เพิ่มเติมนิดนึงนะคะ
กระทู้นี้ ไม่ใช่กระทู้หาเสียง หรือโจมตีใคร แต่ต้องการรวบรวมกำลังสมอง ของหลายๆคน ที่อาจจะมีความเห็นดีๆ เกี่ยวกับการพัฒนา ประเทศชาติของเรา ดังนั้นหากใครอยากจะทักทาย จขกท รบกวน reply คห 1 ที่เดียวนะคะ ความเห็นอื่นๆ ขอสงวนให้คนที่มีความเห็นตามเนื้อหากระทู้ค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
เห็นโฆษณา การพัฒนาระบบขนระดับประเทศแล้ว ทำให้ใจเต้น ตึกตัก ตึกตักว่า ประเทศไทย กำลังจะพัฒนาไปไกล กว่าที่เราเป็นอยู่หลายเท่านัก แต่ก็ให้สะท้อนใจเล็กๆว่า เราพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงนี้หรือยัง
กระทู้นี้ ไม่ขอเถียงกันเรื่องที่ว่า การกูเงิน 2.2ลล นั้นดีหรือไม่อย่างไร ไม่คำนึงถึง การจัดซื้อจัดจ้าง จะมีการโกงกินแค่ไหน รวมไปถึงคุณภาพของที่โฆษณากับความเป็นจริง จะเหมือนหรือต่างกันอย่างไร แต่
ต้องการจะพูดถึง
ความพร้อม ต่อการพัฒนาการอย่างก้าวกระโดด ความสัมพันธ์ ระหว่างการพัฒนาทางกายภาพ และคุณภาพชีวิตของประชากรในพื้นที่ ที่มีผลกระทบ วิถีชีวิต การดำเนินงาน บุคลล-ข้าราชการที่เกี่ยวข้อง รวมถึงระบบการจัดการบริหารส่วนภูมิภาค ก่อนการดำเนินการเหล่านี้จะแล้วเสร็จ (2555-2559) เรา ประชากร และรัฐบาล มีความพร้อมอย่างไร กับการรับมือกับเทคโนโลยีต่างๆเหล่านี้
การวิเคราะห์ หรือวิสัยทัศน์ต่างๆ ในกระทู้นี้ จขกทได้มาจาก
http://pantip.com/topic/30298868/comment98-1 คลิปวีดีโอ ที่สร้างภาพที่น่าชวนขนลุก(ด้วยความตื่นเต้น) ให้จขกทเป็นอย่างมาก หากทำได้จริง ก็ดีสินะ ความเจริญ จะเข้าถึงภูมิภาคต่างๆได้อย่างเท่าเทียม กรุงเทพ จะไม่ใช่ทั้งหมดของประเทศไทยอีกคต่อไป แม้จะมีหลายอย่างที่ ยังเป็นจุดที่ต้องปรับปรุงหรือเพิ่มเติมอีกมาก แต่ก็เป็นก้าวแรกที่ดี และยิ่งใหญ่อลังการ จนเริ่มชักเป็นห่วงว่า คนไทย จะพร้อมสำหรับการเจริญแบบก้าวกระโดดนี้ไหม สิ่งที่คนไทยกำลังจะได้รับคืออะไร พร้อมทั้งอยากขอแรงเพื่อนๆ ช่วยกันคิดว่า สิ่งที่ รัฐบาลต้องดำเนินแผนงานเพื่อรองรับความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ คืออะไร อาจจะมีความคิดที่ไม่ใหญ่โตนัก อยากให้เพื่อนๆช่วยเสริมด้วยค่ะ และอยากให้ รบ. ดูแลสิ่งต่างๆเหล่านี้ด้วยบ้าง
แผนการพัฒนาทางด้านขนล่ง ต้องให้เครดิตก่อนว่า ได้เริ่มดำเนิน "การศึกษาผลกระทบ" มาตั้งแต่ปี 2550 ซึ่งในเอกสารบอกไว้ว่า เป็นเรื่องยากที่จะทำให้สำเร็จได้ภายใน 2-3 ปี แต่เพื่อการพัฒนา ที่สามารถสอดคล้องกับ AEC จึงจำเป็นต้องเริ่มการพัฒนาหลายด้านพร้อมกัน ที่สำคัญ คือการขนส่งสินค้า เพื่อเชื่อมต่อตลอดภูมิภาค และข้ามประเทศ (ขอข้ามเรื่องรายละเอียด เพื่อนๆ ใครมีความรู้ช่วยเสริมด้วย)
ขอเริ่มวิแคะ วิเจียน ตามคลิป เริ่มแรก คือ
รถไฟความเร็วสูง
รถไฟ ความเร็วสูง มีเป้าหมายไปที่ 2 ส่วนคือ ส่วนการท่องเที่ยว (หรือการเดินทางส่วนบุคคล) และการขนส่งสินค้า ซึ่ง เราเองไม่ทราบได้ว่า ณ ขณะที่ขบวนแรก บรรจุผู้โดยสาร ขบวนหลัง จะบรรจุสินค้า หรือจะมีการแยกขวบนกันไปด้วย
แต่ราง และสถานี้ คงต้องใช้ร่วมกัน (ชิมิ)
จุดห่วงแรกคือ การเชื่อมต่อ เข้าสู่ตัวเมือง หรือย่านที่พักอาศัย
สถานี หรือรางรถไฟนี้ ถ้าต้องทำจริง ควรสร้างราง ให้ห่างจากที่อยู่อาศัย เพื่อหลีกเลี่ยงการจราจร ที่อาจทับเส้นทางกัน เพื่อไม่ต้องอาศัยที่กั้นรถไฟเหมือนทุกวันนี้ โดยที่ ไม่ได้มีประสิทธิภาพอีกด้วย ข่าวมีบ่อยๆว่า รถติดหล่มทางรถไฟ โดยรถไฟชนขาดสองท่อนบ้าง สัตว์เลี้ยงที่หลุดออกมาจากคอกบ้าง ต่างๆเหล่านี้ ควรถูกพิจารณาว่า รางรถไฟ ควรอยู่ห่างจากชุมชน รหือที่อยู่อาศัย
หากอยู่ห่างจากที่อยู่อาศัย จำเป็นต้องมีระบบ shuttle หรือบริการสาธารณต่างๆ เพื่อนำผู้โดยสารเข้าสู่ตัวเมือง อาจจะเป็นรถไฟฟ้า ตามเมืองท่า เมืองเศรษฐกิจ หรือการให้บริการรถเช้า จากสถานี้ สู่ตัวเมือง และการเชื่อมต่อเหล่านี้ ควรเป็นระบบสัมปทาน เพื่อกำหนดอัตตราค่าโดยสารด้วยความยุติธรรม (หรือสัมปทานนี่จะทำให้ราคาแพงกว่าปรกติกันนะ? มันควรจะถูกชิมิ?)
หากต้องการลดต้นทุนก่อน ก็แค่ให้ใช้รถสาธารณที่มีอยู่แล้ว จัดส่วนให้มีการเข้าออก หรือถ้าเป็นจังหวัดที่มีรถไม้ หรือ รถลาก ก็ทำให้เป็ฯกิจลักษณะ เพื่อเสร้มสร้างการท่องเที่ยวไปเลย แต่ถ้ามีรถไฟเร็วสูงแล้ว ไม่สามารถต่อรถเข้าบ้านได้ ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร ค่ารถไฟคงแพงแล้ว ดันมามีค่ารถต่อเข้าบ้านที่แพงอีก คงไม่ไหวนะคะ
สถานี สำหรับการขนส่งสินค้า
ควรทำ ท่าขนส่งสินค้า หรือเป็นโกดัง แบบ ท่าเรือ หรือท่าเก็บสินค้า ที่มีการดูแลความปลอดภัย ที่เป็นระบบ ไปเลย เพื่อการคล่องตัว ในการขนถ่ายสินค้าด้วย หรือเป็นคลังเก็บสินค้าเอง อีกทั้ง ยังเป็นการรวบรวมผลิตผลท้องถื่น เพื่อการค้าขายของสด ของแห้ง รวมทั้งมี shop หรือ outlet บริการไปเลย เผื่อมีการลงทุนผลิตสินค้าแบรนด์เนม ที่เข้ามาใช้แรงงานไทย
แน่นอน เหล่านี้ ควรอยู่ไกลแหล่งที่อยู่อาศัย
เรื่องการเดินทาง shuttle ท้องถิ่นแบบสถานี้โดยสารนั้นไม่ต้อง เพราะถือเป็นแหล่งอุตสาหกรรมไปเลย
ผลกระทบที่อาจตามมากับโครงการ 2.2ลลบ ที่อยากให้ช่วยใส่ใจ
กระทู้นี้ ไม่ใช่กระทู้หาเสียง หรือโจมตีใคร แต่ต้องการรวบรวมกำลังสมอง ของหลายๆคน ที่อาจจะมีความเห็นดีๆ เกี่ยวกับการพัฒนา ประเทศชาติของเรา ดังนั้นหากใครอยากจะทักทาย จขกท รบกวน reply คห 1 ที่เดียวนะคะ ความเห็นอื่นๆ ขอสงวนให้คนที่มีความเห็นตามเนื้อหากระทู้ค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
เห็นโฆษณา การพัฒนาระบบขนระดับประเทศแล้ว ทำให้ใจเต้น ตึกตัก ตึกตักว่า ประเทศไทย กำลังจะพัฒนาไปไกล กว่าที่เราเป็นอยู่หลายเท่านัก แต่ก็ให้สะท้อนใจเล็กๆว่า เราพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงนี้หรือยัง
กระทู้นี้ ไม่ขอเถียงกันเรื่องที่ว่า การกูเงิน 2.2ลล นั้นดีหรือไม่อย่างไร ไม่คำนึงถึง การจัดซื้อจัดจ้าง จะมีการโกงกินแค่ไหน รวมไปถึงคุณภาพของที่โฆษณากับความเป็นจริง จะเหมือนหรือต่างกันอย่างไร แต่
ต้องการจะพูดถึง ความพร้อม ต่อการพัฒนาการอย่างก้าวกระโดด ความสัมพันธ์ ระหว่างการพัฒนาทางกายภาพ และคุณภาพชีวิตของประชากรในพื้นที่ ที่มีผลกระทบ วิถีชีวิต การดำเนินงาน บุคลล-ข้าราชการที่เกี่ยวข้อง รวมถึงระบบการจัดการบริหารส่วนภูมิภาค ก่อนการดำเนินการเหล่านี้จะแล้วเสร็จ (2555-2559) เรา ประชากร และรัฐบาล มีความพร้อมอย่างไร กับการรับมือกับเทคโนโลยีต่างๆเหล่านี้
การวิเคราะห์ หรือวิสัยทัศน์ต่างๆ ในกระทู้นี้ จขกทได้มาจาก http://pantip.com/topic/30298868/comment98-1 คลิปวีดีโอ ที่สร้างภาพที่น่าชวนขนลุก(ด้วยความตื่นเต้น) ให้จขกทเป็นอย่างมาก หากทำได้จริง ก็ดีสินะ ความเจริญ จะเข้าถึงภูมิภาคต่างๆได้อย่างเท่าเทียม กรุงเทพ จะไม่ใช่ทั้งหมดของประเทศไทยอีกคต่อไป แม้จะมีหลายอย่างที่ ยังเป็นจุดที่ต้องปรับปรุงหรือเพิ่มเติมอีกมาก แต่ก็เป็นก้าวแรกที่ดี และยิ่งใหญ่อลังการ จนเริ่มชักเป็นห่วงว่า คนไทย จะพร้อมสำหรับการเจริญแบบก้าวกระโดดนี้ไหม สิ่งที่คนไทยกำลังจะได้รับคืออะไร พร้อมทั้งอยากขอแรงเพื่อนๆ ช่วยกันคิดว่า สิ่งที่ รัฐบาลต้องดำเนินแผนงานเพื่อรองรับความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ คืออะไร อาจจะมีความคิดที่ไม่ใหญ่โตนัก อยากให้เพื่อนๆช่วยเสริมด้วยค่ะ และอยากให้ รบ. ดูแลสิ่งต่างๆเหล่านี้ด้วยบ้าง
แผนการพัฒนาทางด้านขนล่ง ต้องให้เครดิตก่อนว่า ได้เริ่มดำเนิน "การศึกษาผลกระทบ" มาตั้งแต่ปี 2550 ซึ่งในเอกสารบอกไว้ว่า เป็นเรื่องยากที่จะทำให้สำเร็จได้ภายใน 2-3 ปี แต่เพื่อการพัฒนา ที่สามารถสอดคล้องกับ AEC จึงจำเป็นต้องเริ่มการพัฒนาหลายด้านพร้อมกัน ที่สำคัญ คือการขนส่งสินค้า เพื่อเชื่อมต่อตลอดภูมิภาค และข้ามประเทศ (ขอข้ามเรื่องรายละเอียด เพื่อนๆ ใครมีความรู้ช่วยเสริมด้วย)
ขอเริ่มวิแคะ วิเจียน ตามคลิป เริ่มแรก คือ รถไฟความเร็วสูง
รถไฟ ความเร็วสูง มีเป้าหมายไปที่ 2 ส่วนคือ ส่วนการท่องเที่ยว (หรือการเดินทางส่วนบุคคล) และการขนส่งสินค้า ซึ่ง เราเองไม่ทราบได้ว่า ณ ขณะที่ขบวนแรก บรรจุผู้โดยสาร ขบวนหลัง จะบรรจุสินค้า หรือจะมีการแยกขวบนกันไปด้วย
แต่ราง และสถานี้ คงต้องใช้ร่วมกัน (ชิมิ)
จุดห่วงแรกคือ การเชื่อมต่อ เข้าสู่ตัวเมือง หรือย่านที่พักอาศัย
สถานี หรือรางรถไฟนี้ ถ้าต้องทำจริง ควรสร้างราง ให้ห่างจากที่อยู่อาศัย เพื่อหลีกเลี่ยงการจราจร ที่อาจทับเส้นทางกัน เพื่อไม่ต้องอาศัยที่กั้นรถไฟเหมือนทุกวันนี้ โดยที่ ไม่ได้มีประสิทธิภาพอีกด้วย ข่าวมีบ่อยๆว่า รถติดหล่มทางรถไฟ โดยรถไฟชนขาดสองท่อนบ้าง สัตว์เลี้ยงที่หลุดออกมาจากคอกบ้าง ต่างๆเหล่านี้ ควรถูกพิจารณาว่า รางรถไฟ ควรอยู่ห่างจากชุมชน รหือที่อยู่อาศัย
หากอยู่ห่างจากที่อยู่อาศัย จำเป็นต้องมีระบบ shuttle หรือบริการสาธารณต่างๆ เพื่อนำผู้โดยสารเข้าสู่ตัวเมือง อาจจะเป็นรถไฟฟ้า ตามเมืองท่า เมืองเศรษฐกิจ หรือการให้บริการรถเช้า จากสถานี้ สู่ตัวเมือง และการเชื่อมต่อเหล่านี้ ควรเป็นระบบสัมปทาน เพื่อกำหนดอัตตราค่าโดยสารด้วยความยุติธรรม (หรือสัมปทานนี่จะทำให้ราคาแพงกว่าปรกติกันนะ? มันควรจะถูกชิมิ?)
หากต้องการลดต้นทุนก่อน ก็แค่ให้ใช้รถสาธารณที่มีอยู่แล้ว จัดส่วนให้มีการเข้าออก หรือถ้าเป็นจังหวัดที่มีรถไม้ หรือ รถลาก ก็ทำให้เป็ฯกิจลักษณะ เพื่อเสร้มสร้างการท่องเที่ยวไปเลย แต่ถ้ามีรถไฟเร็วสูงแล้ว ไม่สามารถต่อรถเข้าบ้านได้ ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร ค่ารถไฟคงแพงแล้ว ดันมามีค่ารถต่อเข้าบ้านที่แพงอีก คงไม่ไหวนะคะ
สถานี สำหรับการขนส่งสินค้า
ควรทำ ท่าขนส่งสินค้า หรือเป็นโกดัง แบบ ท่าเรือ หรือท่าเก็บสินค้า ที่มีการดูแลความปลอดภัย ที่เป็นระบบ ไปเลย เพื่อการคล่องตัว ในการขนถ่ายสินค้าด้วย หรือเป็นคลังเก็บสินค้าเอง อีกทั้ง ยังเป็นการรวบรวมผลิตผลท้องถื่น เพื่อการค้าขายของสด ของแห้ง รวมทั้งมี shop หรือ outlet บริการไปเลย เผื่อมีการลงทุนผลิตสินค้าแบรนด์เนม ที่เข้ามาใช้แรงงานไทย
แน่นอน เหล่านี้ ควรอยู่ไกลแหล่งที่อยู่อาศัย
เรื่องการเดินทาง shuttle ท้องถิ่นแบบสถานี้โดยสารนั้นไม่ต้อง เพราะถือเป็นแหล่งอุตสาหกรรมไปเลย