ปัญญาประกายแห่งวิกฤต
บทที่ ๑: ในเงามืดแห่งการแก้แค้น
หลังจากความอับอายครั้งยิ่งใหญ่ในการโต้วาทีสิริเมณฑกปัญหา เสนกบัณฑิตนอนไม่หลับ ใจปั่นป่วนด้วยความคิดที่ไม่อาจระงับ
มโหสถ... เด็กหนุ่มผู้นั้นทำให้ข้าเสียหน้า... ทำให้ข้าต้องตกอยู่ในหลุมคูถ... ทำให้คนทั้งเมืองหัวเราะเยาะข้า...
เขานั่งขึ้น จ้องมองไปที่หน้าต่างซึ่งแสงจันทร์ลอดเข้ามา
แต่บัดนี้... โอกาสมาถึงแล้ว... มโหสถได้ภรรยาที่ฉลาด... ยิ่งฉลาดเท่าไร ก็ยิ่งเป็นอันตราย... ถ้าเขาทั้งสองร่วมมือกัน... วันหนึ่งพวกเขาอาจแย่งราชสมบัติได้...
เขายิ้มเจื่อน
ข้าจะทำให้พระราชากลัว... กลัวจนต้องขับไล่มโหสถเอง... หรือดีกว่านั้น... ประหารชีวิต...
รุ่งเช้า เสนกะเรียกประชุมบัณฑิตทั้งสาม - ปุกกุสะ กามินทะ และเทวินทะ
"ท่านทั้งสาม" เขาพูดเสียงต่ำ "พวกเรามีโอกาสแก้แค้นมโหสถแล้ว"
ปุกกุสะมองด้วยสายตากังวล "แต่อาจารย์เสนกะ... ครั้งที่แล้ว เราตกอยู่ในหลุมคูถ... นางอมราฉลาดมาก..."
"ใช่แล้ว" เสนกะยิ้มเย็น "เพราะฉะนั้นเราจึงต้องทำให้พระราชาเชื่อว่า... มโหสถและนางอมรากำลังวางแผนชิงราชสมบัติ"
กามินทะสะดุ้ง "แต่... นั่นเป็นการกล่าวหาเท็จ!"
"เท็จ?" เสนกะหัวเราะขื่น "มโหสถฉลาดเกินไป... มีภรรยาที่ฉลาดเกินไป... ได้รางวัลมากกว่าพวกเราหลายเท่า... ถ้าเขาไม่คิดชิงราชสมบัติ... ก็แปลกนะ"
เทวินทะลังเล "แต่... เราจะมีหลักฐานอะไร?"
เสนกะลุกขึ้นยืน เดินไปมา
"หลักฐาน?" เขาหยุด "เราจะสร้างเอง"
มโหสถ 4
บทที่ ๑: ในเงามืดแห่งการแก้แค้น
หลังจากความอับอายครั้งยิ่งใหญ่ในการโต้วาทีสิริเมณฑกปัญหา เสนกบัณฑิตนอนไม่หลับ ใจปั่นป่วนด้วยความคิดที่ไม่อาจระงับ
มโหสถ... เด็กหนุ่มผู้นั้นทำให้ข้าเสียหน้า... ทำให้ข้าต้องตกอยู่ในหลุมคูถ... ทำให้คนทั้งเมืองหัวเราะเยาะข้า...
เขานั่งขึ้น จ้องมองไปที่หน้าต่างซึ่งแสงจันทร์ลอดเข้ามา
แต่บัดนี้... โอกาสมาถึงแล้ว... มโหสถได้ภรรยาที่ฉลาด... ยิ่งฉลาดเท่าไร ก็ยิ่งเป็นอันตราย... ถ้าเขาทั้งสองร่วมมือกัน... วันหนึ่งพวกเขาอาจแย่งราชสมบัติได้...
เขายิ้มเจื่อน
ข้าจะทำให้พระราชากลัว... กลัวจนต้องขับไล่มโหสถเอง... หรือดีกว่านั้น... ประหารชีวิต...
รุ่งเช้า เสนกะเรียกประชุมบัณฑิตทั้งสาม - ปุกกุสะ กามินทะ และเทวินทะ
"ท่านทั้งสาม" เขาพูดเสียงต่ำ "พวกเรามีโอกาสแก้แค้นมโหสถแล้ว"
ปุกกุสะมองด้วยสายตากังวล "แต่อาจารย์เสนกะ... ครั้งที่แล้ว เราตกอยู่ในหลุมคูถ... นางอมราฉลาดมาก..."
"ใช่แล้ว" เสนกะยิ้มเย็น "เพราะฉะนั้นเราจึงต้องทำให้พระราชาเชื่อว่า... มโหสถและนางอมรากำลังวางแผนชิงราชสมบัติ"
กามินทะสะดุ้ง "แต่... นั่นเป็นการกล่าวหาเท็จ!"
"เท็จ?" เสนกะหัวเราะขื่น "มโหสถฉลาดเกินไป... มีภรรยาที่ฉลาดเกินไป... ได้รางวัลมากกว่าพวกเราหลายเท่า... ถ้าเขาไม่คิดชิงราชสมบัติ... ก็แปลกนะ"
เทวินทะลังเล "แต่... เราจะมีหลักฐานอะไร?"
เสนกะลุกขึ้นยืน เดินไปมา
"หลักฐาน?" เขาหยุด "เราจะสร้างเอง"