เรามีน้อง4คน น้องชายโตเป็นวัยรุ่นแล้ว2 น้องสาว 7-8ขวบ1 แล้วก็คนสุดท้อง 3ขวบ
เราต้องบอกก่อนว่าเราไม่ชอบเสียงเด็ก ไม่ชอบอะไรที่ควบคุมไม่ได้ ก็คือเด็กเล็ก เรามีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์ เพราะพ่อเราเป็นคนอารมณ์ร้อน อยากได้อะไรต้องได้เดี๋ยวนั้น จะตบจะตีเพื่อให้ทุกคน(พี่น้องเรากับเรา)เป็นไปตามที่เขาต้องการ แต่พอมีน้องคนเล็กพ่อก็ดูใจเย็นขึ้นดีกับน้องมากขึ้น มันมีสองความรู้สึกตีกัน หนึ่งคือรู้สึกโล่งใจที่พ่อไม่ทำแบบนั้นกับน้อง แต่อีกความรู้สึกก็คือ เราเสียใจ น้อยใจ เจ็บในใจ รู้สึกโกรธเคืองเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมกับเรา เขาถึงไม่ทำดีๆแบบนี้บ้าง ทั้งที่เราไม่เคยดื้อเลย
ทุกท่านอาจสงสัยว่าถ้าไม่ดื้อแล้วทำไม่พอถึงอารมณ์ร้อนใส่ ยกตัวอย่างที่เคยเกิดนะคะ
พ่อเราหากุญแจรถไม่เจอ มาถามเรา เราก็ไม่รู้ว่าพ่อเอาไปไว้ไหน พ่อเราตอบไม่รู้ พ่อก็จะโมโหมาก ตีเราแล้วบังคับให้เราหา
อีกอันนึงคือ ถ้าเราทำอะไรผิด เช่นทำจานแตกหรือทำงานไม่เรียบร้อย(เราทำงานบ้านให้พ่อกับแม่ตั้งแต่เด็ก ทำทุกอย่าง) เขาจะเรียกมาชี้ให้ดูแล้วถามว่าอันนี้คืออะไร บางทีเรายังไม่ทันได้อ้าปากตอบ เขาก็ตบเราแล้ว นับ 1...2ไม่ทัน3รู้ตัวอีกทีมือก็เข้าที่หน้าเราแล้ว
เราเลยมีคำถามเกิดขึ้นตลอดว่าเราดื้อตรงไหน เราผิดตรงไหน มันเลยเกิดความรู้สึกทั้งเกลียดทั้งรักต่อน้อง เราหงุดหงิดมากตอนที่น้องอยากได้อะไรก็ได้ ทั้งๆที่เราไม่เคยได้รับอะไรแบบนั้น อาจจะเป็นความรู้สึกอิจฉา แต่เรารู้สึกจริงๆว่าเราเกลียดเด็ก เกลียดเสียงหัวเราะ เสียงพูด เกลียดมาก แต่มันไม่ได้ทำให้โกรธ มันทำให้เราเสียใจร้องไห้ตอนที่ได้ยิน
เลยอยากขอคำปรึกษาว่าควรทำยังไง กับความรู้สึกด้านลบแบบนี้ดีคะ
ขอระบายหน่อยนะคะ ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับน้องคนเล็ก
เราต้องบอกก่อนว่าเราไม่ชอบเสียงเด็ก ไม่ชอบอะไรที่ควบคุมไม่ได้ ก็คือเด็กเล็ก เรามีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์ เพราะพ่อเราเป็นคนอารมณ์ร้อน อยากได้อะไรต้องได้เดี๋ยวนั้น จะตบจะตีเพื่อให้ทุกคน(พี่น้องเรากับเรา)เป็นไปตามที่เขาต้องการ แต่พอมีน้องคนเล็กพ่อก็ดูใจเย็นขึ้นดีกับน้องมากขึ้น มันมีสองความรู้สึกตีกัน หนึ่งคือรู้สึกโล่งใจที่พ่อไม่ทำแบบนั้นกับน้อง แต่อีกความรู้สึกก็คือ เราเสียใจ น้อยใจ เจ็บในใจ รู้สึกโกรธเคืองเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมกับเรา เขาถึงไม่ทำดีๆแบบนี้บ้าง ทั้งที่เราไม่เคยดื้อเลย
ทุกท่านอาจสงสัยว่าถ้าไม่ดื้อแล้วทำไม่พอถึงอารมณ์ร้อนใส่ ยกตัวอย่างที่เคยเกิดนะคะ
พ่อเราหากุญแจรถไม่เจอ มาถามเรา เราก็ไม่รู้ว่าพ่อเอาไปไว้ไหน พ่อเราตอบไม่รู้ พ่อก็จะโมโหมาก ตีเราแล้วบังคับให้เราหา
อีกอันนึงคือ ถ้าเราทำอะไรผิด เช่นทำจานแตกหรือทำงานไม่เรียบร้อย(เราทำงานบ้านให้พ่อกับแม่ตั้งแต่เด็ก ทำทุกอย่าง) เขาจะเรียกมาชี้ให้ดูแล้วถามว่าอันนี้คืออะไร บางทีเรายังไม่ทันได้อ้าปากตอบ เขาก็ตบเราแล้ว นับ 1...2ไม่ทัน3รู้ตัวอีกทีมือก็เข้าที่หน้าเราแล้ว
เราเลยมีคำถามเกิดขึ้นตลอดว่าเราดื้อตรงไหน เราผิดตรงไหน มันเลยเกิดความรู้สึกทั้งเกลียดทั้งรักต่อน้อง เราหงุดหงิดมากตอนที่น้องอยากได้อะไรก็ได้ ทั้งๆที่เราไม่เคยได้รับอะไรแบบนั้น อาจจะเป็นความรู้สึกอิจฉา แต่เรารู้สึกจริงๆว่าเราเกลียดเด็ก เกลียดเสียงหัวเราะ เสียงพูด เกลียดมาก แต่มันไม่ได้ทำให้โกรธ มันทำให้เราเสียใจร้องไห้ตอนที่ได้ยิน
เลยอยากขอคำปรึกษาว่าควรทำยังไง กับความรู้สึกด้านลบแบบนี้ดีคะ