ความรัก บางทีมันก็เกิดขึ้นง่ายกว่าที่เคยคิดไว้ แต่ว่า การรักษาเอาไว้นี่สิยากยิ่งกว่า
ฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ได้อยากทำงานเก่ง ไม่ได้อยากไขว่คว้าประสบความสำเร็จด้านการทำงานขนาดนั้น
สิ่งที่ทำทั้งหมดก็แค่ ...ทำเพื่อคนที่ฉันรักเท่านั้น
…ฉันเพิ่งเลิกกับแฟนหลังจากที่คบกันมา 2ปี ด้วยสาเหตุที่ว่า “ทำงานด้วยกัน” เรากับแฟนเริ่มคบกันหลังจากที่ได้รู้จักกันจากการแนะนำของรุ่นพี่ที่มหาลัยค่ะ เราไม่ได้ทำงานด้วยกันแล้วมาคบกัน แต่เพิ่งได้ทำงานด้วยกันหลังจากที่เราคบกันได้สักพัก
แรกเจอ เขาเป็นผู้ชายในสเป๊กฉัน เราเข้ากันได้ดีมาก “จูบแรกที่แสนวิเศษ” “เดทแรกที่แสนจะธรรมดา แต่ทว่าเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกที่เรามีต่อกัน”
เราต่างให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ช่วยเหลือกัน เขามักจะพูดกับฉันเสมอว่า “ทำงานเหนื่อยจัง แต่พอเห็นหน้าเธอแล้วเราก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกเลย” ตอนนั้นฉันหัวใจพองโต มีความสุข และคิดอยู่เสมอว่าอยากทำให้เขามีความสุข อยากให้เขาภูมิใจที่มีแฟนเป็นฉัน
…วันหนึ่งงานของแฟนเริ่มมีปัญหา หุ้นส่วนหักหลัง ไม่มีใครที่ไว้ใจได้มาช่วยดูแล มีแต่ฉันเท่านั้นที่สามารถช่วยเขาได้ ตอนแรกฉันก็ไม่เห็นด้วยมากๆ เรื่องมาทำงานด้วยกัน เพราะเรากลัวว่าจะกระทบความสัมพันธ์ แต่ทว่า พอฉันคิดว่าถ้ามาทำตรงนี้แล้วจะสามารถช่วยเขาได้ ฉันอยากให้เขาภูมิใจที่มีฉันเป็นแฟน จึงได้เข้ามาทำงานด้วยกัน
เริ่มแรก ฉันทำงานอะไรไม่เป็นเลย แต่เขาก็คอยช่วยฉันตลอด แต่ในขณะที่ช่วยหรือต้องเผชิญหน้ากับผัญหาต่างๆด้วยกัน แน่นอนว่าเราผ่านอะไรมาก็มาก โดยเฉพาะ การทะเลาะกันเรื่องการทำงาน
ฉันคิดว่า เรารักกันมากขนาดนี้ ยังไงเราต้องผ่านจุดนี้ไปให้ได้ เพียงแต่ว่ามันไม่เป็นไปตามที่เราคิด
เราอาศัยอยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน เรียกง่ายๆว่า อยู่ด้วยกัน 24ชั่วโมง ...เมื่อปัญหาการทำงานเริ่มถาโถม เราเริ่มทะเลาะกัน และทะเลาะกันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ความหวานที่เคยมีให้กันเริ่มจางลง...
ความห่วงใยกลายเป็นความรำคาญ ...
การเจอกัน หรือพูดคุยกันเริ่มทำให้เราทั้งสองคนอึดอัดมากขึ้นเรื่อยๆ ...
สุดท้าย เราต้องแยกกันอยู่ แต่ยังคงทำงานด้วยกัน (เหตุผลเพราะพวกเรายังคงต้องสร้างเนื้อสร้างตัวจากการทำงาน)
…เรายังรู้สึกรักกันค่ะ เพียงแต่ว่า เราไม่อยากอยู่ด้วยกันอีกต่อไปแล้ว
จากการเจอกันทำให้เรารู้สึกผ่อนคลาย กลายเป็นว่า การเจอกันทำให้เราสองคนอึดอัดยิ่งกว่าเดิม
….น่าใจหายนะคะ
เรารักกันมากขนาดนี้ แต่ทำไมตอนนี้ต้องกลายเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้
ทุกวันนี้เรายังคิดอยู่เสมอว่า ถ้าวันนั้น เราไม่ตกลงทำงานกับเขา ป่านนี้เราสองคนคงไม่ต้องกลายเป็นแบบนี้ ป่านนี้เราคงยังรักกันดี และพูดคุยกันเรื่องแต่งงานเหมือนเมื่อก่อน
ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย... (T_T)
ใครเคยเลิกกับแฟนเพราะทำงานด้วยกันบ้างไหมคะ?
ฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ได้อยากทำงานเก่ง ไม่ได้อยากไขว่คว้าประสบความสำเร็จด้านการทำงานขนาดนั้น
สิ่งที่ทำทั้งหมดก็แค่ ...ทำเพื่อคนที่ฉันรักเท่านั้น
…ฉันเพิ่งเลิกกับแฟนหลังจากที่คบกันมา 2ปี ด้วยสาเหตุที่ว่า “ทำงานด้วยกัน” เรากับแฟนเริ่มคบกันหลังจากที่ได้รู้จักกันจากการแนะนำของรุ่นพี่ที่มหาลัยค่ะ เราไม่ได้ทำงานด้วยกันแล้วมาคบกัน แต่เพิ่งได้ทำงานด้วยกันหลังจากที่เราคบกันได้สักพัก
แรกเจอ เขาเป็นผู้ชายในสเป๊กฉัน เราเข้ากันได้ดีมาก “จูบแรกที่แสนวิเศษ” “เดทแรกที่แสนจะธรรมดา แต่ทว่าเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกที่เรามีต่อกัน”
เราต่างให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ช่วยเหลือกัน เขามักจะพูดกับฉันเสมอว่า “ทำงานเหนื่อยจัง แต่พอเห็นหน้าเธอแล้วเราก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกเลย” ตอนนั้นฉันหัวใจพองโต มีความสุข และคิดอยู่เสมอว่าอยากทำให้เขามีความสุข อยากให้เขาภูมิใจที่มีแฟนเป็นฉัน
…วันหนึ่งงานของแฟนเริ่มมีปัญหา หุ้นส่วนหักหลัง ไม่มีใครที่ไว้ใจได้มาช่วยดูแล มีแต่ฉันเท่านั้นที่สามารถช่วยเขาได้ ตอนแรกฉันก็ไม่เห็นด้วยมากๆ เรื่องมาทำงานด้วยกัน เพราะเรากลัวว่าจะกระทบความสัมพันธ์ แต่ทว่า พอฉันคิดว่าถ้ามาทำตรงนี้แล้วจะสามารถช่วยเขาได้ ฉันอยากให้เขาภูมิใจที่มีฉันเป็นแฟน จึงได้เข้ามาทำงานด้วยกัน
เริ่มแรก ฉันทำงานอะไรไม่เป็นเลย แต่เขาก็คอยช่วยฉันตลอด แต่ในขณะที่ช่วยหรือต้องเผชิญหน้ากับผัญหาต่างๆด้วยกัน แน่นอนว่าเราผ่านอะไรมาก็มาก โดยเฉพาะ การทะเลาะกันเรื่องการทำงาน
ฉันคิดว่า เรารักกันมากขนาดนี้ ยังไงเราต้องผ่านจุดนี้ไปให้ได้ เพียงแต่ว่ามันไม่เป็นไปตามที่เราคิด
เราอาศัยอยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน เรียกง่ายๆว่า อยู่ด้วยกัน 24ชั่วโมง ...เมื่อปัญหาการทำงานเริ่มถาโถม เราเริ่มทะเลาะกัน และทะเลาะกันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ความหวานที่เคยมีให้กันเริ่มจางลง...
ความห่วงใยกลายเป็นความรำคาญ ...
การเจอกัน หรือพูดคุยกันเริ่มทำให้เราทั้งสองคนอึดอัดมากขึ้นเรื่อยๆ ...
สุดท้าย เราต้องแยกกันอยู่ แต่ยังคงทำงานด้วยกัน (เหตุผลเพราะพวกเรายังคงต้องสร้างเนื้อสร้างตัวจากการทำงาน)
…เรายังรู้สึกรักกันค่ะ เพียงแต่ว่า เราไม่อยากอยู่ด้วยกันอีกต่อไปแล้ว
จากการเจอกันทำให้เรารู้สึกผ่อนคลาย กลายเป็นว่า การเจอกันทำให้เราสองคนอึดอัดยิ่งกว่าเดิม
….น่าใจหายนะคะ
เรารักกันมากขนาดนี้ แต่ทำไมตอนนี้ต้องกลายเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้
ทุกวันนี้เรายังคิดอยู่เสมอว่า ถ้าวันนั้น เราไม่ตกลงทำงานกับเขา ป่านนี้เราสองคนคงไม่ต้องกลายเป็นแบบนี้ ป่านนี้เราคงยังรักกันดี และพูดคุยกันเรื่องแต่งงานเหมือนเมื่อก่อน
ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย... (T_T)