหมดก็เข้าฟาดฟัน อีกฝ่ายที่แต่งกายด้วยชุดผ้าธรรมดา
เสื้อผ้าและเกราะของพวกเขา  เหมือนหลุดออกมาจากหนังจีนกำลังภายใน
“หรือนี่เราจะย้อนเวลา  มาประเทศจีนสมัยก่อน  แต่ไอ้พวกที่ดูยังไงก็ไม่ใช่มนุษย์นี่  มันยังไงกันล่ะเนี่ย” เคนคิดในใจ
เขาพยายามหาเหตุผล  มาไขความสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา  ระหว่างที่คิดหาเหตุผลอยู่นั้น   สายตาของเขา
ก็พยายามมองหาเด็กสาวผู้งดงามคนนั้น  และได้ภาวนาให้เธอยังมีชีวิตอยู่  เพราะฝ่ายที่สวมชุดผ้านั้น มีจำนวนน้อยกว่ามาก

           ยังไม่ทันจะได้พบเด็กสาว   เคนก็รู้สึกเสียวไส้ขึ้นมาจากภายในท้อง  ภาพสงครามที่เห็นอยู่ตรงหน้าเริ่มหมุน
และเพิ่มความเร็วขึ้นอย่างรวดเร็ว   เขารู้สึกถูกดึงอย่างรุนแรง  จนตัวลอยขึ้นคว้างกลางอากาศ  ท่ามกลางทิวทัศน์ที่กำลังหมุน
จนเห็นเป็นเพียงเส้นแสงวนรอบๆตัวเขา   เคนลอยเคว้งคว้างอยู่ท่ามกลางแสงเหล่านั้น

ไม่นานนัก    ภาพทุกอย่างก็หยุดลงอย่างกระทันหัน   ภาพเบื้องหน้าของเคนตอนนี้คือพื้นไม้  และมันก็พุ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว
“รถเมล์! ใช่แล้ว! เราอยู่บนรถเมล์นี่หว่า!”  เคนคิดได้ว่าเขากำลังเดินทางกลับบ้าน ร่างของเขาร่วงลงสู่พื้นรถอย่างรวดเร็ว
ไวเท่าความคิด  เมื่อตั้งสติได้  เคนยื่นมือออกยันพื้น แล้วดีดตัวเองลอยขึ้นตีลังกาครึ่งรอบ   ลงมายืนได้อย่างหวุดหวิด

“ไอ้พวกเชี่ย  จะรีบไปตายที่ไหน!” เสียงคนขับรถเมล์สบถด่า กลุ่มคนที่วิ่งตัดหน้ารถไป  พวกเขาวิ่งกันอย่างเร่งรีบ
เหมือนกำลังไล่ตามใครสักคนอยู่   เคนมองตามจนคนกลุ่มนั้นลับตาไปในตรอก ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของถนน  รถเริ่มเคลื่อนตัวอีกครั้ง
แต่ยังไม่ทันจะได้ออกวิ่ง แปร๊นนนนน...แปร๊นนนนนน...!  รถเบรกอย่างรุนแรงอีกครั้ง พร้อมกับเสียงแตรรถดังยาว
เคนถูกแรงเบรกกระชาก จนเสียหลัก  ไถลไปยืนอยู่ข้างคนขับ ที่กำลังบีบแตรด้วยความโมโหอยู่   เขามองไปหน้ารถ  “!!!”
เขาตกใจเมื่อเห็นชิน  วิ่งข้ามถนน เหมือนว่าเขากำลังไล่ตาม  กลุ่มชายที่เพิ่งวิ่งไปเมื่อครู่นี้ “ชิน” เขาตะโกนเรียกไล่หลัง
แต่ดูเหมือนชินจะไม่ได้ยิน  เขาวิ่งลับหายเข้าไปในตรอกฝั่งตรงข้ามอีกคน  รถเมล์กำลังจะเคลื่อนตัวอีกครั้ง
คนขับเริ่มเข้าเกียร์ด้วยความรุนแรง เพราะโมโห ยังไม่ทันจะได้ออกตัว “กรี๊ด!” ก็ต้องเบรกอย่างรุนแรงอีกครั้ง
จนผู้โดยที่ยืนอยู่ถึงกับล้มกลิ้ง   เสียงกรีดร้องของผู้โดยสารหญิงบางคนที่เห็น  เคนวิ่งลงจากรถเมล์อย่างกระทันหัน
จนรถจักรยานยนต์ ที่ขับเลาะมาด้านข้างของรถเมล์  เบรกเสียหลักเกือบชนเขา
“เออ!  วันนี้กูจะได้ทำมาหากินมั้ยเนี่ย...วิ่งตัดหน้ากันอยู่งี้ ไอ้!”  เสียงคนขับสถบอีกครั้ง
หลังจากเบรกกระชากรุนแรงสามครั้งติด….

                เคนวิ่งเข้ามาในตรอกได้ระยะหนึ่ง  “ตรอกนี้มันลึกจังวะ” เขาวิ่งไปคิดไป เมื่อยังไม่เห็นทางทะลุออกจากตรอก
และยังไม่พบใครที่เข้ามาก่อนหน้าเขาเลย  อีกไม่กี่อึดใจต่อมา  เคนก็พบกลุ่มชายสูทรสีดำและชิน ยืนอยู่บริเวณเวิ้งของตรอก
โดยมีชายสองคนกำลังยันตัวขึ้นยืน  ดูเหมือนพวกเขากำลังพูดคุยกัน  และด้านหลังของชินมีหญิงสาวหลบอยู่
เคนซ่อนตัวเข้าซุ่มดู  อยู่หลังถังขยะที่วางไว้มุมตรอก  “ฝีมือดีนี่”  ชายที่ยืนอยู่ในมุมมืด หลังสุดพูดขึ้น  “เอาอย่างนี้
เรามาเล่นเกมส์กัน  ทางข้ามีสี่คน  หากเจ้าล้มได้หนึ่ง  ข้าจะปล่อยเจ้าไป  เจ้าจงทิ้งผู้หญิงแล้วหนีไปซะ”  ชายคนนั้นกล่าว
ด้วยน้ำเสียงท้าทาย  “ข้าตามมาเพื่อช่วยผู้หญิงคนนี้  แล้วทำไมข้าต้องหนีเอาตัวรอดคนเดียวล่ะ  ข้าจะอัดพวกแกทั้งหมดให้ยับ
แล้วพาผู้หญิงไป”  ชินตอบกลับคำท้าทายด้วยน้ำเสียง  และท่าทีที่แข็งกร้าว
แปะ แปะ แปะ  ชายคนเดิมปรบมือ  พลางเดินก้าวออกจากมุมมืด  ใบหน้าของเขามีรอยแผลเป็นค่อนข้างใหญ่เหนือคิ้ว
รูปร่างพอๆกันกับชิน  “กล้าหาญ   กล้าหาญ......ได้  เห็นแก่ความกล้าหาญของเจ้า  ครั้งนี้ข้าจะไม่ลงมือ
และหากเจ้าล้มคนของข้าได้เพียงหนึ่ง   ข้าจะปล่อยทั้งเจ้าและผู้หญิงไป”   เขาพูดพร้อมแสยะยิ้ม  แววตาเต็มเปี่ยมด้วยความมั่นใจ
“คนเดียวก็พอ....หึ...พวกแกดูถูกมวยไทยเกินไปแล้ว ข้าบอกแล้วไง.....ว่าจะอัดพวกแกให้ยับทั้งหมด ฮึ่ยยย!”  ชินพูด
พร้อมเหวี่ยงฮุกขวา  เข้าใส่ชายที่มีรอยแผลสุดแรง หมั่บ!  ชายที่อยู่ทางขวาของเขา  รับหมัดของชินไว้
ก่อนที่มันจะปะทะกับใบหน้าของชายคนนั้น  เมื่อเห็นดังนั้น ชินไม่รอช้า  เหวี่ยงจรเข้ฟาดหางด้วยขาซ้าย
เข้าใส่ชายที่รับหมัดของเขาทันที  แต่ชายคนเดิมก็รับไว้ด้วยมืออีกข้างอย่างง่ายดาย  ชินถอยหลังสองก้าว เพื่อตั้งหลัก
“ข้า แซ่หลี่ มีนามว่า หยางเฉิน  ขออาสารับมือเจ้าเอง”  เขาเอ่ยนาม

หยางเฉิน รูปร่างสูงใหญ่หน้าตาดุดัน ผิวคล้ำ ยืนประจันหน้าชิน ซึ่งยกการ์ดแบบมวยไทยดูเชิงอยู่ “กระบวนท่าของเจ้า
แปลกพิศดาลนัก  ข้าอยากจะชมสักหน่อย ขอต่อให้เจ้า  สิบกระบวนท่า” หยางเฉินพูดพลางเก็บมือไว้ด้านหลังข้างหนึ่ง
อีกข้างหนึ่งยกขึ้น  และกวักเชิญชวนให้ชินบุกเข้ามา.....

*****จบตอนที่6*****


ขอขอบพระคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านครับ

ลิ้งค์ตอนเก่าครับ
http://pantip.com/topic/30427027 ตอนที่ 1
http://pantip.com/topic/30430749 ตอนที่ 2
http://pantip.com/topic/30433929 ตอนที่ 3
http://pantip.com/topic/30443061 ตอนที่ 4
http://pantip.com/topic/30445700 ตอนที่ 5
หรือท่านสามารถติดตามไ8้ที่นี่  http://my.dek-d.com/zangkuro/writer/view.php?id=50952 อัพเดทถึงตอนที่ 9