เราอาจจะเคยเจอกรณีที่ native speakers ออกเสียงคำที่มี H ขึ้นต้นเช่น home, happy, hello, head ว่า...
👉
'ome (โอ้ม)
👉
'appy (แอ้พพิ)
👉
'ello (เอ้ล-โลว)
👉
'ead (เอ้ด)
โดยละเสียงตัว H (ที่เป็นพยัญชนะต้น) ออกไป
นี่เป็น feature หลักของสำเนียง
Cockney รวมไปถึง
Brummie accent (สำเนียงแบบซีรีส์ Peaky Blinders) และสำเนียงทางภาคเหนือ (Northern English) หลายสำเนียงครับ (เช่น
Manchester, Yorkshire,
Lancashire)
. . . . .
แต่กระบวนการนี้ไม่ใช่กรณีเดียวกับ silent H อย่างที่หลายคนเข้าใจครับ
เพราะ silent H คือเรายัง "
สะกดตัว H อยู่แค่ไม่ออกเสียง" เช่น
hour (อาว-เหวอะ),
honour (ออน-เหนอะ),
honesty (ออน-เหนอะ-สฺตี) และมักจะเป็นแบบนี้ในทุกสำเนียงภาษาอังกฤษ
แค่กรณี
hello, happy, home 👉 'ello, 'appy, 'ome เป็นกระบวนการที่เราเรียกว่า "
H-dropping" หรือการละเสียงตัว H ออกไป ซึ่งจะเกิดขึ้นแค่กับบางสำเนียง (ส่วนมากคือ working class accents ที่ UK ตามที่ผมกล่าวไปด้านบน) และไม่ได้เกิดตลอดเวลาครับ (บางทีเขาอาจพูดชัด ๆ โดยมี H ก็ได้)
และบางครั้งก็สะกดโดยไม่มีตัว h เพื่อให้ผู้ฟังอ่านเป็นสำเนียงนั้นด้วย
เช่นเวลาเฝรั่งเขาพิมพ์ text หาเพื่อนว่า "
'ello there!" หรือในนิยายเวลาที่ตัวละพูด เช่น "
I'm going 'ome." หรือ "
Is she 'appy now?" (ผู้แต่งนิยายต้องการให้เรารู้ว่าตัวละครมีสำเนียงแบบ Cockney accent)
*สัญลักษณ์ ' จะใส่หรือไม่ก็ได้ แต่ตามหลักแล้วต้องใส่ครับ มันเป็นสัญลักษณ์ที่บอกว่ามีการละตัวสะกดออกไป
. . . . .
กระบวนการ H-dropping จะเกิดกับ
function words เช่น
, him, her, have บ่อย ๆ เลย อันนี้ในสำเนียงอเมริกันก็อาจจะมีด้วยเช่นกัน โดยเฉพาะเวลาที่ตัว h- มันไปต่อหลังคำที่ลงท้ายด้วยตัว -s หรือ -t เช่น I miss her. อ่าน "
I miss 'er." (อาย มิสฺ-เสอรฺ) หรือ I don't have any. อ่าน "
I don't 'ave any." (อาย โดน-แทฟฺ เอน-นี)
และมันก็ทำให้เกิดปรากฎการณ์ reverse (สวนทาง) ทางภาษาศาสตร์ขึ้นอีกกระบวนการคือ "
H-insertion" หรือ "
H-adding" (การเพิ่มเสียงตัว H เข้ามาโดยไม่จำเป็น
ตัวอย่างที่คลาสสิกที่สุดเลยคือฝรั่ง (native speakers) อ่านชื่อตัว H ว่า
"เฮชฺ" (haitch) โดยไปเพิ่มเสียงตัว H เข้ามา (And no, this is NOT how you're supposed to say its name!)
จริง ๆ ชื่อของ H คือ "
เอชฺ" (aitch) ครับ (ทุกวันนี้ native speakers บางคนก็ยังเถียงกันอยู่)
. . . . .
ไว้ผมจะมาพูดถึงประเด็นที่น่าสนใจต่อไปคือ... มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมบางครั้ง native speakers ก็ออกเสียงไม่ตรงกัน หรือมีความเห็นด้านแกรมมาร์ไม่ตรงกัน หรือบางทีก็ไม่สามารถหาข้อสรุปได้ว่าสำนวนหนึ่ง ๆ มันแปลว่าอะไรหรือต้องพูดแบบไหนกันแน่? (เช่น I couldn't care less หรือ I could care less?)
ส่วนหนึ่งเป็นผลพวงมาจาก "
hypercorrection" หรือการที่คนหนึ่งสรุปไปเองว่าภาษาอังกฤษที่ถูกต้องมันต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ โดย based on (อิงจาก) ความเห็นหรือความรู้สึกส่วนตัวของเขาเองนั่นเองครับ (มันจึงทำให้เกิดความเชื่อหรือข้อสรุปแบบผิด ๆ)
Until next time!
"
รู้ให้มากกว่าเมื่อวาน"
JGC.
ทำไมบางครั้งฝรั่งออกเสียงคำว่า home, happy, head (และอื่น ๆ) โดยละเสียงตัว H ออกไป ('ome, 'appy, 'ead, etc.)???
👉 'ome (โอ้ม)
👉 'appy (แอ้พพิ)
👉 'ello (เอ้ล-โลว)
👉 'ead (เอ้ด)
โดยละเสียงตัว H (ที่เป็นพยัญชนะต้น) ออกไป
นี่เป็น feature หลักของสำเนียง Cockney รวมไปถึง Brummie accent (สำเนียงแบบซีรีส์ Peaky Blinders) และสำเนียงทางภาคเหนือ (Northern English) หลายสำเนียงครับ (เช่น Manchester, Yorkshire, Lancashire)
. . . . .
แต่กระบวนการนี้ไม่ใช่กรณีเดียวกับ silent H อย่างที่หลายคนเข้าใจครับ
เพราะ silent H คือเรายัง "สะกดตัว H อยู่แค่ไม่ออกเสียง" เช่น hour (อาว-เหวอะ), honour (ออน-เหนอะ), honesty (ออน-เหนอะ-สฺตี) และมักจะเป็นแบบนี้ในทุกสำเนียงภาษาอังกฤษ
แค่กรณี hello, happy, home 👉 'ello, 'appy, 'ome เป็นกระบวนการที่เราเรียกว่า "H-dropping" หรือการละเสียงตัว H ออกไป ซึ่งจะเกิดขึ้นแค่กับบางสำเนียง (ส่วนมากคือ working class accents ที่ UK ตามที่ผมกล่าวไปด้านบน) และไม่ได้เกิดตลอดเวลาครับ (บางทีเขาอาจพูดชัด ๆ โดยมี H ก็ได้)
และบางครั้งก็สะกดโดยไม่มีตัว h เพื่อให้ผู้ฟังอ่านเป็นสำเนียงนั้นด้วย
เช่นเวลาเฝรั่งเขาพิมพ์ text หาเพื่อนว่า "'ello there!" หรือในนิยายเวลาที่ตัวละพูด เช่น "I'm going 'ome." หรือ "Is she 'appy now?" (ผู้แต่งนิยายต้องการให้เรารู้ว่าตัวละครมีสำเนียงแบบ Cockney accent)
*สัญลักษณ์ ' จะใส่หรือไม่ก็ได้ แต่ตามหลักแล้วต้องใส่ครับ มันเป็นสัญลักษณ์ที่บอกว่ามีการละตัวสะกดออกไป
. . . . .
กระบวนการ H-dropping จะเกิดกับ function words เช่น
และมันก็ทำให้เกิดปรากฎการณ์ reverse (สวนทาง) ทางภาษาศาสตร์ขึ้นอีกกระบวนการคือ "H-insertion" หรือ "H-adding" (การเพิ่มเสียงตัว H เข้ามาโดยไม่จำเป็น
ตัวอย่างที่คลาสสิกที่สุดเลยคือฝรั่ง (native speakers) อ่านชื่อตัว H ว่า "เฮชฺ" (haitch) โดยไปเพิ่มเสียงตัว H เข้ามา (And no, this is NOT how you're supposed to say its name!)
จริง ๆ ชื่อของ H คือ "เอชฺ" (aitch) ครับ (ทุกวันนี้ native speakers บางคนก็ยังเถียงกันอยู่)
. . . . .
ไว้ผมจะมาพูดถึงประเด็นที่น่าสนใจต่อไปคือ... มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมบางครั้ง native speakers ก็ออกเสียงไม่ตรงกัน หรือมีความเห็นด้านแกรมมาร์ไม่ตรงกัน หรือบางทีก็ไม่สามารถหาข้อสรุปได้ว่าสำนวนหนึ่ง ๆ มันแปลว่าอะไรหรือต้องพูดแบบไหนกันแน่? (เช่น I couldn't care less หรือ I could care less?)
ส่วนหนึ่งเป็นผลพวงมาจาก "hypercorrection" หรือการที่คนหนึ่งสรุปไปเองว่าภาษาอังกฤษที่ถูกต้องมันต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ โดย based on (อิงจาก) ความเห็นหรือความรู้สึกส่วนตัวของเขาเองนั่นเองครับ (มันจึงทำให้เกิดความเชื่อหรือข้อสรุปแบบผิด ๆ)
Until next time!
"รู้ให้มากกว่าเมื่อวาน"
JGC.