ท้าวความก่อน [กระทู้นี้ไม่ค่อยมีสาระหรอกนะ]

วันนี้คุยกับเพื่อนเรื่องที่ว่า หลังๆ เวลาว่าง เล่นแต่คอม/เกม ไม่ได้อ่าน/ดู การ์ตูนที่ดองไว้เลย
เพื่อนมันก็เลยบอกประมาณว่า First World Problem โคตรๆ
ผมก็ว่า เออเนอะ มันก็จริง

เข้าเรื่องดีกว่า
อธิบายนิด เผื่อใครไม่รู้ First World Problem เป็นศัพท์เฉพาะ (ถ้าผมผิดก็แก้ให้ด้วยละกันนะครับ)
มีความหมายถึง การที่รู้สึกว่ามีปัญหา โดยที่ปัญหาที่ว่า มันไม่ใช่เรื่องที่สำคัญต่อชีวิตจริงๆ เลย
ยกตัวอย่างเช่น
-บริษัทบล็อก Facebook
-เวลาเอาโปเกม่อนไปฮีล กด A รัวจนมันฮีลใหม่อีกรอบ
-วิทยุเปิดแต่เพลงที่ไม่ชอบ
-เล่นพันทิพเจอแต่ดราม่า
-ว่าง แต่ไม่รู้จะทำอะไร
คือ มักจะเป็นปัญหาจากการที่เรามีชีวิตปกติสุขมาก มีตัวเลือกเยอะเกิน
เทียบกับ Third World Problem เช่น ไม่มีจะกิน ฆ่ากันตาย โรคระบาด อะไรแบบนี้มันจะเป็นคนละเรื่องกันเลย
ส่วนที่มาของคำ ก็กดกูเกิ๊ลกันเอานะครับ ถ้าเล่าเดี๋ยวจะยาว

ทีนี้ก็กลับมาเข้าประเด็นกันต่อ
ทุกวันนี้ เราสร้าง first world problem ให้ตัวเองมากไปรึเปล่า
เคยอ่านผ่านๆ ตาเรื่องทฤษฎีอะไรซักอย่าง (ใครรู้ชื่อทฤษฎีบอกที)
มนุษย์เรา จะมีความต้องการต่างไป ตามสิ่งที่เรามีเป็นพื้นฐาน เช่น
ต้องการปัจจัยทางกายภาพก่อนเลย
เช่น อาหาร ความอบอุ่น การพักผ่อน และความปลอดภัย ถ้าเราขาดเรื่องพวกนี้ เราก็จะคิดถึงเรื่องพวกนี้ก่อน
ต่อมา ถ้าปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิตครบ เรื่องต่อไปที่เราจะห่วง คือ เรื่องทางใจ
เช่น ต้องการความรัก ต้องการเพื่อน ต้องการความรู้สึกเติมเต็ม
ซึ่งถ้าไม่มีปัญหาที่เรากล่าวมาข้างต้น เรื่องที่เราเป็นทุกข์ มักจะไม่ค่อยเป็นรูปธรรมละ

ผมอยากจะพูดอะไรกันแน่น่ะรึ?
ก็ไม่ได้คิดจะบอกว่ามันไม่ใช่ปัญหา เพราะ ถึงจะเป็นเรื่องเล็กของคนๆ นึง มันก็เป็นเรื่องใหญ่ของคนหนึ่งอยู่ดี
ปัญหาที่เราเผชิญอยู่ ก็ย่อมสำคัญที่สุดสำหรับตัวเรา
ที่อยากบอกก็คือ
คุณคิดว่า ปัญหาอะไรของตัวเอง ที่เป็น First World Problem บ้าง
เพราะผมคิดว่า ถ้าเราสามารถแยกปัญหาที่ตัวเราสร้างขึ้นเอง ออกจากปัญหาจริงๆ ได้ บางที ชีวิต อาจจะมีอะไร ให้เรามีความสุขกับมันมากขึ้น

ปล.Tag มั่วๆ ล่ะนะ เหมือนจะเพ้อๆ มากกว่าที่มันจะเป็นปัญหาจริงๆ
แต่อย่าได้ดูถูกปัญหาเล็กน้อยล่ะ ^^