สวัสดีครับสมาชิกพันทิป
ขอมาเล่าเหตุการณ์แปลก ๆ ที่เจอในร้านกาแฟ เผื่อใครชอบอ่านแนวหลอน ๆ ก่อนนอนนะครับ ☕👻
ผมเป็นคนทำงานดึก เลยชอบหาร้านกาแฟเงียบ ๆ นั่งเคลียร์งาน ร้านนี้อยู่แถวออฟฟิศ เปิดถึงเที่ยงคืน แสงไฟสลัว เพลงเบา ๆ บรรยากาศดี แต่คืนนั้นมันเงียบเกินไป เงียบแบบได้ยินเสียงช้อนกระทบแก้วชัดผิดปกติ
ในร้านมีผม บาริสต้า แล้วก็ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งมุมในสุด ใส่ชุดสีซีด ๆ นั่งหลังตรง ไม่ขยับเลยตั้งแต่ผมเข้ามา ผมพยายามไม่มอง เพราะรู้สึกแปลก ๆ บอกไม่ถูก
ผ่านไปสักพัก กลิ่นกาแฟหอม ๆ กลับหายไป เหลือแต่กลิ่นอับคล้ายฝนตกในตึกเก่า อากาศเย็นขึ้นจนผมเริ่มรู้สึกตึงคอ ไหล่แข็งโดยไม่มีสาเหตุ
ผมเลยหยิบขวดเล็ก ๆ ที่พกติดกระเป๋าเป็นประจำ ฉีดตรงต้นคอเบา ๆ กลิ่นสมุนไพรอ่อน ๆ ลอยขึ้นมา ทำให้รู้สึกโล่งและใจนิ่งขึ้นทันที เหมือนอะไรบางอย่างรอบตัวมันสงบลง
พอเงยหน้าขึ้น
โต๊ะมุมเดิม…ว่างเปล่า
ไม่มีเสียงลุก ไม่มีเสียงเดิน
แต่แก้วกาแฟยังมีไออุ่นลอยอยู่
ผมเดินไปถามบาริสต้าแบบพยายามทำใจดีสู้เสือ
“เมื่อกี้มีผู้หญิงนั่งโต๊ะมุมในใช่ไหมครับ”
บาริสต้าชะงัก มือสั่นนิด ๆ ก่อนตอบเสียงเบา
“โต๊ะนั้น…วันนี้ไม่มีใครนั่งเลยครับพี่”
ตอนนั้นขนลุกทั้งตัว ผมเก็บของทันที ก่อนออกจากร้านผมเผลอฉีดขวดนั้นซ้ำอีกครั้ง เหมือนเป็นความเคยชิน แต่ก็รู้สึกว่ามันช่วยให้หัวใจไม่เต้นแรงจนเกินไป
ตั้งแต่นั้นมา ผมไม่เคยนั่งร้านนั้นตอนดึกอีกเลย
แต่ขวดเล็ก ๆ ขวดนั้น…
ผมยังพกติดตัวทุกวันโดยไม่รู้ตัว
บางที…ของบางอย่าง
อาจไม่ได้ช่วยแค่ร่างกาย
แต่ช่วยให้เรา “กลับออกมาได้ทันเวลา” ก็ได้ครับ 👀
เหตุการณ์แปลก ๆ ที่เจอในร้านกาแฟ
ขอมาเล่าเหตุการณ์แปลก ๆ ที่เจอในร้านกาแฟ เผื่อใครชอบอ่านแนวหลอน ๆ ก่อนนอนนะครับ ☕👻
ผมเป็นคนทำงานดึก เลยชอบหาร้านกาแฟเงียบ ๆ นั่งเคลียร์งาน ร้านนี้อยู่แถวออฟฟิศ เปิดถึงเที่ยงคืน แสงไฟสลัว เพลงเบา ๆ บรรยากาศดี แต่คืนนั้นมันเงียบเกินไป เงียบแบบได้ยินเสียงช้อนกระทบแก้วชัดผิดปกติ
ในร้านมีผม บาริสต้า แล้วก็ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งมุมในสุด ใส่ชุดสีซีด ๆ นั่งหลังตรง ไม่ขยับเลยตั้งแต่ผมเข้ามา ผมพยายามไม่มอง เพราะรู้สึกแปลก ๆ บอกไม่ถูก
ผ่านไปสักพัก กลิ่นกาแฟหอม ๆ กลับหายไป เหลือแต่กลิ่นอับคล้ายฝนตกในตึกเก่า อากาศเย็นขึ้นจนผมเริ่มรู้สึกตึงคอ ไหล่แข็งโดยไม่มีสาเหตุ
ผมเลยหยิบขวดเล็ก ๆ ที่พกติดกระเป๋าเป็นประจำ ฉีดตรงต้นคอเบา ๆ กลิ่นสมุนไพรอ่อน ๆ ลอยขึ้นมา ทำให้รู้สึกโล่งและใจนิ่งขึ้นทันที เหมือนอะไรบางอย่างรอบตัวมันสงบลง
พอเงยหน้าขึ้น
โต๊ะมุมเดิม…ว่างเปล่า
ไม่มีเสียงลุก ไม่มีเสียงเดิน
แต่แก้วกาแฟยังมีไออุ่นลอยอยู่
ผมเดินไปถามบาริสต้าแบบพยายามทำใจดีสู้เสือ
“เมื่อกี้มีผู้หญิงนั่งโต๊ะมุมในใช่ไหมครับ”
บาริสต้าชะงัก มือสั่นนิด ๆ ก่อนตอบเสียงเบา
“โต๊ะนั้น…วันนี้ไม่มีใครนั่งเลยครับพี่”
ตอนนั้นขนลุกทั้งตัว ผมเก็บของทันที ก่อนออกจากร้านผมเผลอฉีดขวดนั้นซ้ำอีกครั้ง เหมือนเป็นความเคยชิน แต่ก็รู้สึกว่ามันช่วยให้หัวใจไม่เต้นแรงจนเกินไป
ตั้งแต่นั้นมา ผมไม่เคยนั่งร้านนั้นตอนดึกอีกเลย
แต่ขวดเล็ก ๆ ขวดนั้น…
ผมยังพกติดตัวทุกวันโดยไม่รู้ตัว
บางที…ของบางอย่าง
อาจไม่ได้ช่วยแค่ร่างกาย
แต่ช่วยให้เรา “กลับออกมาได้ทันเวลา” ก็ได้ครับ 👀