สำหรับผม ผมว่าสำคัญ
อย่างการสะกดคำ ผมคิดว่า ควรสะกดให้ถูก ตัวผมเอง ถามว่าสะกดถูกทุกคำรึเปล่า ก็ไม่ แต่ผมพยายามสะกดผิดให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยิ่งถ้าเป็นการเขียนอะไรที่มันเป็นทางการ บางทีผมต้องเปิดหนังสือดูคำที่มักเขียนผิดเลย ยิ่งพวกคำที่มันกำกวมอะไรต่างๆ เช่น ขะมักเขม้น อะไรแบบนั้น บางคนอาจคิดว่า ไม่เห็นต้องสะกดให้ถูกเลย แค่อ่านเข้าใจก็พอแล้่ว แต่ผมว่าถ้าทุกคนคิดแบบนี้กันหมด ต่อไปก็ึคงไม่ต้องมีพจนานุกรม เรียนภาษาไทยก็เรียนแค่วิธีผสมคำก็พอ บางคนก็สะกดผิดแบบพอให้อภัย แบบมันยังพอใกล้เคียงบ้าง แต่บางคนนี่สะกดผิดจนไปคนละทาง (อาจผิดเพราะตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ ก็ไม่อาจทราบได้)
ส่วนคำทับศัพท์ มักจะยึดจากคำที่คุ้นเคย อย่างในวงการนักเรียน นักศึกษา พวกกระดาษที่เป็นเนื้อหาวิชาเรียนจะเรียกกันว่า ชีท เพราะมาจากภาษาอังกฤษว่า Sheet แต่หลายคนมักเขียนเป็น ชีส ซึ่งเป็นอาหาร (Cheese) หรือ แบ็คกราวน์ (Background) ที่เป็นพื้นหลัง บางคนเขียนเป็น แบล็คกราวน์ เพราะเคยชินกับคำว่า แบล็ค (Black) ที่แปลว่าสีดำ หรือการกดไลค์ในเฟซบุ๊ค บางคนเขียนเป็น กดไลท์ แต่ไลค์ที่แปลว่าชอบจริงๆ สะกดว่า Like
เรื่องการควบกล้ำ ผมว่าก็สำคัญ เพราะตอนนั้นผมเคยดูแฟนพันธุ์แท้ มีคำถามว่า "ภรรยาของขุนแผนมีกี่คน ชื่ออะไรบ้าง" ก็มีคนตอบไป และหนึ่งในภรรยาของขุนแผนคือ "นางบัวคลี่" ความหมายก็เพราะดีนะ หมายถึงดอกบัวที่คลี่ออก แต่คนที่ตอบออกเสียงเป็น "นางบัวคี่" ตอนนั้นผมยังเด็ก ไม่เคยอ่านขุนช้างขุนแผน ผมได้ยินก็งง ว่าทำไมชื่อ "บัวขี้" ชื่อแปลกๆ พอมาได้อ่านถึงรู้ว่า "อ๋อ บัวคลี่" นี่แหละมันคือความสำคัญของการออกเสียงคำควบกล้ำ จากคำเพราะๆ กลายเป็นคำทุเรศไปเลย
คุณคิดว่าการสะกดคำ หรือการพูดให้ถูกต้องตามหลักภาษาไทย เป็นสิ่งสำคัญหรือไม่
อย่างการสะกดคำ ผมคิดว่า ควรสะกดให้ถูก ตัวผมเอง ถามว่าสะกดถูกทุกคำรึเปล่า ก็ไม่ แต่ผมพยายามสะกดผิดให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยิ่งถ้าเป็นการเขียนอะไรที่มันเป็นทางการ บางทีผมต้องเปิดหนังสือดูคำที่มักเขียนผิดเลย ยิ่งพวกคำที่มันกำกวมอะไรต่างๆ เช่น ขะมักเขม้น อะไรแบบนั้น บางคนอาจคิดว่า ไม่เห็นต้องสะกดให้ถูกเลย แค่อ่านเข้าใจก็พอแล้่ว แต่ผมว่าถ้าทุกคนคิดแบบนี้กันหมด ต่อไปก็ึคงไม่ต้องมีพจนานุกรม เรียนภาษาไทยก็เรียนแค่วิธีผสมคำก็พอ บางคนก็สะกดผิดแบบพอให้อภัย แบบมันยังพอใกล้เคียงบ้าง แต่บางคนนี่สะกดผิดจนไปคนละทาง (อาจผิดเพราะตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ ก็ไม่อาจทราบได้)
ส่วนคำทับศัพท์ มักจะยึดจากคำที่คุ้นเคย อย่างในวงการนักเรียน นักศึกษา พวกกระดาษที่เป็นเนื้อหาวิชาเรียนจะเรียกกันว่า ชีท เพราะมาจากภาษาอังกฤษว่า Sheet แต่หลายคนมักเขียนเป็น ชีส ซึ่งเป็นอาหาร (Cheese) หรือ แบ็คกราวน์ (Background) ที่เป็นพื้นหลัง บางคนเขียนเป็น แบล็คกราวน์ เพราะเคยชินกับคำว่า แบล็ค (Black) ที่แปลว่าสีดำ หรือการกดไลค์ในเฟซบุ๊ค บางคนเขียนเป็น กดไลท์ แต่ไลค์ที่แปลว่าชอบจริงๆ สะกดว่า Like
เรื่องการควบกล้ำ ผมว่าก็สำคัญ เพราะตอนนั้นผมเคยดูแฟนพันธุ์แท้ มีคำถามว่า "ภรรยาของขุนแผนมีกี่คน ชื่ออะไรบ้าง" ก็มีคนตอบไป และหนึ่งในภรรยาของขุนแผนคือ "นางบัวคลี่" ความหมายก็เพราะดีนะ หมายถึงดอกบัวที่คลี่ออก แต่คนที่ตอบออกเสียงเป็น "นางบัวคี่" ตอนนั้นผมยังเด็ก ไม่เคยอ่านขุนช้างขุนแผน ผมได้ยินก็งง ว่าทำไมชื่อ "บัวขี้" ชื่อแปลกๆ พอมาได้อ่านถึงรู้ว่า "อ๋อ บัวคลี่" นี่แหละมันคือความสำคัญของการออกเสียงคำควบกล้ำ จากคำเพราะๆ กลายเป็นคำทุเรศไปเลย