เมื่อเดือดร้อนก็ต้องพึ่งพาคนอื่น
ในวันนี้ฉันนั่งอ่านหนังสือระหว่างรอให้เวลาไหลผ่านไปอย่างที่เคย แต่เมื่อเห็นประโยคนี้บนหนังสือหน้า 77 ประโยคที่แสนจะเรียบง่ายและตรงไปตรงมา "เมื่อเดือดร้อนก็ต้องพึ่งคนอื่น" ฉันกลับตั้งคำถามขึ้นมาทันทีว่า "ทำไมล่ะ?"
ตอนนั้นฉันอดใจแทบไม่ไหวที่จะจดอะไรสักอย่างลงสมุดเล่มเล็ก ๆ ด้วยคำถามที่ว่า "สิ่งที่ฉันกำลังคิดอยู่ในตอนนี้คืออะไรกันแน่นะ" ฉันปิดหนังสือทันทีทั้งที่ยังไม่มีอะไรให้ทำ มันทั้งงงและวุ่นวายพอสมควรเลยกับประโยคที่บอกว่า "เมื่อเดือดร้อนก็ต้องพึ่งคนอื่น" คำธรรมดาที่เป็นเรื่องทั่วไปทำให้ฉันช็อคได้ถึงขนาดนี้เลย
ในใจฉันตอนนั้นพูดขึ้นว่า "พอคิดแล้วรู้สึกอึดอัดเนอะ" ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย
มนุษย์ไม่ได้ถูกออกแบบมาให้อยู่ได้โดยลำพังอย่างสมบูรณ์ มันไม่แปลกที่เราจะขอให้ใครสักคนช่วยเมื่อเดือดร้อน
ฉันพยายามเรียงคำตอบเพื่อมาตอบคำถามตัวเองอยู่นานก็ตอบได้ว่า…
หนึ่ง เราไม่รู้ทุกอย่าง และ ทำไม่ได้ทุกอย่าง
สิ่งนี้เป็นความจริงบนโลกนี้และเป็นความจริงของความเป็นมนุษย์ต่อให้คนหนึ่งคนจะเก่งมากสักแค่ไหน แข็งแกร่งมากเพียงใด ก็ย่อมมีสิ่งที่ไม่รู้ หรือทำไม่ได้อยู่
สอง บางปัญหาไม่ได้แก้ด้วยความพยายามแบบลำพัง
ในชีวิตเรายังมีบางเรื่องที่ต้องใช้ "มุมมองของคนอื่น" หรือ มีเรื่องที่ต้องใช้แรงคน "ที่มากกว่าหนึ่งคน"
และบางครั้งไม่ใช่เพราะว่าเราคิดเองไม่ได้ แต่เราแค่ต้องการใครสักคนมายืนยันว่าเราไม่ได้เผชิญเพียงลำพังหรือเชื่อมั่นอยู่คนเดียว
สาม คนที่ยืนได้นาน ไม่ใช่คนที่ยื่นได้เก่ง แต่คือคนที่รู้ว่าจะยื่นเองเมื่อไหร่ และ ตอนไหนที่จะขอให้คนอื่นช่วยพยุง
สี่ การพึ่งพาคือรูปแบบหนึ่งของความสัมพันธ์
ต้องยอมรับว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวมาตั้งแต่แรก ครั้งหนึ่งในชีวิตที่แสนยาวนาน เราก็ต่างเคยถูกช่วยเหลือและพึ่งพาพ่อแม่หรือผู้ใหญ่ เราต่างก็เคยถูกชี้แนะจากคนที่รู้มากกว่า บางทีการพึงพาคือการยอมรับว่าเราเชื่อใจใครบางคนมากพอที่จะยอมให้เห็นในวันที่เราไม่แน่ใจเหมือนเคย
พอหาคำตอบให้ตัวเองได้ คำถามต่อมาในใจฉันก็ดังขึ้นว่า "ทำไมฉันถึงรู้สึกอึดอัดทั้งที่เข้าใจเรื่องนี้ดี"
ฉันอาจอยู่คนเดียวมานานและจัดการทุกอย่างเองได้เสมอ
มันเลยแปลก...ที่จะขอให้ใครสักคนเข้ามาลึกขนาดนั้น ไม่ใช่เพราะการขอความช่วยเหลือเป็นสิ่งที่ผิด มันแค่ผิดธรรมชาติของตัวเราในเวอร์ชั่นที่รอดมาได้ทุกครั้งแต่จะยืนตรงนั้นคนเดียว
และที่รู้สึกอึดอัดไม่ใช่เพราะต้องพึ่งพาคนอื่น แต่อึดอัดเพราะ....
หนึ่ง อึดอัดที่ต้องเปิดพื้นที่ให้คนอื่นเข้ามา
เพราะการขอความช่วยเหลือ คือการยอมให้ใครสักคนเห็นว่า "ตอนนี้ฉันไม่ไหว.." หรือ "ฉันอ่อนแอจนทำได้ไม่ดีเหมือนทุกครั้ง"
นั่นคือการเปิดความอ่อนแอให้คนอื่นเห็นชัด ๆ ซึ่งสำหรับคนที่พยายามเก่ง พยายามเข้มแข็ง จัดการด้วยตัวเองมาเสมอ มันไม่ใช่เรื่องเล็กเลย
สอง อึดอัดเพราะกลัวเสียการควบคุม
บางทีเราก็ไม่ได้กลัวคนอื่น แต่กลัวสิ่งที่คาดไม่ถึงที่มาพร้อมกับคำว่าพึ่งพา เพราะ ถ้าผลลัพธ์ออกมาไม่เป็นอย่างที่คิด คนที่จะต้องรับผลกระทบก็ยังเป็นเราอยู่ดี
สาม อึดอัดเพราะรู้สึกติดค้าง
หลายครั้งเราไม่สบายใจกับบุญคุณที่ลอยมาพร้อมความช่วยเหลือ และเราอยากจะคืนให้ได้ทันที ซึ่งบางครั้งมันคืนไม่ได้จริง
ทั้งหมดนี้เป็นคำตอบที่จริงที่สุดที่ฉันค้นเจอแต่ว่าบางที....
"ความสามารถในการพึ่งพาตัวเองสูง ไม่ได้ขัดแย้งกับการพึ่งพาคนอื่น แต่แค่ 'การพึ่งพาคนอื่นเป็นท่าทางที่เราไม่ถนัดที่จะทำ' ”
ยังไงการพึ่งพาใครสักคนไม่ได้เป็นการลดคุณค่าของเรา แต่เป็นการที่เรายอมให้ความสัมพันธ์ทำงาน
🍀💗
ขอบคุณประโยคดี ๆ จาก MONEY SCRIPT วิธีคิดที่ทำให้สนิทกับเงิน
เขียนโดย Mentalist DaiGo
แปลโดย กมลวรรณ เพ็ญอร่าม
เมื่อเดือดร้อนก็ต้องพึ่งคนอื่น