🕙 คืนวันศุกร์ที่คิดว่าจะกลับบ้านเร็ว… แต่ดันต้องอยู่ต่อคนเดียว
ตอนนั้นประมาณสี่ทุ่มกว่า ๆ
ทั้งออฟฟิศเหลือผมคนเดียว
เพราะต้องเคลียร์งานด่วนให้จบคืนนี้
พอเสร็จงาน ผมหยิบกระเป๋า ปิดไฟ แล้วเดินไปทางลานจอดรถใต้ดินชั้น B2
เป็นชั้นที่คนไม่ค่อยจอดกัน เพราะมันค่อนข้างอับ มืด และกล้องวงจรปิดเสียบ่อย
แต่วันนั้นที่จอดด้านบนเต็ม
รถผมเลยต้องจอดที่นั่นทั้งวัน
ตอนเดินลงไป บรรยากาศมันเงียบผิดปกติมาก
เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจตัวเอง
และเสียงรองเท้ากระทบพื้น กึก… กึก… กึก…
ก้องไปทั้งชั้น
🌫️ ชั้น B2 ที่มีหมอกบาง ๆ ทั้งที่ควรไม่มี
พอเดินถึงชั้นล่างสุด ผมรู้สึกได้ทันทีว่าอากาศมันเย็นผิดธรรมชาติ
ทั้งที่ลานจอดรถแบบนี้ไม่ควร “เย็นแบบเป็นลม” ขนาดนั้น
ไฟฟลูออเรสเซนต์กระพริบเป็นช่วง ๆ
แปะ… แปะ… แปะ…
เหมือนมันกำลังจะดับ
ผมมองไปไกล ๆ แล้วเหมือนมี “หมอกจาง ๆ” ลอยอยู่ตรงท้ายชั้น
ตอนแรกคิดว่าเป็นไอรถ
แต่ไม่มีรถคันไหนเพิ่งสตาร์ทเลย
บางทีสมองคนเรามันก็พยายามหาเหตุผลแบบโง่ ๆ เพื่อไม่ให้กลัวนี่แหละครับ
🚗 ระหว่างเดินหารถ… เหมือนมี ‘ฝีเท้า’ เดินตามหลัง
รถผมจอดตรงมุมสุดเกือบติดกำแพง
ต้องเดินผ่านโซนที่ไฟเสีย 4–5 ดวง
ผมเดินไปเรื่อย ๆ
จนจู่ ๆ ได้ยินเสียง ตึก… ตึก… ตึก… เบามาก
เดินตามหลังมาในจังหวะเดียวกับฝีเท้าผม แต่ห่างออกไปนิดหน่อย
ผมหยุดเดิน
เสียงนั้นก็หยุด
ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าเสียงมัน “ตามผม”… หรือ “เลียนแบบ” ผมกันแน่
ลองเดินอีกที
ตึก… ตึก… ตึก…
มันดังห่างออกไปประมาณ 8–10 เมตร
แต่… เสียงนั้นไม่มีความก้องสะท้อนแบบปกติ
เหมือนมันเดินอยู่บนพื้นใกล้ ๆ หูผม
ตอนนั้นรู้สึกได้เลยว่า
ผมกำลังถูกจับจ้องจากที่ไหนสักแห่งในลานจอดรถที่มืดมาก ๆ
📱 จังหวะที่มือถือสั่น… และเห็นบางอย่างในกระจก
ตอนใกล้ถึงรถ มือถือผมสั่นขึ้นมาพอดี
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
หน้าจอสว่างกระทบไปที่กระจกข้างรถของผม
ในกระจกนั้น…
ผมเห็น “เงาของผู้หญิงผมยาว” ยืนอยู่หลังผมประมาณ 3–4 ก้าว
ยืนเฉย ๆ
ก้มหน้า
ผมยุ่งปิดหน้า
แต่ปลายผมสะบัดเบา ๆ เหมือนมีลมหายใจแผ่ว ๆ พัดออกมา
ผมหันขวับทันที
แต่ด้านหลัง… ไม่มีใคร
กระจกข้างรถ… ก็ยังมีเงาอยู่
ทั้งที่ข้างหลังผมว่างเปล่า
ตอนนั้นหัวใจผมเต้นจนรู้สึกได้ที่หน้าอก
คือมันเต้นแรงแบบเจ็บ
มือสั่นจนกดรีโมตเปิดรถไม่ตรง
🔊 เสียง “ขูด” รถที่ดังขึ้นเอง
ผมพยายามจะเปิดประตูรถ
มือสั่นไปหมด
แต่ทันทีที่ยื่นมือไปจับประตู
ได้ยินเสียง…
ครืดดดดดด…
เหมือนมีอะไรแหลม ๆ ขูดผ่านด้านหลังรถผม
ยาวและช้า
ลากตั้งแต่ท้ายรถไปถึงประตูคนขับ
ผมไม่กล้าหัน
แต่ก็ได้ยินเหมือนเสียง “หายใจแรง ๆ” อยู่ตรงหลังต้นคอ
ไม่ใช่เสียงของคน
มันเหมือนเสียงอะไรสักอย่างที่ไม่ควรอยู่ข้างหลังมนุษย์แบบใกล้ขนาดนั้น
ตอนนั้นผมหายใจไม่ออก
เหมือนมีอากาศเย็นจัดห่อหุ้มตัวผมทั้งคน
🚪 ประตูรถที่ถูกเปิด… ทั้งที่ผมยังไม่แตะรีโมต
อยู่ดี ๆ ประตูรถฝั่งคนขับ
เปิดออกเอง
ช้า ๆ
แบบไม่มีเสียง
เหมือนมี “ใคร” ดึงจากด้านใน
ผมตกใจจนถอยหลังไปติดกำแพง
แม้ใจหนึ่งจะคิดว่าเป็นระบบรถรวน
แต่ประตูก็เปิดได้แบบที่ไม่ควรเปิด
แล้วผมเห็นชัดมาก…
มีขาของผู้หญิงเปลือยลอยอยู่ใต้ตัวรถ
ไม่ใช่ขาคนปกติ
มันซีด
ผอม
นิ้วเท้ายาวผิดสัดส่วน
เหมือนสัตว์ที่ถูกบังคับให้มาอยู่ในรูปคน
มันค่อย ๆ ขยับมาทางผม
ทีละนิด
ทีละนิด
🏃♂️ ผมวิ่ง… แบบไม่คิดชีวิต
ผมกดรีโมตอีกที ล็อกประตูทุกด้าน
แล้ววิ่งไปทางบันไดหนีไฟอย่างเดียว
ตอนวิ่งได้ยินเสียง “อะไรบางอย่าง” คลานออกมาจากใต้รถ
เสียงเล็บครูดพื้น
กึก… กึก… กึก…
ผมไม่หัน
แต่รู้สึกว่ามัน “ตามมา”
เสียงนั้นใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ
จนเหมือนจะถึงข้อเท้าผมอยู่แล้ว
ตอนถึงบันไดหนีไฟ ผมผลักประตูเข้าไป
เสียงเหล็กประตูกระแทก ดังมาก
แล้วเสียง “ครืดดด!” ก็หายไปทันที
เหมือนสิ่งนั้นหยุดตามเพราะมันเข้าเขตที่เข้ามาไม่ได้
ผมนั่งหอบอยู่บนขั้นบันไดนานหลายนาที
แต่มือไม้ยังสั่น
ขาสั่นจนยืนแทบไม่ไหว
🔚 หลังเหตุการณ์นั้น… ผมไม่จอดรถชั้นใต้ดินอีกเลย
พอไปถาม รปภ. วันรุ่งขึ้น
ลุงเขาเงียบไปพักหนึ่งก่อนพูดว่า…
“เมื่อก่อนมีผู้หญิงโดนทำร้ายที่ชั้นนั้นครับ…
คนเห็นบ่อยว่ามีเงาคลานอยู่ใต้รถ
แต่พวกที่เห็นชัด ๆ แบบคุณ…
มีไม่เยอะนะ
ส่วนมาก… เขาจะให้เห็นเฉพาะคนที่กลับดึกเกินไปจริง ๆ”
หลังจากวันนั้น ผมไม่เคยลงไปชั้น B2 อีกเลย
ต่อให้ต้องจอดไกลแค่ไหนผมก็ยอมเดินขึ้นมาแทน
เพราะผมยังจำเสียงเล็บมันขูดพื้น…
และขาที่ซีดจนเกือบเรืองแสงใต้รถผมได้แบบชัดเจนทุกวินาที
ลานจอดรถชั้นใต้ดิน… ที่คืนหนึ่งผมไม่ได้ลงไปคนเดียว
ตอนนั้นประมาณสี่ทุ่มกว่า ๆ
ทั้งออฟฟิศเหลือผมคนเดียว
เพราะต้องเคลียร์งานด่วนให้จบคืนนี้
พอเสร็จงาน ผมหยิบกระเป๋า ปิดไฟ แล้วเดินไปทางลานจอดรถใต้ดินชั้น B2
เป็นชั้นที่คนไม่ค่อยจอดกัน เพราะมันค่อนข้างอับ มืด และกล้องวงจรปิดเสียบ่อย
แต่วันนั้นที่จอดด้านบนเต็ม
รถผมเลยต้องจอดที่นั่นทั้งวัน
ตอนเดินลงไป บรรยากาศมันเงียบผิดปกติมาก
เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจตัวเอง
และเสียงรองเท้ากระทบพื้น กึก… กึก… กึก…
ก้องไปทั้งชั้น
🌫️ ชั้น B2 ที่มีหมอกบาง ๆ ทั้งที่ควรไม่มี
พอเดินถึงชั้นล่างสุด ผมรู้สึกได้ทันทีว่าอากาศมันเย็นผิดธรรมชาติ
ทั้งที่ลานจอดรถแบบนี้ไม่ควร “เย็นแบบเป็นลม” ขนาดนั้น
ไฟฟลูออเรสเซนต์กระพริบเป็นช่วง ๆ
แปะ… แปะ… แปะ…
เหมือนมันกำลังจะดับ
ผมมองไปไกล ๆ แล้วเหมือนมี “หมอกจาง ๆ” ลอยอยู่ตรงท้ายชั้น
ตอนแรกคิดว่าเป็นไอรถ
แต่ไม่มีรถคันไหนเพิ่งสตาร์ทเลย
บางทีสมองคนเรามันก็พยายามหาเหตุผลแบบโง่ ๆ เพื่อไม่ให้กลัวนี่แหละครับ
🚗 ระหว่างเดินหารถ… เหมือนมี ‘ฝีเท้า’ เดินตามหลัง
รถผมจอดตรงมุมสุดเกือบติดกำแพง
ต้องเดินผ่านโซนที่ไฟเสีย 4–5 ดวง
ผมเดินไปเรื่อย ๆ
จนจู่ ๆ ได้ยินเสียง ตึก… ตึก… ตึก… เบามาก
เดินตามหลังมาในจังหวะเดียวกับฝีเท้าผม แต่ห่างออกไปนิดหน่อย
ผมหยุดเดิน
เสียงนั้นก็หยุด
ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าเสียงมัน “ตามผม”… หรือ “เลียนแบบ” ผมกันแน่
ลองเดินอีกที
ตึก… ตึก… ตึก…
มันดังห่างออกไปประมาณ 8–10 เมตร
แต่… เสียงนั้นไม่มีความก้องสะท้อนแบบปกติ
เหมือนมันเดินอยู่บนพื้นใกล้ ๆ หูผม
ตอนนั้นรู้สึกได้เลยว่า
ผมกำลังถูกจับจ้องจากที่ไหนสักแห่งในลานจอดรถที่มืดมาก ๆ
📱 จังหวะที่มือถือสั่น… และเห็นบางอย่างในกระจก
ตอนใกล้ถึงรถ มือถือผมสั่นขึ้นมาพอดี
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
หน้าจอสว่างกระทบไปที่กระจกข้างรถของผม
ในกระจกนั้น…
ผมเห็น “เงาของผู้หญิงผมยาว” ยืนอยู่หลังผมประมาณ 3–4 ก้าว
ยืนเฉย ๆ
ก้มหน้า
ผมยุ่งปิดหน้า
แต่ปลายผมสะบัดเบา ๆ เหมือนมีลมหายใจแผ่ว ๆ พัดออกมา
ผมหันขวับทันที
แต่ด้านหลัง… ไม่มีใคร
กระจกข้างรถ… ก็ยังมีเงาอยู่
ทั้งที่ข้างหลังผมว่างเปล่า
ตอนนั้นหัวใจผมเต้นจนรู้สึกได้ที่หน้าอก
คือมันเต้นแรงแบบเจ็บ
มือสั่นจนกดรีโมตเปิดรถไม่ตรง
🔊 เสียง “ขูด” รถที่ดังขึ้นเอง
ผมพยายามจะเปิดประตูรถ
มือสั่นไปหมด
แต่ทันทีที่ยื่นมือไปจับประตู
ได้ยินเสียง…
ครืดดดดดด…
เหมือนมีอะไรแหลม ๆ ขูดผ่านด้านหลังรถผม
ยาวและช้า
ลากตั้งแต่ท้ายรถไปถึงประตูคนขับ
ผมไม่กล้าหัน
แต่ก็ได้ยินเหมือนเสียง “หายใจแรง ๆ” อยู่ตรงหลังต้นคอ
ไม่ใช่เสียงของคน
มันเหมือนเสียงอะไรสักอย่างที่ไม่ควรอยู่ข้างหลังมนุษย์แบบใกล้ขนาดนั้น
ตอนนั้นผมหายใจไม่ออก
เหมือนมีอากาศเย็นจัดห่อหุ้มตัวผมทั้งคน
🚪 ประตูรถที่ถูกเปิด… ทั้งที่ผมยังไม่แตะรีโมต
อยู่ดี ๆ ประตูรถฝั่งคนขับ
เปิดออกเอง
ช้า ๆ
แบบไม่มีเสียง
เหมือนมี “ใคร” ดึงจากด้านใน
ผมตกใจจนถอยหลังไปติดกำแพง
แม้ใจหนึ่งจะคิดว่าเป็นระบบรถรวน
แต่ประตูก็เปิดได้แบบที่ไม่ควรเปิด
แล้วผมเห็นชัดมาก…
มีขาของผู้หญิงเปลือยลอยอยู่ใต้ตัวรถ
ไม่ใช่ขาคนปกติ
มันซีด
ผอม
นิ้วเท้ายาวผิดสัดส่วน
เหมือนสัตว์ที่ถูกบังคับให้มาอยู่ในรูปคน
มันค่อย ๆ ขยับมาทางผม
ทีละนิด
ทีละนิด
🏃♂️ ผมวิ่ง… แบบไม่คิดชีวิต
ผมกดรีโมตอีกที ล็อกประตูทุกด้าน
แล้ววิ่งไปทางบันไดหนีไฟอย่างเดียว
ตอนวิ่งได้ยินเสียง “อะไรบางอย่าง” คลานออกมาจากใต้รถ
เสียงเล็บครูดพื้น
กึก… กึก… กึก…
ผมไม่หัน
แต่รู้สึกว่ามัน “ตามมา”
เสียงนั้นใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ
จนเหมือนจะถึงข้อเท้าผมอยู่แล้ว
ตอนถึงบันไดหนีไฟ ผมผลักประตูเข้าไป
เสียงเหล็กประตูกระแทก ดังมาก
แล้วเสียง “ครืดดด!” ก็หายไปทันที
เหมือนสิ่งนั้นหยุดตามเพราะมันเข้าเขตที่เข้ามาไม่ได้
ผมนั่งหอบอยู่บนขั้นบันไดนานหลายนาที
แต่มือไม้ยังสั่น
ขาสั่นจนยืนแทบไม่ไหว
🔚 หลังเหตุการณ์นั้น… ผมไม่จอดรถชั้นใต้ดินอีกเลย
พอไปถาม รปภ. วันรุ่งขึ้น
ลุงเขาเงียบไปพักหนึ่งก่อนพูดว่า…
“เมื่อก่อนมีผู้หญิงโดนทำร้ายที่ชั้นนั้นครับ…
คนเห็นบ่อยว่ามีเงาคลานอยู่ใต้รถ
แต่พวกที่เห็นชัด ๆ แบบคุณ…
มีไม่เยอะนะ
ส่วนมาก… เขาจะให้เห็นเฉพาะคนที่กลับดึกเกินไปจริง ๆ”
หลังจากวันนั้น ผมไม่เคยลงไปชั้น B2 อีกเลย
ต่อให้ต้องจอดไกลแค่ไหนผมก็ยอมเดินขึ้นมาแทน
เพราะผมยังจำเสียงเล็บมันขูดพื้น…
และขาที่ซีดจนเกือบเรืองแสงใต้รถผมได้แบบชัดเจนทุกวินาที