ควรไปต่อหรือพอแค่นี้…

ขอเริ่จาดกครั้งแรกที่พกันเมื่อ 9 ปีที่แล้ว เรารักกันมากๆแต่ปีแรกที่คบกันก็มีเรื่องวัดใจรักแท้คือ เราป่วยโรคความดันในกระโหลกศรีษะสูง ต้องเจาะหลังเพื่อระบายน้ำจากสมออยู่ครึ่งปี แต่อาการไม่ดีขึ้น ต้องผ่า LP Shunt (ทำท่อระบายน้ำในศรีษะ แต่ยังไม่ดีเท่าที่ควร อีก2เดือนต่อมาต้องผ่า VP Shunt อีกครั้ง เค้าดีกับเรามาก ดูแลเราทุกอย่าง ร้องไห้ไปด้วยกัน เจ็บปวดไปด้วยกัน หลังจากนั้นเราพอเริ่มทำงานได้ แม่เราก็เสีย เค้าจึงกลายเป็นโลกทั้งใบของเรา เรากลายเป็นโรคซึมเศร้า วิตกกังวล แพนิค ต้องกินยาทุกวันต่อเนื่องมา 9 ปีแล้ว พอเรากลับไปทำงานได้ (เป็นวิศวะะกรไฟฟ้า) และรับเหมาเป็นธุรกิจตัวเอง ช่วงนั้นเราหาเงินคล่องมาก แต่ไม่เคยลืมเค้าเลยแม้แต่วันเดียวคนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา แค่เค้าเอ่ยปากว่าชอบเราหาให้หมด จนมา2ปีหลังมานี้ เราหาเงินค่อนข้างยากเนื่องจากแรงงานจากประเทศจีน เข้ามาเยอะ ราคาสู้ต่างชาติไม่ได้เลยเนื่องจากอุปกรณ์ส่วนใหญ่พวกเค้านำเข้ามาเอง และ 2 ปีนี้เรารู้สึกเหมือนแฟนเราไม่รักเราเหมือนเดิม ไม่เคยอยากกอด อยากหอม ขนาดนอนยังคนละเตียงผ้าห่มคนละเผือน คำพูดหลายๆคำที่ทิ่มแทงเเราแต่เนื่องจากอยู่กันมานาน ก็มีหนี้สินที่สร้างร่วมกันมา เราเคยบอกเค้านะ ถ้าไม่รักกันแล้วก็ต่างคนต่างอยู่เถอะ หนี้สินทั้งหมดเรารับภาระเองเซ็นต์หนังสือสัญญาไว้ก็ได้ คนที่ถามว่า ทำไมไม่เลิกกันหย่ากันไป คำตอบคือเราเป็นทจึงไมงไม่ได้จดทะเบียนกันค่ะ (ขนาดกฎหมายให้จดได้ ใจเราอยากจะจดตั้งแต่วันแรกที่มีกฎหมายนี้ เราไม่อยากได้อะไรจากเค้าเลย แต่เราอยากใหเค้าามีสิทธิ์ทุกอย่างในวันที่ไม่มีเราแล้ว) เอาตรงๆค่ะ คิดไม่ออกเควรอยูวรไปต่ิหรือพอแค่นี้…